Η αχαριστία για την αγάπη του Θεού

-Γέροντα, οι δοκιμασίες πάντοτε ωφελούν τους ανθρώπους;
-Εξαρτάται από το πως αντιμετωπίζει κανείς τις δοκιμασίες.

Όσοι δεν έχουν καλή διάθεση
Βρίζουν τον Θεό, όταν τους βρίσκουν διάφορες δοκιμασίες.
Γιατί να το πάθω εγώ αυτό; Λένε.
Να, ο άλλος έχει τόσα καλά!
Θεός είναι αυτός;
Δεν λένε «ήμαρτον», αλλά βασανίζονται.
Ενώ οι φιλότιμοι λένε:
Δόξα τω Θεό!
Αυτή η δοκιμασία με έφερε κοντά στον Θεό.
Ο Θεός για το καλό μου το έκανε.
Και ενώ μπορεί πρώτα να μην πατούσαν καθόλου στην εκκλησία
Μετά αρχίζουν να εκκλησιάζωνται, να εξομολογούνται, να κοινωνούν.
Πολλές φορές μάλιστα ο Θεός, τους πολύ σκληρούς τους φέρνει κάποια στιγμή
Με μια δοκιμασία σε τέτοιο φιλότιμο, που μόνοι τους παίρνουν μεγάλη στροφή
Και εξιλεώνονται με τον πόνο που νιώθουν για όσα έκαναν.
-Γέροντα, πρέπει να λέμε «δόξα Σοι ο Θεός», όταν όλα πηγαίνουν καλά;
-Μα, αν δεν λέμε το «δόξα Σοι ο Θεός» στις χαρές, πως θα το πούμε στις θλίψεις;
Εσύ το λες στις θλίψεις και δεν θέλεις να το πεις στις χαρές;
Αλλά, όταν είναι αχάριστος κανείς, δεν γνωρίζει την αγάπη του Θεού.
Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία.
Για μένα είναι θανάσιμο αμάρτημα.
Ο αχάριστος με τίποτε δεν ευχαριστιέται.
Για όλα γκρινιάζει, όλα του φταίνε.
Στην πατρίδα μου, χρησιμοποιούσαν πολύ το πετιμέζι.
Ένα βράδυ μια κοπέλα έκλαιγε, γιατί ήθελε πετιμέζι.
Η μάνα της τι να κάνει; – πήγε και ζήτησε από την γειτονιά.
Αυτή, μόλις πήρε το πετιμέζι, έβαλε πάλι τα κλάματα.
Χτυπούσε τα πόδια της κάτω και φώναζε:
-Μαμά, θέλω και γιαούρτι.
-Τέτοια ώρα, παιδάκι μου, που να βρω γιαούρτι; της λέει η μάνα της.
-Όχι, θέλω γιαούρτι.
Πήγε, υποχρεώθηκε η καημένη σε μια γειτόνισσα, της έφερε και γιαούρτι.
Το παίρνει η κόρη και βάζει πάλι τα κλάματα.
-Τώρα γιατί κλαις; την ρωτάει η μάνα της.
-Μαμά, τα θέλω ανακατεμένα.
Τα παίρνει η μάνα, τα ανακατεύει.
Αυτή βάζει πάλι τα κλάματα.
-Μαμά δεν μπορώ να τα φάω έτσι.
Θέλω να τα ξεχωρίσω!
Οπότε την περιέλαβε στα σκαμπίλια η μάνα της, και … ξεχωρίσθηκε το πετιμέζι από το γιαούρτι!
Έτσι, θέλω να πω, κάνουν μερικές φορές πολλοί άνθρωποι, και τότε έρχεται η παιδαγωγία του Θεού.
Τουλάχιστον να αναγνωρίζουμε την αχαριστία μας και να ευχαριστούμε τον Θεό μέρα-νύχτα
Για τις ευλογίες που μας δίνει.
Με αυτόν τον τρόπο θα πάρουμε καταπόδι τον δειλό διάβολο
Ο οποίος θα συμμαζέψει τα ταγκαλάκια του και θα γίνει μαύρος καπνός
Γιατί θα του έχουμε βρει πια το αδύνατο σημείο.