ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ : για το πως θα ειναι αρχ-ιερεις και μοναχοι στα εσχατα χρονια!!!
Ρώτησε ο υποτακτικός τόν Αββά Παμβώ:
-Μετά από μας, στά έσχατα χρόνια, θά αλλάξουν τά έθιμα καί οι παραδόσεις των Χριστιανών;
-Καί δέν θά υπάρχουν ιερείς στήν Εκκλησία,γιά νά συμβούν αυτά;
Καί ο Αββάς απάντησε:
-Στούς καιρούς αυτούς θα ψυχρανθεί η αγάπη των πολλών, όπως προλέγει καί ο Κύριος στό Ευαγγέλιο. Θά υπάρξει θλίψη όχι λίγη,επιθέσεις εθνών καί μεταναστεύσεις λαών, ακαταστασία αρχόντων, σπατάλη ιερέων καί αμέλεια μοναζόντων. Οι ηγούμενοι θα αδιαφορούν γιά τήν σωτηρία του ποιμνίου τους. Όλοι θά είναι πρόθυμοι νά τρέχουν σέ τραπέζια. Θά είναι φιλόνικοι, οκνηροί στήν προσευχή καί πρόθυμοι στήν καταλαλιά, έτοιμοι νά κατακρίνουν τούς βίους των παλαιών Γερόντων καί τά διδάγματά τους, χωρίς νά προσέχουν, τί δίδαξαν ή πως οφείλουν νά τούς μιμηθούν. Μάλλον θά σπουδάζουν νά τούς κατηγορούν καί νά λένε, ότι άν ήμασταν καί 'μεις στήν εποχή τούς καί ΄μεις θά αγωνιζόμασταν.
Οι επίσκοποι, συνέχισε ο Αββάς, θά φοβούνται τούς ισχυρούς, εκείνες τίς ημέρες καί θά κρίνουν ανάλογα μέ τά δώρα πού θά παίρνουν απ' αυτούς. Δέν θά υπερασπίζονται τούς πτωχούς, όταν ζητούν τό δίκιο τους, θά στενοχωρούν τίς χήρες, θά καταπιέζουν τά ορφανά. Καί στόν λαό θά έλθει μίσος, έχθρα, φθόνος, φιλινικία. Θά συνηθίσουν οι άνθρωποι στίς κλοπές καί τήν μέθη.
Καί ο αδελφός ρώτησε πάλι:
-Καί τί θά πρέπει νά κάνει κανείς σέ 'κείνα τά χρόνια καί σέ 'κείνους τούς καιρούς;
Σ' αυτό απάντησε ο Αββάς;
-Τέκνον μου, σέ εκείνες τίς ημέρες, όποιος θέλει νά σωθεί, άς σώζει τήν ψυχή του καί θά αναδειχθεί μέγας στήν Βασιλεία των Ουρανών.
Ρώτησε ο υποτακτικός τόν Αββά Παμβώ:
-Μετά από μας, στά έσχατα χρόνια, θά αλλάξουν τά έθιμα καί οι παραδόσεις των Χριστιανών;
-Καί δέν θά υπάρχουν ιερείς στήν Εκκλησία,γιά νά συμβούν αυτά;
Καί ο Αββάς απάντησε:
-Στούς καιρούς αυτούς θα ψυχρανθεί η αγάπη των πολλών, όπως προλέγει καί ο Κύριος στό Ευαγγέλιο. Θά υπάρξει θλίψη όχι λίγη,επιθέσεις εθνών καί μεταναστεύσεις λαών, ακαταστασία αρχόντων, σπατάλη ιερέων καί αμέλεια μοναζόντων. Οι ηγούμενοι θα αδιαφορούν γιά τήν σωτηρία του ποιμνίου τους. Όλοι θά είναι πρόθυμοι νά τρέχουν σέ τραπέζια. Θά είναι φιλόνικοι, οκνηροί στήν προσευχή καί πρόθυμοι στήν καταλαλιά, έτοιμοι νά κατακρίνουν τούς βίους των παλαιών Γερόντων καί τά διδάγματά τους, χωρίς νά προσέχουν, τί δίδαξαν ή πως οφείλουν νά τούς μιμηθούν. Μάλλον θά σπουδάζουν νά τούς κατηγορούν καί νά λένε, ότι άν ήμασταν καί 'μεις στήν εποχή τούς καί ΄μεις θά αγωνιζόμασταν.
Οι επίσκοποι, συνέχισε ο Αββάς, θά φοβούνται τούς ισχυρούς, εκείνες τίς ημέρες καί θά κρίνουν ανάλογα μέ τά δώρα πού θά παίρνουν απ' αυτούς. Δέν θά υπερασπίζονται τούς πτωχούς, όταν ζητούν τό δίκιο τους, θά στενοχωρούν τίς χήρες, θά καταπιέζουν τά ορφανά. Καί στόν λαό θά έλθει μίσος, έχθρα, φθόνος, φιλινικία. Θά συνηθίσουν οι άνθρωποι στίς κλοπές καί τήν μέθη.
Καί ο αδελφός ρώτησε πάλι:
-Καί τί θά πρέπει νά κάνει κανείς σέ 'κείνα τά χρόνια καί σέ 'κείνους τούς καιρούς;
Σ' αυτό απάντησε ο Αββάς;
-Τέκνον μου, σέ εκείνες τίς ημέρες, όποιος θέλει νά σωθεί, άς σώζει τήν ψυχή του καί θά αναδειχθεί μέγας στήν Βασιλεία των Ουρανών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.