ΕΓΚΑΙΝΙΑ

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2023

Παλαιοχριστιανικές Κατακόμβες στη Μήλο.




Οι κατακόμβες βρίσκονται κοντά στο χωριό της Τρυπητής, σε σπηλιές 150 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Ήταν ο πρώτος τόπος συγκέντρωσης των πρώτων Χριστιανών και το πρώτο κοινοτικό νεκροταφείο στα τέλη του 2ου μ.Χ. αιώνα. Οι Κατακόμβες της Μήλου είναι μοναδικές σε μέγεθος σε όλο τον Ελλαδικό χώρο και από τα πιο γνωστά και αξιόλογα Χριστιανικά μνημεία παγκοσμίως, μαζί με τις κατακόμβες της Ρώμης και των Αγίων Τόπων.

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2023

27η Φεβρουαρίου 2023: Ημερομηνία ορόσημο για τον μέλλον της παγκόσμιας υγείας

Ένα βήμα πριν από την επισημοποίηση της Παγκόσμιας Κυβέρνησης;

 

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών


Στις 7 Δεκεμβρίου 2022 τα κράτη μέλη του Π.Ο.Υ. συμφώνησαν να αναπτύξουν το προσχέδιο (zero draft) μιας νομικά δεσμευτικής υγειονομικής συμφωνίας, με την οποία ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θα αποκτά έκτακτες και εξαιρετικές εξουσίες με σκοπό την «προστασία του κόσμου» από τις μελλοντικές πανδημίες.

Στις 27 Φεβρουαρίου 2023 έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις στην τέταρτη συνεδρίαση του Διακυβερνητικού Διαπραγματευτικού Οργάνου (Intergovernmental Negotiating Body) –που απαρτίζεται από τα 194 κράτη-μέλη του Π.Ο.Υ.–, όπου θα συζητηθεί το προσχέδιο της υγειονομικής συνθήκης.

Στην υπό έγκριση συμφωνία (και εφόσον επικυρωθεί από τα κράτη-μέλη του Π.Ο.Υ.) θα καθορίζεται το δεσμευτικό νομικό πλαίσιο για την κοινή και ενιαία αντιμετώπιση απ’ όλα τα κράτη του κόσμου των «καταστρεπτικών επιπτώσεων» που θα προκληθούν από το ξέσπασμα μιας μελλοντικής πανδημίας, η οποία μοιάζει πλέον να είναι προσχεδιασμένη και προσυμφωνημένη μεταξύ των ισχυρών της Γης

.

Με άλλα λόγια, η άρχουσα υπερεθνική ελίτ, που κινεί εκ του παρασκηνίου τα νήματα του κόσμου, επιδιώκει, με πρόφαση την υγειονομική ασφάλεια απέναντι σε κάθε μελλοντική απειλή της δημόσιας υγείας, να καταρτίσει μια καθολικής ισχύος νομικά δεσμευτική υγειονομική συμφωνία, με σκοπό τον έλεγχο και την χειραγώγηση των κυβερνήσεων και τον μαζικό και αέναο εμβολιασμό της ανθρωπότητας.

Στο πλαίσιο της επόμενης πανδημίας, οι πολίτες, πειθαρχώντας (για μια ακόμη φορά) περισσότερο στον φόβο τους και λιγότερο στην φωνή της συνείδησής τους και με ζωγραφισμένη την έκδηλη αγωνία στο πρόσωπό τους για «το νέο κακό που τους βρήκε», θα στέκονται υπομονετικά όχι μόνο έξω από τα εμβολιαστικά κέντρα, αλλά και έξω από τα φαρμακεία, αναμένοντας να προμηθευτούν το «ηλεκτρονικό χάπι» με βιολογικό τσιπ των φαρμακευτικών εταιρειών, το οποίο θα διαφημιστεί ως το συναρπαστικότερο επίτευγμα της συνεργασίας μεταξύ ιατρικής και βιοτεχνολογίας.

Εσπερινός της συγνώμης- αγάπης: Ο συμβολισμός και τα τροπάρια




Oι κατανυκτικοί Εσπερινοί τελούνται κάθε Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Το απόγευμα της Κυριακής της Τυροφάγου τελείται ο Κατανυκτικός Εσπερινός της Συγνώμης.
Κατανυκτικός λέγεται, διότι ψάλλονται κατανυκτικά τροπάρια από το Τριώδιο, που το περιεχόμενό τους διαποτίζεται από βαθιά συναίσθηση της αμαρτωλότητας, πένθος, συντριβή, μετάνοια και θερμή ικεσία για άφεση αμαρτιών.
Εσπερινός Συγνώμης λέγεται, αυτός μόνον, από τους κατανυκτικούς, διότι στο τέλος της ακολουθίας ο λαός ασπάζεται το Ευαγγέλιο ζητώντας από τον Ιερέα συγγνώμη και στη συνέχεια και μεταξύ τους, ώστε συχωρεμένοι να αρχίσουν τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Πρόκειται για μια ωραία συνήθεια, που διατηρείται σε πολλές  Εκκλησίες και μοναστηρια  της Ελλάδος
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των Εσπερινών αυτών είναι ότι μετά την Είσοδο και το «Εσπέρας Προκείμενον», αλλάζει ο διάκοσμος της Αγίας Τραπέζης και η στολή του Ιερέως. Από πασχαλινή, λόγω της Κυριακής, γίνεται πένθιμη, λόγω της Τεσσαρακοστής (αλλάζουν τα λευκά με πορφυρά – έφ’ όσον τον Χριστό δεν Τον πενθούμε ως άνθρωπο, άλλ’ ως Βασιλέα Θεό).
Στο τέλος του Εσπερινού ψάλλονται τα τροπάρια «Θεοτόκε Παρθένε…», «Βαπτιστά του Χριστού…» κ.λπ. και κατακλείονται με την ευχή του Οσίου Έφραίμ του Σύρου:
«Κύριε καί Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας και άργολογίας μη μοι δως. Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης χάρισαί μοι τω σω δούλω. Ναι, Κύριε, Βασιλεύ, δώρησαί μοι του όράν τα έμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον άδελφόν μου ότι εύλογητός ει εις τους αίώνας των αιώνων. Αμήν»
Λέγοντας την, κάνουμε και τρεις μεγάλες μετάνοιες. Ακολουθούν δώδεκα μικρές, ενώ λέμε μυστικώς το: «Ο Θεός ίλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» και στο τέλος επαναλαμβάνεται το: «Ναί Κύριε, Βασιλεύ…» κάνοντας και τετάρτη μεγάλη μετάνοια.
Καλη Σαρακοστη!!

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2023

Από την παγωνιά της γης στη θαλπωρή του ουρανού.ΌΣΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ

 




Το μαρτύριο τού ψύχους.

    Διηγείται ο όσιος Ανδρέας…………..
    Δεν μπορούσα αγαπητέ μου να υποφέρω Το φοβερό κρύο και τον αέρα, πού κι εσύ θα δοκίμασες, γιατί ήμουν γυμνός, ξυπόλυτος και άστεγος. Κατέφυγα λοιπόν στους φτωχούς, τούς όμοίους μου, άλλά δεν με δέχονταν. με σιχαίνονταν και μ' έδιωχναν με τά ραβδιά σαν σκύλο. «Φύγε άπ' εδώ σκύλε, μου έλεγαν, εξαφανίσου»!
Τόπο νά καταφύγω και νά σωθώ δεν εύρισκα. Απελπίστηκα. Φοβήθηκα πώς θα πεθάνω. Ας είναι δοξασμένο, είπα, Το όνομα του Θεού, γιατί κι αν ακόμα πεθάνω θα μου λογισθεί σαν μαρτύριο. Ό Θεός δεν είναι άδικος. Αυτός πού έστειλε την παγωνιά, θα μου δώσει και την υπομονή. Πήγα λοιπόν σε μια γωνιά της στοάς και βρήκα ένα σκυλάκι. Ξάπλωσα δίπλα του με την ελπίδα πώς θα με ζεστάνει λίγο. Εκείνο όμως, όταν με είδε κοντά του, σηκώθηκε και έφυγε.

     Είπα τότε στον εαυτό μου: «Βλέπεις, ταλαίπωρε, πόσο αμαρτωλός είσαι; Ακόμη και τα σκυλιά σε περιφρονούν και φεύγουν από κοντά σου και δεν σε δέχονται ούτε σαν όμοιο τους. Οί άνθρωποι σε αποστρέφονται σαν πονηρό δαίμονα. Οί όμοιοί σου φτωχοί σε διώχνουν. Τι απομένει λοιπόν; Πέθανε, άσωτε, πέθανε! Δεν υπάρχει για σένα σωτηρία σ' αυτόν τον κόσμο».

    Ενώ όμως έλεγα αυτά με πολύ πόνο, ήρθα σε κατάνυξη. Κι επειδή με έσφιγγε το κρύο και ο τρόμος, αναλύθηκα σε δάκρυα, με τα μάτια της ψυχής στραμμένα προς τον Θεό. Τα μέλη μου όλα πάγωσαν. Νόμισα εκείνη τη στιγμή ότι θα ξεψυχήσω...

    Ξαφνικά ένοιωσα ζεστασιά. Ανοίγω τα μάτια και βλέπω ένα νέο πολύ ωραίο ν' αστράφτει πιο πολύ άπ' τον ήλιο. Στο χέρι του κρατούσε χρυσό κλαδί. Ήταν πλεγμένο με δροσερά κρίνα και τριαντάφυλλα πού δεν έμοιαζαν με του κόσμου τούτου, όχι! Είχαν θαυμαστή ποικιλία. Ήσαν αλλιώτικα στη φύση και στη θωριά τους. Κρατώντας αυτό το ωραίο κλαδί με κοίταξε και μου είπε: «Ανδρέα, που ήσουν;». «Εν σκοτεινοίς και εν σκιά θανάτου», αποκρίθηκα. Κι ενώ ακόμη μιλούσα με χτύπησε στο πρόσωπο με το ανθοστόλιστο κλαρί λέγοντας μου. «Ας πάρει δύναμη το σώμα σου και ζωή ακατανίκητη».

     Αμέσως η ευωδιά εκείνων των λουλουδιών μπήκε στην καρδιά μου και αστραπιαία μου έδωσε ζωή. Ακούω τότε μια φωνή να λέει: «Πηγαίνετε τον να τον παρηγορήσετε για δύο εβδομάδες και πάλι να επιστρέψει, γιατί θέλω να αγωνιστή ακόμη». Ενώ κρατούσε ο λόγος, βυθίσθηκα σε βαθύτατο ύπνο και δεν κατάλαβα Τι μου συνέβη. Ζούσα για δύο εβδομάδες εκεί πού διέταξε ή βουλή του θεού, σαν να κοιμήθηκα ευχάριστα όλη τη νύχτα και ξύπνησα το πρωί.

Στον κήπο του Θεού

     Βλέποντας ότι βρίσκομαι σε πάντερπνο και θαυμαστό παράδεισο σάστισα. Διερωτόμουν Τι να σήμαινε αυτό. Ήξερα ότι έμενα στην Κωνσταντινούπολη. Τι δουλειά όμως είχα εκεί, δεν καταλάβαινα. Θαύμαζα και δεν μπορούσα να δώσω κάποια εξηγήσει. «Για δες, είπα στον εαυτό μου, πραγματικά είμαι παράλογος. Ό Θεός με ευεργέτησε και, ενώ θα έπρεπε να τον δοξάζω και να τον ευχαριστώ, κάθομαι και πολυεξετάζω αυτό το εξαίσιο θαύμα».

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2023

Τά 12 σημεία της Δευτέρας Παρουσίας



Ὁ σοφὸς Ἅγιος Ἱερόνυμος λέγει εἰς τὰ βιβλία του, ὅτι εὗρεν εἰς τοὺς χρονογράφους τῶν Ἑβραίων, ὅτι θὰ προηγηθῶσι τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ δώδεκα φρικτὰ καὶ φοβερὰ σημεῖα, ἤγουν:

Τὴν 1ην ἡμέραν θὰ ὑψωθεί τοσοῦτον ἡ θάλασσα ὥστε θὰ ὑπερβεί 15 πήχεις ὅλα τὰ

 ὄρη καὶ ὄχι ἁπλῶς θὰ τὰσκεπάση, ἀλλὰ θὰ στέκεται εἰς τὸν τὸπον τῆς, ὡς νὰ ἧτο

 τεῖχος τριγύρω της.

Τὴν 2ην ἡμέραν θὰ κατέβη τόσον βαθέως, ὥστε σχεδόν νὰ μὴ φαίνεται.

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2023

Η ΔΙΨΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΜΠΟΜΠΑΣ (Φώτης Κόντογλου)


Ο κακόμοιρος ο κόσμος διψά ειρήνη. Μα χωρίς την απομέσα ειρήνη, δεν μπορεί να γίνη ειρήνη εξωτερική. Χωρίς την ψυχική ειρήνη, η πολιτική και κοινωνική ειρήνη είναι ψεύτικη. «Ειρήνη αφίημι υμίν, είπε ο Χριστός στους μαθητές Του κατά το Μυστικό Δείπνο, ειρή­νην την εμήν δίδωμι υμίν. Ου καθώς ο κόσμος δίδωσι, εγώ δίδωμι υμίν». Πρόσεξες για να δης καλά τί λέγει ο Χριστός; «Ου καθώς ο κόσμος δίδωσι, εγώ δίδωμι υμίν». «Δεν σας δίνω, λέγει, εγώ την ειρήνη που δίνει ο κόσμος», την ψεύτικη, την οργισμένη ειρήνη, την ανειρή­νευτη ειρήνη, την ειρήνη που στ’ αληθινά δεν έχει ολότελα ειρήνη και ησυχία. 

Τέτοια είναι η ειρήνη που μπορεί να κάνη ο κόσμος, οι άνθρωποι, που τρώγονται με τα πάθη τους και που τους κατατρώγει η περηφάνεια, η ματαιοδοξία-φιλαργυρία, η σκληροκαρδία και η απονιά στους άλλους, η μανία της ακολασίας και η επιθυμία της καλοπέρασης. Όλα τούτα τα πάθη είναι οργισμένα και όχι ειρηνικά. Αυτά κάνουνε τους ανθρώπους να μαλώνουνε, να εχθρεύονται ο ένας τον άλλον, αυτά λιγοστεύουνε την αγάπη, που είναι δα πολύ λίγη ανάμεσά τους, και φέρνουνε την παραζάλη, την έχθρα, «την έριδα» που λέγανε οι αρχαίοι. Με άλλα λόγια, φέρνουνε τη βασιλεία του διαβόλου επί της γης, και όχι τη βασιλεία του Θεού, που είναι η ειρήνη.

Ο Χριστός μας δίδαξε να λέμε στο «Πάτερ ημών» «ελθέτω η βασιλεία Σου». Μα ποιος πιστεύει στη βασιλεία του Θεού, παρεκτός από κάποιους λίγους, που τους έχει ο κόσμος για τρελούς; Ωστόσο, αυτός ο παραζαλισμένος κόσμος, ο βουτηγμένος στην αμαρτία, στις ηδονές, και στην ακολασία, αυτός ο κόσμος που πιστεύει μοναχά στον εαυτό του, και που δεν λογαριάζει καθόλου τον Θεό και τον νόμο του, αποζητά την ειρήνη, θέλει να μείνη ήσυχος για να χαρή τις αμαρτωλές επιθυμίες του, για να βουτηχθή ως τον λαιμό μέσα στον μαύρο βούρκο. Δεν πιστεύει στα λόγια του Θεού που λέγεται «Άρχων ειρήνης», και που είπε με το στόμα του προφήτη «Αν ακούσετε τα λόγια μου, θα ήσαστε βλογημένοι και θα ζήσετε καλά. Μα αν δεν τ’ ακούσετε αλλά πορευθήτε κατά τα πονηρά θελήματα της καρδιάς σας, θα σας καταφάγη η μάχαιρα».
Αυτά τα κοροϊδεύει ο κόσμος, και τα λέγει παραμύθια.

Κύριε εγώ ως άνθρωπος αμαρτησα, εσύ ως Θεός λυπήσου με...







Έλεγαν για κάποιον αββά Απολλώ στην Σκήτη, ότι όταν ήταν στον κόσμο ήταν τσοπάνος αγροίκος (άξεστος και αφελής). Και συνέβη κάποτε να δει στο χωράφι κάποια γυναίκα έγκυο, και κυριευμένος από την ενέργεια του Διαβόλου είπε: «Θέλω να δω πώς είναι τοποθετημένο το βρέφος στην κοιλιά της». Και αφού την ξέσχισε, είδε το βρέφος. Και αμέσως ένιωσε χτύπημα στην καρδιά του και με συντριβή ήλθε στη Σκήτη και ανέφερε στους πατέρες αυτή την πράξη του.
Τους άκουσε να ψάλλουν: «οι ημέρες τής ζωής μας είναι εβδομήντα χρόνια, και όταν οι δυνάμεις μας είναι μεγάλες, ογδόντα χρόνια το παραπάνω από αυτά είναι κόπος και πόνος». Και τους είπε: «Είμαι σαράντα χρονών, και δεν έχω κάνει ούτε μία προσευχή. Και τώρα, αν ζήσω άλλα σαράντα χρόνια, δεν θα παύσω να προσεύχομαι στον Θεό να μου συγχωρήσει τίς αμαρτίες μου».



Και, πράγματι, δεν ασχολιόταν ούτε με εργόχειρο, αλλά πάντοτε προσευχόταν λέγοντας: «Αμάρτησα ως άνθρωπος, λυπήσου με ως Θεός!»(«εγώ μεν ως άνθρωπος ήμαρτον,Συ δε ως Θεός ελέησον»). Και ή ευχή αυτή έγινε ή μελέτη του νύκτα και ήμερα. Υπήρχε κάποιος αδελφός πού έμενε μαζί του και τον άκουσε να λέγει: «Σε ενόχλησα, Κύριε, άφησε με λίγο ν’ αναπαυθώ».
Και του δόθηκε «πληροφορία» ότι ό Θεός του συγχώρησε όλες τίς αμαρτίες του, ακόμη και τον φόνο τής γυναίκας. Για το παιδί όμως δεν έλαβε «πληροφορία». Και του είπε κάποιος από τους γέροντες: «Και τον θάνατο του παιδιού σου τον συγχώρησε ό Θεός, αλλά σ’ αφήνει, στον πόνο, γιατί συμφέρει στην ψυχή σου».
Ό ίδιος είπε για την υποδοχή των αδελφών, ότι πρέπει να προσκυνούμε τους αδελφούς που έρχονται να μας επισκεφθούν, επειδή δεν προσκυνούμε αυτούς, αλλά τον Θεό. «Γιατί, λέγει, είδες τον αδελφό σου, είδες τον Κύριο τον Θεό σου και αυτό, λέγει, το πήραμε από τον Αβραάμ. Και όταν δέχεσθε (τους αδελφούς), να τους πιέζετε να αναπαυθούν γιατί κι αυτό το μάθαμε από τον Λωτ πού πιεστικά φιλοξένησε τους αγγέλους».

(Από την «Φιλοκαλία…» της σειράς Ε.Π.Ε., Αποφθέγματα Γερόντων, τόμ. 1, σελ.153-Ί57.)

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2023

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΣΧΑΤΑ

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΠΟΥ "ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΕΙ" ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ !!!
 
ΑΦΙΕΡΩΣΤΕ ΔΕΚΑ ΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ .
 
 


«Ως εδοξάσθης, Ηλία, εν τοις θαυμασίοις σου.και τις όμοιός σοι καυχάσθαι; ο εγείρας νεκρόν εκ θανάτου και εξ άδου εν λόγω Υψίστου. ο καταγαγών βασιλείς εις απώλειαν και δεδοξασμένους από κλίνης αυτών. ο ακούων εν Σινά ελεγμόν και εν Χωρήβ κρίματα εκδικήσεως. ο χρίων βασιλείς εις ανταπόδομα και προφήτας διαδόχους μετ' αυτόν. ο αναληφθείς εν λαίλαπι πυρός εν άρματι ίππων πυρίνων. ο καταγραφείς εν ελεγμοίς εις καιρούς κοπάσαι οργήν προ θυμού, επιστρέψαι καρδίαν πατρός προς υιόν και καταστήσαι φυλάς Ιακώβ. Μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα.»

(Σ. Σειρ.48,11)

Ο προφήτης Ηλίας, ο μέγιστος των Προφητών.

 Για τον προφήτη Ηλία έχουν γραφεί στην Παλαιά Διαθήκη πολλές σελίδες, που όλες είναι μεστές πολλής και βαθειάς θεολογίας. Το Καρμήλιον όρος, πάνω στο οποίο ο Προφήτης προσέφερε κατά θαυμαστό τρόπο τη θυσία του, όταν από τον ουρανό κατήλθε φωτιά και  κατέκαψε τα σφάγια1, το όρος Σινά, επί του οποίου είχε θεοπτεία ο μέγας Προφήτης2, και το όρος Θαβώρ, πάνω στο οποίο εμφανίσθηκε μαζί με τον Κύριό μας ο Προφήτης3, είναι οι τρεις μεγάλες κορυφές ορέων, που αναφέρονται στη δόξα τη δική του.
Ο προφήτης Ηλίας, αγαπητοί μου, είναι μία μεγάλη μορφή, μια πολύ μεγάλη μορφή της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι ο μέγιστος των Προφητών είναι ανώτερος κι απ' αυτόν τον προφήτη Ησαΐα τον μεγαλοφωνότατο. Και ενώ δεν έγραψε ο προφήτης Ηλίας ούτε μία λέξη, υπήρξε ο ίδιος μία μεγάλη προφητεία. Αυτό του το έργο, ο τρόπος με τον οποίο έζησε, ο τρόπος με τον οποίο έφυγε από την παρούσα ζωή αλλά και η εμφάνισή του στη Μεταμόρφωση του Χριστού δείχνουν ότι η μορφή αυτή είναι παμμέγιστη, είναι πελώρια!

 Ο διαχρονικός Προφήτης.

Ο προφήτης Ηλίας είναι παρών, τόσο στον χώρο της Παλαιάς Διαθήκης, όσο και στον χώρο της Καινής Διαθήκης.
Βέβαια ό,τι να πει κανείς και ό,τι να αναλύσει, πάντα θα μένει στην περιφέρεια των πραγμάτων, γιατί, όπως σας εξήγησα, είναι μία απύθμενη σε ανάλυση προσωπικότητα ο άγιος του Θεού Προφήτης. Θα μείνουμε μόνο σ' ένα μικρό περιστατικό της ζωής του, αλλά πολύ χαρακτηριστικό. Μάλιστα το περιστατικό αυτό μας δίνει ταυτόχρονα και μια άλλη εικόνα, μας δίνει έναν τύπο των εσχάτων ημερών.


Η επικαιρότητα του βιβλίου της Αποκαλύψεως.

ΛΙΓΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΝΑΟ

Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΩΣ ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΝΑΟ
1. Ο Ναός είναι τόπος Ιερός. «Ως φοβερός ο τόπος ούτος! ουκ εστι τούτο, αλλ’ ή οίκος ΘΕΟΥ και αύτη η πύλη του ουρανού» (Γένεσις, κεφ. κη΄, 10).
2. Ο Ιερός Ναός είναι χώρος λατρείας και προσευχής. Πριν μπεις μέσα σκέψου που πρόκειται να μπεις και τι πρόκειται να κάνεις. «Είσελθε εις τον οίκόν μου και στήθι μετά
φόβου· ο γαρ τόπος ούτος άγιός εστι».
3. Μπαίνουμε μέσα «ευπρεπώς ενδεδυμένοι» με σιωπήν, και με ευλάβειαν προσκυνούμεν τας αγίας εικόνας.
4. Καθόμαστε σε στάση ευλαβείας και προσοχής.
5. Μένουμε όσο πιο πολύ μπορούμε όρθιοι, σιωπηλοί και αφοσιωμένοι στην προσευχή, χωρίς να σχολιάζουμε ή να συζητούμε.
6. Είμαστε όρθιοι εις τα εξής σημεία:  « Σοφία. Ορθοί!…», Ευαγγέλιον, Χερουβικόν Ύμνον, «Πιστεύω…», «Λάβετε, φάγετε…» μέχρι και το «Άξιον
εστιν», «Πάτερ ημών…», «Μετά φόβου…» και γενικώς πάντα, όταν θυμιάζει και ευλογεί ο Ιερεύς.
7.Σκυβουμε σε σχημα [Γ] εις τα εξης σημεια:« Ευλογημένη η Βασιλεία…»,στην Μεγαλη Εισοδο «...τον Βασιλεα των ουρανων...», Τα σα εκ των σω , «…τα Άγια τοις Αγίοις».
8. Εις την Θεία Κοινωνία πλησιάζουμε με ευλάβεια, με ησυχία και με σειρά ο ένας μετά τον άλλον.
9. Οι μεγαλύτεροι πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα ευλαβείας, υπομονής, προσευχής, σιωπής και πίστεως.
10. Εις το Ιερόν Βήμα απαγορεύεται η είσοδος, εκτός από εκείνους που διακονούν (69ος Κανών ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου).
11. Όταν τελειώσει η Θ. Λειτουργία, παίρνουμε με τάξη και ευλάβεια το αντίδωρο, πάντα από το χέρι του Λειτουργού Ιερέως.
σχόλιο ιστολογίου μας: είς γνώσιν και συμμόρφωσιν των αδερφών οι οποίοι ομολογούν Ορθοδοξία ή θάνατος ,αλλά ''ξεφεύγουν'' μέσα στον Ναό όχι βέβαια από ασέβεια ,αλλά από καθαρή απροσεξία.
aoratospolemostheblog

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΦΑΡΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ
Αποτέλεσμα εικόνας για εσφιγμενουΣτῆς Παναγιᾶς τὸ περιβόλι,
ἡ Πίστη στέρεψε θαρεῖς,
δὲν εἶναι πιὰ τὰ Μοναστήρια ,
ὅπως τὰ ξέραμε ἐμεῖς.
Δὲν εἶν'ἐκεῖνα ποὺ μὲ δέος,
σὰν πήγαινες προσκυνητής,
θαύμαζες τὸ μεγαλεῖο,
τῆς Ἁγιορείτικης ψυχῆς.
Σήμερα εἶναι πλανεμένα ,
σήμερα εἶναι σκοτεινά,
ἀπὸ ἔνα πέπλο ἀνομίας,
μὲ μιὰ ψυχῆ τοῦ μαμωνᾶ.
Χρῆμα μασονικό ἐπῆραν,
καὶ χρίσμα δέχτηκαν αἰρετικό,
καὶ κοινωνοῦν κακοδοξία,
μὰ δὲν φοβοῦνται τὸν Θεό;
Τὴν Παναγιά μας τὴν ξεχάσαν,
γιὰ τὴς Εὐρώπης τὰ λεφτά,
στοῦς μασώνους ξεπουλήσαν,
τῆς πίστης μας τα Ἰερά!
Τῶρα ἀπόμεινε σκοτάδι ,
ανίερο σιχαμερό,
κι ἀς ἔχουν τόσα φῶτα ,
ἀπὸ ρεῦμα ἡλεκτρικό.
Μὰ μέσα σὲ ὅλο τὸ σκοτάδι ,
μέσ'ἀπ'τὴν νεκρική σιγή,
μιὰ Μονῆ φεγγοβολάει,
ἔχει τῆς Μάνας τὴν εὐχή.
Δίχως λαμπτήρες δίχως ρεῦμα,
δίχως τοῦ κόσμου τ'ἀγαθᾶ,
μὰ μόνο μ'ἔνα καντηλάκι,
τὸ Φῶς σκορπᾶ ἡ Παναγιά.
Ἕνα εἶν'τὸ Μοναστήρι ,
μιὰ εἶναι καὶ ἡ Παναγιά,
καὶ εἰς τὴν Δόξα τοῦ Κυρίου,
μιὰ εἶναι καὶ ἡ Ἐκκλησιά.
Τῶρα γιὰ χάρη τοῦ ἀντιχρίστου,
τοῦς διώκουνε αἰρετικοί,
μὰ δὲν θ'ἀφήσει ἡ Παναγιά μας,
τὸ περιβόλι νὰ χαθεῖ.
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟ,
αὐτοὶ βροντοφωνάζουν
στὴν βία τῶν τρισάθλιων ,
καθόλου δὲν τρομάζουν.
Πατέρες μου ἀγαπητοί,
τὴν Πίστη γερά κρατάτε,
καὶ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ,
πάντα νὰ ὀμολογάτε.
Συνάθης Ἀθανάσιος

ΩΦΕΛΙΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ-ΕΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΙΣ ΑΓΑΠΗΤΕΣ ΦΙΛΕΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΒΕΒΑΙΑ ΣΕ ΑΥΤΕΣ!!!
ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΕΜΠΑΘΕΙΑ
<ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΒΑΛΑΣ>

ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΔΕΡΦΟΙ-ΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΟΛΑ ΜΑΣ ΤΑ ΕΡΓΑ
<ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΒΑΛΑΣ>

Όταν οι Έλληνες κοιμήθηκαν στις 15 Φεβρουαρίου και ξύπνησαν στη… 1 Μαρτίου!

 σχόλιο ιστολογ'ιου Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος: η άποψη η δική μας σχετικά με τους λόγους που επικαλέστηκαν για την αλλαγή του ημερολογίου είναι ότι όλα ήταν προφάσεις από τους αιρετικούς για να γαντζωθεί η Ορθοδοξία πάνω στο άρμα του οικουμενισμού κάτι το οποίο και έγινε διότι μετά την αλλαγή του ημερολογίου η Ορθοδοξία έγινε συνιδρυτικό μέλος του Π.Σ.Ε. το 1948 ,ακολούθησε η άρση των αναθεμάτων το 1965 και το αποτέλεσμα ήταν με την ψευτοσύνοδο του 2016 στο Κολυμπάρι της Κρήτης η ''κρατούσα εκκλησία'' να αναγνωρίσει όλες τις αιρέσεις ως ισότιμες με την Ορθοδοξία κατά παράβαση σχεδόν στο σύνολο όλων των κανόνων των Οικουμενικών Συνόδων.

Κατά την διάρκεια της νεότερης ιστορίας μας, οι Έλληνες έχουμε γίνει μάρτυρες σε πολλά παράξενα γεγονότα. Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με ότι έζησαν οι κάτοικοι της χώρας όταν κοιμήθηκαν στις 15 Φεβρουαρίου και όταν ξύπνησαν το επόμενο πρωί είδαν το ημερολόγιο να γράφει 1 Μαρτίου! Όσο τρελό και αν ακούγεται αυτό σήμερα σε εμάς, τότε ήταν γεγονός και οφειλόταν σε πολιτική απόφαση της Ελληνική κυβέρνησης.

Γράφει ο Αντώνης Τσαλίκης για το Daynight.gr

Πράγματι, αν κάποιος θελήσει να ερευνήσει τα κρατικά αρχεία της Ελλάδας, θα ανακαλύψει ότι δεν πέθανε ή γεννήθηκε κανείς στην Ελλάδα τις ημέρες ανάμεσα σε 15 Φεβρουαρίου και 1 Μαρτίου του 1923. Αυτές τις ημέρες δεν έγινε κανένας αγώνας, καμία δίκη, καμία συναλλαγή και με απλά λόγια μπορούμε να πούμε πως δεν υπήρξαν ποτέ! Μάλιστα, στο τέλος εκείνης της ιδιαίτερης χρονιάς η Πρωτοχρονιά γιορτάστηκε πριν τα Χριστούγεννα.

Ο λόγος για όλα τα παραπάνω ήταν πως εκείνη την συγκεκριμένη χρονιά, το 1923, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να ευθυγραμμίσει το πολιτικό ημερολόγιο του κράτους με εκείνο της Δύσης, δηλαδή με το Γρηγοριανό. Μέχρι και τότε, το ελληνικό κράτος και η εκκλησία μας ακολουθούσαν το Ιουλιανό ή «παλιό» ημερολόγιο όπως είναι πιο γνωστό. Το αποτέλεσμα αυτής της σημαντικής μεταβολής ήταν ότι μετά την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου ξημέρωσε κυριολεκτικά η Πέμπτη 1 Μαρτίου! Όσο περίεργο και να φαίνεται, οι Έλληνες εκείνη τη χρονιά κατάλαβαν πραγματικά τι πάει να πει «χαμένος χρόνος» καθώς έχασαν 13 ημέρες…

Αλήθεια όμως, πώς φτάσαμε μέχρι αυτήν την περίεργη 1 Μαρτίου 1923 στην Ελλάδα;

Όταν ο Ιούλιος Καίσαρας αποφάσισε να αλλάξει το ημερολόγιο

Εκείνη την εποχή, λοιπόν, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν ένα ατελές ημερολόγιο για τη μέτρηση του χρόνου. Τι προέβλεπε; Ότι κάθε έτος είχε 12 μήνες, οι 4 εκ των οποίων είχαν 31 ημέρες, οι 7 είχαν 29 ημέρες και ο Φεβρουάριος ήταν ο μόνος μήνας με 28 ημέρες, δηλαδή σύνολο έτους 355 ημέρες.

Επίσης κατά το ίδιο ημερολόγιο, κάθε δύο χρόνια υπήρχε και ένας «εμβόλιμος» μήνας, ο λεγόμενος Mercedonius. Το πρόβλημα που προέκυπτε σε σχέση με αυτό, όμως, ήταν ότι οι τότε αρχιερείς της Ρώμης, με τη δύναμη της εξουσίας που είχαν στα χέρια τους, δεν εφάρμοζαν πάντοτε αυτή την «αρίθμηση», με αποτέλεσμα να επικρατεί σύγχυση για το ποιος είναι κάθε φορά ο «σωστός» μήνας.
Μάλιστα, το… μπέρδεμα γινόταν ακόμα εντονότερο από τη στιγμή που υπήρχε πολύ μεγάλη απόκλιση ανάμεσα στην ημερομηνία της Εαρινής Ισημερίας και την πραγματικότητα.

Έτσι, λοιπόν, ο Ιούλιος Καίσαρας, με στόχο να βρεθεί ένας τρόπος για να μην υπάρχουν διαφορετικές παραδοχές για το… ποιος μήνας είναι ποιος, ανέθεσε, το 46 π.Χ., στον Σωσιγένη, γνωστό Αλεξανδρινό αστρονόμο της εποχής, την αλλαγή του ημερολογίου.

Δύο χρόνια μετά, το 44 π.Χ., είχε βρεθεί η λύση. Πώς; Με την προσθήκη 90 ημερών στο έτος. Πλέον, το νέο ημερολόγιο ανταποκρινόταν πολύ περισσότερο από το παλιό στη διαδοχή των εποχών και η διάρκεια του έτους προσδιορίστηκε στις 365,25 ημέρες. Η μικρή διαφορά καλυπτόταν από μία επιπλέον ημέρα που προστίθετο κάθε τέσσερα χρόνια, μετά την «έκτη προ των καλένδων του Μαρτίου», που ονομαζόταν «bis sextus». Έτσι, η ημέρα αυτή, επειδή τη μετρούσαν δύο φορές, ονομάζεται ακόμα και σήμερα «δις έκτη», και το έτος που την περιέχει δίσεκτο. Αυτό ήταν, λοιπόν, το Ιουλιανό Ημερολόγιο, που αξίζει να σημειωθεί ότι δεν χώριζε το έτος σε εβδομάδες. Η επίσημη καθιέρωση της εβδομάδας των 7 ημερών έγινε τον 4ο μ.Χ. αιώνα από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο.

Πάντως, το ημερολόγιο του Ιουλίου Καίσαρα, παρά το γεγονός ότι ήταν πολύ πιο ακριβές από το λεγόμενο ρωμαϊκό, δεν ήταν σε καμία περίπτωση τέλειο. Είχε ένα σφάλμα 11 λεπτών και 14 δευτερολέπτων ανά έτος, που μακροπρόθεσμα δεν μπορούσε να μη φανεί. Έτσι, τον 16ο αιώνα το ημερολόγιο είχε χάσει 11 ολόκληρες μέρες και υπήρχε πλέον ο κίνδυνος να φθάσουμε κάποια στιγμή τα Χριστούγεννα να είναι… φθινόπωρο και το Πάσχα… χειμώνα.

Η μεγάλη αλλαγή από τον Πάπα Γρηγόριο

Η τομή στο ημερολόγιο έγινε από τον Πάπα Γρηγόριο τον 13ο, ο οποίος αποφάσισε να αλλάξει το σύστημα. Έτσι, με απόφασή του, στις 4 Οκτωβρίου του 1582 προστέθηκαν 10 ημέρες (δηλαδή η 4η Οκτωβρίου έγινε… 15η Οκτωβρίου), ενώ για να αποφευχθούν ανάλογες ασυμφωνίες και στο μέλλον αποφασίστηκε κάθε τέσσερις αιώνες να θεωρούνται δίσεκτα αντί για 100 χρόνια, μόνο τα 97.Φυσικά, η αλλαγή αυτή δεν έγινε αποδεκτή από άλλες χώρες. Έτσι, ενώ το ημερολόγιο στις ρωμαιοκαθολικές χώρες τέθηκε άμεσα σε εφαρμογή, δηλαδή από το 1582, δεν συνέβη το ίδιο στις ορθόδοξες και στις προτεσταντικές χώρες.

Έπρεπε να περάσουν 120 χρόνια για να γίνει αποδεκτό το νέο ημερολόγιο, κατ’ αρχάς στα προτεσταντικά κράτη της Γερμανίας (το 1700). Ακολούθησε η Βρετανική Αυτοκρατορία (συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, καθώς των άλλων αποικιών των Βρετανών εκείνη την εποχή) το 1752, η Σουηδία το 1753 κ.ο.κ.

Οι πιέσεις για αλλαγή στην Ελλάδα μετά από 440 χρόνια

Η σφοδρότερη «αντίσταση» στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο προήλθε από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες. Μάλιστα, ο Πάπας Γρηγόριος ο 13ος είχε καλέσει τον τότε Πατριάρχη Ιερεμία τον 2ο τον Τρανό να εφαρμόσει το νέο ημερολόγιο, αλλά ο τελευταίος, έπειτα από απόφαση Θρησκευτικής Συνόδου, αρνήθηκε. Μάλιστα, κατηγόρησε τον Πάπα ότι προσπαθούσε με αυτόν τον τρόπο να προσηλυτίσει τους χριστιανούς ορθόδοξους 400 χρόνια μετά, το 1895, άρχισαν από την πλευρά των Ορθόδοξων Εκκλησιών κινήσεις για υιοθέτηση του Γρηγοριανού Ημερολογίου, με πρωτεργάτη τον Οικουμενικό Πατριάρχη Άνθιμο Ζ’. Ωστόσο, οι εποχές ήταν δύσκολες για τέτοιες αλλαγές, καθώς ο κόσμος έμπαινε σε μια φάση πολέμων, με αποτέλεσμα η μετάβαση στο νέο ημερολόγιο να καθυστερήσει έτι περαιτέρω.

Τελικά, η ελληνική πολιτεία, ύστερα από αρκετές «περιπέτειες» και αφού είχε προηγηθεί το 1919 εισήγηση του αστρονόμου και ακαδημαϊκού Δημήτριου Αιγινήτη, αποφάσισε να υιοθετήσει το Γρηγοριανό Ημερολόγιο στις 16 Φεβρουαρίου του 1923, 440 χρόνια μετά την πρώτη εφαρμογή του! Ωστόσο, με το πέρασμα του χρόνου είχαν χαθεί πλέον 13 ολόκληρες ημέρες, και έτσι, για να γίνει ο εναρμονισμός στο νέο ημερολόγιο, μετά την 15η Φεβρουαρίου ξημέρωσε η 1η Μαρτίου. Με απλά λόγια, μετά τις 15 Φεβρουαρίου 1923 «εξαφανίστηκαν» 13 ημέρες και ακολούθησε η 1η Μαρτίου 1923.

Ο Δημήτριος Αιγινήτης

Το αρχικό «όχι» και το «ναι» στην συνέχεια από την Εκκλησία

Το θέμα με το ημερολόγιο, όμως, δεν είχε λήξει οριστικά. Η Εκκλησία της Ελλάδος αρχικά είχε αποφανθεί θετικά για τη χρήση του νέου ημερολογίου, ήδη από το 1919, λέγοντας ωστόσο ότι: «η μεταβολή, μη προσκρούουσα εις δογματικούς και κανονικούς λόγους, ηδύνατο να γίνη μετά συνεννόησιν πασών των αυτοκεφάλων Εκκλησιών, ιδία δε του Οικουμενικού Πατριαρχείου».

Έτσι, μέχρι να γίνει αυτή η συνεννόηση, η Εκκλησία της Ελλάδος συνέχισε να χρησιμοποιεί το παλαιό Ιουλιανό Ημερολόγιο, αλλά συμφώνησε ώστε η ελληνική πολιτεία να εισαγάγει το Γρηγοριανό Ημερολόγιο μόνο για πολιτική χρήση. Το πρόβλημα με το «πολιτικό» και το «θρησκευτικό» ημερολόγιο φάνηκε μόλις λίγες ημέρες μετά τη 15η Φεβρουαρίου 1923, καθώς την 25η Μαρτίου θα έπρεπε να χωριστεί η γιορτή του Ευαγγελισμού από τη γιορτή της Εθνεγερσίας! Έτσι, για να αρθεί το αδιέξοδο, η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε να χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό Ημερολόγιο για τις θρησκευτικές γιορτές, με εξαίρεση τη γιορτή του Πάσχα (Αναθεωρημένο Ιουλιανό Ημερολόγιο).

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έδωσε το «πράσινο φως» στην αλλαγή έναν χρόνο μετά, στις 23 Φεβρουαρίου 1924: «Συνοδική αποφάσει ενεκρίθη οριστικώς προσαρμογή εορτολογίου και πολιτικού ημερολογίου από 10ης προσεχούς Μαρτίου». Έτσι, στις 10 Μαρτίου 1924 εισήχθη το Αναθεωρημένο Ιουλιανό Ημερολόγιο στη χώρα μας και για εκκλησιαστική χρήση, και η ημέρα αυτή υπολογίστηκε σαν 23 Μαρτίου.

Οι «Παλαιοημερολογίτες» που δεν δέχθηκαν την αλλαγή

Αξίζει να σημειωθεί ότι το -κατά εκκλησία- Αναθεωρημένο Ιουλιανό Ημερολόγιο θα έχει το ίδιο πρακτικό αποτέλεσμα με το Γρηγοριανό Ημερολόγιο μέχρι και το έτος 2800 για τη χώρα μας. Συγκεκριμένα, οι Ορθόδοξες Εκκλησίες της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Αλβανίας, της Πολωνίας και μερικών ακόμη της ανατολικής Μεσογείου (της Κωνσταντινούπολης, της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας και της Κύπρου) υιοθέτησαν το Αναθεωρημένο Ιουλιανό Ημερολόγιο και άρα θα γιορτάζουν τη γέννηση του Χριστού μαζί με τις Δυτικές Εκκλησίες, δηλαδή την 25η Δεκεμβρίου, έως το 2800.

Αντιθέτως, οι Ορθόδοξες Εκκλησίες της Ρωσίας, της Σερβίας, της Ιερουσαλήμ και μερικοί επίσκοποι που αποσχίσθηκαν από την Εκκλησία της Ελλάδος (Παλαιοημερολογίτες), μη αποδεχόμενοι το Αναθεωρημένο Ιουλιανό Ημερολόγιο, θα γιορτάζουν τη γέννηση του Χριστού στις 25 Δεκεμβρίου με το Ιουλιανό Ημερολόγιο (δηλαδή στις 7 Ιανουαρίου του Γρηγοριανού Ημερολογίου) μέχρι το 2100.

 https://www.daynight.gr/daynight-specials/tributes/1-martiou-1923-otan-oi-ellines-echasan-se-ena-vrady-13-oloklires-imeres/

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2023

Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός: Περί των λόγων που περιέχει η θεία ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»

 

ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ , ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΕΥΧΗΣ, ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ:
<<ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ>>
Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΟΣ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ !! 

 
Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός
Περί των λόγων που περιέχει η θεία ευχή, δηλαδή το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»
Πόση δύναμη έχει η ευχή και ποιες είναι οι δωρεές της σε όσους τη χρησιμοποιούν και σε ποια πνευματική κατάσταση τους φέρνει, δεν είμαστε εμείς σε θέση να πούμε. Τους λόγους όμως από τους οποίους αυτή αποτελείται, τους βρήκαν αρχικά οι άγιοι Πατέρες μας, που δεν τους επινόησαν οι ίδιοι, αλλά πήραν τις αφορμές από παλιά από την ίδια την αγία Γραφή και από τους κορυφαίους Μαθητές του Χριστού· ή, να πούμε καλύτερα, τους δέχθηκαν αυτοί σαν κάποια πατρική κληρονομιά και τους μεταβίβασαν σ’ εμάς. ‘Ώστε και από αυτό γίνεται φανερό, σε όσους δεν έμαθαν από την πείρα τους, ότι αυτή η ιερή ευχή είναι κάτι το ένθεο και ένας ιερός χρησμός. Γιατί πιστεύομε ότι είναι θείοι χρησμοί και πνευματικές αποκαλύψεις και λόγοι Θεού όλα όσα έδωσε στους ιερούς Αποστόλους να πουν ή να συγγράψουν ο Χριστός, ο οποίος λάλησε μέσω αυτών. Έτσι, ο θειότατος Παύλος, φωνάζοντας σ’ εμάς σαν από το ύψος του τρίτου ουρανού, λέει: «Κανείς δεν μπορεί να πει Κύριε Ιησού, παρά μόνο με Πνεύμα Άγιο». Με την αρνητική λέξη «κανείς» φανερώνει πολύ θαυμάσια ότι η επίκληση του Κυρίου Ιησού είναι κάτι το πολύ υψηλό και ανώτερο όλων. Επίσης, ο μέγας Ιωάννης που διακήρυξε σαν βροντή τα πνευματικά, αρχίζει με τη λέξη που τελειώνει ο Παύλος και μας δίνει τη συνέχεια της ευχής ως εξής: «Κάθε πνεύμα που ομολογεί τον Ιησού Χριστό, ότι ήρθε ως αληθινός άνθρωπος, είναι από το Θεό». Αυτός χρησιμοποίησε βέβαια εδώ κατάφαση, αλλά απέδωσε, όπως και ο Παύλος, στη χάρη του Αγίου Πνεύματος την επίκληση και ομολογία του Ιησού Χριστού. Ας έρθει τώρα τρίτος ο Πέτρος, η ακρότατη κορυφή των θεολόγων, για να μας δώσει το υπόλοιπο αυτής της ευχής. Όταν δηλαδή ο Κύριος ρώτησε τους Μαθητές: «Ποιος λέτε ότι είμαι;», προλαβαίνοντας ο φλογερός μαθητής τους άλλους, όπως το συνήθιζε, είπε: «Σύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού», έχοντας λάβει την αποκάλυψη αυτή, σύμφωνα με τη μαρτυρία του ιδίου του Σωτήρα, από τον ουράνιο Πατέρα, ή, πράγμα που είναι το ίδιο, από το Άγιο Πνεύμα.

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2023

Δώστε, δώστε στους φτωχούς! ( Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος )


Ξέρω ότι πολλοί από τους συγκεντρωμένους πάλι θα μας κατηγορήσουν, όταν μιλούμε γι αυτά, και θα πουν «Μη, σε παρακαλώ, μη γίνεσαι φορτικός και βαρετός στους ακροατές· άφησέ το στη συνείδηση του καθενός, άφησέ το στην κρίση των ακροατών· έτσι τώρα μας ντροπιάζεις, μας κάνεις να κοκκινίζουμε!…».
Αλλά όχι ! Αυτά τα λόγια δεν τα ανέχομαι! Γιατί ούτε ο Παύλος ντρεπόταν να ενοχλή συνέχεια για τέτοια πράγματα και να ζητά σαν ζητιάνος. Εάν έλεγα τούτο, δηλαδή δος μου, φέρε για το σπίτι μου, ίσως να ταν ντροπή. Αν και ούτε τότε θα ταν ντροπή. «Οι γαρ τω θυσιαστηρίω», λέγει, «προσεδρεύοντες, τω θυσιαστηρίω συμμερίζονται» (Α´ Κορ. 9,13). Πλην όμως πιθανόν να με κατηγορούσε κάποιος, ότι μιλώ για τον εαυτό μου· τώρα όμως παρακαλώ γι αὐτοὺς που στερούνται, μάλλον όχι γι αὐτοὺς που στερούνται, αλλά για σας που δίνετε· γι αὐτὸ και μιλώ χωρίς να ντρέπομαι.
Γιατί που είναι η ντροπή σαν πω, δώσε στον Κύριο που πεινά, ντύσε τον που γυρίζει γυμνός, φιλοξένησέ τον που είναι ξένος; Ο Δεσπότης σου δεν ντρέπεται μπροστά σ όλη την οικουμένη να λέγη «επείνασα και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν» (Ματθ. 25, 42), ο ανενδεής, εκείνος που δεν έχει ανάγκη από τίποτε· και εγώ θα ντραπώ και θα διστάσω; Σε παρακαλώ, μακριά τέτοια πράγματα! Του διαβόλου είναι αυτή η ντροπή!
Δεν θα ντραπώ, λοιπόν. Αντίθετα μάλιστα και με παρρησία θα πω· δώστε σ ὅσους έχουν ανάγκη, και θα φωνάζω πιο δυνατά απ αὐτούς. Γιατί εάν κάποιος έχη στοιχεία και μπορεί να μας κατηγορήση, ότι αυτά τα λέμε για να σας παρασύρουμε προς όφελός μας, και με το πρόσχημα των φτωχών κερδίζουμε εμείς, τότε πράγματι αυτά δεν είναι μονάχα άξια ντροπής, αλλά και μυρίων κεραυνών, και ούτε αξίζει να ζουν όσοι κάνουν παρόμοια.
Αλλά εάν, με τη χάρη του Θεού, καθόλου δεν σας ενοχλούμε για τον εαυτό μας και κηρύττουμε αδάπανο το ευαγγέλιο, χωρίς βέβαια να κοπιάζουμε όπως ο Παύλος, αρκούμενοι πάντως στα δικά μας, με όλο το θάρρος θα σας λέγω, δώστε στους φτωχούς· και δεν θα σταματήσω να το λέγω, και όταν δεν δίνετε θα σας είμαι σκληρός κατήγορος!*
*Από την ΜΓ´ ομιλία του στην Α´ προς Κορινθίους, Ε.Π.Ε. 18Α, 720 εξ.

Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν φοβούνται. Φοβάται αυτός που βρίσκεται μακριά από Τον Ιησού Χριστό



Η δειλία είναι νηπιακή συμπεριφορά μιας ψυχής πού εγήρασε στην κενοδοξία. Η δειλία είναι απομάκρυνσις της πίστεως, με την ιδέα ότι αναμένονται απροσδόκητα κακά.
Ο φόβος είναι κίνδυνος που προμελετάται. Ή διαφορετικά, ο φόβος είναι μία έντρομη καρδιακή αίσθησις, πού συγκλονίζεται και αγωνιά από αναμονή απροβλέπτων συμφορών. Ο φόβος είναι μία στέρησις της εσωτερικής πληροφορίας. Η υπερήφανη ψυχή είναι δούλη της δειλίας∙ έχοντας πεποίθησι στον εαυτόν της και όχι στον Θεόν, φοβείται τους κρότους των κτισμάτων και τις σκιές.
Όσοι πενθούν και όσοι καταπονούνται χωρίς να υπολογίζουν κόπους και πόνους, δεν αποκτούν δειλία. Πολλές φορές όσοι υποκύπτουν στην δειλία χάνουν το μυαλό τους. Και είναι φυσικό αυτό, διότι είναι δίκαιος Εκείνος πού εγκαταλείπει τους υπερηφάνους, ώστε και οι υπόλοιποι να μάθωμε να μη υψηλοφρονούμε.
Όλοι όσοι φοβούνται είναι κενόδοξοι, αλλ΄ όμως όλοι όσοι δεν φοβούνται δεν σημαίνει ότι είναι ταπεινόφρονες, αφού και οι λησταί και οι τυμβωρύχοι δεν υποκύπτουν εύκολα στην δειλία.
Σε όποιους τόπους συνηθίζεις να φοβήσαι, μη διστάζης να πηγαίνης, όταν ακόμη δεν έχη ξημερώσει. Εάν δείξεις κάποια χαλαρότητα στο σημείο αυτό, τότε θα γηράση μαζί σου το νηπιακό και αξιογέλαστο τούτο πάθος. Ενώ βαδίζεις προς τα εκεί οπλίζου με την προσευχή. Μόλις φθάσης σ΄ εκείνους τους τόπους, ανύψωσε τα χέρια σου. Με το όνομα του Ιησού μάστιζε τους εχθρούς, διότι δεν υπάρχει ούτε στον ουρανό ούτε στην γη ισχυρότερο όπλο. Αφού απαλλαγής από την αρρώστεια αυτή, ας ανυμνήσης τον Λυτρωτή σου∙ διότι εάν τον ευγνωμονής, θα σε σκεπάζη παντοτινά.
Ποτέ δεν μπορείς διά μιας να γεμίσης την κοιλία. Παρόμοια βέβαια δεν μπορείς διά μιας να νικήσης την δειλία. Όταν έχωμε πολύ πένθος, θα υποχωρήση πιο γρήγορα∙ όταν όμως αυτό μας λείπη, θα παραμένουμε συνεχώς δειλοί. «Έφριξάν μου τρίχες και σάρκες» είπε ο Ελιφάζ (Ιώβ δ΄ 15), περιγράφοντας την πανουργία τούτου του δαίμονος.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2023

Παρέλαση καρνάβαλου στην Καβάλα και ΛΟΑΤΚΙ ατζέντα -2 σε 1 για τους νεοταξίτες.

 Όλοι εσείς οι γονείς (ορθόδοξοι;) που συμμετείχατε σήμερα μαζί με τα παιδιά σας στην παρέλαση της μασκοφορίας των καρνάβαλων στην πόλη της Καβάλας ,δεχτήκατε και την λεγόμενη ΛΟΑΤΚΙ ατζέντα διότι ο δήμαρχος της καρδιάς σας φρόντισε γι αυτό.
Μην παραπονεθείτε 'αυριο" ότι σας διαστρέψαν τα παιδιά σας.

 
Υ.Γ. ο λαλίστος μητροπολίτης σας κ. Στέφανος τι έχει να πεί επί τούτου ;


 

Ελεημοσύνη...




Εάν θέλεις να δώσεις κάτι σε αυτόν που έχει ανάγκη, δώσε το με όμορφο πρόσωπο, και με λόγια καλά να παρηγορείς την θλίψη του· και αν πράξεις έτσι, νικάει η ομορφιά του προσώπου σου, αυτό που δίνεις, στην καρδία του, περισσότερο την ανάγκη του σώματος του· την ημέρα που θα ανοίξεις το στόμα σου να κατηγορήσεις κάποιον, θεώρησε τον εαυτό σου νεκρό εκείνη την ημέρα, και όλα σου τα έργα μάταια, και αν ακόμη σου φαίνεται, ότι ειλικρινά και προς οικοδομή σε παρακίνησε ο λογισμός σου να μιλήσεις· γιατί ποια η ανάγκη να καταστρέψει κάποιος το σπίτι του, και να διορθώσει το σπίτι του φίλου του;



Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2023

Τι σημαίνει μετάνοια;...






Μετάνοια σημαίνει ανανέωσις του βαπτίσματος.
Μετάνοια σημαίνει συμφωνία με τον Θεό για νέα ζωή.
Μετανοών σημαίνει αγοραστής της ταπεινώσεως.

Μετάνοια σημαίνει μόνιμος αποκλεισμός κάθε σωματικής παρηγορίας.

Μετάνοια σημαίνει σκέψις αυτοκατακρίσεως, αμεριμνησία για όλα τα άλλα και μέριμνα για την σωτηρία του εαυτού μας.

Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα της ελπίδος και αποκήρυξις της απελπισίας.

Μετανοών σημαίνει κατάδικος απηλλαγμένος από αισχύνη.

Μετάνοια σημαίνει συμφιλίωσις με τον Κύριον, με έργα αρετής αντίθετα προς τα παραπτώματά μας.

Μετάνοια σημαίνει καθαρισμός της συνειδήσεως.

Μετάνοια σημαίνει θεληματική υπομονή όλων των θλιβερών πραγμάτων.

Μετανοών σημαίνει επινοητής τιμωριών του εαυτού του.

Μετάνοια σημαίνει υπερβολική ταλαιπωρία της κοιλίας (με νηστεία) και κτύπημα της ψυχής με υπερβολική συναίσθησι.



Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος, Λόγος Ε΄, Περί Μετανοίας

Ποιά είναι η αιτία που οι δίκαιοι έχουν θλίψεις σ 'αυτόν τον κόσμο και οι αμαρτωλοί άνεση (;;;)




«Μή παραζήλου ἐν πονηρευομένοις, μή δέ ζήλου τούς ποιοῦντας τήν ἀνομίαν, ὅτι ὡσεί χόρτος ταχύ ἀποξηρανθήσονται», λέει ο προφήτης Δαβίδ. Πολλές αδικίες και ανομίες γίνονται σήμερα στον κόσμο. Και αυτοί που τις πράττουν φαίνονται να έχουν ευτυχία και μακαριότητα. Αντίθετα, οι ευλαβείς και ενάρετοι φαίνονται να έχουν διάφορες θλίψεις και βάσανα. Όμως, μην απορείς με αυτό, άνθρωπε, και ζηλεύεις τον πονηρό και προτιμάς το μέρος των αμαρτωλών νομίζοντας ότι τάχα αυτοί είναι καλότυχοι· γιατί τους αγαπά ο κόσμος και τους δίνει πρόσκαιρο πλούτο και μακαριότητα. Σχετικά με αυτό απορούσε και ο προφήτης Αββακούμ και έλεγε: «Γιατί, Κύριε, οι ασεβείς καταδυναστεύουν τους δικαίους και εσύ δεν τους βοηθάς;» Το ίδιο έλεγε και ο προφήτης Ιερεμίας και άλλοι:«Γιατί, Κύριε, έχουν οι άνομοι τόση ευτυχία στη ζωή τους; Από πού αποκτάει τόσα αγαθά κάποιος που ζει κακώς;» Αυτά είπαν οι προφήτες, όχι επειδή δεν ήξεραν ότι είναι δίκαιες οι κρίσεις του Θεού αλλά για να μας φανερώσουν πόση διαφορά υπάρχει ανάμεσα στη σοφία του Θεού και σε τούτη την ανθρώπινη, η οποία δεν μπορεί να κατανοήσει την πάνσοφη οικονομία του Πανάγαθου, ο οποίος δε δίνει θλίψεις στους ανόμους εδώ, για να τους κολάσει αιώνια, και παιδεύει περισσότερο αυτούς που αγαπά, για να τιμηθούν πιο πολύ στην ουράνια Βασιλεία και να λάβουν ανώτερο στέφανο.



Τι είναι ο νους πριν από το Άγιο Βαπτισμα και τι μετά από αυτό...



Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Τα σχημάτισες αυτά με τη φαντασία σου; Σκέψου τώρα ότι αυτός ο βασιλιάς, δηλαδή ο νους, αφού μετά την τέλεια οργάνωση, όπως λένε κάποιοι, χυθεί μέσα στο σώμα, είναι απλός, καθαρός και ακέραιος και νοερό φως από τη φύση του.


Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2023

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως: Υπερηφάνεια, Διάκριση



Η υπερηφάνεια του νου είναι η σατανική υπερηφάνεια, η οποία αρνείται το Θεό και βλασφημεί το Άγιο Πνεύμα, γι’ αυτό και πολύ δύσκολα θεραπεύεται. Είναι ένα βαθύ σκοτάδι, το οποίο εμποδίζει τα μάτια της ψυχής να δουν το φως που υπάρχει μέσα της και που οδηγεί στο Θεό, στην ταπείνωση, στην επιθυμία του αγαθού.

Αντίθετα, η υπερηφάνεια της καρδιάς δεν είναι γέννημα της σατανικής υπερηφάνειας, αλλά δημιουργείται από διάφορες καταστάσεις και γεγονότα: πλούτο, δόξα, τιμές, πνευματικά ή σωματικά χαρίσματα (ευφυΐα, ομορφιά, δύναμη, δεξιοτεχνία κλπ). Όλα αυτά σηκώνουν ψηλά τα μυαλά των ανόητων ανθρώπων, που γίνονται έτσι ματαιόφρονες, χωρίς όμως να είναι και άθεοι... Αυτοί πολλές φορές ελεούνται από το Θεό, παιδαγωγούνται και σωφρονίζονται. Η καρδιά τους συντρίβεται, παύει να επιζητεί δόξες και ματαιότητες, κι έτσι θεραπεύονται.

Η Αναγκαιότητα αναζητήσεως εμπείρου πνευματικού Πατέρα




Η σημασία που έχει ο πνευματικός πατέρας στο δρόμο της εν Χριστώ τελειώσεώς μας αποδεικνύει ταυτόχρονα και την αναγκαιότητα να έχουμε, να ανεύρουμε όλοι έμπειρο και ασφαλή πνευματικό οδηγό. Αυτό αποτελεί και καθήκον και δικαίωμά μας. Και σε μας ανήκει η ευθύνη της εκλογής. μια εκλογή που πρέπει να κάνουμε με πολλή προσοχή αφού, καθώς παρατηρεί ο άγιος Συμεών, «σπάνιοι ως αληθώς και μάλιστα άρτι οι καλώς ποιμαίνειν και ιατρεύειν ψυχάς λογικάς επιστάμενοι» (Κατηχ. 20, SC 104, 346).

Χρειάζεται, λοιπόν, προσοχή. Ούτε μόνοι να μείνουμε, διότι κινδυνεύουμε είτε να γίνουμε θηριάλωτοι υπό του ψυχοφθόρου, λύκου -του διαβόλου δηλαδή- είτε πέφτοντας να μην έχουμε κάποιον που θα μας βοηθήσει να σηκωθούμε κατά τον λόγο του Εκκλησιαστού. «Ουαί αυτώ τω ενί, όταν πέση και μη η δεύτερος εγείραι αυτόν» (Εκκλ. 4; 10). Αλλ' ούτε πάλι αντί για ποιμένα να ακολουθήσουμε από ακρισία λύκο ή «άπειρον ιατρόν» οπότε είναι βέβαιο ότι θά υποστούμε πνευματική βλάβη ή θα παραμείνουμε αθεράπευτοι [Πρβλ. Κατηχ. 20, SC 104, 348 και Επισ.1, (Λόγος περί εξομολογήσεως).

Αν και η επιλογή, όπως είπαμε, του πνευματικού πατέρα αποτελεί δικαίωμά μας και εναπόκειται στην κρίση μας, η ανεύρεση εμπείρου πνευματικού οδηγού αποτελεί τελικά ένα μεγάλο δώρο τοϋ Θεοϋ. Γι' αυτό και ο άγιος Συμεών συμβουλεύει:

«Αδελφέ, εκτενώς τον Θεον παρακάλεσον, όπως δείξη σοι άνθρωπον, τον καλώς ποιμάναί σε δυνάμενον, ω και οφείλεις ως αυτω τω Θεώ υπακούσαι και τα παρ' αυτού σοι λεγόμενα αδιστάκτως επιτελέσαι, ει και εναντία σοι και επιβλαβή κατά το δοκούν σοι τα προσταττόμενα φαίνονται» (Κατήχ. 20, SC 104, 334). Ο ίδιος διδάσκαλος στον 7ο ηθικό λόγο του μας παραδίδει έναν τύπο προσευχής, με την οποία μπορούμε να παρακαλούμε τον Θεό να μας στείλει έναν έμπειρο πνευματικό πατέρα:

«Κύριε, ο μη θέλων τον θάνατον του αμαρτωλού ως το επιστρέψαι και ζην αυτόν, ο κατελθών διά τούτο επί της γης, ίνα τους κειμένους και τεθανατωμένους υπό της αμαρτίας εξαναστήσης και σε κατιδείν αυτούς, το φως το αληθινόν, ως ιδείν ανθρώπω δυνατόν, καταξιώσης, πέμψον μοι άνθρωπον γινώσκοντά σε, ίνα, ως σοι δουλεύσας αυτώ και πάση δυνάμει μου υποταγείς και το σον εν τω εκείνου θελήματι ποιήσας θέλημα, ευαρεστήσω σοι τω μόνω Θεώ και καταξιωθώ σου καγώ της Βασιλείας ο αμαρτωλός» ('Ηθ.7, SC 129, 186-188).



Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2023

Ὁμιλία εἰς τήν κατά τόν Τελώνην καί τόν Φαρισαῖον τοῦ Κυρίου παραβολήν (Ἃγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς)







Το σύνολο του ανθρωπίνου γένους διαχωρίζεται σε δύο τάξεις, διά της παρουσιάσεως του Τελώνου και του Φαρισαίου, την των ταπεινών και την των υπεροπτών. Το παράδειγμα του πρώτου δεικνύει ότι οφείλει ο άνθρωπος όχι μόνον ν’ απαρνηθεί την κακίαν, αλλά και να φθάσει στο σημείον ταπεινώσεως ώστε ν’ αυτοκατακριθεί.

1. Εφευρετικός είναι για το κακό ο νοερός προστάτης της κακίας· ικανός ν' αφαιρέσει ευθύς από την αρχή τα θεμέλια της αρετής που ήδη κατατίθενται στην ψυχή, δια της ανελπιστίας και της απιστίας, αλλ' επίσης ικανός πάλι να επιτεθεί δια της αδιαφορίας και της ραθυμίας εναντίον των τοίχων της οικίας της αρετής, την ώρα που ανεγείρονται, ακόμη δε και να κρημνίση δια της υπερηφανείας και της παραφροσύνης τον όροφο των αγαθών έργων οικοδομημένον ήδη. Αλλά κρατηθήτε, μη πτοηθήτε· διότι ο επιμελής είναι ευμηχανώτερος στα αγαθά και η αρετή έχει περισσότερη ισχύ γι' αντιπαράταξη προς την κακία, αφού διαθέτει την άνωθεν χορηγία και συμμαχία από τον ίδιο τον δυνάμενο τα πάντα και ενδυναμώνοντα από αγαθότητα όλους τους εραστάς της αρετής. Έτσι η αρετή όχι μόνο παραμένει αδιάσειστος από ποικίλα πονηρά μηχανήματα που παρασκευάζει ο Αντικείμενος, αλλά μπορεί και να σηκώσει και επαναφέρη όσους έπεσαν στον βυθό των κακών και να τους προσαγάγη εύκολα στον Θεό με την μετάνοια και την ταπείνωση.   
2. Δείγμα δε και διαρκής απόδειξις είναι τούτο. Πραγματικά ο Τελώνης, ενώ είναι τελώνης και, μπορoύμε να ειπούμε, ενώ ζει στον πυθμένα της αμαρτίας, ελαφρώνεται απλώς, αφού εκοινώνησε προς τους εναρέτως ζώντας με μόνο τον λόγο, κι αυτόν σύντομο, ανυψώνεται και υπερβαίνει κάθε κακία και, δικαιωμένος από τον αδέκαστο κριτή τον ίδιο, συγκαταλέγεται στο χορό των δικαίων. Εάν δε και ο Φαρισαίος για λόγο καταδικάζεται, παθαίνει τούτο διότι είναι φαρισαίος και νομίζει ότι είναι κάποιος αφ' εαυτού, και όχι διότι είναι πραγματικά δίκαιος· καταδικάζεται διότι εκφέρει αυθάδη λόγια, ανάμεσα στα οποία εκείνα που παροργίζουν τον Θεό δεν ειναι λιγώτερα από αυτά τα λόγια.

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2023

Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΝΑΟΣ του «ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΘΕΟΥ» ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

 



 

 

Ο Άγιος Αθανάσιος επί πολλά χρόνια διετέλεσε διευθυντής της περίφημης βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας στην οποία ήταν συγκεντρωμένα γραπτά κείμενα του αρχαίου κόσμου. Αξιοσημείωτο είναι ότι στην είσοδο της ιερής βιβλιοθήκης υπήρχε επιγραφή που έγραφε «Ψυχῆς Ἰατρεῖον» («ἑξῆς δι’ ὑπάρχειν τήν ἱεράν βιβλιοθήκη, ἐφ’ ἧς ἐιγέγραφθαι «Ψυχῆς Ἰατρεῖον»» (Διόδωρος, Βιβλιοθήκη, 1, 49, 3)

Στο έργο του «Ἐξηγητικόν περὶ τοῦ ἐν Ἀθήναις ναοῦ» επεξηγεί σε ποιον πραγματικά ανήκε ο ναός του Αγνώστου Θεού των Αθηνών, παραθέτοντας τις προφητείες των Ελλήνων δια την έλευση του Χριστού στην γη.

Το εν λόγω έργο του Αγίου διασώζεται στον κώδικα α. Vat. Gr. 1198 της Βατικανής βιβλιοθήκης, στον κώδικα Bodleianus Roe 5 της Bodleian Βιβλιοθήκης της Οξφόρδης καθώς και σε δύο συλλογές με τίτλο Τα Ευρισκόμενα Πάντα Αγίου Αθανασίου, οι οποίες βρίσκονται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αθήνας (θεολ. 665 και θεολ. 667).

Ο Άγιος Αθανάσιος μας εξιστορεί ότι πολλά χρόνια προ της Ελεύσεως του Χριστού στην γη, κάποιος σοφός ονόματι Απόλλων, από τον Θεόν παρακινούμενος, όπως πιστεύει, έκτισε το ναό στην Αθήνα, αφού έγραψε εις αυτόν τον βωμό «Ἀγνώστῳ Θεῷ».

 

 

 

Περί του ναού, και περί των διδασκαλείων,

Και των θεάτρων των εν Αθήναις.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ

Εξηγητικόν περί του εν Αθήναις ναού