ΑΘΗΝΑ 29-8 2021 ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

 ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΕΜΦΑΝΗ ΠΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΤΩΝ ΓΟΧ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΟΝΙΜΕΣ "ΔΙΑΚΟΠΕΣ"ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΔΙΠΡΟΣΩΠΕΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΕΡΧΕΤΕ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ.

ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Ι.Μ.ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΟΠΟΥ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΣΥΝΤΑΧΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ.

Ορθοδοξία και Ισλάμ, μέσα από τους διαλόγους του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά με τους Τούρκους!

Oι διάλογοι του αγίου Γρηγορίου του Παλαμα με τους Μουσουλμάνους είναι τόσο επίκαιροι όσο ποτέ άλλοτε. 

Οι συχνές προκλήσεις τους διά των οποίων από...
τη μια ανακινούν το μεγάλο κεφάλαιο του ρατσισμού και από την άλλη με την προβιά της ανεξιθρησκείας προσπαθούν να επιβάλλουν τη λυκόμορφη θρησκεία τους μας υποχρεώνουν να παραθέσουμε τους παρακάτω διαλόγους για να φανεί το ήθος της Ορθοδόξου Εκκλησίας στη σχέση της με παντός είδους ανθρώπους διαφόρων θρησκειών αλλά και για να ενισχυθεί το φρόνημα των πιστών Χριστιανών με ατράνταχτα θεολογικά επιχειρήματα.

(Σε ορισμένα πολύ σημαντικά σημεία του διαλόγου παρατίθενται και σχετικοί λόγοι του αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού)

Πηγές:

• αγ. Γρηγορίου Παλαμά, Διάλογος με τους Χιόνες, τ.7 ΕΠΕ,
• Φιλοθέου Κοκκίνου «Βίος αγ. Γρη. Παλαμά»,
• αγ. Γρηγ. Παλαμά και διαθρησκειακές συναντήσεις ¨Θεοδρομία¨ (π. Θ. Ζ.), τ.2, έτος ΙΓ΄
• αγ. Γρηγορίου Παλαμά, προς Φιλόθεον, τ.4 ΕΠΕ,
• αγ.Ιω. Δαμασκηνού, Περί αιρέσεων, τ. 2 ΕΠΕ.

Λίγα λόγια για την εποχή του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά:

Η εποχή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, 14ος αι. μ. Χ. χαρακτηρίζεται από τρεις βασικούς κινδύνους: Τις επιδρομές των Οθωμανών, την ανάπτυξη των σλαβικών λαών (Ρώσοι, Πολωνοί, Τσέχοι, Σέρβοι) και τον Σχολαστικισμό της Δύσεως (Βαρλααμισμός). 

Οι Βαρλααμιστές ερμηνεύουν όλη την διδασκαλία της Εκκλησίας με βάση τη λογικήμέ συνέπεια να ακυρώνουν στην πράξη το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου· σημαντικές παρεκκλίσεις από την ορθόδοξη διδασκαλία είναι η άρνηση της διακρίσεως ουσίας και ενεργειών, η κακοδοξία περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού κλπ.

Παράλληλα έχουμε την εμφάνιση της αιρέσεως των Μασσαλιανών (απολυτοποίηση της ασκήσεως-νηστείας-προσευχής και αγαμίας, της ακτημοσύνης χωρίς εργασία και περιφρόνηση των μυστηρίων) και των Βογομίλων [(δυαλισμός: καλό–κακό, φως–σκότος, Θεός-διάβολος, όλα στο ίδιο επίπεδο, ισόκυρα και ισοδύναμα) και άρνηση της Αγίας Τριάδος·πολεμική κατά των μυστηρίων, της εκκλησιαστικής ιεραρχίας και της του Χριστού γεννήσεως]. 

Ο άγιος συνεκρούσθη μαζί τους.

Σύντομος ιστορικο-θεολογικός βίος του Αγίου:

Ο Αγιος γεννιέται το 1296 στην Κων/πολη. Μόνασε στο όρος Παπίκιο στα σύνορα Θράκης – Μακεδονίας, στις Ιερές Μονές Βατοπεδίου, Μ. Λαύρας, και Εσφιγμένου· το 1326 χειροτονείται ιερέας στη Θεσσαλονίκη, αναχωρεί για Βέροια, και τελικά καταλήγει στο ησυχαστήριο του Αγίου Σάββα στο Άγιο Όρος. Την 14η Νοεμβρίου 1359, 63 ετών, παραδίδει την ψυχή του στον Χριστό.

Θεολογία του Αγίου Γρηγορίου:

Ο Αγιος είναι ο κυριότερος εκφραστής του Ησυχασμού[1], της μεθέξεως της ακτίστου θείας χάρης , κατά παρόμοιο τρόπο που οι μαθητές μετείχαν στο θαβώριο φως· για να φθάσει βέβαια στο στάδιο του φωτισμού απαιτείτο εργασία αδιαλείπτου προσευχής και δακρύων.

Αγίου Nεκταρίου: Τό Κύριο έργο του ανθρώπου...

Το κύριο έργο του ανθρώπου είναι η προσευχή. O άνθρωπος πλάστηκε για να υμνεί το Θεό. Aυτό είναι το έργο που του αρμόζει. Aυτό μόνο εξηγεί την πνευματική του υπόσταση. Aυτό μόνο δικαιώνει την εξέχουσα θέση του μέσα στη δημιουργία. O άνθρωπος πλάστηκε για να λατρεύει το Θεό και να μετέχει στη θεία Tου αγαθότητα και μακαριότητα...
Ως εικόνα του Θεού που είναι, λαχταράει για το Θεό και τρέχει με πόθο να ανυψωθεί προς Aυτόν. Mε την προσευχή και την υμνωδία ευφραίνεται. Tο πνεύμα του αγάλλεται και η καρδιά του σκιρτάει. Όσο περισσότερο προσεύχεται, τόσο η ψυχή του απογυμνώνεται από τις κοσμικές επιθυμίες και γεμίζει από τα ουράνια αγαθά. Kαι όσο αποχωρίζεται τα γήινα και τις ηδονές το βίου, τόσο περισσότερο απολαμβάνει την ουράνια ευφροσύνη. H δοκιμή και η πείρα μας επιβεβαιώνουν την αλήθεια αυτή.
O Θεός ευαρεστείται στις προσευχές εκείνες που προσφέρονται με τον πρέποντα τρόπο, δηλαδή με συναίσθηση της ατέλειας και της αναξιότητάς μας. Για να υπάρξει όμως τέτοια συναίσθηση, απαιτείται τέλεια αυταπάρνηση του κακού μας εαυτού και υποταγή στις εντολές του Θεού, απαιτείται ταπείνωση και αδιάλειπτη πνευματική εργασία.
Aναθέστε όλες τις φροντίδες σας στο Θεό. Eκείνος προνοεί για σας. Mη γίνεστε ολιγόψυχοι και μην ταράζεστε. Aυτός που εξετάζει τα απόκρυφα βάθη της ψυχής των ανθρώπων, γνωρίζει και τις δικές σας επιθυμίες και έχει τη δύναμη να τις εκπληρώσει όπως Aυτός γνωρίζει. Eσείς να ζητάτε από το Θεό και να μη χάνετε το θάρρος σας. Mη νομίζετε ότι, επειδή ο πόθος σας είναι άγιος, έχετε δικαίωμα να παραπονιέστε, όταν οι προσευχές σας δεν εισακούονται. O Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπο που εσείς δεν γνωρίζετε. Nα ειρηνεύετε λοιπόν και να επικαλείστε το Θεό.
Oι προσευχές και οι δεήσεις από μόνες τους δεν μας οδηγούν στην τελειότητα. Στην τελείωση οδηγεί ο Kύριος, που έρχεται και κατοικεί μέσα μας, όταν εμείς εκτελούμε τις εντολές Tου. Kαι μια από τις πρώτες εντολές είναι να γίνεται στη ζωή μας το θέλημα όχι το δικό μας, αλλά του Θεού. Kαι να γίνεται με την ακρίβεια που γίνεται στον ουρανό από τους αγγέλους. Για να μπορούμε κι εμείς να λέμε: “Κύριε, όχι όπως θέλω, αλλ’ όπως εσύ, “γενηθήτω το θέλημα Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης”. Xωρίς λοιπόν το Xριστό μέσα μας, οι προσευχές και οι δεήσεις οδηγούν στην πλάνη.

Διδαχές Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Όσοι αληθινά απεφάσισαν να υπηρετήσουν τον Κύριο, πρέπει να καταγίνονται στη μνήμη του Θεού και στην αδιάλειπτη και νοερά επίκληση του ονόματος Του: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό». Τις ώρες που ακολουθούν μετά το γεύμα μπορεί κανείς να προσεύχεται ως εξής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, πρεσβείαις της Θεοτόκου ελέησόν με τον αμαρτωλό». Μπορεί επίσης να καταφεύγει ιδιαιτέρως στη Θεοτόκο: «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς» ή να λέει τον αρχαγγελικό ασπασμό: «Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία…»

Με αύτη την απασχόληση όχι μόνο διατηρούμε ειρηνική τη συνείδησή μας, αλλά μπορούμε να πλησιάσουμε τον Θεό και να ενωθούμε μαζί Του. Διότι, κατά τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο, δεν μπορούμε να πλησιάσουμε με άλλο τρόπο τον Θεό, έκτος από την αδιάλειπτη προσευχή.

Τα είδη της προσευχής περιγράφει πολύ καλά ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος. Όσο για την αξία της ο ιερός Χρυσόστομος λέει: «Μεγάλο το όπλο της προσευχής· είναι θησαυρός ατίμητος, πλούτος αδαπάνητος, λιμάνι αχείμαστο, πρόξενος της ησυχίας , ρίζα, πηγή και μητέρα πλήθους καλών έργων».

Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ !

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ Ι.Μ.ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΥ ΣΤΟΝ FOCUS FM 103,6.

  Γέροντας Μεθόδιος στον Focus FM: Σημάδι του Θεού οι φωτιές-Οι εμβολιασμένοι είναι σκλάβοι, το υποχρεωτικό εμβόλιο «είναι δικτατορία»..

O κόσμος στον δρόμο του. Δεν γίνεται πια μεταστροφή ...

Πολλοί αναγνώστες μου γράφουνε, παρακαλώντας με, και μάλιστα ξορκίζοντάς με, να γράψω για να χτυπήσω την ανηθικότητα, που δέρνει την κοινωνία, προ πάντων τη νεολαία, και που «τη σερβίρουν τα σινεμά», όπως μου γράφουνε. Φωνάζουνε: «Υψώσετε τη φωνή σας!». Ένας σπουδαστής μου γράφει από την Αγγλία: «Μη σταματήσετε αυτόν τον ωραίον αγώνα, μην πτοηθήτε από τις επιθέσεις. Υπάρχουν βέβαια πολλοί αντίπαλοι, αλλά και πολλοί θαυμαστές του ωραίου σας έργου. Σας χρειαζόμαστε για να δώσετε φτερά στις καρδιές μας, που είναι γεμάτες κενό και απαισιοδοξία».

Καημένοι άνθρωποι, πόση σημασία δίνετε στο πρόσωπό μου και σ’ αυτά που γράφω! Τί φωνή να υψώσω, που είναι βραχνιασμένη και αδύνατη, και χάνεται μέσα στον κυκεώνα της σημερινής ζωής; Όχι φωνή, αλλά και τ' αστροπελέκι να κρατά στα χέρια του κανένας σήμερα, και να το σφενδονίζει για να κάνει τους ανθρώπους ν' αλλάξουνε δρόμο, πάλι τίποτα δεν θα κάνει. Ο ίδιος ο άγιος Γιάννης ο Πρόδρομος, το ερημοπούλι της ερήμου, που τον φοβόντανε οι αμαρτωλοί, γιατί τους έλεγε «γεννήματα εχιδνών», κι αυτός μάταια φώναζε. Η φωνή του χανότανε μέσα στην έρημο, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Και πότε; Τον καιρό που υπήρχανε ακόμα κάποια αυτιά να τον ακούσουνε, κι απλές καρδιές για να τον καταλάβουνε. Όχι εμείς που χρειαζόμαστε δασκάλεμα, και που έχουμε τόσα στην καμπούρα μας! Πώς να γίνουμε δάσκαλοι για τους άλλους; Γεμίζουμε χαρτιά με μυριάδες λόγια, μα τί το όφελος; Ο κόσμος τραβά τον δρόμο του και δεν σκοτίζεται από κηρύγματα. Κι αν δώσει προσοχή και κανένας στα γραψίματά μας, μπορεί να θυμώσει που χαλάσαμε την ησυχία του, και να πει πως είμαστε υποκριτές, ψευτογιασμένοι, κουκουβάγιες που βγαίνουνε από τα χαλάσματα του παλιού καιρού. Σήμερα οι άνθρωποι είναι τέτοιοι, που μήτε το κήρυγμα του αγίου Κοσμά του Αιτωλού δεν θάκανε τίποτα.
Λοιπόν, ας το πάρουμε απόφαση. Το κακό δεν περιορίζεται πια με τίποτα, με κανένα τρόπο, με καμμιά δύναμη. Όσοι μιλούνε και γράφουνε για να φέρουνε στον ίσιο δρόμο τους πολλούς που ξεστρατίσανε, ας ξέρουμε πως δέρνουνε τον αγέρα, είναι «αέρα δέροντες», που έλεγε και ο απόστολος Παύλος. Και άγιος να είναι αυτός, που συμβουλεύει, πάλι δεν θά βρει αυτιά για ν' ακούσουνε τη φωνή του, όχι άνθρωποι σαν εμάς, που έχουμε οι ίδιοι ανάγκη από δασκάλεμα.

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ...ΠΕΡΙ ΕΣΧΑΤΩΝ

Αλήθεια γέροντα, θα αλλάξουν οι συνήθειες και οι παραδόσεις των χριστιανών (στα έσχατα χρόνια) και δεν θα υπάρχουν Ιερείς στις εκκλησιές;»

Και ο Αββάς Παμβώ απάντησε:

«Εκείνο τον καιρό θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών και θα πέσει μεγάλη θλίψη. Θα γίνουν επιδρομές εθνών. Μετακινήσεις λαών, αστάθεια στους βασιλείς, ανωμαλία στους κυβερνήτες, οι Ιερείς θα γίνουν άσωτοι και οι μοναχοί θα ζουν με αμέλεια.
Οι ηγούμενοι θα αδιαφορούν για τη δική τους σωτηρία αλλά και του ποιμνίου τους. Θα είναι όλοι τους πρόθυμοι και πρώτοι στα τραπέζια και εριστικοί. Οκνηροί στις προσευχές αλά πρόθυμοι στην καταλαλιά, έτοιμοι για κατηγορία. Δεν θα θέλουν ούτε να μιμούνται ούτε αν ακούνε βίους και λόγους Γερόντων, αλλά κυρίως θα φλυαρούν και θα λένε "αν ζούσαμε κι εμείς στις μέρες τους, θα αγωνιζόμασταν και εμείς".
Οι επίσκοποι πάλι των καιρών εκείνων θα δείχνουν δουλικότητα προς τους ισχυρούς, θα βγάζουν τις αποφάσεις ανάλογα με τα δώρα που θα παίρνουν και δεν θα υπερασπίζονται τους φτωχούς, όταν θα κρίνονται. Θα θλίβουν τις χήρες και θα καταταλαιπωρούν τα ορφανά.
Ακόμη θα εισχωρήσει και στον λαό απιστία, ασωτία, μίσος, έχθρα, ζήλεια, φιλονικία, κλεψιά, μέθη, έξαλλες διασκεδάσεις, μοιχεία, πορνεία, φόνοι και διαρπαγές».

Είπε τότε ο αδελφός:
«Και τί θα μπορεί να κάνει κανείς σε τέτοιους δύσκολους καιρούς;»
Και ο Γέροντας απάντησε:
«Παιδί μου, σε τέτοιες ημέρες θα σωθεί εκείνος που θέλει και προσπαθεί να σώσει την ψυχή του και αυτός θα ονομαστεί μέγας στη Βασιλεία των Ουρανών»

 

Παραδείγματα ταπεινοφροσύνης καί αὐτομεμψίας τῶν Ἁγίων. Τοῦ Ὁσίου Παχωμίου τοῦ Μεγάλου.

 

«...Μετέβη ο όσιος εἰς χωρίον τι ἔρημον, Ταβέννην ὀνομαζόμενον, καὶ ἀφ᾽ οὗ ἔμεινεν ἐκεῖ πολλὰς ἡμέρας ἡσυχάζων, ἤκουσε φωνὴν ἐκ Θεοῦ, ἐνῷ προσηύχετο, ἥτις ἐπρόσταξεν αὐτὸν νὰ μείνῃ εις τὸν τόπον αὐτὸν καὶ νὰ κτίσῃ Μοναστήριον, διότι πολλοὶ ἔμελλον νὰ συναχϑῶσιν ἐκεῖ καὶ νὰ σωϑοῦν διὰ μέσου αὐτοῦ...

Εἰς τὸν τόπον αὐτὸν εὑρισκομένου τοῦ Ὃσίου ἦλϑε πρὸς αὐτὸν ἀδελφός του τις κατὰ σάρκα, ὀνόματι Ἰωάννης, ὅστις ἐγένετο Μοναχός, ἠγωνίζοντο δὲ ἔκτοτε ὁμοῦ τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς ἀσκήσεως ἀδελφικῶς φρονοῦντες, μὲ μίαν γνώμην καὶ ϑέλησιν. Κατεσκεύαζον δὲ ράσα καὶ ὅτι εἰσέπρατον ἐκ τοῦ ἐργοχείρου των αὐτοῦ τὰ ἔδιδον εἰς τοὺς πτωχούς, κρατοῦντες δι᾿ αὐτοὺς μόνον ὅσον ἐχρειάζοντο διὰ νὰ ἐξοικονομοῦν τὰ τῆς πενιχρᾶς τροφῆς των, φέροντες ἕνα μόνον χιτῶνα ἔκαστος, κατὰ τὸ Εὐαγγέλιον, καὶ μάλιστα τοῦ Παχωμίου ἧτο τρίχινος. Δὲν ἐκοιμᾶτο δὲ ὁ Ὅσιος εἰς κλίνην, ἀλλὰ καϑεζόμενος ἐπὶ σκαμνίου ἐκοιμᾶτο ὀλίγην ὥραν καὶ πάλιν μόνον ὅταν ἠσϑάνετο μεγάλον κόπον ἀπὸ τὴν πολλὴν ἀγρυπνίαν καὶ κακοπάϑειαν. Οὕτως ἤσκησεν ἐπὶ χρόνους δεκαπέντε, γενόμενος παράδειγμα εἰς πολλούς.

᾿Ενϑυμούμενος δὲ ὁ Ὅσιος τῆς ἄνωϑεν φωνῆς, ἥτις εἶπε πρὸς

αὐτὸν νὰ οἰκοδομήσῃ Μοναστήριον, ἤρχισε μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ του νὰ κτίζωσι τοῦτο. Καὶ ὁ μὲν ᾿Ιωάννης ἤϑελε νὰ οἰκοδομήσῃ αὐτὸ μικρόν, διότι δὲν ἤϑελε πολλὴν ταραχήν. Ὃ δὲ Παχώμιος τὸ ἐσχεδίαζε πολὺ μεγάλον, κατὰ τὸν λόγον τὸν ὁποῖον ἤκουσεν, ὅτι ἔμελλε νὰ συναχϑῶσι πολλοὶ Μοναχοί. Διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν λοιπὸν ἐφιλονίκησαν ὀλίγον καὶ ὁ Ἰωάννης ὕβρισε τὸν Παχώμιον ἀδίκως, ὀνομάσας αὐτὸν φλύαρον. Ὁ δὲ Παχώμιος ἐσκανδαλίσϑη μέν, ὡς ἄνϑρωπος, ἀλλ᾽ ὡς φρόνιμος καὶ ἐνάρετος ὑπέμεινε τὴν ὕβριν καὶ δὲν ὡμίλησε. Κατὰ δὲ τὴν νύχτα ἐμέμφετο τὸν ἑαυτόν του, λέγων᾽ «Οἴμοι τῷ τάλανι! πῶς ἐσκανδαλίσϑην δι᾽ ἕνα λόγον καὶ ἐϑυμώϑην, μετὰ τοὺς τοσούτους κόπους τῆς ἀσκήσεως. ᾿Ελέησόν με, Κύριε, διότι δὲν ἐνέκρωσα ἀκόμη τὴν σάρκα, ἀλλὰ γίνομαι δοῦλος τοῦ ἐχϑροῦ, ὁ δείλαιος. Πῶς ϑὰ διδάσκω εἰς τοὺς ἄλλους τὴν πραότητα, ὅταν ἐγὼ δὲν ἀπέκτησα ταύτην».

Αὐτὰ καὶ ἄλλα ἔλεγε καϑ᾽ ὅλην τὴν νύχτα, κλαίων. Διὰ τοιαύτης ταπεινοφροσύνης καὶ πραότητος ἦτο κεκοσμημένος ὁ μακάριος... »

Μέγας Συναξαριστής

Συχνή Θεία Μετάληψις.

 

Στην Βίβλον του Μεγάλου Βαρσανουφιου υπάρχει η ακόλουθος ερωταποκριση του μαθητού του Ιωάννου του Προφήτου για την ανάγκη της συχνής Θείας Μεταλήψεως.

Ερώτηση- Κάποιος φιλοχριστος ερώτησε τον Γέροντα Ιωάννη, εάν πρέπει να πολύασχολείται κανείς με τα περί Θείων Μυστηρίων και αν προέρχεται σ' αυτά ο αμαρτωλός, κατακρίνεται ως ανάξιος.

Απόκριση- Όταν πλησιάζεις στην Ωραία Πύλη, για να δεχτείς το σώμα και το αίμα του Χριστού, πρόσεχε να πιστεύεις αδίσταχτα ότι είναι αληθινά το σώμα και το αίμα του Χριστού. Για το πώς γίνεται αυτό μην πολύασχολείσαι, αλλά να πιστεύεις σ' Εκείνον που είπε:

Λάβετε φάγετε, τούτο γαρ μου εστί το σώμα και το αίμα. Και αυτά μας τα έδωσε για την άφεση των αμαρτιών μας. Αυτός, που πιστεύει έτσι, ελπίζουμε ότι δεν κατακρίνεται. Εκείνος όμως που δεν πιστεύει, έχει ήδη την κατάκριση. Μη εμποδίσεις λοιπόν τον εαυτό σου να προσέλθει στην Θεία Μετάληψη, κρίνοντάς τον ως αμαρτωλόν, αλλά έχε την πίστη ότι ο αμαρτωλός που προσέρχεται στο Σωτήρα, αξιώνεται να λάβει άφεση αμαρτιών. Καθώς βρίσκουμαι και στην Αγία Γραφήν εκείνους, που προσήλθαν με πίστη στον Χριστό και άκουσαν την θεία φωνή που τους είπε: αφήνονται οι πολλές σου αμαρτίες. Εάν ήταν άξιος να προσέλθει στον Κύριο, δεν θα είχε αμαρτίες. Επειδή όμως ήταν αμαρτωλός και χρεωστης, έλαβε τη συγχώρεση των οφειλομένων. Και άκουσε ακόμα τον ίδιο τον Κύριο που λέγει: δεν ήλθα να σώσω τους δίκαιους, αλλά τους αμαρτωλούς. Και πάλι: δεν έχουν ανάγκη από γιατρό οι υγιείς, αλλά οι άρρωστοι. Να θεωρείς λοιπόν τον εαυτό σου αμαρτωλόν και άρρωστον και να προσερχεσα,ι με την Θεία Μετάληψη, σ' Εκείνον, που μπορεί να σώσει τον χαμένον.