ΟΛΗ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΦΡΑΣΗ :"ος αν ομολογήση ότι Ιησούς εστιν ο υιός του Θεού, ο Θεός εν αυτώ μένει και αυτός εν τω Θεώ".
Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ Α ΚΑΙ Ω !!!
Επειδή η ευαγγελική αγάπη δεν είναι ούτε εμπόριο συναισθημάτων ούτε αναλώσιμη αγαπολογία αλλά ενέργεια και δώρημα του Τριαδικού Θεού·
Επειδή η αληθινή αγάπη θεμελιώνεται πάνω στην Πίστη της Εκκλησίας·
Επειδή η Πίστη θεμελιώνεται πάνω στην αυτοπρόσωπη θεωρία και
μαρτυρία των Αγίων Αποστόλων και αγιοπνευματική εμπειρία των Αγ. Πατέρων, Μαρτύρων, Οσίων και Ομολογητών·
Επειδή η Πίστη είναι συνεζευγμένη με την Ομολογία·
Και επειδή τα μεγάλα και επίσημα λόγια και σχέδια και έργα με το βαρύγδουπο και αυταρχικό τους στυλ δεν συγκινούν παρά μόνο τους μισθοφόρους και προξενούν πνευματική σύγχυση και ναυτία·
Γι᾽ αυτό η ακρόαση της αυτούσιας, «α-μετάφραστης», «α-φιλτράριστης» και «α-διαμεσολάβητης» πατερικής φωνής συνιστά επιλογή ζωτικής σημασίας:
«Συμπεραίνεται ότι, το να ομολογή τινας με το στόμα και να πιστεύη με την καρδίαν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι αληθινός υιός του Θεού, βέβαια η πίστις και ομολογία αύτη προξενεί εις αυτόν ένα μεγαλώτατον στέφανον και ένα υπερφυσικόν μισθόν. Ποίον; Την ενοίκησιν δηλαδή και μονήν του Θεού εις την καρδίαν του πιστεύοντος και ομολογούντος, τουτέστι το να μένη ο Θεός εις την καρδίαν αυτού, και αυτός αντιστρόφως να μένη εις τον Θεόν. Διά μέσου δε της οποίας ενοικήσεως ταύτης ο χοικός και πήλινος άνθρωπος γίνεται φοβερός και απλησίαστος εις όλας τας αντικειμένας δυνάμεις των δαιμόνων. Και διά να ειπώ συντόμως: ο λόγος ούτος οπού λέγει ο ηγαπημένος Ιωάννης, ότι ο Θεός μένει εν τω ομολογούντι τον Ιησούν υιόν του Θεού, και αντιστρόφως ότι ομολογών μένει εν τω Θεώ, αυτός είναι όρος και κανών της κατ᾽ αρετήν τελειότητος. Όμοιον γαρ είναι τούτο με εκείνο οπoυ λέγει η ασματίζουσα νύμφη: «εγώ τω αδελφιδώ μου, και ο αδελφιδός μου εμοί» (Ασμ. ϛ´, 3) …Διά τούτο και οι καλούμενοι νηπτικοί Πατέρες πειθόμενοι εις τον λόγον τούτον του θεολόγου διδάσκουν ΕΝΑ «ΠΡΑΚΤΙΚΟ» ΤΡΟΠΟ ασκήσεως της αγάπης προς τον Θεό, ασκήσεως της Πίστεως και της Ομολογίας, ότι όλοι οι χριστιανοί πρέπει να μελετούν πάντοτε και να προσεύχωνται αδιαλείπτως ταύτην την σύντομον και μονολόγιστον καλουμένην ευχήν την λέγουσαν· «Κύριε Ιησού Χριστέ υιέ του Θεού, ελέησόν με». Ο γαρ ταύτην την ευχήν μελετών συνεχώς εις την καρδίαν του, αυτός ομολογεί ότι ο Ιησούς είναι υιός του Θεού. Ο δε τούτο ομολογών έχει τον Θεόν μένοντα εις τον εαυτόν του και αυτός μένει εις τον Θεόν και χαριτώνεται και αγιάζεται η καρδία του και ναός Θεού, γίνεται και αξιώνεται πολλών και μεγάλων χαρισμάτων. Και σωρείαν αγαθών απολαμβάνει παρά Θεού, καθώς οι αυτοί νηπτικοί Πατέρες τα αριθμούν και μάλιστα ο άγιος Κάλλιστος ο Ξανθόπουλος παρά τη Φιλοκαλία.»
Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ Α ΚΑΙ Ω !!!
Επειδή η ευαγγελική αγάπη δεν είναι ούτε εμπόριο συναισθημάτων ούτε αναλώσιμη αγαπολογία αλλά ενέργεια και δώρημα του Τριαδικού Θεού·
Επειδή η αληθινή αγάπη θεμελιώνεται πάνω στην Πίστη της Εκκλησίας·
Επειδή η Πίστη θεμελιώνεται πάνω στην αυτοπρόσωπη θεωρία και
μαρτυρία των Αγίων Αποστόλων και αγιοπνευματική εμπειρία των Αγ. Πατέρων, Μαρτύρων, Οσίων και Ομολογητών·
Επειδή η Πίστη είναι συνεζευγμένη με την Ομολογία·
Και επειδή τα μεγάλα και επίσημα λόγια και σχέδια και έργα με το βαρύγδουπο και αυταρχικό τους στυλ δεν συγκινούν παρά μόνο τους μισθοφόρους και προξενούν πνευματική σύγχυση και ναυτία·
Γι᾽ αυτό η ακρόαση της αυτούσιας, «α-μετάφραστης», «α-φιλτράριστης» και «α-διαμεσολάβητης» πατερικής φωνής συνιστά επιλογή ζωτικής σημασίας:
«Συμπεραίνεται ότι, το να ομολογή τινας με το στόμα και να πιστεύη με την καρδίαν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι αληθινός υιός του Θεού, βέβαια η πίστις και ομολογία αύτη προξενεί εις αυτόν ένα μεγαλώτατον στέφανον και ένα υπερφυσικόν μισθόν. Ποίον; Την ενοίκησιν δηλαδή και μονήν του Θεού εις την καρδίαν του πιστεύοντος και ομολογούντος, τουτέστι το να μένη ο Θεός εις την καρδίαν αυτού, και αυτός αντιστρόφως να μένη εις τον Θεόν. Διά μέσου δε της οποίας ενοικήσεως ταύτης ο χοικός και πήλινος άνθρωπος γίνεται φοβερός και απλησίαστος εις όλας τας αντικειμένας δυνάμεις των δαιμόνων. Και διά να ειπώ συντόμως: ο λόγος ούτος οπού λέγει ο ηγαπημένος Ιωάννης, ότι ο Θεός μένει εν τω ομολογούντι τον Ιησούν υιόν του Θεού, και αντιστρόφως ότι ομολογών μένει εν τω Θεώ, αυτός είναι όρος και κανών της κατ᾽ αρετήν τελειότητος. Όμοιον γαρ είναι τούτο με εκείνο οπoυ λέγει η ασματίζουσα νύμφη: «εγώ τω αδελφιδώ μου, και ο αδελφιδός μου εμοί» (Ασμ. ϛ´, 3) …Διά τούτο και οι καλούμενοι νηπτικοί Πατέρες πειθόμενοι εις τον λόγον τούτον του θεολόγου διδάσκουν ΕΝΑ «ΠΡΑΚΤΙΚΟ» ΤΡΟΠΟ ασκήσεως της αγάπης προς τον Θεό, ασκήσεως της Πίστεως και της Ομολογίας, ότι όλοι οι χριστιανοί πρέπει να μελετούν πάντοτε και να προσεύχωνται αδιαλείπτως ταύτην την σύντομον και μονολόγιστον καλουμένην ευχήν την λέγουσαν· «Κύριε Ιησού Χριστέ υιέ του Θεού, ελέησόν με». Ο γαρ ταύτην την ευχήν μελετών συνεχώς εις την καρδίαν του, αυτός ομολογεί ότι ο Ιησούς είναι υιός του Θεού. Ο δε τούτο ομολογών έχει τον Θεόν μένοντα εις τον εαυτόν του και αυτός μένει εις τον Θεόν και χαριτώνεται και αγιάζεται η καρδία του και ναός Θεού, γίνεται και αξιώνεται πολλών και μεγάλων χαρισμάτων. Και σωρείαν αγαθών απολαμβάνει παρά Θεού, καθώς οι αυτοί νηπτικοί Πατέρες τα αριθμούν και μάλιστα ο άγιος Κάλλιστος ο Ξανθόπουλος παρά τη Φιλοκαλία.»
Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης, Ερμηνεία εις την πρώτην Επιστολήν Ιωάννου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.