Στὴν Ἁγία Γέννηση τοῦ Χριστοῦ (Μεγάλου Βασιλείου)

... Τί νὰ σοῦ κάνω ἄνθρωπέ μου; Ἐνῶ ὁ Θεὸς κατοικοῦσε στὰ ὕψη, δὲν προσπάθησες νὰ τὸν συναντήσεις· ὅταν συγκατατέθηκε νὰ κατεβεῖ σὲ σένα καὶ μὲ σάρκα νὰ σοῦ ὁμιλεῖ, δὲν τὸν παραδέχτηκες, ἀλλά ψάχνεις νὰ βρεῖς τὸν τρόπο πῶς θὰ συμφιλιωθεῖς μὲ τὸν Θεό. Νὰ ξέρεις ὅτι γι' αὐτόν τὸν λόγο ὁ Θεὸς ἔλαβε ἀνθρώπινη σάρκα, ἐπειδὴ ἔπρεπε αὐτή ἡ καταραμένη σάρκα νὰ ἁγιασθεῖ, αὐτή πού ἐξασθένησε νὰ ἐνδυναμωθεῖ, αὐτή πού ἀποξενώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ συμφιλιωθεῖ μ' αὐτόν, αὐτή πού διώχτηκε ἀπὸ τὸν παράδεισο νὰ ἀνεβεῖ στὸν οὐρανό.

Ποιὸς εἶναι ὁ χῶρος ὅπου πραγματοποιεῖται τὸ σωτήριο αὐτό σχέδιο; Τὸ σῶμα τῆς ἁγίας Παρθένου. Ποιὰ εἶναι τὰ στοιχεῖα τῆς γεννήσεως; Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ ἡ δύναμη τοῦ Ὑψίστου, πού κάλυψε τὴ Θεοτόκο. Μᾶλλον ἄκουσε αὐτά τὰ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου πού λένε: «Ἡ μητέρα του ἡ Μαρία ἀρραβωνιάστηκε μὲ τὸν Ἰωσήφ. Προτοῦ ὅμως νὰ συνευρεθοῦν ἔμεινε ἔγκυος μὲ τὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Ἐνῶ ἦταν παρθένος καὶ ἀρραβωνιασμένη μὲ κάποιον, κρίθηκε κατάλληλη νὰ διακονήσει τὸ μυστήριο τῆς Θείας οἰκονομίας, ὥστε καὶ ἡ παρθενία νὰ τιμηθεῖ καὶ ὁ γάμος νὰ μὴν ἐξευτελιστεῖ.

Άναρχος Θεός.....

"Άναρχος Θεός καταβέβηκε και εν τη Παρθένω κατώκησε.

Ερρουρέμ, ερρουρέμ, ερρουρερουρέμ, χαίρε Δέσποινα.

Βασιλεύς των όλων και Κύριος, ήλθε τον Αδάμ αναπλάσασθαι.

Άγιος, άγιος, άγιος υπάρχεις και Κύριος.

Γηγενείς σκιρτάτε και χαίρετε, τάξεις των Αγγέλων ευφραίνονται

Χερουβείμ, Χερουβείμ, χαίρε, χαίρε Παναγία Δέσποινα.

Δεύτε εν σπηλαίω κατίδωμεν, κείμενον εν φάτνη τον Κύριον.

Ερρουρέμ, ερρουρέμ, ερρουρερουρέμ, χαίρε Δέσποινα.

Εξ Ανατολών Μάγοι έρχονται, δώρα προσκομίζουσιν άξια

Χερουβείμ, Χερουβείμ, χαίρε, χαίρε Παναγία Δέσποινα.

Ήκουσεν Ηρώδης το μήνυμα κι όλος εταράχθη ο δόλιος.

Άγιος, άγιος, άγιος υπάρχεις και Κύριος.

Πύλαι ουρανών ηνεώχθησαν, άγγελοι αυτόν ανυμνήτωσαν.

Άγιος, άγιος, άγιος υπάρχεις και Κύριος.

Χαίρουσα η κτίσις αγάλλεται και πανηγυρίζει, ευφραίνεται

Ερρουρέμ, ερρουρέμ, ερρουρερουρέμ, χαίρε Δέσποινα.

Ψάλλοντες Χριστόν τον Θεόν ημών, τον εν τω σπηλαίω τικτόμενον

Άγιος, άγιος, άγιος υπάρχεις και Κύριος.

Ω Παρθενομήτωρ και Δέσποινα, σώζε τους εις Σε καταφεύγοντας

Χερουβείμ, Χερουβείμ, χαίρε, χαίρε Παναγία "

Καλή ευλογημένη ημέρα αδέλφια μου.

Ο γεννηθείς Χριστος να βοηθήσει πάντες προς ανάβαση και φωτισμό Πνευματος....

 

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΥΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 25 Δεκεμβρίου : ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ - (ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)

Τήν 25ην τοῦ μηνός Δεκεμβρίου ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας γιορτάζει τὸ μεγάλο καὶ ἀνερμήνευτο γεγονὸς τῆς κατὰ σάρκα γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

Εὐαγγέλιο τῶν Χριστουγέννων (Ματθ. Β´ 1 – 12).

Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλέεμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες· Ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ. Aκούσας δὲ Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς ἐταράχθη καὶ πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετ’ αὐτοῦ, καὶ συναγαγὼν πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ’ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται. Oἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Ἐν Βηθλέεμ τῆς Ἰουδαίας· οὕτως γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου· Καὶ σύ Βηθλέεμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ. Τότε Ἡρῴδης λάθρᾳ καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσεν παρ’ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος, καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλέεμ εἶπε· Πορευθέντες ἐξετάσατε ἀκριβῶς περὶ τοῦ παιδίου· ἐπὰν δὲ εὕρητε ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ. Oἱ δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν· καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτοὺς ἕως ἐλθὼν ἐστάθη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον· Iδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα. Kαὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν· Kαὶ χρηματισθέντες κατ’ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην, δι’ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν. 

Μετά τον Ευαγγελισμό της Παρθένου Μαρίας από τον αρχάγγελο Γαβριήλ και ενώ πλησίαζε ο καιρός να τελειώσουν οι εννιά μήνες από την υπερφυσική σύλληψη του Χριστού στην παρθενική της μήτρα, ο Καίσαρ Αύγουστος διέταξε απογραφή του πληθυσμού του ρωμαϊκού κράτους. Τότε ο Ιωσήφ μαζί με τη Θεοτόκο, ξεκίνησαν για τη Βηθλεέμ, για να απογραφούν εκεί. Έτσι ξεκίνησαν από την Ναζαρέτ και ύστερα από κοπιαστικό ταξίδι έφτασαν στην Βηθλεέμ, όπου επειδή είχε συγκεντρωθεί πλήθος κόσμου δεν κατάφεραν να βρουν κατάλυμα, παρά μόνο ένα φτωχικό σπήλαιο. Εκεί η Θεοτόκος γέννησε τον Κύριο Ιησού Χριστό και σπαργάνωσε σαν βρέφος τον Κτίστη των απάντων. Έπειτα Τον έβαλε επάνω στη φάτνη των αλόγων ζώων, διότι «ἔμελλε νὰ ἐλευθέρωση ἡμᾶς ἀπὸ τὴν ἀλογίαν», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Από τότε, όλοι οι πιστοί χριστιανοί με χαρά ψάλλουν τον ύμνο των αγγέλων εκείνης της νύκτας: . «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (. βλ Ευαγγέλιο Λουκά, Β '1-20) Δόξα δηλαδή, ας είναι στο θεό, που βρίσκεται στα ύψιστα μέρη του ουρανού και στη γη ολόκληρη, που είναι ταραγμένη από την αμαρτία ας βασιλεύσει η θεία ειρήνη, διότι ο Θεός έδειξε την αγάπη Του στους ανθρώπους με την ενανθρώπηση του Υιού Του.

Τα ζώα της φάτνης και ο συμβολισμός τους

Στὴ βυζαντινὴ εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος τὸ κεντρικὸ πρόσωπο, τὸ θεῖο Βρέφος, ­εἰκονίζεται μέσα σὲ σπήλαιο ἀνάμεσα σὲ ζῶα· ἢ μᾶλλον τὰ ζῶα εἶναι σκυμμένα πάνω Του· εἶναι πάντοτε δύο καὶ εἶναι συγκεκριμένα: ἕνας «βοῦς» (βόδι) καὶ
ἕνας «ὄνος» (γαϊδουράκι).
Δηλώνεται ἔτσι ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ γεννήθηκε ὡς ἄνθρωπος ὄχι σὲ παλάτι βασιλικό, οὔτε κὰν σὲ σπίτι ὅπου μένουν ἄνθρωποι, ἀλλὰ σὲ στάβλο, σὲ σπηλιὰ ποὺ χρησίμευε ὡς κατάλυμα ζώων! Ὑπενθυμίζει δηλαδὴ τὶς πολὺ ταπεινὲς συνθῆκες ὑπὸ τὶς ὁποῖες γεννήθηκε ὁ Κύριος, ποὺ ἦταν ἡ ἀρχὴ τῶν ἀλλεπάλληλων ταπεινώσεων ποὺ καταδέχθηκε νὰ ὑπομείνει στὴν ἐπὶ γῆς ζωή Του γιὰ τὴ σωτηρία μας μέχρι τὴν Ἄκρα Ταπείνωση τοῦ σταυρικοῦ Πάθους Του!
Δὲν πρόκειται ὅμως μόνο γι᾿ αὐτό. Ἡ παρουσία τῶν δύο συγκεκριμένων ζώ­ων κοντὰ στὸ νηπιάσαντα Θεὸ ὑπενθυμίζει κυρίως τὴν ἐκπλήρωση δύο προφητειῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τῶν προφητῶν Ἀμβακοὺμ καὶ Ἡσαΐα.
Ὁ προφήτης Ἀμβακοὺμ μὲ τὸ προφητικό του βλέμμα διακρίνει τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ συμβεῖ μετὰ ἀπὸ αἰῶνες, καὶ λέγει στὸν Υἱὸ μεταξὺ τῶν ἄλλων: «Ἐν μέσῳ δύο ζῴων γνωσθήσῃ» (Ἀμβ. γ´ 2). Στὸ χωρίο αὐτὸ ἔχουν δοθεῖ πολλὲς ἑρμηνεῖες· αὐτὴ ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει ἐδῶ εἶναι ἡ ἑξῆς: Θὰ γνωρισθεῖς ἀνάμεσα σὲ δύο ζῶα. Ὁ Θεὸς «ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α´ Τιμ. γ´ 16), ἔγινε γνωστὸς κατ᾿ ἀρχὰς μεταξὺ δύο ζώων. Ἑπομένως ἡ βυζαντινὴ ἁγιογραφία εἶναι σὰν νὰ μᾶς λέει: Κοιτάξτε αὐτὸ τὸ βρέφος! Εἶναι ὁ Μεσσίας ποὺ προφήτευσε ὁ προφήτης Ἀμβακούμ.

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΟΥ

 

 

Χριστούγεννα είναι η γέννηση του Θεανθρώπου και όχι η άνοιξη του καταναλωτικού παραλογισμού,η ανελέητη διάχυση μιας εμπορεύσιμης,κοσμικής αγάπης,η εκούσια συμμετοχή στην αγορά φρούδας Ελπίδας,που τάζουν οι επιχορηγούμενοι Έμποροι των οσονούπω,μαρκαρισμένων,καθεστωτικών Εθνών.

 

 

Τα Χριστούγεννα έρχονται.Για μας τους Ορθοδόξους του Πατρίου Ημερολογίου έχουν μια εξιδανικευμένη ιδιαιτερότητα και μια πνευματική αυθεντικότητα,όπως άλλωστε και όλες οι δεσποτικές εορτές.Είναι γιορτή,που μάθαμε,να την βιώνουμε αποκλειστικά στην πνευματική της οντότητα,στην Πατερική αναφορά της και στον ακαινοτόμητο προσανατολισμό της.Για τούτο και μόνο,τα Χριστούγεννα είναι αποκομμένα από κοσμικές δοξασίες,''λαοπρόβλητες'' καταναλωτικές επιφάνσεις και μεγαλεπίβολες,εορταστικές οινοκατανύξεις.Τα Χριστούγεννα έχουν άρωμα Εκκλησίας και γεύση Αμνοικής μεταλαβιάς!

Τα προτεστάντικα τραγούδια Χριστουγέννων,τα προχριστουγεννιάτικα ρεβεγιόν,η θεοποίηση των εκποιημένων κοκκινοβασίληδων του αδηφάγου εμπορίου,η ακαταίσχυντη αγαπολογία ενός ακαθόριστου και δυσδιάκριτου ''πνεύματος των Χριστουγέννων,'' ο υπερστολισμός των σπιτιών,που θυμίζουν φωτορυθμικές πίστες λαικών νυχτομάγαζων,δεν έχουν σχέση μ' εμάς.

Παραμονὴ της του Χριστού Γεννήσεως Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου

Βλέπω παράξενο και παράδοξο μυστήριο, ποιμένες, αντί να παίζουν με τις φλογέρες τους κάποιο μελωδικό σκοπό, ψάλλουν ουράνιο ύμνο και γεμίζουν με τους ήχους τους τα αυτιά μου. Ψάλλουν άγγελοι και ανυμνούν αρχάγγελοι, υμνούν τα Χερουβίμ και δοξολογούν τα Σεραφίμ. Όλοι πανηγυρίζουν γιατί βλέπουν το Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς. Βλέπουν Εκείνον που είναι πάνω στον ουρανό, να βρίσκεται κάτω στη γη λόγω της οικονομίας του για τον άνθρωπο, και τον άνθρωπο που είναι στη γη, να βρίσκεται ψηλά στον ουρανό εξαιτίας της φιλανθρωπίας του Θεού.

Σήμερα η Βηθλεέμ έγινε όμοια με τον ουρανό, αφού εμφανίστηκαν σ΄ αυτήν αντί για αστέρια άγγελοι που ανυμνούν το Θεό, και δέχτηκε με τρόπο θαυμαστό στο χώρο της όχι το φυσικό ήλιο, αλλά τον Ήλιο της δικαιοσύνης. Και μη ζητάς να μάθεις πως έγινε αυτό. Γιατί εκεί όπου εκδηλώνεται η θέληση του Θεού, νικώνται οι φυσικοί νόμοι. Θέλησε λοιπόν ο Θεός, μπόρεσε, κατέβηκε από τους ουρανούς και έσωσε τον άνθρωπο, γιατί τα πάντα υπακούουν στο Θεό. Σήμερα γεννιέται ο αιώνιος και γίνεται εκείνο που δεν ήταν. Ενώ δηλαδή ήταν Θεός, γίνεται άνθρωπος, χωρίς να παύσει να είναι Θεός. Δεν έχασε δηλαδή τις θεϊκές του ιδιότητες για να γίνει άνθρωπος, ούτε πάλι άλλαξε κι από άνθρωπος έγινε Θεός. Αλλά ενώ ήταν Θεός Λόγος, χωρίς να πάθει τίποτε, προσέλαβε την ανθρώπινη σάρκα, και η θεία φύση παρέμεινε αμετάβλητη.


Και όταν γεννήθηκε, οι Ιουδαίοι δεν παραδεχόντουσαν την παράδοξη γέννησή του και οι μεν Φαρισαίοι παρερμήνευαν τις θείες Γραφές, οι δε Γραμματείς δίδασκαν τα αντίθετα του μωσαϊκού νόμου. Ο Ηρώδης γύρευε το νεογέννητο, όχι για να του προσφέρει τιμές, μα για να το σκοτώσει. Γιατί έβλεπαν ότι σήμερα τα πράγματα ήρθαν αντίθετα προς τις προσδοκίες τους. Γιατί όπως λέγει ο Ψαλμωδός: «δεν έγιναν αυτά κρυφά από τα παιδιά τους και θα γίνουν γνωστά και στις επερχόμενες γενεές».

ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ...ΟΡΘΟΔΟΞΑ ; !

ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ...ΟΡΘΟΔΟΞΑ ; ΤΑ ΚΑΛΑΝΔΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ (1930)

Τα κάλανδα των Χριστουγέννων από τους αδελφούς μας του Πάτριου που δεν δέχθηκαν την ημερολογιακή προδοσία των οικουμενιστών του 1924. Δεν ήθελαν να συνεορτάζουν τα Χριστούγεννα με τους Φράγκους της Δύσεως αλλά με τους Ορθοδόξους των Αγίων Τόπων.

Αρνήθηκαν να δεχθούν το Βατικανό να υποκαθιστά την Βηθλεέμ και τον Παπισμό να υποκλέπτει την προσδοκία!

24 Δεκεμβρίου 1930 :

Καλήν ημέραν, αδελφοί αν είνε ορισμός σας

Χριστούγεννα ορθόδοξα να πω στ’ αρχοντικόν σας.

Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει

τας παραδόσεις τας σεπτάς ζητούν οι Αποστόλοι.

Χριστός γεννάται σήμερον «Το δόξα εν υψίστοις»

ν’ ακούση αξιώνεται η ορθοδόξων πίστις.

Εις τα βουνά γυρίζουνε οι ορθόδοξοι έως τώρα

και η εξουσία τρέχει ευθύς χωρίς να λείψη ώρα.

Εις τα βουνά γυρίζουνε για την Ορθοδοξίαν

και αντί αστέρος τον Σταυρόν φέρουν στην Εκκλησίαν.

Και κάθε χρόνο που περνά με πόθο ερωτώμεν

σε ποιο βουνό, σε ποιο Ναό για να λειτουργηθώμεν.

Ακούσας δε ο Χρυσόστομος Δεσπότης θηριώδης

στέλνει στρατόν και δύναμιν να σφάξη ως Ηρώδης.

Πλην ο σταυρός εξ ουρανού βγαίνει και μας φωτίζει

Ορθοδοξίας καύχημα και θάρρος μας δωρίζει.

Δεν θέλουμε τα φράγκικα του Πάπα να ακούμε

κι’ αυτούς που τα πιστεύουνε ποτέ να μη τους δούμε.

Δεν θέλουμε τα φράγκικα, μόνον Ορθοδοξία

τας παραδόσεις τας σεπτάς ζητάει η Εκκλησία.

Δεν θέλουμε τα φράγκικα παπάδων κουρεμένων

κατάρες κι’ αναθέματα στην κεφαλήν τους μένουν.

Έτη καλά να ζήσετε με δόξα και ευτυχία

και όλοι πάντα σταθεροί εις την Ορθοδοξία.


σχολιο ιστολογιου μας: οπως εξελισονται τα πραγματα δεν θα αργησει ο καιρος που θα φτασουμε παλι στα ιδια και χειροτερα οπως διαβασατε παραπανω και οπου Χρυσοστομος βλεπε Βαρθολομαιος ,Ιερωνυμος και σια.

 

Ἡ 25η Δεκεμβρίου ὡς ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων βάσει τῆς ἑρμηνείας τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

 

Στο κείμενο αυτό αποδεικνύεται, βάσει του α΄ κεφαλαίου του Κατά Λουκάν Ευαγγγελίου και της νομικής λατρείας της Παλαιάς Διαθήκης, ότι η Γέννηση του Θεανθρώπου έγινε πράγματι στα τέλη Δεκεμβρίου και δεν υπήρξε η ρύθμιση της ημερομηνίας αυτής προσπάθεια εναρμονίσεως με εορτή ηλιακού θεού ή με το χειμερινό ηλιοστάσιο, όπως δέχονται συγκρητιστές θρησκειολόγοι και πλανηθέντες Ορθόδοξοι.
 

Ἡ 25η Δεκεμβρίου ὡς ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων
βάσει τῆς ἑρμηνείας τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

 

• Εἰσαγωγή
• Βιβλική ἐξέταση τοῦ θέματος

1. Τό θυσιαστήριον τοῦ θυμιάματος
2. Ἡ ἀπόσταση Ζαχαρία καί λαοῦ
3. Ὁ Ζαχαρίας ἦταν μόνος ἐντός τοῦ Ναοῦ
4. Ἡ λατρευτική συνάφεια τῆς θυμιάσεως τοῦ Ζαχαρία
5. Ὁ Ζαχαρίας ἱερεύς ἤ ἀρχιερεύς κατά τόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ;
6. Οἱ ὑπόλοιποι ὑπολογισμοί μέχρι τή Χριστοῦ Γέννηση

• Σύνοψη τῶν ἀνωτέρω βιβλικῶν προσδιορισμῶν 
• Ἡ μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης 
• Ὀρθόδοξη ἀποδοχή τῆς ἐχθρικῆς ἑρμηνευτικῆς 
• Ἐπίλογος: ὁ ρόλος τῆς θείας Προνοίας

 *********
 

Εἰσαγωγή

Τά τελευταῖα χρόνια ἀκούγεται ὅλο καί συχνότερα ἡ ἄποψη, ὅτι ἐπειδή ἡ ἀκριβής ἡμέρα τῶν Χριστοῦ Γεννῶν μᾶς εἶναι ἄγνωστη ἡ Ἐκκλησία τοποθέτησε τά Χριστούγεννα στή δῆθεν ἡμέρα εἰδωλολατρικοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ «Ἀνικήτου Ἥλιου» (τοῦ «θεοῦ» Sol Invictus), συμβολικῶς, γιά νά σημάνει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης καί νά ἀντικαταστήσει τήν εἰδωλολατρική ἑορτή ἐπικαλύπτοντάς την. 

Ἀντιθέτως, ὅμως, σέ παλαιότερη ἱστορική μελέτη του ἱστοχώρου μας, ἀποδείχθηκε ὅτι «τόσο ὁ διαχωρισμός τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων ἀπό τήν ἑορτή τῶν Θεοφανείων, ὅσο καί ἡ ἐπιλογή τῆς 25ης Δεκεμβρίου ὡς ἡμέρας ἑορτασμοῦ, ἔγιναν γιά πραγματιστικούς ἐκκλησιαστικούς λόγους καί ὄχι γιά λόγους ἀντιγραφῆς ἤ ἀνταγωνισμοῦ παγανιστικῶν προτύπων»· ἀποδεικτικῶς, κατεγράφη ἡ ἱστορική διαδρομή καί οἱ μεταγενέστερες πηγές τοῦ ὅλου εἰσαγόμενου αὐτοῦ προβληματισμοῦ καί ἀποδείχθηκε ὅτι ἡ ἐκκλησιαστική καθιέρωση τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων τήν 25η Δεκεμβρίου (γιά πρώτη φορά στή Ρώμη, τό 336) προηγήθηκε αὐτῆς τοῦ «Ἡλίου», ἡ ὁποία καθιερώθηκε ἀπό τόν Ἰουλιανό περί τό 362 μ.Χ. τήν 25η Δεκεμβρίου, στή θέση τῆς παλαιότερης ἑορτῆς τῆς «γεννήσεως τοῦ Ἀνικήτου» (“Natal Invicti”), πού δέν ἦταν ὁ ἥλιος· αὐτή τοῦ Ἰουλιανοῦ ἦταν ἥσσονος σημασία ὡς πρός τίς ἄλλες ἡλιακές ἑορτές· ἔτσι, εἶναι πιθανότερο ὅτι ὁ Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης προσπάθησε νά ἀντικαταστήσει τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων μέ τή δική του ἑορτή τοῦ ἡλίου καί δέν ἔπραξε ἡ Ἐκκλησία τό ἀντίθετο. Τέλος, ἔγινε ἀναφορά στήν ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος μαρτυρεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης ἐγνώριζε χάρη στά ἀρχεῖα της, ὡς Πρωτεύούσας, τήν ἀκριβῆ ἡμερομηνία τῆς ἀπογραφῆς τοῦ Καίσαρος Αὐγούστου, ὅταν ἐγεννήθη ὁ Χριστός (Λουκ. 2, 1-7)· ὁ Χρυσορρήμων ἀναπτύσσει ἐπιπλέον ὡς τεκμήριο καί τά βιβλικά γεγονότα ἀπό τόν εὐαγγελισμό τοῦ Ζαχαρία μέχρι τή Γέννηση τοῦ Κυρίου [1]. 

Στό παρόν κείμενο, θά δώσουμε μία σύντομη περιγραφή ἀκριβῶς αὐτοῦ τοῦ βιβλικοῦ προσδιορισμοῦ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, ἔχοντες ὡς ὁδηγό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, τόν «λειμῶνα τῶν λόγων τῶν θεοπνεύστων Γραφῶν» [2].

Βιβλική ἐξέταση τοῦ θέματος

Τά γεγονότα τά ὁποῖα βιβλικῶς μᾶς καθοδηγοῦν στόν προσδιορισμό τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου εἶναι τά ἑξῆς: 

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟY ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ 24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

 

Ημερα Ξηροφαγίας (Άνευ ελαίου) εκτος εαν συμπεσει Σαββατο Κυριακη οποτε καταλυουμε οινον και ελαιον

Παραμονή της μεγάλης εορτής. 

Άπολυτίκιον. Ηχος δ'. Κατεπλάγη Ιωσήφ.

Άπεγράφετο ποτέ, συν τω πρεσβευτή Ιωσήφ, ως εκ σπέρματος Δαβίδ, εν Βηθλεέμ ή Μαριάμ, κυοφορούσα την ασπορον κυοφορίαν· επέστη δε
καιρός, ό της Γεννήσεως, και τόπος ην ουδείς, τω καταλύματι, αλλ' ως τερπνόν παλάτιον το Σπήλαιον, τη Βασιλίδι έδείκνυτο. Χριστός
γεννάται, την πριν πεσοϋσαν αναστησων εικονα.

Κοντάκιον. Ήχος γ'. 'Η Παρθένος σήμερον.

Η Παρθένος σήμερον, τον προαιώνιον Λόγον,εν Σπηλαίω έρχεται, άποτεκεΐν άπορρήτως. Χόρευε, ή οικουμένη άκουτισθεΐσα, δόξασαν, μετά Αγγέλων και των Ποιμένων, βουληθέντα
έποφθήναι, παιδίον νέον, τον προ αιώνων θεόν.

Μεγαλυνάριον.

Φάτνη έτοιμάζου τα της δοχής, σπευσατε Ποιμένες, και οι Μάγοι εκ των Περσών, συν τοις Άσωμάτοις, εν Βηθλεέμ βοησαι- Δόξα τω τικτομενω, σώσαι τα συμπαντα. 

Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΜΑΓΩΝ Μια φοβερή εξιστόρηση από τα βάθη της Περσίας

Η διήγηση που ακολουθεί, αν και θυμίζει αρχαίο παγανιστικό παραμύθι, απαντάει ωστόσο σε πολλά ερωτήματα που εκκρεμούν σχετικά με την ύπαρξη και την οδοιπορία των Τριών Μάγων από τα βάθη της Περσίας. Ποιοι ήταν οι Μάγοι; Ποια τα ονόματά τους; Τι τους έκανε στ’ αλήθεια να ξεκινήσουν το δίχρονο ταξίδι τους προς την άσημη Βηθλεέμ; Τι ακριβώς συνέβηκε στη χώρα τους; Πώς έλαβαν την πληροφορία για τη Γέννηση του Μεσσία;
Οι Μάγοι στην Περσική κοινωνία ήταν αρχοντικά πρόσωπα που εμφορούνταν από μεγάλη γνώση και σοφία. Βαθύτατα μυημένοι στις επιστήμες της εποχής, καταρτισμένοι ιδιαίτερα στα κεφάλαια της φυσικής λειτουργίας του σύμπαντος, από τη συνεχή παρακολούθηση των ουράνιων και αστρικών φαινομένων, συγκέντρωναν την υπόληψη και την τιμή των βασιλέων και ευρύτερα του λαού της Περσίας σε μεγάλο βαθμό. Σε αυτή την κοινωνία της μακρινής ανατολής κρατιόταν ζωντανή και ακμαία η προσδοκία του Μεσσία μέσω της πανάρχαιας προφητείας του Βαλαάμ του Μάντη, ένα πρόσωπο που απασχολεί βραχύτατα τους «Αριθμούς» της Παλαιάς Διαθήκης σε τρία κεφάλαια. Ο Βαλαάμ, με αυτή του την προφητεία, έκανε τους απογόνους του, τους Πέρσες, να προσμένουν με αγνότητα και ανιδιοτέλεια τον ερχομό του Μεσσία, άσχετα αν σαν λαός ήταν εκτός των κλειστών τειχών του «περιούσιου λαού» του Ισραήλ. Αλλά, τι ακριβώς έλεγε η προφητεία του Βαλαάμ; «Θα ανατείλει άστρο από τη γη του Ιακώβ και θα αναδειχθεί Άνθρωπος από το λαό του Ισραήλ που θα συντρίψει τους αρχηγούς των Μωαβιτών» (Αριθμ. 24:17). Πρόωρα προϊδεασμένοι και αφυπνισμένοι οι Μάγοι, μέσω αυτής της πολύ σημαντικής προφητείας, ζούσαν τη μεσσιανική προσδοκία σαν μέρος της δικής τους παράδοσης, με ειλικρινή λαχτάρα για το ερχομό του Θεού στη γη. Όταν τους επισκέφθηκε ο παράδοξος Αστέρας, εκείνοι ήταν ήδη προπαρασκευασμένοι για να δώσουν το δικό τους παρόν στο θαυμαστό σκηνικό των εθνών που ετοίμαζε η θεία Οικονομία για τη Γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού.
Η παρακάτω τερπνή διήγηση βρίσκεται σαν υποσημείωση στην 22η «Μελέτη» των «Πνευματικών Γυμνασμάτων» του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη. Αποδίδεται σε κάποιον Αφροδιτιανό φιλόσοφο, ο οποίος χριστιανός όντας, έλαβε μέρος σε μια συνάντηση απολογητικού χαρακτήρα, στην οποία, εκτός από περίπου 100 επισκόπους, συμμετείχαν και διάφοροι Έλληνες και Εβραίοι, ερίζοντας ως είθισται οι δύο τελευταίοι, για την ιστορική πραγματικότητα του Ιησού Χριστού.

1. Μια μέρα, στο βασιλικό ναό της Περσίας


Εκείνες τις μέρες που γεννήθηκε ο Χριστός στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, πήγε ο τότε βασιλιάς της Περσίας, ο Μιθροβάδης, μέσα στο ναό της θεάς Ήρας με σκοπό να μάθει την εξήγηση μερικών ονείρων που είχε δει στον ύπνο του. Εκεί, συνάντησε τον ιερέα των ειδώλων που λεγόταν Προύπιος, ο οποίος μόλις είδε τον βασιλιά τού είπε: «Χαίρομαι μαζί σου βασιλιά, γιατί η θεά Ήρα συνέλαβε!». Μόλις τ’ άκουσε αυτό ο βασιλιάς τού χαμογέλασε και τού ’πε: «Καλά, η Ήρα έχει τόσο καιρό που πέθανε και συνέλαβε τώρα;». Του απαντάει και πάλι ο ιερέας: «Ναι, βασιλιά μου, η Ήρα που πέθανε, τώρα ξανάζησε και πρόκειται να γεννήσει και φέρει στον κόσμο ζωή». «Τι ’ν’ αυτό που μου λες;», είπε ο βασιλιάς, «εξήγησέ το μου καλύτερα!». Τότε ο ιερέας των άψυχων ειδώλων Προύπιος είπε: «Στ’ αλήθεια βασιλιά μου, ήρθες στην πιο κατάλληλη ώρα σήμερα. Άκουσε το μυστήριο της όλης υπόθεσης: Όλη την περασμένη νύχτα, όλα τα ανδρικά και τα γυναικεία είδωλα του ναού χόρευαν κι έλεγαν μεταξύ τους: “Ελάτε να χαρούμε με την Ήρα, γιατί κάποιος τη φίλησε!”. Κι εγώ, ακούγοντας αυτά είπα: “Μα, πώς είναι δυνατό να μείνει έγκυος αυτή που πέθανε και δεν υπάρχει πια;”. Κι εκείνα τα είδωλα μού είπαν: “Ναι, ξανάζησε και δε λέγεται πλέον Ήρα, αλλά Ουρανία, γιατί ένας μεγάλος Ήλιος τη φίλησε”. Τότε τα γυναικεία είδωλα για να περιπαίξουν κάπως το πράγμα, είπαν προς τα είδωλα των ανδρών: “Η Πηγή είναι εκείνη που δέχθηκε τον ασπασμό του Μέγα Ήλιου και όχι η Ήρα! Μήπως τάχα η Ήρα είναι αυτή, που αρραβωνιάστηκε τον τέκτονα, τον μαραγκό;”. Τότε απάντησαν τα ανδρικά είδωλα: “Το ότι ονομάστηκε Πηγή, το δεχόμαστε. Γιατί δίκαια και πολύ σωστά λέγεται Πηγή, όμως το κύριο όνομά της είναι Μαρία, η οποία βαστάζει μέσα στη μίτρα της, σαν μέσα σε κάποιο πέλαγος, ένα καράβι που χωράει μύριους άνδρες. Κι αν αυτή λοιπόν ονομάζεται Πηγή, έτσι ακριβώς πρέπει και να νοείται: σαν μια πηγή που πάντοτε αναβλύζει νερό, δηλαδή Πνεύμα. Μέσα της, έχει ένα μόνο Ψάρι («Ι.Χ.Θ.Υ.Σ.»), το οποίο πιάστηκε με το αγκίστρι της θεότητας και τρέφει με την ίδια του τη σάρκα όλους τους ανθρώπους που πολιτεύονται στην παρούσα ζωή, πού ’ναι γεμάτη ταραχές και ζάλες, σαν να βρίσκονται μέσα σε θάλασσα. Και πολύ καλά είπατε ότι αυτή έχει αρραβωνιαστεί τον τέκτονα, αλλ’ όμως Εκείνον τον Τέκτονα που γεννάει, δεν είναι από συνάφεια ανδρός. Γιατί Αυτός ο Τέκτονας που γεννιέται, είναι Γιος του Τεκτονάρχου Θεού και Πατέρα, που κατασκεύασε την τριώροφη σκέπη τ’ ουρανού με πάνσοφη τέχνη”. Έτσι λοιπόν φιλονικούσαν τα είδωλα μεταξύ τους για το θέμα της Ήρας και της Πηγής. Έπειτα, όλα μαζί είπαν ομόφωνα: “Σα ξημερώσει η μέρα, τότε θα γνωρίσουμε με βεβαιότητα όλοι και όλες την αλήθεια της υπόθεσης”. Γι’ αυτό τώρα, βασιλιά μου, πρέπει να μείνεις εδώ αυτή τη μέρα. Γιατί σήμερα και, μια για πάντα, πρόκειται να μας φανερωθεί ετούτη η υπόθεση…
2. Η εμφάνιση του παράδοξου Αστέρα
Αφού έμεινε ο βασιλιάς μέσα στο ναό, ξαφνικά, βλέπει όλα τα είδωλα να κινούνται από μόνα τους και να χορεύουν και να χαίρονται. Και οι μεν οι κινύστριες άρχισαν να κρούουν τις κινύστρες και οι δε μούσες να τραγουδούν. Κι όσα χρυσά κι ασημένια είδωλα τετραπόδων και πετεινών ήταν μέσα στο ναό, κάθε ένα από αυτά μιλούσε με τη δική του φωνή. Ο βασιλιάς, βλέποντας όλ’ αυτά, τρόμαξε και φοβήθηκε πάρα πολύ, ώστε θέλησε να φύγει από ’κει, γιατί δεν μπορούσε να υποφέρει όλη αυτή την ταραχή που προκαλούσαν από μόνα τους τα είδωλα. Αλλά ο ιερέας ο Προύπιος τού είπε: «Μείνε βασιλιά μου εδώ και μη φύγεις, γιατί σήμερα ο Θεός των θεών πρόκειται να μας φανερώσει μια τέλεια αποκάλυψη». Και την ώρα που λέγονταν αυτά, άνοιξε η σκέπη του ναού και κατέβηκε ένα Άστρο λαμπρό, που στάθηκε πάνω από τον ανδριάντα της Πηγής κι ακούστηκε μια φωνή που έλεγε: «Δέσποινα Πηγή, ο Μέγας Ήλιος μ’ έστειλε να σου μηνύσω και, ταυτόχρονα, να υπηρετήσω τα πρέποντα που αφορούν τη Γέννηση, φανερώνοντας σ’ εσένα τον αμίαντο Γάμο· σ’ εσένα που έγινες Μητέρα του Πρώτου που βρίσκεται πάνω απ’ όλα τα Τάγματα· σ’ εσένα που είσαι η Νύμφη του μόνου Τρισυπόστατου Θεού. Το δε άσπορο Βρέφος που πρόκειται να γεννηθεί από σένα, καλείται Αρχή και Τέλος· δηλαδή αρχή σωτηρίας και τέλος απωλείας». Και ευθύς που ακούστηκε αυτή η φωνή, όλα τα είδωλα έπεσαν κατά πρόσωπο κάτω στο έδαφος του ναού και μόνη η Πηγή έμεινε όρθια, πάνω στην οποία βρέθηκε τοποθετημένο ένα στεφάνι βασιλικό που είχε πάνω του ένα αστέρι λιθοκόλλητο από δυο πολύτιμους λίθους, από διαμάντι και σμάραγδο. Πάνω από την Πηγή στεκόταν εκείνος ο Αστέρας που κατέβηκε απ’ τον ουρανό. Βλέποντας όλ’ αυτά ο βασιλιάς, έμεινε εκστατικός και άφωνος!...
3. Οι Σοφοί ερμηνεύουν και οι Μάγοι ξεκινούν
Αμέσως προστάζει ο βασιλιάς να συγκεντρωθούν στο ναό όλοι οι Σοφοί που θα μπορούσαν να επεξηγήσουν αυτό το σημείο, όλοι όσοι ανήκαν στη βασιλεία του. Μάλιστα, έστειλε κήρυκες να διασαλπίσουν παντού αυτή του την προσταγή κι έτσι συνάχθηκαν όλοι οι Σοφοί του μέσα στο ναό. Αυτοί μόλις είδαν τον Αστέρα μέσα στο ναό να στέκεται πάνω ακριβώς από την Πηγή, καθώς και όλα τα είδωλα να είναι πεσμένα κάτω στο έδαφος, του είπαν: «Βασιλιά μας, σου φέρνουμε για είδηση, πως φύτρωσε εκείνη η Ρίζα πού ’ναι ένθεη και βασιλική, η οποία έχει χαρακτήρα ουράνιας και επίγειας βασιλείας. Γιατί η Πηγή είναι η Μαρία, η Κόρη η Βηθλεεμίτιδα. Το δε στεφάνι είναι σημείο βασιλικό. Ο Αστέρας σημαίνει πως ουράνιο σημείο θαυματουργείται ήδη πάνω στη γη. Από τη φυλή του Ιούδα σηκώθηκε βασιλεία, η οποία πρόκειται να εξαφανίσει τους Ιουδαίους. Και το πέσιμο των ειδώλων, φανερώνει πως τώρα ήρθε το τέλος της τιμής που απολάμβαναν. Γιατί ο Θεός που ήρθε τώρα έχει την παλαιότερη τιμή και αξία. Και πώς είναι δυνατό, ο Θεός να επιτρέψει να υπάρχει άλλη τιμή σε νεότερους θεούς; Λοιπόν, βασιλιά, στείλε τώρα ανθρώπους στα Ιεροσόλυμα κι εκεί θα βρεις το Γιο του Παντοκράτορα Θεού, που γεννήθηκε με σώμα ανθρώπου, να βαστάζεται σε γυναικεία αγκαλιά. Έμεινε ο Αστέρας πάνω από τον ανδριάντα της Πηγής μέχρι που βγήκαν οι Μάγοι απ’ την Περσία και ξεκίνησαν να πάνε προς τα Ιεροσόλυμα. Αυτός ο παράδοξος Αστέρας πορευόταν μαζί τους και τους οδηγούσε στην πορεία τους. Τα ονόματα των τριών αυτών Μάγων ήταν: Βαλτάσαρ, Κασπάρ και Μελχιόρ.
4. Η αφήγηση των Μάγων
Χωρίς αναβολή καιρού, έστειλε ο βασιλιάς φορτωμένους με δώρα τους τρεις Μάγους που ανήκαν στη βασιλεία του, για να πάνε στα Ιεροσόλυμα με σκοπό να προσκυνήσουν τον Μεσσία που γεννήθηκε εκείνη τη νύχτα στη Βηθλεέμ. Όταν οι Μάγοι γύρισαν πίσω στη χώρα τους την Περσία, διηγήθηκαν με κάθε λεπτομέρεια μπροστά σε μεγάλο πλήθος λαού ό,τι ακριβώς τους συνέβηκε στην Ιουδαϊκή γη. Αυτή η εξιστόρηση των Μάγων καταγράφηκε σε μεγάλους χρυσούς πίνακες που αφιερώθηκαν στον εκεί ναό της Πηγής, σε ανάμνηση όλων των θαυμαστών γεγονότων που έχουν σχέση με τη Γέννηση του Χριστού.
Αυτά που έκαναν γνωστά στο συναθροισμένο Περσικό πλήθος, έχουν ως εξής:
«Αφού φτάσαμε στα Ιεροσόλυμα, το σημείο του Αστέρα, μαζί με τη δική μας παρουσία εκεί, έφερε μεγάλη ταραχή και σύγχυση σε όλους τους Ιουδαίους, οι οποίοι μας έλεγαν: “Τι ’ταν αυτό! Να έρθουν σ’ εμάς οι σοφοί των Περσών με την καθοδήγηση ενός τέτοιου πρωτόφαντου Αστέρα!”. Και οι πρώτοι των Ιουδαίων μάς ρωτούσαν για το τι ακριβώς γίνεται και για το σκοπό που πήγαμε εμείς εκεί. Εμείς τους είπαμε πως, “γεννήθηκε Αυτός που εσείς ονομάζετε Μεσσία”. Εκείνοι πάλι, ακούγοντας αυτό το λόγο, τους έπιανε ταραχή, αλλά δε μπορούσαν ν’ αντισταθούν σ’ εμάς, μόνο ξαναρωτούσαν πάλι και μας όριζαν να τους πούμε ό,τι γνωρίζαμε καταλεπτώς. Κι εμείς, αφού τους είπαμε ό,τι γνωρίζαμε πολλές φορές, τους απαντήσαμε στο τέλος: “Είστε άρρωστοι και νοσείτε από απιστία! Και, είτε με όρκο είτε χωρίς όρκο (που θέλετε να σας δώσουμε εμείς γι’ όσα γνωρίζουμε), εσείς δεν πιστεύετε, μονάχα ακολουθείτε το δικό σας σκοπό. Γιατί ο Χριστός, ο Γιος του Υψίστου Θεού, γεννήθηκε για να καταργήσει τις συναγωγές σας και το δικό σας νόμο. Γι’ αυτό σας πληγώνει και δεν ακούτε καθόλου ευχάριστα αυτό το όνομα (του Χριστού), καθώς και την αποκάλυψη που έχουμε (να σας πούμε). Το όνομα του Χριστού ήρθε τώρα ξαφνικά σαν καταπέλτης επάνω σας!”.«
5. Οι Ιουδαίοι ζητούν την αποσιώπηση της θείας Γέννησης
»Ταραγμένοι οι Ιουδαίοι, έκαμναν συμβούλια μεταξύ τους και, στο τέλος, μας παρακάλεσαν να δεχθούμε απ’ αυτούς αμοιβές για να αποσιωπήσουμε το μυστήριο αυτό της Γέννησης του Χριστού, που συνέβαινε στον τόπο τους, προκειμένου να μην προκληθεί σ’ αυτούς καμιά αναταραχή και αποστασία. Εμείς, όμως, τους είπαμε ότι, “ήρθαμε από την Περσία για να φέρουμε δώρα για την τιμή και την προσκύνηση Αυτού του Χριστού, ήρθαμε για να κηρύξουμε τα μεγαλεία που σχετίζονται με τη Γέννησή Του, κι εσείς τώρα μας δωροδοκείτε για να κρύψουμε όλα εκείνα, που μας έγιναν γνωστά από την Ουράνια θεότητα και να παραβλέψουμε τα προστάγματα του βασιλιά μας;”. Τελικά, οι Ιουδαίοι μάς άφησαν να φύγουμε και, μέσα στο φόβο τους, μας παρακαλούσαν για πολύ ώρα ακόμη.«
»Μετά, μας φώναξε κι ο βασιλιάς της Ιουδαίας, ο Ηρώδης, για να παρουσιαστούμε μπροστά του. Κι αυτός μας ρωτούσε επίμονα για τον Αστέρα και τα υπόλοιπα, πώς και πότε μας φανερώθηκαν όλ’ αυτά σ’ εμάς. Ο βασιλιάς, αφού άκουσε προσεκτικά την αφήγησή μας, ταράχθηκε κι αυτός πολύ. Αλλά εμείς, δεν του δώσαμε καν σημασία και δεν τον υπολογίσαμε καθόλου.«
6. Αντικρίζοντας την Υπεραγία Θεοτόκο
»Συνεχίσαμε, λοιπόν, την πορεία μας και φτάσαμε εκεί ακριβώς όπου βρισκόταν ο νεογέννητος Βασιλιάς. Είδαμε με τα μάτια μας τη Μητέρα που γέννησε τον Χριστό και Αυτόν που γεννήθηκε από Αυτήν. Το καταλάβαμε, γιατί ο Αστέρας που μας οδηγούσε μας έδειχνε το Δεσποτικό Βρέφος.
»Όταν πήγαμε προς τα ’κει, της είπαμε:
–Πώς ονομάζεσαι περίφημη Μητέρα;
–Μαρία, ονομάζομαι κύριοι δεσπότες!
–Από πού κατάγεσαι;
–Από αυτόν εδώ τον τόπο.
–Δεν έχεις άνδρα;
–Αρραβωνιάστηκα μόνο· έγιναν οι προγαμιαίοι τύποι, εν τούτοις, δίσταζε η διάνοιά μου και δεν ήθελα καθόλου να γίνει ο γάμος. Και τον καιρό που είχα αυτούς τους λογισμούς, όταν ξημέρωνε μια Κυριακή, πριν ακόμη ανατείλει ο ήλιος, ξαφνικά, ήρθε σ’ εμένα ένας θαυμαστός Άγγελος Κυρίου, ο οποίος μου ευαγγελίστηκε την παράδοξη Γέννηση αυτού του Βρέφους. Μόλις άκουσα ετούτη την είδηση, ταράχθηκα και φώναξα: “Μα, πώς θα γίνει αυτό; Αφού άνδρα δε γνωρίζω!”. Ο δε Άγγελος του Κυρίου με πληροφόρησε πως αυτή η Γέννηση θα πραγματοποιηθεί με τη θεία βουλή.
»Τότε, της είπαμε: “Ω, Μητέρα μητέρων! Όλοι οι θεοί των Περσών σε μακάρισαν. Είναι μεγάλη σου η δόξα, γιατί ξεπέρασε όλες τις ένδοξες βασιλείες κι εσύ φάνηκες βασιλικότερη απ’ όλες τις βασίλισσες της γης!”.«
7. Το «Νέον Παιδίον», ο Ιησούς Χριστός
»Το δε Παιδίον, ο Ιησούς, καθόταν καταγής και ήταν δύο ετών και, μάλιστα, έμοιαζε στα χαρακτηριστικά με τη Μητέρα Του, η οποία ήταν ψηλή, το σώμα της ήταν τρυφερό, στο χρώμα του σιταριού. Τα μαλλιά της ήταν στο κεφάλι της ωραιότατα. Έχοντας κι εμείς έναν επιτήδειο ζωγράφο, τον προστάξαμε να ζωγραφίσει τη μορφή της Μητέρας και του Παιδιού. Αυτήν ακριβώς την εικόνα, τη φέραμε και στη χώρα μας και την αφιερώσαμε στον εδώ ναό, εκεί όπου έγινε η πρώτη φανέρωση του Αστέρα. Η εικόνα αυτή, έχει την εξής επιγραφή: “Η βασιλεία των Περσών αφιερώνει την εικόνα αυτή στο Μέγα Ήλιο, στο Θεό και Βασιλιά Ιησού”.«
8. Η προσφορά των Δώρων
»Παίρνοντας ο καθένας μας το Παιδίον Ιησού στην αγκαλιά του, Του προσφέραμε χρυσό, λιβάνι και σμύρνα, λέγοντας προς Αυτόν: “Σ’ Εσένα ουρανοδύναμε Ιησού προσφέρουμε αυτά τα Δώρα που είναι εξαρχής δικά Σου. Ο μόνος τρόπος για να κυβερνηθούν τα ακυβέρνητα, ήταν να έρθεις Εσύ πάνω στη γη. Δε θα μπορούσαν να σμίξουν τα ουράνια με τα επίγεια ποτέ, αν Εσύ δεν κατέβαινες κάτω σ’ εμάς. Καμιά υπηρεσία δεν εκτελείται με τόση εντέλεια από το δούλο, εκτός κι αν έρθει να την περατώσει ο Ίδιος ο Δεσπότης. Και καμιά μάχη δε διεξάγεται τόσο επιτυχημένα, χωρίς τον ερχομό και την παρουσία του Ίδιου του Βασιλιά, όταν πρέπει αυτός να πάρει εκδίκηση απ’ τους ηγεμόνες εχθρούς του. Και η ένσαρκη Οικονομία Σου, ήταν η δική Σου πάνσοφη μέθοδος, για να κατανικήσεις τους δαίμονες εχθρούς”. Το Παιδίον Ιησούς, ακούγοντας όλ’ αυτά, χαιρόταν και σκιρτούσε σ’ ετούτα τα λόγια που Του λέγαμε. Έτσι, αποχαιρετώντας τη Μητέρα του Παιδίου, αφού μπορέσαμε τελικά να την τιμήσουμε κι αυτή να τιμήσει εμάς, αναχωρήσαμε από εκεί γεμάτοι χαρά και ευφροσύνη.«
9. Η προειδοποίηση του Αρχιστρατήγου Αγγέλου
»Αρχίσαμε την οδοιπορία μας, μέχρι που κατά το βράδυ φθάσαμε σ’ έναν τόπο όπου αποφασίσαμε να σταθμεύσουμε για να ξεκουραστούμε. Τη νύχτα όμως που κοιμόμασταν, ένας φοβερός Αρχιστράτηγος ήρθε σ’ εμάς και μας είπε: “Όσο μπορείτε πιο γρήγορα σηκωθείτε και φύγετε απ’ εδώ, για να μην πάθετε κανένα κακό!”. Εμείς δειλά τον ρωτήσαμε: “Και, ποιος είναι αυτός που θέλει να κάνει σ’ εμάς κακό;”. Κι αυτός μας απάντησε: “Ο Ηρώδης, ο βασιλιάς! Γι’ αυτό σηκωθείτε και φύγετε, για να σωθείτε!”. Αμέσως εμείς καβαλικεύσαμε τα ταχύδρομα άλογά μας και φύγαμε αμέσως απ’ εκεί. Ήρθαμε εδώ στην πατρίδα μας, την Περσία, και να, που σας αναγγείλαμε όλα όσα περάσαμε και είδανε τα μάτια μας στην Ιερουσαλήμ, τη χώρα του νεογέννητου Μεσσία Χριστού…».
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(1749–1809)