Τα 1463, αρχιμανδρίτης της μονης των Σπηλαίων ηταν ο μακάριος Νικόλαος. `Ανήμερα τό Πάσχα εκείνης της χρονιας, τήν ημέρα πού ολοι οι χριστιανοί εόρταζαν <<θανάτου τήν νέκρωσιν>> καί <<αδου τήν καθαίρεσιν>>, ενας από τούς πατέρες της μονης, ο ευλαβής και ενάρετος ιερομόναχος Διονύσιος Στέπα, μπηκε στό σπήλαιο του οσίου `Αντωνίου γιά νά θυμιάση τά σεπτά σκηνώματα των κεκοιμημένων αγίων. Τόν ακολουθουσαν καί μερικοί αλλοι αδελφοί μέ αναμμένες λαμπάδες. Σαν εφτασε στόν τόπο οπου παλαιά ηταν η τράπεζα των σπηλαιωτων μοναχων, ο μακάριος Διονύσιος θύμιασε τά αγια λείψανα καί φώναξε ευφρόσυνα :
— `Αγιοι πατέρες καί αδελφοί ! <<Αυτη η κλητή καί αγία ημέρα..., πανήγυρίς εστι πανηγύρεων>> ! ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
Τήν ιδια στιγμή — ω του Θαύματος ! — ολα τ` αφθορα οσιακά σκηνώματα ανασήκωσαν ελαφρά τά κεφάλια καί αποκρίθηκαν μέ μιάν απόκοσμη, βροντερή φωνή : — ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ ! Μέ φρίκη ο Θεοφιλής Διονύσιος καί οι συνοδοί του ετρεξαν καί γνωστοποίησαν τό θαυμαστό γεγονός στόν ηγούμενο Νικόλαο καί τούς λοιπούς πατέρες, γιά νά δοξάσουν τόν `Αναστάντα Κύριο καί τούς αγιασμένους δούλους Του.
(ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ, ΕΚΔ `ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2009,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.