Δώστε, δώστε στους φτωχούς! ( Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος )

Ξέρω ότι πολλοί από τους συγκεντρωμένους πάλι θα μας κατηγορήσουν, όταν μιλούμε γι αυτά, και θα πουν «Μη, σε παρακαλώ, μη γίνεσαι φορτικός και βαρετός στους ακροατές· άφησέ το στη συνείδηση του καθενός, άφησέ το στην κρίση των ακροατών· έτσι τώρα μας ντροπιάζεις, μας κάνεις να κοκκινίζουμε!…».

Αλλά όχι ! Αυτά τα λόγια δεν τα ανέχομαι! Γιατί ούτε ο Παύλος ντρεπόταν να ενοχλή συνέχεια για τέτοια πράγματα και να ζητά σαν ζητιάνος. Εάν έλεγα τούτο, δηλαδή δος μου, φέρε για το σπίτι μου, ίσως να ταν ντροπή. Αν και ούτε τότε θα ταν ντροπή. «Οι γαρ τω θυσιαστηρίω», λέγει, «προσεδρεύοντες, τω θυσιαστηρίω συμμερίζονται» (Α´ Κορ. 9,13). Πλην όμως πιθανόν να με κατηγορούσε κάποιος, ότι μιλώ για τον εαυτό μου· τώρα όμως παρακαλώ γι αὐτοὺς που στερούνται, μάλλον όχι γι αὐτοὺς που στερούνται, αλλά για σας που δίνετε· γι αὐτὸ και μιλώ χωρίς να ντρέπομαι.
Γιατί που είναι η ντροπή σαν πω, δώσε στον Κύριο που πεινά, ντύσε τον που γυρίζει γυμνός, φιλοξένησέ τον που είναι ξένος; Ο Δεσπότης σου δεν ντρέπεται μπροστά σ όλη την οικουμένη να λέγη «επείνασα και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν» (Ματθ. 25, 42), ο ανενδεής, εκείνος που δεν έχει ανάγκη από τίποτε· και εγώ θα ντραπώ και θα διστάσω; Σε παρακαλώ, μακριά τέτοια πράγματα! Του διαβόλου είναι αυτή η ντροπή!
Δεν θα ντραπώ, λοιπόν. Αντίθετα μάλιστα και με παρρησία θα πω· δώστε σ ὅσους έχουν ανάγκη, και θα φωνάζω πιο δυνατά απ αὐτούς. Γιατί εάν κάποιος έχη στοιχεία και μπορεί να μας κατηγορήση, ότι αυτά τα λέμε για να σας παρασύρουμε προς όφελός μας, και με το πρόσχημα των φτωχών κερδίζουμε εμείς, τότε πράγματι αυτά δεν είναι μονάχα άξια ντροπής, αλλά και μυρίων κεραυνών, και ούτε αξίζει να ζουν όσοι κάνουν παρόμοια.
Αλλά εάν, με τη χάρη του Θεού, καθόλου δεν σας ενοχλούμε για τον εαυτό μας και κηρύττουμε αδάπανο το ευαγγέλιο, χωρίς βέβαια να κοπιάζουμε όπως ο Παύλος, αρκούμενοι πάντως στα δικά μας, με όλο το θάρρος θα σας λέγω, δώστε στους φτωχούς· και δεν θα σταματήσω να το λέγω, και όταν δεν δίνετε θα σας είμαι σκληρός κατήγορος!*
*Από την ΜΓ´ ομιλία του στην Α´ προς Κορινθίους, Ε.Π.Ε. 18Α, 720 εξ.