ΟΙ ΠΑΓΙΔΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ.

Ξεκίνησε μια μέρα ο Αββάς Μακάριος να πάει, όσο μπορούσε πιο βαθειά στην έρημο γαι προσευχή και πνευματικη μελέτη. Στο δρόμο συνάντησε ένα παραξενο πλάσμα, αναιδέστατο στην όψη, φορτωμένο και μ” ένα φτερό.Παραξενεύτηκε ο Γέροντας απο την ακατανόητη εκείνη μορφή και στάθηκε να την περιεργαστεί.
Ο άλλος φανερά ενοχλημένος, του φώναζε με θυμό:
-Τι κάθεσαι και με κοιτάζεις ετσι μοναχέ; Εχεις καμιά δουλειά στον τόπο αυτό , που δεν τόλμησε άνθρωπος μέχρι τώρα να πατήσει το πόδι του;
-Γυρεύω τον Θεό παντού, αποκρίθηκε με θάρρος ο “Οσιος. Αλλά εσύ ποιος είσαι; Απόκοσμο μου φαίνεται το παρουσιαστικό σου και το φορτίο σου ακατανόητο.
Εκείνος τότε, χωρίς να θέλει, βιάστηκε να ομολογήσει την αλήθεια σπρωγμένος από ακατανίκητη δύναμη.
-Εγώ που βλέπεις, είμαι ο διάβολος και αυτά εδώ τα σύνεργά μου.Με αυτά δελεάζω τους ανθρώπους και με ακολουθούν κάνοντας όλα μου τα θελήματα.
Ο Αββάς Μακάριος επέμενε να τον ρωτά, μέχρις ότου ο σατανάς αναγκάστηκε να του φανερώσει όλες του τις παγίδες.’Οποιον βρω πρόθυμο στην μελέτη, τον αλείφω με το φτερό από το περιεχόμενο του δοχείου, που έχω στο κεφάλι μου. Τον πιάνει αμέσως πονοκέφαλος κι αφήνει στη στιγμή το διάβασμα.Εκείνον που θέλει να αγρυπνήσει, παίρνω απο το δοχείο που κρέμεται στα βλέφαρά μου, του βάζω λιγο στα μάτια και του φερνω τόση νύστα, που τρέχει αμέσως για ύπνο.Τα δοχεία, που βρίσκονται στα αυτιά μου, έχουν συνταγή κατάλληλη για παρακοή. Απο το περιεχόμενο του δοχείου, που κρέμεται στη μύτη μου, δίνω στους νέους, για να τους παρασύρω σε σαρκική επιθυμία. Από το δοχείο που βρίσκεται στο στόμα μου, δίνω στους εγκρατεις, για να τους ρίξω στη λαιμαργία και άλλους στην αισχρολογία.Το δοχείο, που φέρνω στο λαιμό μου, προξενεί υπερηφάνεια.Το άλλο, που βλέπεις στην κοιλιά μου, προκαλεί την ακολασία.Τα υπόλοιπα φερνουν φθόνο, κλοπή και τα άλλα κακά. Μ” αυτά βγάζω τους ανθρώπους απο τον ίσιο δρόμο και τους οδηγώ όπου θέλω εγώ, μέχρι να τους παρασύρω στην απώλεια.Εσένα όμως δεν κατόρθωσα ούτε μια φορά να σε πλησιάσω, γιατί με πολεμάς αδιάκοπα.
Ο Αββάς Μακάριος έμεινε κατάπληκτος απο τη μεγάλη ποικιλία που είχαν τα διαβολικά τεχνάσματα. “Εκανε το σημείο του Σταυρού πάνω του και είπε:
-Δοξασμένο ας είναι το όνομα του Θεού , διάβολε, που σε καταργεί δια μέσου των Αγίων του. “Οπως φύλαξε εμένα από τις παγίδες σου, ας προφυλάξει και όλους εκείνους που αγωνίζονται να τηρήσουν τις εντολές του.
Μόλις είπε αυτά ο όσιος , ο διάβολος εξαφανίστηκε σαν καπνός από τα μάτια του, ενώ εκείνος συνέχισε το δρόμο του με μεγάλη συλλογή

Απο το Γεροντικόν