ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΒΛΗΘΗ ΤΟ ΟΝΟΜΑ «ΒΥΖΑΝΤΙΟ» ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ «ΡΩΜΑΝΙΑ».

Όπως είναι γνωστό στους επιστημονικούς-ιστορικούς κύκλους, ο όρος Βυζαντινός είναι ανύπαρκτος και πλαστός στη διάρκεια όλης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η Αυτοκρατορία που σήμερα είναι γνωστή ως «Βυζαντινή», ουδέποτε χρησιμοποίησε για τον εαυτό της αυτό το όνομα. Το όνομα που συναντούμε σε όλες τις πηγές, ιστορικές, διπλωματικές, ποιητικές, νομοθετικές  ακόμα και στις εμπορικές συναλλαγές, είναι το Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και Ρωμανία που το χάρισε ο Μέγας Κωνσταντίνος και διατηρήθηκε από την ίδρυση της Νέας Ρώμης (Κωνσταντινούπολης) μέχρι και τη πτώση της, όταν ο τελευταίος Αυτοκράτορας Κων/νος ο Παλαιολόγος αποκαλείτο «Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων και Βασιλεύς των Ελλήνων».
Όταν λέμε Βυζάντιο, επιστημονικά-ιστορικά, εννοούμε την πόλη που ίδρυσε ο Βύζας (ο αρχηγός των Μεγαρέων αποικιστών) τον 7ο π.Χ. αιώνα (667πΧ), μέχρι τότε που στόν ίδιο αυτό χώρο, (324μΧ) ο Μέγας Κωνσταντίνος μετέφερε την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τη Ρώμη και την ονόμασε Νέα Ρώμη, αργότερα δε θα ονομασθεί και  Κωνσταντινούπολη εις τιμή του ιδρυτού της. Οι δέ κάτοικοι της νέας αυτής πρωτεύουσας, ονόμαζαν τους εαυτούς τους Ρωμαίους ή Ρωμηούς.  Σημειωτέον ότι το όνομα αυτό Ρωμανία, δεν άλλαξε ούτε με το διαχωρισμό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε Ανατολή και Δύση το 395 μ.Χ. από τον Αρκάδιο και τον Ονώριο.
ΠΟΤΕ ΕΠΕΒΛΗΘΗ ΤΟ ΟΝΟΜΑ «ΒΥΖΑΝΤΙΟ».

Το 1562 με τον ιστορικό Ιερώνυμο Βόλφ στη Γερμανία, επεβλήθη η πλαστογραφία του ονόματος από Ρωμανία σε «Βυζάντιο»! (δικό μας βέβαια όνομα και αυτό). Και το 1680 ο ιστορικός Du Cange (Δουκάγκιος) με το σύγγραμμα «Historia Byzantina» μέσω της επιστήμης επέβαλε το όνομα στη Ρωμαϊκή Ανατολή με καθαρή νόθευση της Ιστορίας και σαφή σκοπιμότητα.
Η Ρωμανία και οι Ρωμαίοι υπήκοοί της οδήγησαν, μετά την Οθωμανική επικράτηση, στη δημιουργία της έννοιας Ρωμηός. Όπου Ρωμηός σήμαινε κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό, πνευματικό υπήκοο του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, είτε ήταν Ελληνόφωνος, είτε Σλαβόφωνος, είτε Αραβόφωνος, είτε Τουρκόφωνος.
Επίσης όλοι οι λαοί της Ανατολής,  Οθωμανοί και  Άραβες μέχρι σήμερα «Ρουμ» (παραφθορά της λέξης Ρώμη) αποκαλούν κάθε  Ορθόδοξο Χριστιανό και οι Τούρκοι με την ονομασία Ρούμ-ελη έλεγαν την «χώρα των Ορθοδόξων» Ρωμηών, τα Βαλκάνια, παρόμοια οι Άραβες «Μπλάντ αρ Ρουμ». Ρουμ αναφέρεται και στο Κοράνιο. Ο Άραβας ιστορικός Μασουντί (10ος αιών) διέκρινε σε Γιουνάν (Ίωνες) τους αρχαίους Έλληνες και Ρούμ τους Ορθοδόξους Ρωμαίους Χριστιανούς. Ακόμα και σήμερα τουρκιστί και αραβιστί Ρούμ Πατρίκ ονομάζονται οι Πατριάρχες των Ρωμαίων.
Τουλάχιστον εμείς οι απόγονοι Ρωμηοί ας βάζουμε μαζί  τον όρο Βυζάντιο – Ρωμανία. Δείχνει σεβασμό και γνώση της Ιστορίας μας.


ΓΙΑΤΙ  ΛΟΙΠΟΝ ΕΠΕΒΛΗΘΗ Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ «ΒΥΖΑΝΤΙΟ»;


Από τον 9ο ως το 13ο αιώνα εμφανίστηκε στη Δύση τουλάχιστον μιά δεκάδα συγγραμμάτων με τον κοινό τίτλο: Contra errors Graecorum- «κατά των πλανών των Ελλήνων».   Είχαν αρχίσει χλευαστικά να  αποκαλούν τους Ρωμηούς, «Γραικούς» στη προσπάθεια να αυτονομηθούν από την πολιτιστική κηδεμονία των Ελλήνων  από μειονεξία και βαθύτατο μίσος που δεν έπαψε να υφέρπει επί αιώνες και δεν αποσβέσθηκε ποτέ από το συλλογικό υποσυνείδητο των Ευρωπαίων, άλλωστε μόλις πριν δυο περίπου αιώνες  τους χώριζαν από την κατάσταση της ορδής και πρωτογονισμού. Ποτέ οι Φράγκοι δεν θα συγχωρήσουν τη μεταφορά της πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τη Ρώμη, στη Νέα Ρώμη, στη Κωνσταντινούπολη. Γι' αυτό μιλάνε τόσο απαξιωτικά για τον Μέγα Κωνσταντίνο, και γι' αυτό σπάνια ονοματοδοτείται κάποιος Φράγκος σε Κωνσταντίνο..  Και την ονόμασαν «Βυζαντινή Αυτοκρατορία», με τον περιορισμένο γεωγραφικό χώρο του αρχαίου Βυζαντίου, τη Κωνσταντινούπολη για να μειωθεί η αίγλη της Αυτοκρατορίας στα μάτια των μεταγενεστέρων. Υπήρχε άλλωστε η θρησκευτική διαμάχη του filioque, που υπέκρυπτε τον επεκτατικό ηγεμονισμό των Παπών και Βασιλέων της Φραγκικής Δύσεως, και η προσπάθεια του Καρλομάγνου και των επιγόνων του να ταυτίσουν τον όρο «Ρωμαϊκή» με την «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους».
Η Σερβία, η Βουλγαρία, η Βλαχία, η Μολδαβία, στους «Βυζαντινούς χρόνους», ήταν επαρχίες  της τότε Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και όχι κράτη όπως σήμερα. Ανήκαν δε πνευματικά στο Οικουμενικό πατριαρχείο μέχρι το 19ο αιώνα, όταν με ένα πονηρό παιχνίδι του Βατικανού δημιουργήθηκε η Βουλγαρική Εξαρχία σε βάρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και στη συνέχεια αξιοποιήθηκε έντεχνα από το Ρωσσικό Πανσλαβισμό. Έτσι σιγά σιγά  άρχισε η μεγάλη Ιδέα των Ρώσων, των Σέρβων, των Αλβανών, κ.λ.π. κρατών που χρησιμοποίησαν μάλιστα  το κατ' εξοχήν έμβλημα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον «δικέφαλο αετό» σύμβολο της ένωσης Ανατολής - Δύσεως,  ως εθνικό έμβλημά τους!!!
Έτσι οι εθνικές συνειδήσεις κατασκευάζονται  με την βοήθεια διπλωματών, χρημάτων και προπαγανδιστών, που με τεχνικά κατασκευάσματα ζητούν να αλλοιώσουν και τα ιστορικά δεδομένα και να ξαναγράψουν την Ιστορία με ψεύτικα στοιχεία. Και τελικά επήλθε η διάσπαση της ενιαίας Ρωμηοσύνης που οδήγησε στη διαμόρφωση εθνικών κρατών κατά τα δυτικά πρότυπα. Σε συνέχεια αυτών των ενεργειών δημιουργήθηκε και η σύγχρονη πλαστογράφηση του ονόματος «Μακεδονία», από τη φαντασία του Τίτο και την προπαγάνδα των Σκοπίων με έντονη ανθελληνική αιχμή.
Και δυστυχώς το Ελληνικό κράτος το 19ο αιώνα αποδέχθηκε την ονομασία αυτή και τη μετέφερε στη παιδεία, με το γνωστό μιμητισμό μας από το «φωτισμό» της Δύσεως, με μόνη αντίδραση από τον μεγάλο μας ιστορικό, Παπαρηγόπουλο.  Για να επικοινωνούμε λοιπόν με τους Δυτικούς, δεχθήκαμε και εμείς την πλαστογραφία του ονόματος, «Βυζάντιο» αντί για Ρωμανία.. αφού πλέον επεκράτησε παγκοσμίως και ας ευχηθούμε να μην επικρατήσει και πλαστογραφεί τουλάχιστον  το  όνομα, Μακεδονία...

Βιβλιογραφία:
«Μικρά Ιστορικά», Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός, Καθηγ. Πανεπιστ. Αθηνών.
«Εκκλησία και Ελληνική Διάρκεια», Κων/νος Χολέβας Πολιτικός Επιστήμων.
«Ορθοδοξία και Δύση στη Νεώτερη Ελλάδα» Χρήστου Γιανναρά.
«Γιατί το Βυζάντιο», Γλύκατζη Αρβελέρ.  «Βυζαντινός Πολιτισμός», Στήβεν Ράνσιμαν.