«Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς»

Ἐ

ρευνώντας τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὸ Ἔθνος μας τὰ τελευταία χρόνια φτάσαμε στὸ συμπέρασμα νὰ ποῦμε ὅτι ἡ οἰκονομικὴ κρίση ποὺ διερχόμαστε εἶναι ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ!

 Ψάχνοντας νὰ βροῦμε ἀπὸ ποὺ πηγάζει αὐτὴ ἡ κρίση ἐρευνήσαμε τὴν καθημερινότητα τοῦ Ἕλληνα· τὸ πὼς συμπεριφέρεται καὶ τὸ πὼς συναναστρέφεται στὴν ζωή του. Ὁ Ἕλληνας, ὡς Ὀρθόδοξος Χριστιανός, ἔμαθε ἀπὸ παλιὰ στὴν καθημερινότητά του νὰ λέει «πρῶτα ὁ Θεός», σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν νεοέλληνα ποὺ λειτουργεῖ ὀρθολογιστικά, καὶ ἔχει «ἐπιδώσει ἐξώδικο ΕΞΩΣΗ» στὸν Θεὸ λέγοντάς  του: «φύγε ἀπὸ τὴν ζωή μου, τὴν οἰκογένειά μου, τὴν δουλειά μου, δὲν θέλω νὰ ἔχω καμμία σχέση μὲ Σένα». Φυσικὰ ὁ Θεός, ὡς Πανάγαθος καὶ Φιλάνθρωπος ποὺ εἶναι καὶ θέλει τὸ Πλάσμα Του νὰ ἔχει ἐλεύθερη βούληση, ἔπραξε αὐτὸ ποὺ τοῦ ζήτησε. Βέβαια ὁ ἄνθρωπος -πάντα ἀχάριστος ἀπέναντι στὸν Δημιουργό, Τοῦ ρίχνει τώρα καὶ εὐθύνες.

Ἂν ἀνατρέξουμε πιὸ πίσω στοὺς αἰῶνες, θὰ δοῦμε ὅτι αὐτὸ τὸ φαινόμενο δὲν ἐμφανίζεται γιὰ πρώτη φορά. Θὰ πᾶμε λοιπὸν νὰ δοῦμε τί συνέβαινε πρὸς τὸ τέλος τῆς χιλιόχρονης Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας καί, στὴν συνέχεια, τοὺς λόγους τῆς «πτώσης» της.

Συνοπτικὰ θὰ ἀναφέρουμε τρία κείμενα «φωτιά» ἀπὸ τὴν ἔνδοξη ἱστορία τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας. Τρία κείμενα ποὺ ἀναφέρονται στὸ «πριν», στὴν διάρκεια καὶ στὸ «μετὰ» ἀπὸ τὴν πτώση της. Οἱ τρεῖς ἱστορικὲς μαρτυρίες προέρχονται ἀπὸ τρεῖς σπουδαίους ἐκκλησιαστικοὺς ἄνδρες: τὸν Ἰωσὴφ Βρυέννιο, τὸν Γεννάδιο Σχολάριο καὶ τὸν Ἠλία Μηνιάτη, οἱ ὁποῖοι μας ἐξηγοῦν πὼς μιὰ ἀπέραντη, δυνατὴ αὐτοκρατορία, μὲ ὁπλισμὸ καὶ ἄσκηση, μὲ δόξα καὶ πλοῦτο «ἔπεσε» καὶ ὑπέκυψε στὴν ὁρμὴ μιᾶς μικρῆς φυλῆς, ἡ ὁποία μάλιστα ἦταν βάρβαρη, ἄξεστη καὶ ὑπανάπτυκτη.

Συνοπτικὰ θὰ ἀναφέρουμε ἀποσπάσματα ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς καὶ τὶς ὁμιλίες καὶ τῶν τριῶν. Οἱ σπουδαῖοι αὐτοὶ ἄνδρες διεκτραγωδούν τὴν ἀσέβεια καὶ τὴν ἀνομία ποὺ εἶχε ἐνσκήψει στὸ σύνολο τοῦ λαοῦ. Τὸ ἱερατεῖο εἶχε διαφθαρεῖ (τὰ πάντα γίνονταν γιὰ τὸ χρῆμα!). Τὰ μυστήρια (βλέπε σήμερα γάμους, βαπτίσεις κ.ἅ.) πωλοῦνταν κυριολεκτικὰ ἀπὸ ἀνάξιους κληρικούς. Τὸ Ἅγιο ὄνομα τοῦ Θεοῦ βλασφημοῦνταν δημόσια (βλέπε σήμερα CORPUS CHRIST κ.ἅ.) καὶ κανεὶς δὲν διαμαρτυρόταν. Ἡ φιλαυτία βασίλευε. Ἡ φιλαργυρία τῶν πλουσίων ἦταν ἄνευ προηγουμένου. Ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι, κλῆρος καὶ λαός, ὅλοι ζοῦσαν μὲ κραιπάλες καὶ ἀσωτίες, μὲ ἐκμετάλλευση καὶ ἀδικία. Τίποτα δὲν μποροῦσε νὰ στηριχθεῖ καὶ νὰ σταθεῖ, διότι δὲν εἶχε ἀνθρωπιά, ἰδανικὰ καὶ εὐσέβεια!  Συγκρίνετε τὰ ὅλα αὐτὰ μὲ τὴν σημερινὴ πραγματικότητα καὶ θὰ δεῖτε ὅτι …βλέπουμε μία «ταινία» σὲ ἐπανάληψη!

Νὰ ἔρθουμε τώρα στὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 καὶ νὰ παρατηρήσουμε κάπως τὶς διαφορὲς μεταξὺ τῶν Ἑλλήνων ἐκείνης τῆς ἐποχῆς καὶ τῶν Ἑλλήνων τοῦ σήμερα. Ἀποροῦμε ὅλοι μας: πὼς ἐκεῖνοι οἱ ἀγράμματοι, φτωχοὶ καὶ «ξεβράκωτοι» (μήπως κάτι σας θυμίζει αὐτό;) κατάφεραν καὶ ἐναντιώθηκαν ἀπέναντι σὲ ἕναν πανίσχυρο ὀθωμανικὸ στρατό, πὼς ἐκείνη ἡ Γενιὰ ἔβγαλε Κολοκοτρώνηδες καὶ Μακρυγιάννηδες καὶ τόσους ἄλλους Ἥρωες καὶ Ὁπλαρχηγούς; Πῶς;

Ἡ ἀπάντηση βρίσκεται στὸ ὅτι ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι ἔκαναν «κατὰ Χριστὸν ζωή». Δὲν εἶναι τυχαία ἡ σπουδαία ρήση τοῦ Κολοκοτρώνη: «Ὅταν πήραμε τὰ ἅρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ Πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ Πατρίδος». Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶχε πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ ζωή. Δὲν εἶναι τυχαῖο αὐτὸ ποὺ ἀναφέρει ὁ Μακρυγιάννης στὰ Ἀπομνημονεύματά του, πὼς «ὅταν δὲν αἰσθανόταν καλά, πήγαινε στοὺς Φίλους του τοὺς Ἁγίους καὶ ἄναβε κεριὰ καὶ τοὺς ἔλεγε τὸν πόνο του». Τὸ ἀκούσατε αὐτό; Οἱ Ἅγιοι ἦταν ΦΙΛΟΙ του καὶ ὄχι κάτι ξένο γι' αὐτόν, ἦταν ἡ καθημερινότητά του, διότι ἡ Ἐπανάσταση εἶναι μία μεγάλη στεναχώρια, ἀναπόφευκτη ὅμως. Ἔτσι, μόνο σὲ Αὐτοὺς ἔβρισκε παρηγοριά!

Ἃς ἔρθουμε τώρα στὸ σήμερα καὶ ἂς ἀναρωτηθοῦμε: ποιὰ σχέση ἔχουμε ἐμεῖς μὲ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους, ὥστε νὰ ἐλπίζουμε πῶς κάποια μέρα θὰ ἐπαναστατήσουμε κι’ ἐμεῖς ἐνάντια στὸ Νεοταξικὸ ζυγό; ΚΑΜΙΑ!

Ἡ ἀνηθικότητά μας, ἡ ἀσυδοσία σὲ ὅλους τους τομεῖς, ἡ κραιπάλη, ἡ ἀλαζονεία μας, ἡ ἐγωκεντρικότητά μας, ἡ .., ἡ,…, ἡ ΑΜΕΤΑΝΟΗΣΙΑ ΜΑΣ καὶ ἡ πλήρης ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν Θεὸ δὲν θὰ μᾶς ἀφήσουν ΠΟΤΕ νὰ ἐπαναστατήσουμε, ἀλλὰ ἀκόμη κι ἂν δοκιμάσουμε νὰ τὸ κάνουμε, θὰ ΑΠΟΤΥΧΟΥΜΕ παταγωδῶς, διότι δὲν θὰ ἔχουμε συμπαραστάτη τὸν Θεό, ἀφοῦ ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια, δυστυχῶς, τοῦ ἔχουμε ἐπιδώσει ΑΓΩΓΗ ΕΞΩΣΕΩΣ!

Ὁ Μένανδρος ὁ Δίκαιος, τὸ 310 π.Χ., εἶπε: «Εἶναι φοβερὸ πρᾶγμα ἡ ἄγνοια καὶ αἰτία ὅλων τῶν κακῶν ποὺ ὑπάρχουν στὸν κόσμο». Ξέρετε γιατί; Διότι, ἐνῷ ἡ ἀλήθεια δημιουργεῖ γνώση καὶ ἡ γνώση φέρνει ἠρεμία στὸν ἄνθρωπο, ἀντίθετα τὸ ψέμα δημιουργεῖ ἄγνοια, ἡ ἄγνοια φέρνει φόβο καὶ ὁ φόβος γεννᾷ ἐπιθετικότητα.

Νομίζω πὼς ὅλοι μας ἔχουμε ἀντιληφθεῖ ὅτι δὲ ζοῦμε σὲ ἕναν κόσμο ὅπου κυριαρχεῖ ἡ γνώση καὶ ἡ ἠρεμία, ἀλλὰ σὲ ἕνα περιβάλλον γεμάτο φόβο καὶ ἐπιθετικότητα. Αὐτὸ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἄγνοιας. Ἡ Ἑλλὰς σήμερα βρίσκεται ὑπὸ καθεστὼς ἀπηνοῦς διωγμοῦ ἀπὸ τὰ πάσης φύσεως ἐνεργούμενα τοῦ διεθνοῦς σιωνισμοῦ. Διώκεται καὶ συκοφαντεῖται σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Χτυποῦν τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Ἕλληνες ἀλύπητα. Βγάζουν ὅλο τὸ μῖσος ποὺ τρέφουν γιὰ τὴν Ἑλλάδα μὲ χυδαία καὶ ὑβριστικὰ δημοσιεύματα σὲ ὅλη τὴν Εὐρώπη, καὶ ἐνῷ οἱ Ἕλληνες ἐξαπατήθηκαν, καταλῃστεύθηκαν καὶ καταχρεώθηκαν – σχεδὸν ὅλοι-, ἀπὸ ἄθλιους  πολιτικάντηδες  - τυχοδιῶκτες, δὲν μιλάει κανεὶς γι' αὐτό. Ὅ,τι ὅμως συνέβαινε τὰ τελευταῖα χρόνια ἦταν σὲ πλήρη γνώση τῶν κυβερνήσεων, μὰ καὶ τῶν Εὐρωπαίων ἑταίρων, ἀλλὰ κανεὶς δὲ μιλοῦσε, μέχρι τὴν στιγμὴ ποὺ ἀποφάσισαν ὅτι ἔπρεπε νὰ ξεκινήσουν τὸν διωγμὸ τῶν Ἑλλήνων.

Μᾶς ἔβαλαν στὸ στόχαστρο λοιπὸν καὶ μᾶς διασύρουν ἀνὰ τὸν κόσμο, καθυβρίζοντας τὴν ἱστορία μας καὶ τὸν πολιτισμό μας.

Ἡ Ἑλλὰς ὅμως δὲν διώκεται γιὰ τὸ χρέος της. Γιατί τότε διώκεται;

Ἡ Πατρίδα μας διώκεται διότι δέχθηκε, ἑδραίωσε καὶ διέδωσε τὴν διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ εἶναι ἡ μόνη ποὺ διατηρεῖ ἀνόθευτη καὶ ὀρθόδοξη τὴν χριστιανική της πίστη. Αὐτὸ ὅμως εἶναι ἕνα ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιο στὰ σχέδια τοῦ διεθνοῦς σιωνισμοῦ (– ἐωσφορισμοῦ). Διότι τὸ φῶς εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός του σκότους.

Ἔβαλαν στόχο, λοιπόν, νὰ κατακτήσουν τὴν Ἑλλάδα, ὥστε νὰ μπορέσουν –κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο- νὰ τὴν ἐλέγξουν. Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Τὰ μυστικὰ σχέδια τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ» διαβάζουμε μία διακήρυξη τῶν σιωνιστῶν ποὺ λέει: «Ἄφησε νὰ διαφθαρεῖ ἕνας λαὸς καὶ τότε θὰ μπορέσουμε νὰ τὸν κατακτήσουμε χωρὶς πόλεμο». Τώρα ὅλοι βέβαια θὰ ἀναρωτιέστε «ὑπάρχει λύση»; Ἐμεῖς ἀπαντᾶμε: «καὶ βέβαια ὑπάρχει λύση» καὶ σᾶς τὴν δίνουμε ἀμέσως παρακάτω.

Τὴν ἀπάντηση σὲ ὅλα αὐτά μᾶς τὴν δίνει ἕνας μεγάλος Ἅγιος, μέσα ἀπὸ τὸν ἀγῶνα ποὺ εἶχε κάνει ὁ ἴδιος ὅταν προσπάθησε (καὶ μὲ μεγάλη ἐπιτυχία φυσικά) νὰ βοηθήσει στὴν ἀπελευθέρωση τοῦ Γένους μας, καὶ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, τὸν Ἐθναπόστολο! Ὅπως εἶχε καταντήσει τὸ Γένος στὰ χρόνια του, δὲν χρειαζόταν λευτεριά! Σκληρὸς ὁ λόγος ἀλλὰ ἀληθινός. Ἔλεγε αὐτὸς ὁ μεγάλος Γέροντας τῆς Ὀρθοδοξίας ὅτι «καὶ ἄν μας ἔδινε κάποιος δῶρο τὴν λευτεριά, πάλι θὰ τὴν χάναμε, διότι ἔχουμε ἀνάγκη πρῶτα ἀπὸ τὴν ἐλευθερία ποὺ χαρίζει στὴν ἀνθρωπότητα ὁ Χριστός, ὁ Μέγας καὶ Αἰώνιος Ἐλευθερωτὴς καὶ μετὰ ἀκολουθεῖ ἡ Ἐθνικὴ Ἐλευθερία». Ὁ σκλαβωμένος λαὸς λοιπὸν χρειαζόταν τὸν φωτισμό, τὴν χάρη, τὴν ἐλευθερία τοῦ πνεύματος. Νὰ νιώσει τί εἶχε, τί ἔχασε, τί τοῦ πρέπει, γιὰ νὰ μπορέσει ὄχι μόνο νὰ ἀποκτήσει λευτεριά, ἀλλὰ νὰ τὴν διατηρήσει καὶ νὰ τὴν ἀξιοποιήσει. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς κατάλαβε καλὰ τί λείπει ἀπὸ αὐτὸ τὸ Γένος ποὺ ἦταν ταγμένο γιὰ μία μεγάλη ἀποστολὴ στὸν κόσμο. Γι' αὐτὸ δὲν σκέφτηκε Ἐπανάσταση καὶ Φιλικὴ Ἐταιρία, ἀλλὰ πὼς νὰ τὸ βοηθήσει νὰ ἀναγεννηθεῖ πνευματικά, νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν ἠθική, κοινωνικὴ καὶ πνευματικὴ σκλαβιά του, νὰ βρεῖ τὴν ἀνθρωπιὰ καὶ τὸν Θεό· καὶ ὕστερα σὰν ἀναπόφευκτο ἀποτέλεσμα θὰ ἀποκτοῦσε καὶ τὴν λεβεντιά του καὶ τὴν Ἐθνικὴ λευτεριά!

Γι' αὐτὸ καὶ ἐμεῖς ἂς ἀκούσουμε αὐτὸν τὸν Ἅγιο πού μας «φωνάζει» ἀπὸ τὰ βάθη τῶν καιρῶν, καὶ μᾶς δείχνει τὸν τρόπο ποὺ χρειαζόμαστε γιὰ νὰ ἐλευθερωθοῦμε ὡς Ἔθνος, τονίζοντας «γνώσεσθε τὴν ἀλήθεια καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς», διότι εἶναι ὁ «δικός» μας Ἅγιος, εἶναι ὁ Πατροκοσμᾶς, εἶναι ὁ Ἐθναπόστολος τοῦ Γένους μας!-

ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

ΓΡΗΓΟΡΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΖΩΗ,

ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

ΝΑ ΕΡΘΕΙ Η ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Κ  Α  Λ  Η    Μ  Ε  Τ  Α  Ν  Ο  Ι  Α

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

«ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΒΑΛΑΣ»