ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ Εις την πρόσφατον Πατριαρχικήν Πράξιν (Αριθμός Πρωτ.1110 της 14/12/02),όπου κηρύσσονται,ως σχισματικοί οι Εσφιγμενίται
Μοναχοί,γίνεται λόγος και περί της εννοίας του σχίσματος,ένθα
τονίζεται,ότι το σχίσμα συνίσταται εις την πήξιν ιδίου θυσιαστηρίου
''άνευ δογματικής από της πίστεως αποκλίσεως'' του επισκόπου.Ορθώς και
καλώς!Εμείς,όμως απεδείξαμεν ανωτέρω,ότι,όχι μόνον μίαν κακοδοξίαν
κηρύττει λόγω και έργω το Πατριαρχείον,αλλά πλείστας και ιδιαιτέρως την
κορυφαίαν αίρεσιν,την άρνησιν δηλαδή,της μοναδικότητος της Ορθοδόξου
Εκκλησίας,εξισώνον αυτήν μετά των διαφόρων αιρέσεων της Δύσεως!Συνεπώς
καθηκόντως και ιεροκανονικώς εγένετο η παύσις του Πατριαρχικού
μνημοσύνου από τα Ιερά Θυσιαστήρια των Ζηλωτών πατέρων!Διότι,ως
είδομεν,οι Ιεροί Κανόνες είναι αυτοί,που υποχρεώνουν τους Εσφιγμενίτας
Μοναχούς να τηρήσουν την στάσιν που τηρούν!Όσον αφορά τας απειλάς και
τους αφορισμούς των πατριαρχικών,η Αγία Γραφή είναι σαφής:''Ώσπερ όρνεα
πέταται και στρουθοί,ούτως αρά ματαία ουκ επελεύσεται
ουδενί!(Παρ.κστ΄2).
Αλλοίμονον,αν το Θείον υπηρέτει τας ανόμους επιθυμίας των επισκόπων!Ο Άγιος Διονύσιος ο Αεροπαγίτης γράφει σχετικώς:''Τους μεν ουν ενθέους Ιεράρχας,ούτω και τοις αφορισμοίς και πάσαις ταις ιεραρχικαίς δυνάμεσιν χρηστέον,όπως,αν η τελετάρχις αυτούς Θεαρχία κινήσοι'' (περί Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας,Κεφ.Ζ΄,παρ.7).Ερμηνεύων ταύτα ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γράφει:''Εάν παρά τον σκοπόν αφορίση ο ιεράρχης,δεν θα έχει σύμφωνον το Θείον Κρίμα,διότι μόνο εν συμφωνία με το Θείον πρέπει ν΄αφορίζη,και όχι κατά το θέλημά του''.
(Ι.Πηδάλιον,εκδ.1886,σελ.35).Και ο ''ατρόμητος ομολογητής των Θεανθρωπίνων ορθοδόξων αληθειών'',ο μέγας Θεόδωρος ο Στουδίτης προσθέτει:''Ουδεμία εξουσία έχει δοθεί στους Ιεράρχες να παραβαίνουν με τα νομοθετηθέντα και ν΄ακολουθούν τα καλώς προηγηθέντα.Και το να δένουν και να λύουν,δεν έχουν εξουσίαν να το πράττουν,ως έτυχεν,αλλά μόνον,όταν είναι σύμφωνον με τον γνώμονα της αληθείας''.(P.G.99,985).Αι δε Αποστολικαί Διαταγαί λέγουν:΄΄Ώσπερ η πεμπομένη ειρήνη,μη ευρούσα άξιον υποδοχέα,επιστρέφει εις αυτούς,που την έστειλαν,έτσι μάλλον δε και πολύ περισσότερον η κατάρα,μη υπάρχοντος αξίου εκείνου προς τον οποίον εστάλη,λόγω της αθωότητός του,επιστρέφει εις την κεφαλήν του αδίκως αυτήν αποστείλαντος''.(Βιβ.Γ΄Κεφ.ιε΄).Και ο Άγιος Φώτιος γράφει:''Ήτο κάποτε φοβερόν το ανάθεμα,όταν εχρησιμοποιείτο από τους κήρυκας της ευσεβείας εναντίον των ενόχων της ασεβείας.Αφ΄ότου δε η αδιάντροπος των ασεβών παραφροσύνη,το ανάθεμα το οποίον έχουν αυτοί οι ίδιοι επί των κεφαλών των,εζήτησαν να γυρίσει αυθαδώς εναντίον των αγωνιζομένων υπέρ της Ορθοδοξίας...το φρικτόν αυτό ανάθεμα κατήντησε παιχνίδι,μάλλον δε και το προτιμούν οι ευσεβείς,εφ΄όσον εκφέρεται υπό των ασεβών''.(Προς Ιγνάντιον Κλαυδιουπόλεως).Τα ανωτέρω εβεβαίωσε και η Ζ΄Οικουμενική Σύνοδος,διακηρύξασα εις τα πέρατα της οικουμένης,ότι το ανάθεμα,το οποίον εξεφώνησαν οι 339 κακόδοξοι επίσκοποι εναντίον του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού και λοιπών εικονόφιλων πιστών,έμεινεν επί την κεφαλήν των εις τον αιώνα:''Το γαρ ανάθεμα ο αυτοί εληρώδησαν,εν αυτοίς μένει εις τον αιώνα''!(Mansi,13,341).Ο δε ιερός Χρυσόστομος λέγει:''...όποιος καθαιρεθεί δια φθόνον ή άλλην άδικον αιτίαν,αυτός εις μεν τον εαυτόν του προξενεί μισθόν μεγαλύτερον από τον της ιερωσύνης.όθενα και πρέπει να χαίρει και όχι να λυπάται.Εις δε τους αδίκους αυτόν καθήραντας,προξενεί κόλασιν''.(Λόγ.γ' περί Ιερωσύνης και Ι.Πηδάλιον,εκδόσεις 1886,σ.38).Ούτως οι Άγιοι Πατέρες καταδικάζουν τας εμπαθείς απειλάς και τους αδίκους αφορισμούς την εν λόγω Πατριαρχικής Πράξεως του κ.Βαρθολομαίου,ο οποίος επιθυμών να εκφοβίση και τους ορθοδόξους πιστούς,που θα επεθύμουν να συνεχίσουν την μετά των Εσφιγμενιτών εκκλησιαστικήν κοινωνίαν,επισείει-κατά το έθος των πάλαι αιρετικών-κατ΄αυτών το επιτίμιον της ακοινωνησίας.Αν,όμως καθίστανται ακοινώνητοι οι κοινωνούντες τους Ορθοδόξους Εσφιγμενίτες,οποία ακοινωνησία πρέπει να επιβληθεί εις τους πατριαρχικούς,τους κοινωνούντας πάσι τοις αιρετικοίς!Εάν η κοινωνία των Ορθοδόξων μετά των Λατίνων του ΙΓ΄αιώνος και μόνον,συμφώνως προς τον ομολογητήν Πατριάρχην Κων/λεως Ιωσήφ,ακυρώνει την Θείαν Χάριν,αφού κατά τους ιδίους αυτού λόγους''...εάν συγκαταβήτε Λατίνοις,Χριστός υμάς ουδέν ωφελήσει'',αντιλαμβάνεται πας τις το μέγεθος της πατριαρχικής αποστασίας!Τέλος,η ειρημένη Πατριαρχική Πράξις επικαλείται το άρθρον 5 του Καταστατικού Χάρτου του Αγίου Όρους και το 105 του Ελληνικού Συντάγματος,τα οποία απαγορεύουν την διαμονήν σχισματικών και ετεροδόξων εν Αγίω Όρει.Προς τι,όμως η τοιαύτη αναφορά;Συμφώνως προς τα προεκτεθέντα υφ΄ημών,τοιούτοι σχισματικοί εν Αγίω Όρει τυγχάνουν πάντες οι Αγιορείται Μοναχοί,πλην των Ζηλωτών πατέρων,ως κοινωνούντες και υποτασσόμενοι τη κακοδόξω Πατριαρχική Συνόδω.Συνεπώς και υπό του Συντάγματος και υπό του Καταστατικού Χάρτου,οι μόνοι,που δικαιούνται σήμερον νομίμου παραμονής εν Αγίω Όρει είναι οι Μοναχοί της Ι.Μονής Εσφιγμένου και οι λοιποί εν τοις εξαρτήμασι διαβιούντες Ζηλωταί πατέρες και ουδείς έτερος!Τα δε περί καταλήψεως,συμπήξεως απηγορευμένης των Ιερών Κανόνων'',τα οποία αναφέρουν εις την ειρημένην Πατριαρχικήν Πράξιν οι Συνοδικοί του Φαναρίου,ως γελοία και πάντι ανυπόστατα τα παρερχόμεθα δεόντως.Δια των ανωτέρω πλασματικών κατηγοριών οι πατριαρχικοί αποδεικνύονται δια μίαν ακόμη φοράν διαβολείς και παραχαράκται της αληθείας,παρά τους πομπώδεις τίτλους των.Διότι,ως ευστόχως παρατηρεί ο μέγας Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς:''αρχιποιμένας ιερούς εαυτούς καλούντες και υπ΄αλλήλων καλούμενοι'' φαρισαίζουν πλήρως,αφού ουχί ''προσώποις τον Χριστιανισμόν,αλλ΄αλήθεια και ακριβεία χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα''.(Άπαντα'',Β΄,627).Πού,όμως η αλήθεια και η ακρίβεια εις τους πολεμίους και διαστροφείς αυτής,αφού επιμελώς συγχέουν αίρεσιν και Ορθοδοξίαν;Ποία συμφωνία είναι δυνατόν να υπάρχει μεταξύ Χριστού και Βελίαρ,όταν αποκαλούν την αίρεσιν ορθοδοξίαν και το σκότος φως;Δια τούτο οι οικουμενισταί του Φαναρίου ''ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί,ως μη της αληθείας όντες! (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς,αυτόθι).Το γράφομεν μετ΄οδύνης,αλλά τα τελευταία γεγονότα μας υπενθύμισαν τας τρομεράς σκηνάς του Θείου Πάθους,όταν αφρίζοντες αρχιερείς των Ιουδαίων μετά του υπ΄αυτών φανατισθέντος όχλου εκραύγαζον το ''σταύρωσον,σταύρωσον'' κατά του Αθώου.
Αυτό επαναλαμβάνεται και σήμερον!Αρχιερείς λατινόφρονες και μηδεμίαν προς την Ορθοδοξίαν σχέσιν έχοντες,επικαλούμενοι υποκριτικώς τους Ιερούς Κανόνας,ως το πάλαι οι Φαρισαίοι τον Νόμον,διώκουν τη συμπράξει των Αγιορειτών ηγουμένων,τους βαδίζοντας την δύσκολον οδόν της Ομολογίας Ζηλωτάς πατέρας!Το τέλος,όμως των διωκτών της Αληθείας και ο θρίαμβος των θεραπόντων αυτής είναι γνωστά.Οι Ζηλωταί Μοναχοί του Αγίου Όρους καθώς και οι απανταχού της γης πιστοί των Πατρώων Παραδόσεων,παρά πάσαν πίεσιν και απειλήν,θα παραμείνουν πιστοί εις την Ιεράν Παρακαταθήκην,που παρέλαβον από τους Ομολογητάς Πατέρας των,όπως αύτη εκφράζεται δια των εξής αθανάτων λόγων:''«Παραγγελίαν γαρ έχομεν εξ αυτού του αποστόλου,εάν τις δογματίζη ή προστάσση ποιείν ημάς,παρ΄ο παρελάβομεν,παρ΄ο οι Κανόνες των κατά καιρούς Συνόδων,καθολικών τε και τοπικών ορίζουσιν,απαράδεκτον αυτόν έχειν και μηδέ λογίζεσθαι αυτόν εν κλήρω αγίων''.(Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης,P.G.99,988 Α).
Εισαγωγή κειμένου στο Διαδίκτυο,τίτλος και επιμέλεια ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αλλοίμονον,αν το Θείον υπηρέτει τας ανόμους επιθυμίας των επισκόπων!Ο Άγιος Διονύσιος ο Αεροπαγίτης γράφει σχετικώς:''Τους μεν ουν ενθέους Ιεράρχας,ούτω και τοις αφορισμοίς και πάσαις ταις ιεραρχικαίς δυνάμεσιν χρηστέον,όπως,αν η τελετάρχις αυτούς Θεαρχία κινήσοι'' (περί Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας,Κεφ.Ζ΄,παρ.7).Ερμηνεύων ταύτα ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γράφει:''Εάν παρά τον σκοπόν αφορίση ο ιεράρχης,δεν θα έχει σύμφωνον το Θείον Κρίμα,διότι μόνο εν συμφωνία με το Θείον πρέπει ν΄αφορίζη,και όχι κατά το θέλημά του''.
(Ι.Πηδάλιον,εκδ.1886,σελ.35).Και ο ''ατρόμητος ομολογητής των Θεανθρωπίνων ορθοδόξων αληθειών'',ο μέγας Θεόδωρος ο Στουδίτης προσθέτει:''Ουδεμία εξουσία έχει δοθεί στους Ιεράρχες να παραβαίνουν με τα νομοθετηθέντα και ν΄ακολουθούν τα καλώς προηγηθέντα.Και το να δένουν και να λύουν,δεν έχουν εξουσίαν να το πράττουν,ως έτυχεν,αλλά μόνον,όταν είναι σύμφωνον με τον γνώμονα της αληθείας''.(P.G.99,985).Αι δε Αποστολικαί Διαταγαί λέγουν:΄΄Ώσπερ η πεμπομένη ειρήνη,μη ευρούσα άξιον υποδοχέα,επιστρέφει εις αυτούς,που την έστειλαν,έτσι μάλλον δε και πολύ περισσότερον η κατάρα,μη υπάρχοντος αξίου εκείνου προς τον οποίον εστάλη,λόγω της αθωότητός του,επιστρέφει εις την κεφαλήν του αδίκως αυτήν αποστείλαντος''.(Βιβ.Γ΄Κεφ.ιε΄).Και ο Άγιος Φώτιος γράφει:''Ήτο κάποτε φοβερόν το ανάθεμα,όταν εχρησιμοποιείτο από τους κήρυκας της ευσεβείας εναντίον των ενόχων της ασεβείας.Αφ΄ότου δε η αδιάντροπος των ασεβών παραφροσύνη,το ανάθεμα το οποίον έχουν αυτοί οι ίδιοι επί των κεφαλών των,εζήτησαν να γυρίσει αυθαδώς εναντίον των αγωνιζομένων υπέρ της Ορθοδοξίας...το φρικτόν αυτό ανάθεμα κατήντησε παιχνίδι,μάλλον δε και το προτιμούν οι ευσεβείς,εφ΄όσον εκφέρεται υπό των ασεβών''.(Προς Ιγνάντιον Κλαυδιουπόλεως).Τα ανωτέρω εβεβαίωσε και η Ζ΄Οικουμενική Σύνοδος,διακηρύξασα εις τα πέρατα της οικουμένης,ότι το ανάθεμα,το οποίον εξεφώνησαν οι 339 κακόδοξοι επίσκοποι εναντίον του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού και λοιπών εικονόφιλων πιστών,έμεινεν επί την κεφαλήν των εις τον αιώνα:''Το γαρ ανάθεμα ο αυτοί εληρώδησαν,εν αυτοίς μένει εις τον αιώνα''!(Mansi,13,341).Ο δε ιερός Χρυσόστομος λέγει:''...όποιος καθαιρεθεί δια φθόνον ή άλλην άδικον αιτίαν,αυτός εις μεν τον εαυτόν του προξενεί μισθόν μεγαλύτερον από τον της ιερωσύνης.όθενα και πρέπει να χαίρει και όχι να λυπάται.Εις δε τους αδίκους αυτόν καθήραντας,προξενεί κόλασιν''.(Λόγ.γ' περί Ιερωσύνης και Ι.Πηδάλιον,εκδόσεις 1886,σ.38).Ούτως οι Άγιοι Πατέρες καταδικάζουν τας εμπαθείς απειλάς και τους αδίκους αφορισμούς την εν λόγω Πατριαρχικής Πράξεως του κ.Βαρθολομαίου,ο οποίος επιθυμών να εκφοβίση και τους ορθοδόξους πιστούς,που θα επεθύμουν να συνεχίσουν την μετά των Εσφιγμενιτών εκκλησιαστικήν κοινωνίαν,επισείει-κατά το έθος των πάλαι αιρετικών-κατ΄αυτών το επιτίμιον της ακοινωνησίας.Αν,όμως καθίστανται ακοινώνητοι οι κοινωνούντες τους Ορθοδόξους Εσφιγμενίτες,οποία ακοινωνησία πρέπει να επιβληθεί εις τους πατριαρχικούς,τους κοινωνούντας πάσι τοις αιρετικοίς!Εάν η κοινωνία των Ορθοδόξων μετά των Λατίνων του ΙΓ΄αιώνος και μόνον,συμφώνως προς τον ομολογητήν Πατριάρχην Κων/λεως Ιωσήφ,ακυρώνει την Θείαν Χάριν,αφού κατά τους ιδίους αυτού λόγους''...εάν συγκαταβήτε Λατίνοις,Χριστός υμάς ουδέν ωφελήσει'',αντιλαμβάνεται πας τις το μέγεθος της πατριαρχικής αποστασίας!Τέλος,η ειρημένη Πατριαρχική Πράξις επικαλείται το άρθρον 5 του Καταστατικού Χάρτου του Αγίου Όρους και το 105 του Ελληνικού Συντάγματος,τα οποία απαγορεύουν την διαμονήν σχισματικών και ετεροδόξων εν Αγίω Όρει.Προς τι,όμως η τοιαύτη αναφορά;Συμφώνως προς τα προεκτεθέντα υφ΄ημών,τοιούτοι σχισματικοί εν Αγίω Όρει τυγχάνουν πάντες οι Αγιορείται Μοναχοί,πλην των Ζηλωτών πατέρων,ως κοινωνούντες και υποτασσόμενοι τη κακοδόξω Πατριαρχική Συνόδω.Συνεπώς και υπό του Συντάγματος και υπό του Καταστατικού Χάρτου,οι μόνοι,που δικαιούνται σήμερον νομίμου παραμονής εν Αγίω Όρει είναι οι Μοναχοί της Ι.Μονής Εσφιγμένου και οι λοιποί εν τοις εξαρτήμασι διαβιούντες Ζηλωταί πατέρες και ουδείς έτερος!Τα δε περί καταλήψεως,συμπήξεως απηγορευμένης των Ιερών Κανόνων'',τα οποία αναφέρουν εις την ειρημένην Πατριαρχικήν Πράξιν οι Συνοδικοί του Φαναρίου,ως γελοία και πάντι ανυπόστατα τα παρερχόμεθα δεόντως.Δια των ανωτέρω πλασματικών κατηγοριών οι πατριαρχικοί αποδεικνύονται δια μίαν ακόμη φοράν διαβολείς και παραχαράκται της αληθείας,παρά τους πομπώδεις τίτλους των.Διότι,ως ευστόχως παρατηρεί ο μέγας Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς:''αρχιποιμένας ιερούς εαυτούς καλούντες και υπ΄αλλήλων καλούμενοι'' φαρισαίζουν πλήρως,αφού ουχί ''προσώποις τον Χριστιανισμόν,αλλ΄αλήθεια και ακριβεία χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα''.(Άπαντα'',Β΄,627).Πού,όμως η αλήθεια και η ακρίβεια εις τους πολεμίους και διαστροφείς αυτής,αφού επιμελώς συγχέουν αίρεσιν και Ορθοδοξίαν;Ποία συμφωνία είναι δυνατόν να υπάρχει μεταξύ Χριστού και Βελίαρ,όταν αποκαλούν την αίρεσιν ορθοδοξίαν και το σκότος φως;Δια τούτο οι οικουμενισταί του Φαναρίου ''ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί,ως μη της αληθείας όντες! (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς,αυτόθι).Το γράφομεν μετ΄οδύνης,αλλά τα τελευταία γεγονότα μας υπενθύμισαν τας τρομεράς σκηνάς του Θείου Πάθους,όταν αφρίζοντες αρχιερείς των Ιουδαίων μετά του υπ΄αυτών φανατισθέντος όχλου εκραύγαζον το ''σταύρωσον,σταύρωσον'' κατά του Αθώου.
Αυτό επαναλαμβάνεται και σήμερον!Αρχιερείς λατινόφρονες και μηδεμίαν προς την Ορθοδοξίαν σχέσιν έχοντες,επικαλούμενοι υποκριτικώς τους Ιερούς Κανόνας,ως το πάλαι οι Φαρισαίοι τον Νόμον,διώκουν τη συμπράξει των Αγιορειτών ηγουμένων,τους βαδίζοντας την δύσκολον οδόν της Ομολογίας Ζηλωτάς πατέρας!Το τέλος,όμως των διωκτών της Αληθείας και ο θρίαμβος των θεραπόντων αυτής είναι γνωστά.Οι Ζηλωταί Μοναχοί του Αγίου Όρους καθώς και οι απανταχού της γης πιστοί των Πατρώων Παραδόσεων,παρά πάσαν πίεσιν και απειλήν,θα παραμείνουν πιστοί εις την Ιεράν Παρακαταθήκην,που παρέλαβον από τους Ομολογητάς Πατέρας των,όπως αύτη εκφράζεται δια των εξής αθανάτων λόγων:''«Παραγγελίαν γαρ έχομεν εξ αυτού του αποστόλου,εάν τις δογματίζη ή προστάσση ποιείν ημάς,παρ΄ο παρελάβομεν,παρ΄ο οι Κανόνες των κατά καιρούς Συνόδων,καθολικών τε και τοπικών ορίζουσιν,απαράδεκτον αυτόν έχειν και μηδέ λογίζεσθαι αυτόν εν κλήρω αγίων''.(Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης,P.G.99,988 Α).
Εισαγωγή κειμένου στο Διαδίκτυο,τίτλος και επιμέλεια ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.