Στο σημείο αυτό κατανοώ ότι πολλοί θα μου εναντιωθούν και θα πουν ότι εμείς Γέροντα ανατρέφαμε κατά Θεόν τα παιδιά μας μέχρι που μπλέχτηκαν σε παρέες ή μέχρι που πήγαν στο πανεπιστήμιο κι εκεί τα χάσαμε. Πώς λοιπόν μας λές ότι η κοινωνία δεν μπορεί να τα επηρεάσει;
Σε αυτούς του γονείς έχω να πω τα εξής: Εσείς, δυστυχώς είστε η αιτία που τα παιδιά σας μπλέχτηκαν σε παρέες και τα χάσατε! Θέλετε και την απόδειξη; Σας ερωτώ: Όταν εσύ ο γονιός είχες τα παιδιά σου μικρά και ήταν ακόμα υπό την πλήρη εξουσία σου τα οδήγησες όπως έπρεπε κοντά στον Χριστό; Διότι αν νομίζεις ότι επειδή τα είχες μάθει να κάνουν τον σταυρό τους πριν το φαγητό, ή να πηγαίνουν κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα στην Εκκλησία, ή να μεταλαμβάνουν για το «καλό» μία φορά τον χρόνο, ή να λένε ένα «Πάτερ ημών» πριν κοιμηθούν, αν σου ξαναλέω νομίζεις ότι στα παραπάνω παραδείγματα στέκεται όλη η επιχειρηματολογία σου ότι τα είχες οδηγήσει στον Χριστό, είσαι βαθιά πλανεμένος. Εσύ νόμιζες ότι όλος ο πλούτος και οι αρετές του παιδιού σου εξαρτώνται από τα πόσα πτυχία έχει, από τα πόσα πανεπιστήμια του εξωτερικού έχει αποφοιτήσει, από τις πόσες «γλώσσες» γνωρίζει, από τα πόσα αθλήματα έχει πάρει διακρίσεις, ή από τα πόσα μουσικά όργανα είναι σε θέση να παίξει. Δυστυχισμένε γονέα… Εάν αυτοί ήταν οι οραματισμοί σου για την εξέλιξη και την προκοπή του παιδιού δικαίως τώρα θρηνείς που δεν σε υπολογίζει και στενοχωριέσαι επειδή δεν σε σέβεται.
