Απάντηση σε άρθρο της Washington Post που ζητούσε οι γυναίκες να κάνουν έκτρωση εάν το παιδί που θα γεννήσουν έχει Σύνδρομο Down

LifeSiteNews / ΚΟ 

Χθες ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Συνδρόμου Down. Παρακάτω θα διαβάσετε μια ανοικτή επιστολή που έστειλε ο David G. Lejeune, Πρόεδρος του Ιδρύματος Jerome Lejeune USA, στην συντάκτρια της Washington Post, Ruth Marcus:

ΚΟ: Η liberal δημοσιογράφος Marcus γεννήθηκε στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ και είναι εβραϊκής καταγωγής. Είναι παντρεμένη με τον μεγαλοδικηγόρο και μέχρι πρόσφατα επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Εμπορίου (Federal Trade Commission – FTC), Jonathan David Leibowitz και έχει δύο κόρες.

Αγαπητή Ruth Marcus,  

Στο άρθρο σας στην Washington Post, ισχυρίζεστε ότι θα τερματίζατε την εγκυμοσύνη σας εάν είχε βγει θετικό το τεστ για το σύνδρομο Down. Παρόλο που είστε ελεύθερη να εκφράσετε την προσωπική σας γνώμη, ακόμη και μια κακή σκέψη, είμαι υποχρεωμένος να αντικρούσω δημοσίως τις δηλώσεις που κάνατε σχετικά με την έκτρωση των παιδιών με σύνδρομο Down. Εδώ διακυβεύονται ζωές. Εάν οι συμβουλές σας γίνουν δεκτές από άλλους, η ζωή αθώων παιδιών θα εξαλειφθεί και οικογένειες θα στερηθούν από αξιαγάπητα, όμορφα ανθρώπινα όντα που συνεισφέρουν πάρα πολύ στην ανάπτυξη του ανθρώπου.

Ακολουθούν πέντε λόγοι για τους οποίους οι απόψεις σας είναι επικίνδυνες:

1. Η ευγονική είναι πάντα λάθος

Η πολιτική που υποστηρίζετε έχει τη γένεσή της στον σκοτεινό κόσμο της ευγονικής, όπου τα παιδιά εκλεκτικώς εξαλείφονται επειδή κάτι σε αυτά θεωρείται ανεπιθύμητο. Πιστεύετε ότι είναι αποδεκτό να τερματίσετε την εγκυμοσύνη σας εάν δεν θέλετε ένα παιδί αλλά προχωράτε ένα βήμα πιο πέρα – εξυμνείτε το δικαίωμα να τερματίσετε επιλεκτικά μια εγκυμοσύνη όταν το συγκεκριμένο παιδί δεν είναι επιθυμητό.

Η ευγονική, από τον ίδιο τον ορισμό της, είναι "η πρακτική ή η υπεράσπιση της ελεγχόμενης εκλεκτικής αναπαραγωγής των ανθρώπινων πληθυσμών για τη βελτίωση της γενετικής σύνθεσης του πληθυσμού" (Merriam-Webster). Η ευγονική έχει μια μακρά ιστορία που συμβαδίζει με το ρατσισμό, το μίσος και τις διακρίσεις λόγω αναπηρίας.

Δεν χρειάζεται να επιστρέψουμε στην ιστορία για να κατανοήσουμε τις πρακτικές επιπτώσεις της πολιτικής που υποστηρίζετε - την εξάλειψη ενός συγκεκριμένου παιδιού, επειδή κάτι σε αυτό θεωρείται ανεπιθύμητο. Χρειάζεται να δούμε μόνο την πολιτική του "ενός παιδιού" της Κίνας για να κατανοήσουμε τις συνέπειες. Στην Κίνα, οι οικογένειες περιορίστηκαν αυστηρά να κάνουν ένα παιδί και αναγκαστικές αμβλώσεις έγιναν κατά εκατομμύρια, μαζί με παιδοκτονία, για την επιβολή του μέτρου. Στην Κίνα, υπάρχει παραδοσιακή προτίμηση για τα αγόρια, και σε ένα κόσμο με ένα παιδί τα θηλυκά θεωρούνται ανεπιθύμητα. Ως εκ τούτου, εκτιμάται ότι 100 εκατομμύρια γυναίκες έχουν απολεσθεί με έκτρωση στην Κίνα.

 Ως φεμινίστρια, πώς συμβιβάζεστε τη σιωπηρή υποστήριξη της βασικής αρχής της ευγονικής που οδήγησε στον θάνατο τόσων γυναικών;

Φυσικά, οι άνθρωποι με γενετικές ανωμαλίες ή αναπηρίες δεν έχουν καμία πιθανότητα να γίνουν αποδεκτοί σε μια κοινωνία που ανέχεται την ευγονική. Η έκτρωση για τον αποκλειστικό λόγο της εξάλειψης ενός συγκεκριμένου παιδιού, ενός με σύνδρομο Down, δεν διαφέρει από την εξάλειψη ενός παιδιού επειδή είναι γυναίκα. Είναι απλά σύγχρονη ευγονική και είναι λάθος. Μόλις πάρετε αυτό το μονοπάτι, πού θα φτάσετε;

Εάν επομένως, δικαιολογείτε την άμβλωση παιδιών με σύνδρομοDown με τον ίδιο τρόπο που η Κίνα δικαιολογεί την έκτρωση παιδιών του γυναικείου φύλου, τι θα ακολουθήσει μετά; Ποια άλλα χαρακτηριστικά που οι άνθρωποι μπορεί να θεωρούν ανεπιθύμητα πρέπει να δικαιολογούν την εξάλειψη ενός συγκεκριμένου παιδιού; Η φυλή; Μια προβλέψιμη ταυτότητα; Μια αναπηρία, όπως τύφλωση ή κώφωση; Ο ολισθηρός δρόμος στον οποία βρίσκεστε δεν έχει τελειωμό. Το ζήτημα του αν ένα παιδί πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ζει ακόμη και αν δεν είναι επιθυμητό λόγω των δευτερεύοντων χαρακτηριστικών δεν θα πρέπει ούτε καν να αποτελεί ερώτημα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ένα βασικό δικαίωμα στη ζωή.

2. Δεν υπάρχει συνταγματικό δικαίωμα στις Η.Π.Α. για την διακοπή ενός αγέννητου παιδιού με σύνδρομο Down

Έχετε εσφαλμένα την ιδέα ότι είναι συνταγματικό δικαίωμα της γυναίκας να διακόψει την κύηση όταν κυοφορεί παιδί με σύνδρομοDown. Ωστόσο, αυτή η θέση είναι λάθος! Δηλώνετε ότι "το Σύνταγμα επιβάλλει ... ότι αυτές οι δύσκολες επιλογές πρέπει να αφεθούν αποκλειστικά στις γυναίκες." Αναφορικά με τους νόμους σε πολιτείες όπως το Οχάιο και η Ιντιάνα που προτείνουν να καταστεί παράνομη η διακοπή της εγκυμοσύνης απλά επειδή ένα παιδί έχει σύνδρομο Down, γράφετε : "Αυτοί οι νόμοι είναι αντισυνταγματικοί, μη εφαρμόσιμοι - και λάθος".

Κάνετε λάθος. Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ δεν αναγνώρισε ποτέ το δικαίωμα να αποβάλετε ένα αγέννητο παιδί λόγω της γενετικής ανωμαλίας του ή της αναπηρίας του:

«Είναι σημαντικό να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ μιας εγκύου γυναίκας που επιλέγει να τερματίσει την εγκυμοσύνη επειδή δεν θέλει να είναι έγκυος, έναντι μιας εγκύου που θέλει να είναι έγκυος, αλλά απορρίπτει ένα συγκεκριμένο έμβρυο ... Η επιλογή μεταξύ συγκεκριμένων παιδιών αυξάνει το φάσμα των αμβλώσεων ως «σφήνα στον «ποιοτικό έλεγχο» όλων των ανθρώπων ...

Το [Ανώτατο Δικαστήριο] ουδέποτε χαρακτήρισε την συνταγματικά προστατευμένη απόφαση για την άμβλωση ότι αφορά το αν πρέπει να αποβληθεί ή όχι ένα συγκεκριμένο παιδί με βάση το φύλο του, τη γενετική ανωμαλία ή την αναπηρία του».

3. Κάνετε έκκληση για ηθική, αλλά δεν υπάρχει τίποτα ηθικό στη θέση σας.

Το άρθρο σας κάτι ψελλίζει για «δύσκολες ηθικές επιλογές», αλλά στη συνέχεια επιλύει τα ηθικά συμπεράσματα πάνω στη βάση του «όλοι το κάνουν». Για παράδειγμα, σε ολόκληρο το άρθρο σας δηλώνετε ότι «τα αποδεικτικά στοιχεία λένε σαφώς ότι οι περισσότερες γυναίκες που έρχονται αντιμέτωπες με την ίδια δυστυχισμένη εναλλακτική λύση θα έκαναν την ίδια απόφαση». Μια τέτοια δήλωση απλώς αναφέρει ότι εάν κάτι που γίνεται είναι κοινό, σίγουρα δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό ή ηθικό.

Πιστεύω ότι εδώ βρίσκεται το επίκεντρο της συζήτησης για την έκτρωση: Η αφαίρεση μιας ζωής είναι λάθος. Το να αφαιρέσεις τη ζωή ενός αγέννητου παιδιού είναι λάθος. Το να αφαιρέσεις τη ζωή ενός αγέννητου παιδιού με σύνδρομο Down είναι λάθος. Το να υποστηρίζεις το "δικαίωμα" για την εξάλειψη ενός αγέννητου παιδιού είναι λάθος - ακριβώς όπως ο καθορισμός της αξίας της ζωής με βάση χαρακτηριστικά όπως το φύλο, η υγεία, ο πλούτος ή η άνεση είναι λάθος.

4. Ο σκοπός των προγεννητικών εξετάσεων δεν είναι για να αποφασίσουμε αν θα σκοτώσουμε ένα μωρό.

Δηλώνετε ότι πολλές γυναίκες που ανακαλύπτουν ότι έχουν στην κοιλιά τους ένα παιδί με Σύνδρομο Down επιλέγουν να κάνουν έκτρωση. Ρωτάτε: "Δεν είναι αυτό το νόημα των προγεννητικών ελέγχων;"

Όχι, δεν είναι αυτό το νόημα της προγεννητικής εξέτασης. Ο σκοπός των προγεννητικών εξετάσεων είναι να αποκτήσουμε πληροφορίες και γνώσεις, ώστε να μπορέσουμε να αναπτύξουμε σοφία στην εκμάθηση πώς να φροντίσουμε το παιδί που θα ενταχθεί στην οικογένειά μας.

Ο πρωταρχικός σκοπός των προγεννητικών εξετάσεων είναι να κατανοήσουμε εάν υπάρχουν κάποια θέματα υγείας που θα μπορούσαν να προκαλέσουν προβλήματα καθώς θα μεγαλώνει το παιδί. Αυτή η γνώση μπορεί να προετοιμάσει μια γυναίκα για να καταλάβει πώς τέτοιες καταστάσεις μπορούν να επηρεάσουν τη σωματική και πνευματική ανάπτυξη του μωρού και να της δώσουν τις γνώσεις που χρειάζεται για να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για την καλύτερη φροντίδα του παιδιού.

Οι προγεννητικές εξετάσεις δίνουν επίσης στις μητέρες που δεν αισθάνονται ότι θα τα καταφέρουν να μεγαλώσουν ένα παιδί με το σύνδρομο Down, να εξετάσουν τη δυνατότητα επιβεβαίωσης της υιοθεσίας. Είναι απογοητευτικό ότι πουθενά στο άρθρο σας δεν υπήρχε μνεία αυτής της πολύ σημαντικής επιλογής. Εάν είστε πραγματικά «υπέρ της επιλογής», παρακαλώ σκεφτείτε την υπεράσπιση στην επιλογή της ζωής μέσω της υιοθεσίας, και όχι μόνο το θάνατο μέσω της έκτρωσης.

5. Οι δηλώσεις σας υποβαθμίζουν τη ζωή αυτών που ζουν με το σύνδρομο Down.

Είμαι ο πρόεδρος του Ιδρύματος Jerome Lejeune USA. Υπάρχουμε για να συνεχίσουμε το έργο του αείμνηστου Δρ. Jerome Lejeune ο οποίος όχι μόνο ανακάλυψε την αιτία του συνδρόμου Down, αλλά αποκάλεσε τους ασθενείς του με το σύνδρομο Down «αδελφούς μου». Δηλώνετε ότι δεν μπορούμε να αναγκάσουμε μια γυναίκα να γεννήσει ένα παιδί του οποίου η διανοητική ικανότητα θα εξασθενίσει, των οποίων οι επιλογές ζωής θα είναι περιορισμένες και η υγεία του οποίου μπορεί να διακυβευτεί». Αναφέρετε ότι το σύνδρομο Down επηρεάζει το IQ, την ανεξάρτητη διαβίωση και την οικονομική ασφάλεια: «Το σύνδρομο Down υποβαθμίζει τη ζωή για όλη την οικογένεια».

Με έμφαση στις δυσκολίες που μπορεί να υπάρχουν όταν μεγαλώνεις ένα παιδί με σύνδρομο Down, κάνετε την υπόθεση ότι δεν αξίζει να ζήσεις μια πιο δύσκολη ζωή. Συνεπώς, οι δηλώσεις σας υποδηλώνουν ότι για να είναι επιθυμητό ένα παιδί πρέπει να είναι πολύ έξυπνο, να έχει απεριόριστες επιλογές ζωής και καλή υγεία και να έχει τη δυνατότητα να ζει ανεξάρτητο και οικονομικά ασφαλές.

Είναι αυτή η πιο σημαντική λίστα χαρακτηριστικών; Είναι αυτό το πρότυπο το οποίο πρέπει να έχουμε για τον εαυτό μας και τα παιδιά μας; Θεωρώ ότι η ικανότητα να αγαπάς, να μαθαίνεις και να χτίζεις σχέσεις είναι μόνο μερικές από τις πιο σημαντικές ιδιότητες που αξίζουν στα παιδιά μας. Επιπλέον, πιστεύω, υποστηριζόμενος από τις εμπειρίες αμέτρητων χιλιάδων οικογενειών, ότι εκείνα τα παιδιά με σύνδρομο Down προσθέτουν τεράστια αγάπη και χαρά σε μια οικογένεια, ξεπερνώντας τις προκλήσεις που παρουσιάζουν. Είναι γλυκά, αξιαγάπητα, όμορφα παιδιά που δεν θέλουν τίποτα περισσότερο από το να μας αγαπήσουν άνευ όρων. Είναι η ενσάρκωση της παγκόσμιας αλήθειας που γράφτηκε στην ανθρώπινη καρδιά από τον Δημιουργό μας ότι κάθε ζωή έχει εγγενή αξία και έχει δικαίωμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Συμπέρασμα

Κυρία Μάρκους, σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα του ΣυνδρόμουDown, όπως καθιερώθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη, και στέκομαι μαζί με εκατομμύρια ανθρώπους ανά την υφήλιο για να αυξήσω την ευαισθητοποίηση του κοινού και την υποστήριξη ατόμων με σύνδρομο Down. Φέτος τονίζουμε «πώς μπορούν τα άτομα με σύνδρομο Down να συμβάλλουν σημαντικά στη ζωή τους, είτε στα σχολεία, στους χώρους εργασίας, στη ζωή στην κοινότητα, στη δημόσια και πολιτική ζωή, στον πολιτισμό, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στην αναψυχή, στον ελεύθερο χρόνο και στον αθλητισμό».

Μια ζωή με σύνδρομο Down είναι μια ζωή που αξίζει να ζήσει και μια ζωή που αξίζει να την υπερασπιστείς. Στέκομαι με τους αδελφούς και τις αδελφές μου με σύνδρομο Down και σας ζητώ να επανεξετάσετε τις πεποιθήσεις σας και το επικίνδυνο αποτέλεσμα που μπορεί να έχουν τα λόγια σας στα ευάλωτα παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες και πέραν αυτών.

Με εκτίμηση,

David G. Lejeune, Πρόεδρος του Jerome Lejeune Foundation USA

ΚΟ / πηγή