Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΜΟΠΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ.

ΙΔΟΥ ΠΩΣ ΕΚΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΥΣΑΝΤΕΝΙΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝ ΤΟΝ 13ΑΙΩΝΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΒΕΚΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΑ.

Η πλύση ἐγκεφάλου τῶν κακοδόξων "γερόντων" που ἔχουν κάνει στόν ἀπλό θρησκευόμενο λαό που προσβλέπει με δέος σε αὐτούς για ὀρθή πνευματική καθοδήγηση ἔχουν τα ἀποτελέσματα που βλέπουμε σήμερα.

Αἰρετικοί ψευδεπίσκοποι λατινόφρονες , φιλο-ομοφυλόφιλοι , ἄθλιοι γκαγκστερίσκοι προκαλοῦν τα χριστιανικά αἰσθήματα τοῦ λαοῦ που ἀγανακτεῖ , θυμώνει , τσατίζεται ἀλλά καταπνίγει μέσα του τό συναίσθημα τῆς ἰερῆς ἀγανάκτησης γιατί το κήρυγμα τῶν "ἁγίων" γερόντων ἔχει εὐνουχίσει τα ἐκκλησιολογικά ἀντανακλαστικά τους γιατί αὐτοί τους δίδαξαν ὅτι ναὶ μεν δεν πρέπει να συμφωνοῦν με τους αἰρετικους τους ἐπισκόπους να διαμαρτύρονται με χαρτούρα ἀλλά μέχρι ἐκεί ὠφείλουν να τους ἀναγνωρίζουν ὠς ἐπισκόπους τους ἀν θέλουν να παραμείνουν στήν Ἐκκλησία καὶ ἐπομένως να σωθοῦν .

Αὐτή εἶναι ὄμως ἠ ὀρθόδοξη ἀντίδραση ἀπέναντι σε αἰρετικούς ἐπισκόπους ;

Ἔτσι ἀντιδρούσαν οἰ ὀρθοδοξοι μοναχοί;

Ἀναγνωρίζοντας τους αἰρετικούς ἐπισκόπους, διατηρῶντας πνευματική κοινωνία μαζί τους και μνημονεύοντας τους ὠς ἐπισκόπους που ὀρθοτομοῦν τόν λόγο τῆς ἀληθείας;

Ἀς διαβασουμε λοιπόν τι ἔλεγαν οἰ πραγματικοί ἁγιορεῖτες ὅταν τους ζητήθηκε να συναινέσουν να μνημονεύσουν αἰρετικούς ἐπισκόπους .

Πως ἀπάντησαν ,σε ἀντίθεση με αὐτούς που σήμερα ἀξιώνουν ὅτι δῆθεν εἶναι οἰ συνεχιστές τους , ὅτι ἡ μνημόνεύση αἰρετικῶν σημαίνει συνενοχή στην αἴρεση , ἔστω και ἀν ἰδεολογικά διαφωνοῦν , πράγματα που ποτέ δεν βγῆκε ἀπό τό στόμα τῶν δῆθεν γερόντων .

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΤΙΝΟΦΡΟΝΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

" ...Ἐμπεριέχεται δὲ καὶ στον ΙΈ(15ον) κανόνα τῆς Ἁγίας καὶ μεγάλης τῆς ἐπονομασθείσης πρωτοδευτέρας ὅτι ὄχι μόνο ἀνεύθυνοι εἶναι ἀλλά καὶ ἐπαινετοί αὐτοί που ἀποσχίζουν ἐαυτούς ἀπό αὐτούς που δημόσια διδάσκουν αἰρετικά διδάγματα καὶ πρίν ἀπό συνοδική καταδίκη τους και που εἶναι προφανῶς αἰρετικοί.

Διότι δεν ἀπέσχισαν ἐαυτούς ἀπό ἐπισκόπους ἀλλά ἀπό ψευδεπισκόπους καὶ ψευτοδιδασκάλους καὶ αὐτό που ἔκαναν εἶναι ἄξιο ἐπαίνου καὶ ἐπιβεβλημένο (προσῆκον) σε ὀρθοδόξους χριστιανούς καὶ ὅτι δεν προκαλεῖται σχῖσμα ἀπό αὐτό ἀλλά μᾶλλον ἀπαλλαγή ἀπό μερισμούς καὶ ἐπικράτηση τῆς ἀλήθειας.

....Λένε οἰ θεῖοι καὶ ἱεροί κανόνες "ὅποιος συμπροσευχηθεῖ με ἀκοινώνητο ἔστω καὶ μέσα σε σπίτι να ἀφορίζεται" καὶ ἀλλοῦ αὐτός που ἔχει κοινωνία πνευματική με ἀκοινώνητο να εἶναι καὶ αὐτός ἀκοινώνητος διότι συγχέει τόν κανόνα τῆς Ἐκκλησίας, καὶ πάλιν αὐτός που δέχεται αἰρετικό ὑπόκειται στα ἐγκλήματα ἐκείνου .

Σε ὄσα λοιπόν αὐτοί κατηγοροῦνται καὶ εἶναι ὑπεύθυνοι σε αὐτά ὅλα θα γίνουμε καὶ ἑμεῖς ὑπεύθυνοι ἀπο τους θείους καὶ ἱερούς κανόνες ἀν καταδεχθοῦμε καὶ θα καταστοῦμε ὑπόδικοι., ἀλλά αὐτό δεν εἶναι θεμιτό , δεν εἶναι καὶ δεν θα μνημονεύσουμε...

Εάν τό ἀπλῶς να του πεῖς χαῖρε δίνει κοινωνία στα πονηρά του ἔργα πόσο μᾶλλον ἡ φανερή μνημόνευση του ;καὶ αὐτό μπροστά στα θεία μυστήρια ;

Εάν αὐτός που βρίσκεται μπροστά που εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἀλήθεια πως θα δεχθεῖ τό μέγα αὐτό ψεῦδος το συντάσεις αὐτόν ὠς ὀρθόδοξο πατριάρχη ἀνάμεσα στους ὑπόλοιπους ὀρθοδόξους πατριάρχες και θα παιζουμε σαν σε θὲατρο;

Και πως θα το ἀνεχθεῖ αὐτό ψυχή ὀρθοδόξου καὶ δεν θα ἀποχωριστεῖ ἀπο τήν κοινωνία αὐτῶν που μνημονεύουν ἄμεσα καὶ δεν θα τους θεωρήσει ὅτι καπηλεύονται τα θεία;

Διότι ἀπό πάντα ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τήν ἀναφορα τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀρχιερέως στα ἄδυτα (τοῦ ἱεροῦ) τήν δέχτηκε ὠς τέλεια συγκοινωνία. Διότι γράφει στην ἐξήγηση τῆς θείας Λειτουργίας ὅτι ἀναφέρει ὀ ἰερουργόςτο ὄνομα του ἀρχιερέως δείχνοντας καὶ τήν ὑποταγή του πρός τον προιστάμενο του καὶ ὅτι εἶναι κοινωνός του στην πίστη καὶ διάδοχος στα μυστηρια.

Καὶ ὁ μέγας πατέρας μας Αγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης λέει αὐτά προς κάποιον δια τῆς τιμίας του ἐπιστολῆς · " εἶπες ὅτι φοβᾶσαι να πεῖς στον ἱερέα σου να μην μνημονεύει τόν αἰρεσιάρχη , ἀν καὶ δεν φοβάμαι να στο πω, ὃτι ἀπό μόνη ἡ μνημόνευση τοῦ ὀνοματός του ἐπιφέρει μολυσμό καὶ ἡ κοινωνία μαζί του ἔστω καὶ ἀν αὐτός που μνημονεύει εἶναι ὀρθόδοξος"

...Ἀλλά σαν οἰκονομία να το κάνουμε αὐτό (μνημόνευση αἰρετικοῦ) ;

Καὶ πως θα γίνει δεχτό αὐτό που βεβηλώνει τα θεία καὶ ἀπωθεῖ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ , καὶ τήν ἄφεση τῶν ἀμαρτιῶν καὶ να καθιστεῖ τους πιστούς ἀμέτοχους αὐτῆς καὶ τῆς θείας υἱοθεσίας;

Και τι εἶναι πιο ζημιογόνο ἀπό αὐτή τήν οἰκονομία που φανερά εἶναι ἐκπτωση ἀπό τήν ὀρθότητα καὶ ἀνατροπή; 

Διότι αὐτός που δέχεται αἰρετικό ὑπόκειται στα ἐγκλήματά του καὶ αὐτός που κοινωνεῖ με ἀκοινώνητο εἶναι ἀκοινώνητος .