H ΜΠΟΥΚΛΑ ΤΟΥ ΝΙΚΗΤΑΡΑ.

 

Μετά τη μάχη στα Δερβενάκια, ο Κολοκοτρώνης στρατοπέδευσε στο Άργος και ο ακάματος Νικηταράς έμεινε με τους άνδρες του ελέγχοντας μήπως οι Τούρκοι επιχειρήσουν αιφνιδίως νέα επίθεση. Βρήκε μάλιστα την ευκαιρία μιλώντας στα παλληκάρια του να εξάρει τη γενναιότητά και την καρτερικότητά τους. Στη συνέχεια αποσύρθηκε και περπάτησε μέσα στο πεδίο της μάχης, όπου συνάντησε σε μια λόχμη έναν τραυματισμένο Αλβανό, να μουγκρίζει από τους πόνους και να κυλιέται στο χώμα.

Μόλις είδε τον Νικηταρά, χωρίς να ξέρει ποιος είναι τον παρακάλεσε να του κόψη το κεφάλι για να σταματήσει να υποφέρει. Κοιτώντας τον τότε ο Νικηταράς του είπε:

«Ωρέ, εγώ είμαι στρατιώτης και όχι δήμιος. Έλα να σε πάρω και σε πάω στο γιατρό του στρατοπέδου μας να σε γιατρέψει».

Πήρε στην πλάτη του στην τον τραυματισμένο Αλβανό και ξεκίνησε περπατώντας για το ελληνικό στρατόπεδο.

Στη διαδρομή όσοι έβλεπαν το Νικηταρά τον χαιρετούσαν επευφημώντας τον. Ο Αλβανός έκπληκτος ακούγοντας το όνομα του Νικηταρά έσκυψε και τον ρώτησέ ποια είναι η σχέση του με τον Τουρκοφάγο ήρωα των Δερβενακίων που και το όνομα του προκαλούσε τρόμο στους αντιπάλους. Όταν ο Νικήτας του αποκάλυψε ότι είναι ο ίδιος, ο τραυματίας Αλβανός τραβώντας μια λεπίδα που είχε κρυμμένη έκοψε μια μπούκλα από τα μαλλιά του Νικηταρά, που αντιδρώντας είπε: «Είσαι άπιστος ωρέ Αλβανέ! Εγώ θέλω να σε σώσω και συ προσπαθείς να με σκοτώσεις!».

Ο Αλβανός συγκινημένος με δάκρυα στα μάτια έδειξε την μπούκλα που έκοψε εξηγώντας στον Νικήτα του ότι τα μαλλιά εκείνα ήθελε να κρατήσει σαν πολύτιμο κειμήλιο κι απόδειξη του ηρωισμού και της γενναιοψυχίας του σωτήρα του.

Τη μπούκλα αυτή ο Αλβανός την προσέφερε αργότερα στον Παναγιώτη Γιατράκο, επίσης πρωταγωνιστή της μάχης των Δερβενακίων. Ο Γιατράκος αργότερα διηγήθηκε το περιστατικό στον σύμβουλο του Καποδίστρια τον Φιλέλληνα Ελβετό Βετάν και έτσι και διασώθηκε αυτή η άγνωστη αλλά τόσο ανθρώπινη και μεγαλειώδης πράξη, αλλά και τεκμήρια του ήθους του Νικηταρά.

ΠΗΓΗ: Περιοδικό Αθηναΐς τεύχος 6 έτους 1876

Το περιστατικό φιλοτεχνήθηκε από τον σπουδαίο γλύπτη Λάζαρο Φυτάλη