Ο ευσεβής, ο δίκαιος, ο ηθικός, ο ακέραιος, ο ειλικρινής, θα πολεμηθή, θα διωχθή. Θα του στήσουν πόλεμον οι άνθρωποι της αμαρτίας, οι «φαύλοι», οι θιγόμενοι, οι βλαπτόμενοι από πλευράς συμφέροντος, οι καιροσκόποι. Δεν ανέχονται βλέπετε οι ένοχοι την λευκότητα του αγίου. Δεν συμφέρει εις τον απατεώνα η ακτινοβολία του ακεραίου χαρακτήρος. Οι οπαδοί του διαβόλου δεν ημπορούν να έχουν σχέσιν με τους ανθρώπους του Χριστού. Και θα γίνη κατ’ ανάγκην εκείνο που είπεν ο ίδιος ο Κύριος. «Και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου». Μισούμενοι υπό πάντων! Κρίμα! Βλέπετε, η κακία είναι προκλητική, αναιδής, αχαρακτήριστη. Δεν της φθάνει ότι κυκλοφορεί ανεμπόδιστα και ελεύθερα. Ζητεί να αφανίση και την αρετήν, και οπλίζεται με το κάλυμμα της πονηρίας, με το δόλωμα της υποκρισίας, με το δηλητήριον της κατηγορίας, με το στιλέτο της συκοφαντίας. Αποθηριώνεται και εξαχρειώνεται τελικά. Διαλύει την φιλίαν, όταν δεν εξυπηρετεί τα σχέδιά της. Εισέρχεται εις την κοινωνικήν ζωήν, την εργασίαν και συνεργασίαν. Ζητεί δια του προϊσταμένου την παρανομίαν. Και επειδή συ αρνείσαι, σε καταδιώκει εκείνος μέχρις αφανισμού. Θέλεις να εφαρμόσης στην επιχείρηση κανόνες δικαιοσύνης; Αντιδρά ο συνεταίρος. Και αρχίζουν αι συγκρούσεις, που καταλήγουν εις την διάλυσιν. Βλέπεις την καταπάτησιν πάσης αρχής δικαίου και τιμιότητος. Εξεγείρεσαι. Πονείς και ζητείς την διόρθωσιν, την τιμωρίαν του κακού. Και από κατήγορος γίνεσαι κατηγορούμενος, και χάνεις την θέσιν σου σύ, αντί εκείνου. Δεν υπελόγισες ότι είχε σύμμαχον τον ισχυρόν, που μετέχει εις τα άδηλα κέρδη. Και εχτυπήθηκες. Είχες το θάρρος να πης με ειλικρίνειαν εις τους μεγαλυτέρους σου τα λάθη που γίνονται, που τα ανέχονται, που, ίσως, και τα υποδαυλίζουν; Θα χτυπηθής αλύπητα. Θα κρεουργηθής χωρίς οίκτον. Και η κακία θα φθάση και στο ίδιο το σπίτι σου. Οι αντίθετοι, οι ασύστολοι, οι άπιστοι, οι αρνηταί συγγενείς σου, πολύ στενοί συχνά, θα σε πολεμήσουν, αν σταθής εμπόδιο στα καταχθόνια σχέδιά των. Δυνατόν και να σε «σταυρώσουν» και να σε καταστρέψουν. Δια να εφαρμοσθή πάλιν αυτό που είπεν ο Κύριος. «Παραδώσει αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς». Αυτό δεν έπαθεν ο Άβελ από τον αδελφόν του Κάιν; Τον εφθόνησε. Είπεν ο Ιωάννης ο Πρόδρομος την αλήθειαν προς τον Ηρώδην, και εκείνος τον εθανάτωσε. Απεκάλυψεν ο ίδιος ο Κύριος τα σχέδια των ανόμων φαρισαίων, και κατεδιώχθη και εσταυρώθη. Ύψωσαν το ηθικόν των μεγαλείον οι χριστιανοί εν μέσω των ειδωλολατρών, και εκείνοι τους εδίωξαν και εγέμισαν την γην από μάρτυρας και ήρωας και αίμα. Και σήμερον το ίδιο γίνεται. Η αρετή διώκεται από την κακίαν. Δεν της συγχωρεί την λάμψιν που έχει. Δεν την ανέχεται.
Ο ευσεβής, ο δίκαιος, ο ηθικός, ο ακέραιος, ο ειλικρινής, θα πολεμηθή, θα διωχθή. Θα του στήσουν πόλεμον οι άνθρωποι της αμαρτίας, οι «φαύλοι», οι θιγόμενοι, οι βλαπτόμενοι από πλευράς συμφέροντος, οι καιροσκόποι. Δεν ανέχονται βλέπετε οι ένοχοι την λευκότητα του αγίου. Δεν συμφέρει εις τον απατεώνα η ακτινοβολία του ακεραίου χαρακτήρος. Οι οπαδοί του διαβόλου δεν ημπορούν να έχουν σχέσιν με τους ανθρώπους του Χριστού. Και θα γίνη κατ’ ανάγκην εκείνο που είπεν ο ίδιος ο Κύριος. «Και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου». Μισούμενοι υπό πάντων! Κρίμα! Βλέπετε, η κακία είναι προκλητική, αναιδής, αχαρακτήριστη. Δεν της φθάνει ότι κυκλοφορεί ανεμπόδιστα και ελεύθερα. Ζητεί να αφανίση και την αρετήν, και οπλίζεται με το κάλυμμα της πονηρίας, με το δόλωμα της υποκρισίας, με το δηλητήριον της κατηγορίας, με το στιλέτο της συκοφαντίας. Αποθηριώνεται και εξαχρειώνεται τελικά. Διαλύει την φιλίαν, όταν δεν εξυπηρετεί τα σχέδιά της. Εισέρχεται εις την κοινωνικήν ζωήν, την εργασίαν και συνεργασίαν. Ζητεί δια του προϊσταμένου την παρανομίαν. Και επειδή συ αρνείσαι, σε καταδιώκει εκείνος μέχρις αφανισμού. Θέλεις να εφαρμόσης στην επιχείρηση κανόνες δικαιοσύνης; Αντιδρά ο συνεταίρος. Και αρχίζουν αι συγκρούσεις, που καταλήγουν εις την διάλυσιν. Βλέπεις την καταπάτησιν πάσης αρχής δικαίου και τιμιότητος. Εξεγείρεσαι. Πονείς και ζητείς την διόρθωσιν, την τιμωρίαν του κακού. Και από κατήγορος γίνεσαι κατηγορούμενος, και χάνεις την θέσιν σου σύ, αντί εκείνου. Δεν υπελόγισες ότι είχε σύμμαχον τον ισχυρόν, που μετέχει εις τα άδηλα κέρδη. Και εχτυπήθηκες. Είχες το θάρρος να πης με ειλικρίνειαν εις τους μεγαλυτέρους σου τα λάθη που γίνονται, που τα ανέχονται, που, ίσως, και τα υποδαυλίζουν; Θα χτυπηθής αλύπητα. Θα κρεουργηθής χωρίς οίκτον. Και η κακία θα φθάση και στο ίδιο το σπίτι σου. Οι αντίθετοι, οι ασύστολοι, οι άπιστοι, οι αρνηταί συγγενείς σου, πολύ στενοί συχνά, θα σε πολεμήσουν, αν σταθής εμπόδιο στα καταχθόνια σχέδιά των. Δυνατόν και να σε «σταυρώσουν» και να σε καταστρέψουν. Δια να εφαρμοσθή πάλιν αυτό που είπεν ο Κύριος. «Παραδώσει αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον, και επαναστήσονται τέκνα επί γονείς και θανατώσουσιν αυτούς». Αυτό δεν έπαθεν ο Άβελ από τον αδελφόν του Κάιν; Τον εφθόνησε. Είπεν ο Ιωάννης ο Πρόδρομος την αλήθειαν προς τον Ηρώδην, και εκείνος τον εθανάτωσε. Απεκάλυψεν ο ίδιος ο Κύριος τα σχέδια των ανόμων φαρισαίων, και κατεδιώχθη και εσταυρώθη. Ύψωσαν το ηθικόν των μεγαλείον οι χριστιανοί εν μέσω των ειδωλολατρών, και εκείνοι τους εδίωξαν και εγέμισαν την γην από μάρτυρας και ήρωας και αίμα. Και σήμερον το ίδιο γίνεται. Η αρετή διώκεται από την κακίαν. Δεν της συγχωρεί την λάμψιν που έχει. Δεν την ανέχεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.