Κάποτε, είχε πάει ένας κοσμικός στην Σκήτη των Καυσοκαλυβίων για να γίνει Μοναχός. Οι Πατέρες όμως της Σκήτης δεν τον δέχονταν γιατί, εκτός που ήταν ράθυμος και αμελής, ήταν και πολύ σκανδαλοποιός και δημιουργούσε συνέχεια θέματα. Επειδή όμως εκείνος αναπαυόταν στην Σκήτη, παρακάλεσε τους Πατέρες να τον αφήσουν να μένει έτσι ως λαϊκός και να εργάζεται καμιά φορά εκεί.
Έτσι, λοιπόν, πέρασε όλη την ζωή του με ραθυμία και αμέλεια μέχρι
την ώρα του θανάτου του, που έπεσε πια στο κρεβάτι και ψυχορραγούσε. Οι
Πατέρες, όμως, του συμπαραστέκονταν και βρίσκονταν συνέχεια κοντά του.
Μια μέρα, ο ετοιμοθάνατος είχε έρθει σε έκσταση και έκανε νοήματα. Οι Πατέρες, απορούσαν τι να συμβαίνει! Όταν συνήλθε, τους διηγήθηκε το εξής φοβερό:
«Είδα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ μ’ ένα χαρτί στα χέρια του, που είχε όλες τις αμαρτίες μου και μου είπε:
–Βλέπεις; Αυτά εδώ τα έκανες όλα, γι’ αυτό ετοιμάσου τώρα να πας στην κόλαση!
Τότε του λέω εγώ:
–Για κοίταξε, ανάμεσα σ’ αυτά τα αμαρτήματα που μου λες, υπάρχει το αμάρτημα της κατακρίσεως;
Ψάχνει ο Αρχάγγελος και μου λέει:
–Όχι, δεν υπάρχει!...
–Οπότε, του λέω, δεν πρέπει να πάω να στην κόλαση, σύμφωνα με αυτό που είπε ο Κύριός μας: “Μὴ κρίνετε καὶ οὐ μὴ κριθῆτε” (Λουκ. στ΄ 37).
Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ έσκισε το χαρτί με τα αμαρτήματά μου. Έτσι, Πατέρες μου, θα πάω στον Παράδεισο. Όταν μου είχατε πει ότι “δεν κάνω για Μοναχός στην Σκήτη” και εργαζόμουν ως λαϊκός και εκκλησιαζόμουν στο Κυριακό τις εορτές, είχα ακούσει τα λόγια του Ευαγγελίου που έλεγαν: “Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε” (Ματθ. ζ΄ 1), και είπα μέσα μου: “Ταλαίπωρε, τουλάχιστον αυτό να εφαρμόσεις!’’. Και αυτό είναι που με έσωσε εμένα τώρα, δίχως κανένα άλλον κόπο!».
Και μόλις τελείωσε αυτά τα λόγια, παρέδωσε την ψυχή του στον Αρχάγγελο Μιχαήλ...
Μια μέρα, ο ετοιμοθάνατος είχε έρθει σε έκσταση και έκανε νοήματα. Οι Πατέρες, απορούσαν τι να συμβαίνει! Όταν συνήλθε, τους διηγήθηκε το εξής φοβερό:
«Είδα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ μ’ ένα χαρτί στα χέρια του, που είχε όλες τις αμαρτίες μου και μου είπε:
–Βλέπεις; Αυτά εδώ τα έκανες όλα, γι’ αυτό ετοιμάσου τώρα να πας στην κόλαση!
Τότε του λέω εγώ:
–Για κοίταξε, ανάμεσα σ’ αυτά τα αμαρτήματα που μου λες, υπάρχει το αμάρτημα της κατακρίσεως;
Ψάχνει ο Αρχάγγελος και μου λέει:
–Όχι, δεν υπάρχει!...
–Οπότε, του λέω, δεν πρέπει να πάω να στην κόλαση, σύμφωνα με αυτό που είπε ο Κύριός μας: “Μὴ κρίνετε καὶ οὐ μὴ κριθῆτε” (Λουκ. στ΄ 37).
Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ έσκισε το χαρτί με τα αμαρτήματά μου. Έτσι, Πατέρες μου, θα πάω στον Παράδεισο. Όταν μου είχατε πει ότι “δεν κάνω για Μοναχός στην Σκήτη” και εργαζόμουν ως λαϊκός και εκκλησιαζόμουν στο Κυριακό τις εορτές, είχα ακούσει τα λόγια του Ευαγγελίου που έλεγαν: “Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε” (Ματθ. ζ΄ 1), και είπα μέσα μου: “Ταλαίπωρε, τουλάχιστον αυτό να εφαρμόσεις!’’. Και αυτό είναι που με έσωσε εμένα τώρα, δίχως κανένα άλλον κόπο!».
Και μόλις τελείωσε αυτά τα λόγια, παρέδωσε την ψυχή του στον Αρχάγγελο Μιχαήλ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.