Πού οδηγεί η ρήξη ΝΑΤΟ-Τουρκίας

του Μελέτη Η. Μελετόπουλου*

Το αυτοκαταστροφικό σήριαλ με την Τουρκία συνεχίζεται. Στα προηγούμενα επεισόδια, η Άγκυρα συγκρούσθηκε ευθέως με το Ισραήλ, την Ρωσσία, τις ΗΠΑ και γενικώς τους πάντες. Τώρα ήρθε η ώρα της ρήξης με την ισχυρότερη στρατιωτικο-πολιτική συμμαχία του πλανήτη, το ΝΑΤΟ. Η Άγκυρα αρνείται κάθε συνεργασία με  την Ατλαντική Συμμαχία για την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών. Πέρα δε από κάθε όριο θράσους, η Τουρκία απαγόρευσε προχθές στο αεροπλάνο που μετέφερε την Γερμανίδα υπουργό Αμύνης να προσγειωθεί στην Λέσβο, με το πρόσχημα ότι είναι αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή!

Η επίδειξη αυτή αλαζονείας και υπεροψίας εκ μέρους των Τούρκων όχι μόνον τους θέτει εκτός κλίματος και κανόνων συμπεριφοράς της δυτικής συμμαχίας, αλλά δημιουργεί και εύλογη ανησυχία για τις επιδιώξεις τους.

Διότι η αποστασιοποίηση αν όχι εχθρότητα της Τουρκίας προς το ΝΑΤΟ, δημιουργεί πλαίσιο αυτονόμησης της Άγκυρας από την νατοϊκή κοινή «γραμμή» και συνεργασία. Δηλαδή η τουρκική πολιτική χειραφετείται και επιφυλάσσει για τον εαυτό της το «δικαίωμα» να κάνει τις επιλογές της, έστω κι αν αυτές έρχονται σε αντίθεση με τις ίδιες τις υποχρεώσεις της Τουρκίας ως μέλους του ΝΑΤΟ.

Το επίμαχο πεδίο όπου θα ασκηθεί αυτή η τουρκική «αυτονόμηση» είναι ασφαλώς τα ελληνοτουρκικά. Η Τουρκία γνωρίζει ότι δεν μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην Συρία ή στο Ιράκ. Διότι εκεί αναπτύσσεται ως νέα περιφερειακή δύναμη, σε στενή σχέση με την Δύση και την Ρωσσία, ο κουρδικός παράγων. Στα ανατολικά της σύνορα η Άγκυρα έχει υποστεί ήδη βαρειά διπλωματική και γεωπολιτική ήττα, διότι βλέπει την περικύκλωσή της από τον κουρδικό κλοιό και γνωρίζει ότι αν «παρέμβει» θα προκαλέσει την βίαιη αντίδραση των ΗΠΑ και της Ρωσσίας.

Το μόνο πεδίο το οποίο «προσφέρεται» αυτήν την δύσκολη γεωπολιτική συγκυρία στην Άγκυρα ως μηχανισμός υπεραναπλήρωσης της γεωπολιτικής της δυσκολίας προς Ανατολάς, είναι το Αιγαίο. Και αυτό όχι μόνον ως υπεραναπλήρωσης, αλλά και προώθησης πάγιων επιδιώξεων στα πεδία της ενέργειας και γενικώτερα της κυριαρχίας.

Οι ακατάσχετες προσφυγικές ροές δεν καθοδηγούνται τυχαία από την Τουρκία προς τα Δωδεκάνησα, που αποτελούν το φράγμα που εμποδίζει την Άγκυρα να προσεγγίσει τα θηριώδη ενεργειοφόρα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου. Ο μαζικός «εποικισμός» των Δωδεκανήσων από πρόσφυγες και η ανεξέλεγκτη κατάσταση χάους που θα προκύψει, ανοίγει πολλές «ευκαιρίες» τουρκικών παρεμβάσεων. Οι αναλυτές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.

* Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Γενεύης (Δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο)

 antibaro.gr