Απόηχοι από τη φετεινή την Πασχαλιά

Μας αξίωσε, είναι αλήθεια, ο Θεός και φέτος να διαπλεύσουμε το πέλαγος της Μ. Σαρακοστής και να φτάσουμε, αφού προηγήθηκε η κατανυκτική και τα μέγιστα συγκινητική Μεγαλοβδομάδα, στο Πάσχα: την πανήγυρη των πανηγύρεων, την εορτή των εορτών.
Συναχτήκαμε, λοιπόν, στις εκκλησιές, λάβαμε το Άγιο το Φως, ακούσαμε το γεμάτο αισιοδοξία και χαρά «Χριστός Ανέστη», ευφρανθήκαμε και επιστρέψαμε στα σπίτια μας κομίζοντας την ευλογία Του μαζί με μια διάθεση διαφορετική, διάθεση λαμπροφόρο και ελπιδοφόρα. Γιατί το Πάσχα είναι πάντα «λύτρον λύπης». Αρκεί εμείς να το αποδεχόμαστε. Να το αποδεχόμαστε δηλαδή, ως πέρασμα από την ανησυχία, το άγχος και το καθημερινό θάνατο στην ειρήνη, στην ησυχία στην ομορφιά της ζωής που Εκείνος απλόχερα μας προσφέρει. Γι αὐτὸ σαράντα μέρες με τη χαρά της Αναστάσεως κοιμόματε και σηκωνόμαστε. Με αυτή τη χαρά ζούμε, προετοιμάζοντας έτσι τον εαυτό μας για την ανεκλάλητο χαρά που θα λάβουμε στη Βασιλεία Του.

Ωστόσο το ερώτημα που πλανιέται πάνω σ ὅλα ετούτα που προειπώθηκαν είναι το εξής: πόσο βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος το Αναστάσιμο γεγονός; Μήπως λίγες ώρες μονάχα την Νύχτα, άντε και λίγες την ημέρα της Κυριακής του Πάσχα. Γιατί τα βιώματα και οι συμπεριφορές του είναι τέτοια που πραγματικά προβληματίζουν. Και θα γραφεί στη συνέχεια το γιατί λέγονται τα παραπάνω.
Ασφαλώς όλοι μας έχουμε ακούσει τον χαιρετισμό που «λανσάρεται» από την πρώτη ημέρα. Την ημέρα του Πάσχα: «Χρόνια πολλά» χωρίς το «Χριστός Ανέστη - Αληθώς Ανέστη». Χαιρετισμός που άρχισε σιγά - σιγά να καθιερώνεται από τα Μ.Μ.Ε. Τον άκουσαν οι άνθρωποι, λοιπόν, και τον οικειοποήθηκαν. Κι έτσι η γιορτή ξεχνιέται και μαζί μ αὐτὴ και το νόημά της. Με αποτέλεσμα να αμβλύνεται συνεχώς η λεγόμενη θρησκευτική συνείδηση. Για να λησμονηθεί με τα χρόνια ο χαρμόσυνος και θεόγραφος χαιρετισμός, «Χριστός Ανέστη - Αληθώς Ανέστη». Όπως λησμονήθηκε το, «Χριστός Ετέχθη - Αληθώς ετέχθη», των Χριστουγέννων, που λέγανε οι παλαιότεροι.
Πάσχα του 2015. Με τη λεγόμενη κρίση να αναστατώνει τις ψυχές των ανθρώπων, αλλά και τη ζωή τους. Όμως ποιοί, στ ἀλήθεια, μπόρεσαν κι εφέτος να καταλάβουν ότι ο «θανάτω θάνατον πατήσας» τσακίζει κάθε κρίση, παραμερίζει τα σύννεφα της απελπισίας, φωτίζει τα σκοτάδια με φως αληθινό, κομίζει «χαρά εν όλω τω κόσμω»; Γιατί αυτό έφερε η Ανάστασή Του: «άλλης βιοτής απαρχήν», που μεταφράζεται: «Χριστός Ανέστη - Αληθώς Ανέστη». Τίποτε άλλο