Πάτερ ημών... Ή πρώτη λέξι, πόσο είναι γλυκειά!!!

Πάτερ ημών...
Ή πρώτη λέξι, πόσο είναι γλυκειά!!!

Μέχρι τώρα δεν τολμούσαμε
να στρέψωμε το βλέμμα προς τον
ουρανό. Χαμηλώναμε τα μάτια στην γη καί, ξαφνικά, δεχθήκαμε την χάρι του Χριστου κι όλα τα αμαρτήματα μας συγχωρέθηκαν.

Από πονηροί δούλοι, πού ήμασταν, έγίναμε καλοί «υιοί». Μην
υπερηφανευώμεθα, όμως, για
την δική μας προσπάθεια, αλλά
για την χάρι του Χριστου.
«Χάριτί έστε σεσωσμένοι», λέγει ό Άπόστολος Παυλος (Έφεσ. β',5).

Το να όμολογήσωμε την χάρι δεν
ειναι οιησις, δεν είναι έπαρσις,
αλλά πίστις. Το να διακηρύξωμε

αυτό πού έλάβαμε δεν είναι υπερηφάνεια, αλλά άφοσίωσις.

Ας υψώσωμε τα μάτια προς τον Πατέρα, πού μας αναγέννησε με το λουτρό του Βαπτίσματος, προς
τον Πατέρα, πού μας «έξηγόρασε» με τον Υιό Του κι ας πουμε:

«Πάτερ ημών». Είναι αυτή μια καλή, μια ταπεινή καύχησις. Σαν ένα παιδί, Τον ονομάζουμε Πατέρα...

Αλλά, μη διεκδικουμε κάποιο προνόμιο. Με τον ειδικό κι απόλυτο τρόπο δεν είναι Πατέρας παρά του
Χριστου μονάχα...

Για μας ειναι ό κοινός Πατέρας. Γιατί
μόνο Εκείνον τον έγέννησε, ενώ εμάς μας έδημιούργησε. Ας λέμε λοιπόν και μείς, κατά χάριν «Πάτερ ημών»,
για να γίνωμε άξιοι να ειμαστε παιδιά Του.
"Ας κάνωμε δική μας την εύνοια καί την τιμή, πού έχάρισε στην Έκκλησια,

+ "Αγιος Άμβρόσιος Μεδιολάνων