ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ

Η προσβολή στην ψυχή ακαθάρτων σκέψεων, συναισθημάτων και επιθυμιών είναι φαινόμενο συνηθισμένο και καθολικό. Μόνο με την προσβολή αυτή δεν έχουμε αμαρτία.
Η αμαρτία αρχίζει όταν συγκρατήσουμε μέσα μας και υποδεχθούμε τους εμπαθείς αυτούς λογισμούς.
Οταν όμως τους διώξουμε άμέσως και με οργή, είμαστε καθαροί και ανεύθυνοι.
Είμαστε επιπλέον και αξιέπαινοι για την απόκρουση του πειρασμού, όπως οι στρατιώτες που πολέμησαν και κατεδίωξαν τους εχθρούς.
Κάθε φορά που νικηφόρα αποκρούετε τον πειρασμό, να μη σταματάτε σ' αυτό, αλλά να καταφεύγετε στην προσευχή, μέχρις ότου στην ψυχή σας επικρατήσουν αντίθετοι λογισμοί, δηλαδή καθαρές σκέψεις και επιθυμίες.
Ετσι θα ολοκληρώνετε τον αγώνα σας εναντίον των εχθρών.

Άνδριζεσθε!
Ο εχθρός σας πολεμά.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι είσθε άμαρτωλός.
Ούτε οι επιθέσεις του πρέπει να σας κλονίζουν η να σας συγχύζουν.
Οι πειρασμοί προέρχονται από τον φθόνο τον εχθρού και επιστρέφουν στο κεφάλι του.
Εσείς είσθε όχι μόνον άνεύθυνοι άλλά και κερδισμένοι, εφ' όσον αγωνίζεσθε. Κάθε φορά που αποκρούετε μια εχθρική επίθεση, εξασφαλίζετε μια νίκη και ευαρεστείτε τον Θεό!
Δεν είναι δυνατόν ν’ αποφύγει κανείς τις ενοχλητικές επιθέσεις του εχθρού. Έτσι είναι διαμορφωμένη η ζωή μας. Αυτό όμως δεν οδηγεί στην απώλεια του αγωνιστού, αλλά στη σωτηρία του.
Μέσα μας φωλιάζουν τα πάθη σαν συνέπεια της πτώσεως των πρωτοπλάστων. Για να απαλλαγούμε από αυτά, αρχικά πρέπει να διαπιστώσουμε την ύπαρξή τους. Και για να διαπιστώσουμε την ύπαρξή τους πρέπει να εκδηλωθούν, να βγουν από την κρυψώνα τους.
Σ’αυτο συμβάλλουν οι πειρασμοί και έτσι, άθελα του εχθρού, βοηθούν στην κάθαρση και στον αγιασμό μας.
Οι πειρασμοί λοιπόν, αναγκάζουν να βγει στην επιφάνεια το κακό που κρύβεται μέσα μας.
Ο πειρασμός προέρχεται από τη σάρκα, τον κόσμο και τον διάβολο. Εξελίσσεται συνήθως με τα εξής στάδια:
A. Εμφανίζεται στον νου μια άσχημη σκέψη η προσβάλλεται μια αίσθηση.
Τα μάτια, λόγου χάρη, αντικρύζουν μια αισχρή εικόνα.
Αυτό αποτελεί την αρχή του πειρασμού. Στο στάδιο αυτό δεν υπάρχει αμαρτία και ενοχή, διότι βρισκόμαστε ακόμα στη φάση της προσβολής η της ακουσίας επιθέσεως του εχθρού.
Εάν εσείς αντιδράσετε αμέσως και στραφείτε προς τον Κύριο, κερδίσατε ένα στεφάνι.
Εάν όμως δεν εναντιωθείτε, αλλ’ αρχίσετε ν’ απασχολείσθε με τη σκέψη η την εικόνα, αυτό δεν είναι καλό σημείο.
Η ψυχή σας κλονίσθηκε. Παρόλ' αυτά έως εδώ δεν έχουμε ακόμα αμαρτία.
Έγινε όμως ένα βήμα προς αυτή.
Υπάρχουν αισχροί λογισμοί επίμονοι, λογισμοί που δε φεύγουν εύκολα η που ξαναγυρίζουν.
Μη σας κουράζει αυτό.
Είναι έργο του εχθρού.
Εάν εσείς εκδηλώνετε κάθε φορά την άμεση αντιπάθειά σας απέναντί τους και καταφεύγετε συχνά στον Κύριο, βρίσκεσθε σε καλή πνευματική κατάσταση.
Οι πειρασμοί τότε υποχωρούν και εξαφανίζονται.
Έρχονται λοιπόν αισχροί λογισμοί;
Διωξτε τους.
Έρχονται ξανά;
Ξαναδιωξτε τους
.
Επιμενουν;
Επιμένετε και σεις στο να τους διώχνετε.
Το ίδιο έκαναν και οι παλαιοί Πατέρες.
Δίδασκαν μάλιστα, ότι όσο γρηγορότερα διώχνει κανείς τον πρώτο κακό λογισμό, τόσο γρηγορότερα ελευθερώνεται άπό τον πόλεμο του εχθρού.
Όποιος όμως καθυστερεί και αρχίζει ν' ασχολείται με τον πειρασμό, τότε θα κάνει και το δεύτερο βήμα προς την πτώση.
Β. Η ενασχόληση με τον πειρασμό η η συζήτηση μαζί του, αποτελεί τη δεύτερη φάση του. Δεν υπάρχει ακόμα η άμαρτία, άλλά γίνεται πλέον η άρχή της.
Γ. Η τρίτη φάση ειναι μια ικανοποίηση η μια ευχαρίστηση που προκαλείται με την παράταση του πειρασμού.
Εδώ μπορεί να μην έχουμε τη διάπραξη της αμαρτίας, έχουμε όμως μια ακάθαρτη πλέον κατάσταση.
Συμβαίνει μάλιστα η βίωση της ήδονής να δημιουργείται ξαφνικά, χωρίς ενεργό συμμετοχή της βουλήσεώς μας.
Δ. Το τέταρτο σκαλοπάτι προς την αμαρτία είναι η κάμψη της θελήσεως, έστω κι αν δεν έχουμε τελικά συγκατάθεση.
Στο σημείο αυτό υπάρχει ενοχή, διότι στα αισθήματά μας δεν μπορούμε πάντοτε να κυριαρχούμε, στη θέλησή μας όμως κυριαρχούμε.
Ωστόσο, δεν έχουμε έμπρακτη αμαρτία, βρισκόμαστε όμως στα πρόθυρά της.
Ε. Η πέμπτη φάση είναι η συγκατάθεση στην αμαρτία η η απόφαση να αμαρτήσει κανείς.
Εδώ έχουμε όπωσδήποτε αμαρτία, αμαρτία όμως έσωτερική.
ΣΤ. Μετά ακολουθεί η τελευταία φάση, δηλαδή η διάπραξη της αματίας. Εδώ έχουμε την ολοκληρωμένη πτώση, την καταστροφή της ψυχής, τη στέρηση της Θείας Χάριτος, την υποταγή στην εξουσία του εχθρού.
Όσον αφορά στους βλάσφημους λογισμούς η στους λογισμούς απιστίας που αναφέρονται στην Θεία Κοινωνία, να ξέρετε ότι προέρχονται από τον εχθρό.
Διώξτε τους και προσεύχεσθε.
Ο ίδιος ο Κύριος θέσπισε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας λέγοντας «Τούτο εστί το σώμα μου» και «τούτο εστί το αίμα μου».
Επιπλέον έδωσε εντολή:
«Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» (Λουκ. 22,19).
Οι απόστολοι άρχισαν να το τελούν και από τότε η πράξη της Εκκλησίας δε σταμάτησε, ούτε θα σταματήσει μέχρι τη συντέλεια των αιώνων.
Η χαρά δεν είναι κάτι το έξωτερικό, αλλά προέρχεται από τα βάθη του είναι μας.
Για μας τους χριστιανούς γεννιέται από την προσδοκία και τη βίωση των αγαθών που απορρέουν άπό την Θεία ενανθρώπηση και αυξάνεται με την παραμονή μας στην κατάσταση της υίοθεσίας μας άπό τον Θεό.
Ο Κύριος έλαβε τη σάρκα μας άπό τα παρθενικά αίματα της Παναγίας μας κι εμείς γινόμαστε ένα μαζί Του χάριν αυτής της σαρκώσεως.
Γι' αυτό και ένα σπουδαίο χαρακτηριστικό της χριστιανικής ζωής είναι η εκτίμηση της παρθενίας.
Παρθενίας όχι μόνο σωματικής, αλλά και ψυχικής.
Η σαρκική Αμαρτία άποτελεί άρνηση της χριστιανικής μας ιδιότητος.
Και τίποτε δεν καταπνίγει την πνευματική χαρά, όσο αυτή η Αμαρτία, αν και ο εχθρός συνεχώς μας ψιθυρίζει ότι είναι φυσική και ασήμαντη.
Είναι πολύ επικίνδυνη η διάσπαση των λογισμών και χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
Ο εχθρός θέλει να σας παγιδεύσει σε καμιά σπηλιά και εκεί να σας έξολοθρεύσει.
Οι λογισμοί αρχίζουν να σκορπίζονται με την χαλάρωση τον φόβου του Θεού και με την ψυχρότητα της καρδιάς.
Πολλά είναι τα αίτια αυτής της καταστάσεως.
Ξεχωρίζουν όμως η αυτάρκεια και η έπαρση.
Σε σας δυστυχώς και τα δύο υπάρχουν.
Προφυλαχθείτε λοιπόν και άγωνισθείτε να έτταναφέρετε τον φόβο του Θεού και να ξαναθερμάνετε τον Θείο ζήλο.
Διαφορετικά, θ' άναπτυχθεί η διάσπαση των λογισμών.
Ο διεσπασμένος μοιάζει με το σπίτι που έχει άνοιχτά τα παράθυρα και που απουσιάζει ο νοικοκύρης.
Όποιος θέλει, πετάει μέσα πέτρες και σκουπίδια.
Έτσι, όταν έπιστρέψει κάποτε ο νοικοκύρης, θα εκπλαγεί με την ελεεινή κατάσταση που θα άντικρύσει.
Θα είναι αδύνατον να κατοικήσει, αν δεν προηγηθεί η καθαριότητα.
Κατά παρόμοιο τρόπο, όταν μετά τη διάσπαση επιστρέφει η ψυχή στον εαυτό της, βρίσκει τόση ακαθαρσία από ποικίλους λογισμούς, που τα χάνει. Και μακάρι ν’ ανάψει ζήλος για την κάθαρση.
Διαφορετικά, είναι δυνατόν να παραμένει άπρακτη.
Αυτό θα είναι μεγάλη συμφορά.
Ο Κύριος να μας σώζει και να μας ελεεί!
Θα σας πω λιγα για τους λογισμούς, τις ασχρές σκέψεις.
Όταν σταματήσει ο άνθρωπος τις αμαρτωλές πράξεις, η πάλη του μεταφέρεται έσωτερικά, στην καρδιά.
Ο αγώνας γίνεται εναντίον κυρίως των λογισμών.
Πίσω από τους λογισμούς ακολουθούν τα άπρεπα συναισθήματα.
Πίσω απ' αυτά οι πονηρές ετπιθυμίες, η συγκατάθεση η συμφωνία, η απόφαση για την πραγματοποίηση της άμαρτίας.
Ετσι συντελείται η έσωτερική αμαρτία.
Αυτές οι εσωτερικές κινήσεις δεν ειναι εφάμαρτες.
Η αμαρτία αρχίζει εκεί που εμφανίζεται η θέληση, η επιθυμία για το κακό.
Οι λογισμοί δε μολύνουν άνθρωπο,ο ταν ο ίδιος δεν τους προκαλεί και όταν, ενώ μόνοι τους έρχονται, δεν τους δέχεται, αλλά τους απομακρύνει.
Οταν τους δέχεται, έχουμε καποια έλλειψη καθαρότητος.
Όταν αρχιζει να συμμετέχει και το συναίσθημα και δημιουργείται ευχαρίστηση, ήδηπάθεια, τότε έχουμε εσωτερική αμαρτίά.
Όταν σε προχωρημένο στάδιο εξάπτει κανείς την ηδυπάθεια, έχουμε όλοκληρωμένη την έσωτερική αμαρτία.
Δεν πρέπει ποτέ να φθάνουμε στη συγκατάθεση, στη συμφωνία, και στην αποφαση για την πραγματοποίηση της αμαρτίας, αλλ' ευθύς έξ’ αρχής να διώχνουμε τους πονηρούς λογισμούς, να καταπνίγουμε αμέσως με όλες τις δυνάμεις το ένοχο συναίσθημα η την ηδυπάθεια, μόλις εμφανιστούν.
Αυτό είναι το σπουδαιότερο σημείο της εσωτερικής πάλης.
Για να το πετύχετε, σταθείτε ενώπιον του Κυρίου, όπου κι αν βρίσκεσθε και μην αφήνετε να εισέλθει τίποτα το αμαρτωλό στην καρδιά σας.