Στους δρόμους της αρετής...Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Στους δρόμους της αρετής υπάρχει η αληθινή και ευχάριστη ζωή. (Παρ. Ιβ’ 28)

Κι αν έχει κόπο η προσπάθεια για την απόκτηση της αρετής, όμως η συνείδηση μας γεμίζει από μεγάλη ευφροσύνη. Και είναι τόσο μεγάλη η εσωτερ
ική ηδονή που μας χαρίζει, ώστε κανένας λόγος δε μπορεί να την περιγράψει. Διότι τίποτε δεν είναι πιο γλυκό και ευχάριστο από την αγαθή συνείδηση. (Εις το κατά Ματθαίον, ομιλία ΝΓ’ ΕΠΕ 11,166)

Τιμή για τον άνθρωπο είναι η αρετή και το να φιλοσοφεί για τα μετά θάνατον αγαθά, να φροντίζει για όλα εκείνα που αποβλέπουν στην αιώνια ζωή των αλόγων ζώων περιορίζεται μόνον στον παρόντα βίο, ενώ η δική μας ζωή αποβλέπει σε άλλο ανώτερο βίο, που δεν έχει τέλος. (Εις ΜΗ’ Ψαλμόν, ΕΠΕ 6, 194-196)

Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη της αρετής. Διότι τίποτε, αγαπητέ, δεν είναι ισάξιο με την ενάρτη ζωή. Γι’ αυτό και ο Κύριος έλεγε: «Ας λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους, για να ιδούν τα καλά σας έργα και δοξάσουν τον Πατέρα σας τον ουράνιο». Είδες ότι, όπως ακριβώς όταν φανείτο φως, διώχνει το σκοτάδι, έτσι και η αρετή, όταν παρουσιαστεί, και την κακία τρέπει σε φυγή και το σκοτάδι της πλάνης απομακρύνει, και κινεί σε δοξολογία το νου εκείνων που τη βλέπουν; (Εις την Γένεσιν, ομιλ. ΚΣΤ’, ΕΠΕ 3, 134)

Αρχή και τέλος της αρετής είναι η αγάπη. Την αγάπη έχει για ρίζα η αρετή, αυτήν για προϋπόθεση και θεμέλιο, αυτήν για κορυφή. (Εις την προς Ρωμαίους, ομιλ. ΚΔ’, ΕΠΕ 17,516)

Ο υπερβολικά ενάρετος δεν οδηγείται στην αρετή ούτε από τον φόβο, ούτε από την υπόσχεση της βασιλείας του Θεού, αλλά από καθαρή αγάπη προς τον ίδιο το Χριστό, όπως ακριβώς έκανε ο Παύλος. Παρόλα αυτά εμείς ας σκεπτόμαστε τα αγαθά της Βασιλείας του Θεού και τα βασανιστήρια της κολάσεως, και έστω και έτσι ας ρυθμίζουμε της συμπεριφορά μας και ας παιδαγωγούμε τους εαυτούς μας. Έστω και έτσι ας οδηγούμε τους εαυτούς μας προς εκείνα που πρέπει να πράττουμε. (Εις την Β’ προς Θεσσαλονικείς, ομιλ. Β’, ΕΠΕ 23, 32-34)