Ἡ ἀλήθεια εἶναι ἁπλή. Τόσο ἁπλή, ὅμως, ποὺ δὲν τὴν καταλαβαίνουν μορφωμένοι καὶ φιλόσοφοι, θεολόγοι καὶ Πατριάρχες, πλούσιοι καὶ πετυχημένοι, ἀλλὰ ὅσοι διαθέτουν καλὴ διάθεση, καλὴ προαίρεση. «Ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις» (Λουκ. 10, 21).
Μιὰ τέτοια Ἐπιστολὴ Ἀποτειχίσεως ἀπέστειλε ὁ ἀγαπητὸς κ. Παναγιώτης Μακρῆς πρὸς τὸν Μητροπολίτη του. Παραθέτοντας πολλὰ παραδείγματα καὶ κείμενα σύγχρονων Γερόντων καὶ Ἁγίων Πατέρων, ἀποδεικνύει ὅτι κολυμποῦμε στὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ὑπενθυμίζει τὴν ἁγιοπατερικὴ ὁδὸ τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ αὐτούς.
Εὐχόμαστε ὁ Κύριος νὰ τὸν ἐνδυναμώνει καὶ νὰ τὸν στηρίζει, γιατί, ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἔχει νὰ ἀντιμετωπίσει τὴν ὀργὴ τῶν ἀκολουθούντων ἢ ἀνεχομένων τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
«Πατερικὴ Παράδοση»
Σεβασμιότατε Καισαριανής Βύρωνος και Υμηττού κκ Δανιήλ.
Στην εποχή που ζούμε (που σύμφωνα με πολλούς σύγχρονους Άγιους Πατέρες είναι η εποχή των εσχάτων), διακρίνουμε μια επίθεση των αντίθεων δυνάμεων κατά της Ορθοδόξου πίστεως μας. Βλέπουμε πολλές αιρέσεις να αναφύονται και οι εχθροί εναντίον της Εκκλησίας μας να πολλαπλασιάζονται. Ένας από αυτούς, ο χειρότερος μάλιστα σύμφωνα με την κοινή ομολογία των σύγχρονων Αγίων, είναι η Παναίρεση του Οικουμενισμού. Ο Οικουμενισμός όμως δεν είναι μια αίρεση που πολέμα από έξω την Εκκλησία όπως οι υπόλοιπες (μάρτυρες του Ιεχωβά, Εαεπ, παπισμός, προτεστάντες, κλπ), αλλά έσωθεν μέσω των ποιμένων της, αυτών δηλαδή οι οποίοι, υποτίθεται, είναι οι πιστοί φύλακες και προστάτες της. Μέσω αυτών των σύγχρονων ποιμένων πολεμάει ο Οικουμενισμός την Εκκλησία του Χριστού μας.
Θα έχετε
βεβαίως και εσείς παρατηρήσει τα ατοπήματα τόσο παλαιότερων (Μελέτιος
Μεταξάκης, Αθηναγόρας κλπ), όσο και νεότερων ιεραρχών (βλ. Βαρθολομαίος,
Αυγουστίνος Γερμανίας, Εμμανουήλ Γαλλίας κλπ), τα οποία αφορούν την
πίστη της Εκκλησίας μας. Είμαι σίγουρος ότι και εσείς όπως και αρκετοί
άλλοι Μητροπολίτες της Εκκλησίας μας, απορούν με την σημερινή κατάσταση
που επικρατεί στην εποχή μας και η οποία χαρακτηρίζεται από την
αποστασία του κόσμου από την Ορθόδοξη πίστη μας. Αυτή η αποστασία
γίνεται φανερή τόσο σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο μέσο του τρόπου ζωής
των σημερινών ανθρώπων όσο και μέσω της ψηφίσεως αντιχριστιανικών νόμων
από πλευράς του Κράτους. Ωστόσο, πιο φανερή γίνεται σε θρησκευτικό
επίπεδο μέσο της εξαπλώσεως της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού.Θα απορείτε βεβαίως έως τώρα για ποιο λόγο σας τα γράφω αυτά καθώς και ποιος είναι ο λόγος που σας γράφω την επιστολή αυτή. Μετά από πολλή σκέψη και έρευνα αποφάσισα να σας γνωστοποιήσω την αποτείχισή μου από την Παναίρεση του Οικουμενισμού. Βεβαίως σαν ποιμενάρχης της περιοχής στην οποία ανήκω, θεώρησα σωστό να σας το γνωστοποιήσω καθώς μια αποτείχιση από μια αίρεση, σημαίνει και ταυτόχρονη διακοπή κοινωνίας με όσους βρίσκονται σε κοινωνία με την αίρεση. Αυτό μας το γνωστοποιεί ο Μέγας Αθανάσιος στην επιστολή «Προς Μοναχούς, PG τ. 26, στλ. 1185-1188», όπου είναι γραμμένο το εξής: «Οταν γάρ τινες υμάς τους εν Χριστώ πιστούς θεωρήσαντες μετ' αυτών συνερχομένους και κοινωνούντας, πάντως ύπονοήσαντες ΑΔΙΑΦΟΡΟΝ ΕΙΝΑΙ το τοιούτον, εις τον της ασεβείας εμπεσούνται βόρβορον. Ιν' ουν μη τούτο γένηται, θελήσατε, αγαπητοί, τους μεν φανερώς φρονούντας τα της ασεβείας αποστρέφεσθαι, τους δε νομίζοντας τα Αρείου μη φρονείν, κοινωνούντας δε μετά των ασεβών, φυλάττεσθαι· και μάλιστα ων το φρόνημα αποστρεφόμεθα, τούτους από της κοινωνίας προσήκει φεύγειν. Ει δε τις προσποιείται μεν ομολογείν όρθην Πίστιν, φαίνεται δε κοινωνών εκείνοις, τον τοιούτον προτρέψασθε απέχεσθαι της τοιαύτης συνηθείας· και εάν μεν επαγγέληται, έχετε τον τοιούτον ως αδελφόν, εάν δε φιλονείκως επιμένη, τον τοιούτον παραιτείσθε».
+8.jpg)
Το
κομμάτι αυτό της επιστολής του Μέγα Αθανάσιου
μιλάει από μόνο του σεβασμιότατε, αυτών των οποίων το φρόνημα
αποστρεφόμεθα, την κοινωνία μαζί τους πρέπει να αποφεύγουμε. Δυστυχώς
όμως δεν βλέπουμε από τους σύγχρονους ποιμένες να κάνουν όσα επιτάσσει ο
Άγιος Αθανάσιος. Παρόλο που η προδοσία των Οικουμενιστών είναι
ολοφάνερη, εσείς οι Ορθόδοξοι ποιμένες δείχνετε μια πλήρη αδιαφορία όσον
αφορά τα ιερά και τα όσια της πίστεως μας. Θα σας δώσω ορισμένα
παραδείγματα, για να καταλάβετε τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτήν την
ενέργεια της αποτειχίσεως μου. Αφήνοντας εκτός τους παλαιότερους
Οικουμενιστές (Πατριάρχης Αθηναγόρας, Δημήτριος κλπ), θα σας φέρω στην
εποχή του σήμερα για να σας γνωστοποιήσω τις προδοσίες που συμβαίνουν
τώρα!!
Ο Πατριάρχης
όμως δεν σταμάτησε εκεί και με τον προηγούμενο πάπα Βενέδικτο και
συμπροσευχήθηκε, και συλλειτούργησαν. Μάλιστα στις 30/11/2006 αντάλλαξαν
και λειτουργικό ασπασμό, ενώ ο πάπας έφερε και επισκοπικόν ομοφόριον.
Ξεχνάει ο Πατριάρχης ότι ο λειτουργικός ασπασμός γίνεται μόνο μεταξύ
ιερέων; τι ιεροσύνη έχει ο αιρεσιάρχης του Βατικανού; Γιατί δεν
αντέδρασε κανείς; Ο ΛΖ' της εν Λαοδικεία: «ότι ου δει παρά των Ιουδαίων ή
αιρετικών τα πεμπόμενα εορταστικά λαμβάνειν, μηδέ συνεορτάζειν αυτοίς».
Είναι πρόδηλο οτι στο «συνεορτάζειν» εμπερικλείεται κάθε λατρευτική
ακολουθία και τελετή - ασφαλώς και η Θ. Λειτουργία, αλλά όχι μόνο αυτή -
προς τιμήν προσώπου ή γεγονότος το όποιο εορτάζεται από τους Ιουδαίους ή
αιρετικούς.Γιατί λοιπόν δεν υπήρχε αντίδρασης έναντι του Πατριάρχου;
Στις 02.12.2006 ξανά είχαμε συλλειτουργία στο φανάρι μεταξύ των Βαρθολομαίου και Βενεδίκτου, και όχι μόνο. Στις 29 Νοεμβρίου 2006 με την επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι ακούστηκε για πρώτη φορά η αντικανονική μνημόνευση του Πάπα ως Ορθοδόξου επισκόπου «Ετι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου και του Αρχιεπισκόπου και Πατριάρχου ημών Βαρθολομαίου και υπέρ του κατευθυνθήναι τα διαβήματα αυτών εις πάν έργον αγαθόν». Η μνημόνευση αιρετικού είναι ξεκάθαρη κήρυξη αιρέσεως αν όχι απόδειξη ενώσεως μαζί τους, καθώς σύμφωνα με τον Άγιο Γεννάδιο Σχολάριο «...η τέλεια υποταγή προς τους γνήσιους ποιμένας εκφράζεται με το μνημόσυνο...».
Η συγκεκριμένη πράξη μνημόνευση που συνέβη στον
Φανάρι, δεν θα έπρεπε να εκληφθεί ως προδοσία της πίστεως από τους
Ορθόδοξους ποιμένες και να διακόψουν το μνημόσυνο του υποτακτικού του
αντίχριστου (σύμφωνα με τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό) πάπα, δηλαδή να
διακόψουν το μνημόσυνο του Βαρθολομαίου; Ή μήπως οι σχετικές δηλώσεις
του Πατριάρχη, «Η μετάνοια ήμών διά το παρελθόν είναι απαραίτητος. Δέν
πρέπει νά σπαταλήσωμεν τον χρόνον εις αναζήτησιν ευθυνών. Οι
κληροδοτήσαντες εις ήμας την διάσπασιν προπάτορες ημών ύπηρξαν ατυχή
θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ηδη εις χείρας του
δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλά
οφείλομεν ενώπιον αυτού, οπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων», που
ανέφερε στην θρονική εορτή του 1998, δεν ήταν λόγος να διακόψουν την
κοινωνία μαζί του σύμφωνα με τους 15ος ΑΒ Συνόδου και 31ος αποστολικός
κανόνες; Μήπως οι δηλώσεις περί αδελφών Εκκλησιών δεν είναι λόγος
διακοπής της κοινωνίας;Αλλά, να ήταν μόνο ο Πατριάρχης Σεβασμιώτατε, εδώ όμως ο Οικουμενισμός έχει προχωρήσει τόσο πολύ, που μεγάλο μέρος της ιεραρχίας τον έχει ασπασθεί.
 |
| Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος |
Η ιεραρχία ούτε εδώ έκανε τίποτα. Ο μόνος που αντέδρασε ήταν ο Πανοσ. Αρχιμ. Ευθύμιος Χαραλαμπίδης τον οποίο ο Σεβασμιώτατος Σύρου θέλει να καθαιρέσει επειδή διέκοψε το μνημόσυνο του. Δικαίως όμως ο π. Ευθύμιος προέβει σε μια τέτοια κίνηση καθώς επί χρόνια ο Μητροπολίτης Δωρόθεος Πολυκανδριώτης (πάλαι ποτέ πολυπράγμων Πρόεδρός μας στην θεολογική Σχολη Αθηνών) γκρεμίζει, κατεδαφίζει, την ιδια την Εκκλησία τού Χριστού.
Άλλη περίπτωση ο Μητροπολίτης Περγάμου Ζηζιούλας ο οποίος σε φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο τον βλέπουμε να ασπάζεται τη δεξιά του πάπα και να παίρνει την ευλογία του. Ο Κανων ΛΒ' της εν Λαοδικεια Συνοδου όμως αναφέρει ότι ου δει Αιρετικων ευλογιας λαμβανειν, αιτινες εισιν αλογια μαλλον ή ευλογια. Ενώ είναι γνωστές οι θέσεις του σχετικά με το βάπτισμα των αιρετικών το οποίο θεωρεί όσο έγκυρο και των Ορθοδόξων και επίσης θεωρεί ότι τους καθιστά μέλη της Μιας του Χριστού Εκκλησίας.
Η «ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ» του
μητροπολίτου Περγάμου άρα γε πόσον απέχει αύτη απο την «Θεωρίαν τών
Κλάδων»; κυριολεκτικώς ανατρέπει την Ορθόδοξον Πατερικην Θεολογίαν:
χαροποιεί τους ετεροδόξους, διότι αναγνωρίζει το ανύπαρκτον βάπτισμά
των, ταυτοχρόνως δε στερεώνει αύτους εις τα αιρέσεις των, διότι θεωρεί
αυτάς ως απλήν διαίρεσιν εξ ελλείψεως αγάπης. Τη στιγμή μάλιστα που ο
Μητροπολίτης Περγάμου μας κάνει λόγο περί έγκυρου βαπτίσματος των
αιρετικών, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης με γράμμα του προς τον τότε
πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε', που εφησύχαζε τότε στην Ι. Μ. Ιβήρων, σχετικά
με την επιθυμία Λατίνου μοναχού να γίνει Ορθόδοξος, αναφέρει τα εξής:
«Παναγιώτατε, Θειότατε και προσκυνητέ μου Αυθέντα και Δέσποτα και
Οικουμενικέ Πατριάρχα. Ο του παρόντος διακομιστής, καταγόμενος εκ της
Ουγγαρίας και βαπτισμένος ή μάλλον ειπείν, καταβαπτισμένος ων και
μεμολυσμένος τω των Λατίνων μολύσματι, προσέρχεται δι' εμού τη Παναγία
Υμών Κορυφή, ζητών θερμώς, όπως βαπτισθή τω της καθ' ημάς Ανατολικής του
Χριστού Εκκλησίας ορθοδόξω βαπτίσματι».
Δεν τελειώνουμε όμως μόνο εδώ σεβασμιώτατε, έτερος επίσκοπος και δη Αρχιεπίσκοπος Γαλλίας Εμμανουήλ λαμβάνει, επίσης, την αλογία του Πάπα όπως βλέπουμε από φωτογραφίες. Αναρωτιέμαι αν ο Μέγας Αθανάσιος θα έπαιρνε ποτέ ευλογία από τον Άρειο ή ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός από τον πάπα. Για να μη μιλήσουμε για τον Γερμανίας Αυγουστίνο που έλαβε και αυτός ευλογία από παπικό Καρδινάλιο ο οποίος μάλιστα τον άλειψε και με λαδάκι. Ενώ σε συνέντευξη του που παραχώρησε ο μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος, σε Γερμανό δημοσιογράφο, μεταξύ άλλων δηλώνει ότι «δεν γίνεται ακόμα να γίνουμε μια εκκλησία, χρειάζεται διάλογος. Όμως υποχρεωτικά πρέπει σήμερα κανείς να είναι οικουμενιστής για να είναι χριστιανός. Μπορεί να είναι κανείς προτεστάντης και οικουμενιστής καθολικός και οικουμενιστής, ορθόδοξος και οικουμενιστής (κατά λέξη orthodox und okumenisch) όπως ειπώθηκε στα Γερμανικά.
Ή μήπως θα ξεχάσουμε τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο, ο οποίος κ. Χρυσόστομος, παρεχώρησε Ορθόδοξο Ίερο Ναο σέ αιρετικούς Παπικούς της Καλαμάτας, παρά την απαγόρευση από τους Ιερούς Κανόνες καί την άντίδραση των πιστών, οι οποίοι και του επεσήμαναν οτι σκανδαλίζει και προκαλεί με τις ενέργειές του, εισάγων νέα Οικουμενιστικά ήθη στην Ορθοδόξη Εκκλησία. Και προέβη σ' αυτή την ενέργεια παρά τον σάλο που είχε ξεσπάσει, οταν το ίδιο επεχείρησε να κάνει ό Μητροπολίτης Καλαβρύτων. Ό Μεσσηνίας, ομως, δέν υπολογίζει κανένα και για να αποδείξει το έξουσιαστικο του ταπεραμέντο, ακολουθώντας το αξίωμα «καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση» (οπως φαίνεται και σε επόμενες ενέργειές του), έδωσε συνεντεύξη στην όποία εδήλωσε, οτι όχι μόνο τους Παπικούς,αλλά και ολους τους αιρετικούς, ακόμα και τους Μωαμεθανούς, «είμαστε υποχρεωμένοι να τους εξυπηρετήσουμε (ως Εκκλησία!) στις θρησκευτικές τους ανάγκες». «Εγώ (συνέχισε ο Μεσσηνίας) δεν μπορώ να χτίσω τζαμί, μου δινει ομως το δικαίωμα το κανονικο δίκαιο να προσφέρω ενα ναό» στους Μουσουλμάνους!!!
Καθώς και ο κ. Χρυσόστομος τον Οκτώβριο 2009 στην Κύπρο, ως μέλος της Μικτής Επιτροπης του θεολογικού Διαλόγου με τους Παπικους και παρά την ρητη Εντολή της Ιεραρχίας της Εκκλησίας μας να κινηθεί μέσα «στα κανονικά κι εκκλησιολογικά πλαίσια», τουτέστιν να αποφύγει τις συμπροσευχές, αγνόησε τους Ιερούς Κανόνες που το απαγορεύουν, αλλά και τις Οδηγίες της Ιεραρχίας και συμπροσευχήθηκε με αιρετικούς. Επίσης, προ διετίας λειτούργησε στην Παναγία της Τήνου, οπου συμπροσευχήθησαν μαζί του και παπικοί κληρικοί και λαϊκοί, την δε 8η Μαΐου 2007 στο Μπάρι της Ιταλίας, από κοινού με τον Παπικά αρχιεπίσκοπο κ. Francesco Cacucci, συμπροσευχήθηκε και παρευρέθηκε στον αγιασμό της θαλάσσης, ρίχνοντας αγίασμα με μύρο από τον τάφο του Αγίου Νικολάου. Ενώ διετύπωσε την εξωφρενικη αιρετική θέση οτι η Ορθοδόξη Εκκλησία, δεν είναι η Μία Εκκλησία, αλλά ανήκει στην Μία Εκκλησία! Δηλαδή, ενώ ο Χριστος δίδαξε οτι ίδρυσε ΜΙΑ Εκκλησία και οι Ορθόδοξοι ομολογούμε στο «Σύμβολο της Πίστεως» οτι αποτελούμε αυτή την ΜΙΑ, Αγία, Καθολικη και Αποστολικη Εκκλησία, ο κ. Χρυσόστομος διδάσκει οτι υπάρχει κάποια άλλη Εκκλησία, μεγαλύτερη και περιεκτικότερη της Ορθόδοξης, εντός της οποίας -ως ενας κλάδος ή ενα τμήμα- υπάρχει και η Ορθόδοξη Εκκλησία. Η τοποθέτησή του αυτή είναι ανατρεπτικη της Πίστεως μας και της ορθοδόξης εκκλησιολογίας και αποτελεί υιοθέτηση της αιρετικής θεωρίας των «αδελφών Εκκλησιών» ή της «θεωρίας των κλάδων», στην οποία πιστεύουν και προσπαθούν υπομονετικά να μας επιβάλλουν οι Οίκουμενιστές.
Είναι ή δεν είναι αυτοί λόγοι διακοπής της κοινωνίας με τους εν λόγω επισκόπους Σεβασμιώτατε; Ερωτώ, εσείς τι έχετε πράξει έως τώρα για όλα τα παραπάνω; Ούτε μια δήλωση σας δεν έχουμε ακούσει εμείς το ποίμνιο σας για τις παραπάνω ενέργειες.
Για τις αδικίες στην Εκκλησία έχετε κάνει τίποτα; Για τον άδικο αφορισμό του κ. Νικόλαου Σωτηρόπουλου, την άδικη καθαίρεση και φυλάκιση του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίου, την άδικη καθαίρεση του π. Ευθύμιου Τρικαμηνά και του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης κ. Αρτεμίου; Ποτέ μας δεν ακούσαμε μια διαμαρτυρία για αυτές τις αδικίες.
Για τον Μητροπολίτη Ιγνάτιο Λάππα που ετσιθελικά έχει κάνει κατάληψη στο θρόνο της Λάρισας. Στην χειροτονία του οποίου τα Ματ έσπαγαν τα κεφάλια των πιστών; Δεν τόλμησε κανείς Μητροπολίτης να παραστεί στην ενθρόνιση μαϊμού, όπως χαρακτηρίσθηκε, παρά μόνο ο Ζακύνθου Χρυσόστομος, που είχε το ίδιο πρόβλημα και ο πρώην Κυθήρων, που μετά υποχρεώθηκε σε παραίτηση. Ο Μητροπολίτης ΘΕΟΛΟΓΟΣ υπέβαλε την από 26-5-1994 Αίτηση Αναστολής Εκτελέσεως της απόφασης εκλογής της Ι.Σ.Ι από 25-5-94. Εκδόθηκε η υπ' αρίθμ. 407/1994 απόφαση, του Σ.τ.Ε., η οποία διέταξε την ΑΝΑΣΤΟΛΗ της εκτέλεσης της άνω αποφάσεως της ΙΣΙ. Αλλά ο Σεραφείμ, γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια το ΣτΕ και την απόφαση του, χειροτόνησε τον κ. Ιγνάτιο στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ! Και με όλη την αστυνομική δύναμη της Αττικής την 28-5-94. Στα γρήγορα δηλαδή. Ο λαός φώναξε ΑΝΑΞΙΟΣ. Αλλά η χειροτονία δεν σταμάτησε. Το αίμα χυνόταν έξω από το ναό του Αγίου Αχιλλίου και ο Ιγνάτιος ενθρονιζόταν Παράνομα, Αντικανονικά. Να γιατί είναι παράνομος και γιατί τα χέρια του στάζουν αίμα. Εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» επομένη μέρα: «Βάγια και ρόδα, ξύλο και αίμα». Για αυτά τα κατορθώματα του κ. Ιγνατίου ο 27ος Κανόνας των Αγίων Αποστόλων διατάσσει ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ. Εσείς τι κάνατε μέχρι τώρα για όλα αυτά;
Ιδού Σεβασμιώτατε ποιοι είναι οι συλλειτουργοί σας.
Τα παραπάνω τα οποία είναι ένα μικρό δείγμα των όσον συμβαίνουνε με οδήγησαν στην απόφαση της αποτειχίσεως.
Για να αποφύγουμε τυχόν αντιδράσεις Σεβασμιότατε, όπως ότι χρειάζεται Σύνοδος για να καταδικάσει την αίρεση του Οικουμενισμού πριν αποτειχιστούμε, θα αναφέρω ότι ο Πατριάρχης δεν πρεσβεύει και δεν διδάσκει απλώς μια κακόδοξη θέση, αλλά μια διδασκαλία η οποία έχει καταδικασθεί ως αίρεση από την Εκκλησία εδώ και αιώνες!!! Ο αιρετικός Απελλής κατά τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους δίδασκε: «Εκαστος ως πεπίστευκεν σωθήσεται, μόνον εάν εν έργοις αγαθοίς ευρίσκεται». Ό,τι ακριβώς ισχυρίζονται οι Οικουμενιστές.
Σας αναφέρω επίσης ότι μια αίρεση δεν χρειάζεται να καταδικαστεί συνοδικώς, για να μπορούμε να ασκήσουμε το δικαίωμα της αποτειχίσεως, καθώς ο ΙΕ΄ Κανόνας της ΑΒ Συνόδου ορίζει τα θέματα για αποτείχιση από αίρεση κατεγνωσμένη είτε από τις συνόδους είτε από τους πατέρες· συγκεκριμένα, «Οι γαρ δι αίρεσίν τινα, παρά των αγίων Συνόδων ή Πατέρων κατεγνωσμένην». Ο Οικουμενισμός είναι αίρεση καταδικασμένη από τους σύγχρονους πατέρες, σας φέρνω ορισμένους πατέρες ως απόδειξη:
ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ...
Είναι ξεκάθαρο πλέον Σεβασμιότατε ότι ο Οικουμενισμός είναι κατεγνωσμένος τόσο από τους σύγχρονους πατέρες όσο και από τις συνόδους της Εκκλησίας μας. Συνεπώς, μπορούμε να ασκήσουμε το δικαίωμα της αποτειχίσεως και να χωριστούμε από τους αιρετικούς επισκόπους καθώς επιτάσσουν το Ευαγγέλιο, οι Πατέρες, και οι Κανόνες της Εκκλησίας μας.
Όπως σας απέδειξα δεν υπάρχει μόνο το θέμα του Οικουμενισμού και των λοιπών αιρέσεων μέσα στην Εκκλησίας μας (βλ. αίρεση εξελικτικής δημιουργίας σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο, συνεπώς ο Χριστός είναι, ως άνθρωπος, απόγονος πιθήκων· άπαγε της βλασφημίας Θεέ μου! Αίρεση την οποία υποστηρίζει ο συλλειτουργός σας Στυλιανός Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας, καθώς και Ελληνιστική αίρεση σύμφωνα με την οποία, πρέπει να αποβληθεί η Παλαιά Διαθήκη ως βιβλίο από την Αγία Γραφή επειδή είναι Ιουδαϊκή και να δοθεί μια πιο Ελληνική μορφή στον Χριστιανισμό, όπως επίσης και την αξέχαστη αίρεση που κήρυξε ο κ. Χρήστος Γιανναράς. την αρχαία αίρεση του νικολαϊτισμού. Αιρέσεις για τις οποίες εσείς δεν έχετε κάνει καμία δήλωση και η ιεραρχία τις αφήνει να εξαπλώνονται σαν την πανούκλα), σας ανέφερα επίσης τα θέματα Εκκλησιαστικής δικαιοσύνης, για τα οποία δεν έχετε πράξει τίποτα απολύτως ούτε εσείς ούτε η ιεραρχία της Εκκλησίας μας.
Όταν πεθάνω, σεβασμιότατε, προτιμώ να ταφώ και να έχω την ευλογία των αποτειχισμένων πατέρων, όπως ο ιερομόναχος π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς, παρά την δεσποτική πομπώδη τελετουργία επισκόπου, που διαθέτει μερικές δεκάδες πολυποίκιλες και χρυσίζουσες αρχιερατικές στολές, και συναγελάζεται και συγκοινωνεί με άδικους ψευδεπισκόπους, υποκριτάς, άδικους, αιρετικούς και αιρετίζοντες.
Τέλος, θα ήθελα να σας επισημάνω το τελευταίο θέμα που με στεναχωρεί ιδιαίτερα, το οποίο αφορά τα ήθη και τις παραδόσεις της Εκκλησίας μας, τις οποίες παραδόσεις υποτίθεται πρέπει να τις φυλάμε σαν κόρη οφθαλμού και να μην τις αλλάζουμε. Οι σύγχρονοι ποιμένες έχουν καθήκον, να προφυλάξουν την Ορθοδοξία από αυτό το κακό και όσα στραβό πατήματα έχουν γίνει να τα διορθώσουν. Αντίθετα, βλέπουμε και σε αυτό το θέμα πλήρη αδιαφορία αν όχι προσπαθεί να αλλάξει η μορφή της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
Αναφέρουμε μόνο ορισμένα από αυτά για να δούμε το πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση:
1. Αλλαγή του ημερολογίου, διάσπαση της εξωτερικής ενότητας της Εκκλησίας και συνεορτασμοί με αιρετικούς κατά παράβαση των εντολών της Α' Οικουμενικής Συνόδου.
2. Διαβάζονται κόλλυβα τις Κυριακές, ας μη θεωρήσει κανείς μικρός πράγμα αυτό. Οι Άγιοι Κολλυβάδες είχαν διακόψει την κοινωνία με όσους έκαναν αυτήν την πράξη και είχαν έρθει σε σφοδρή σύγκρουση με τον Πατριάρχη για αυτό το θέμα. Ο οποίος τους αφόρησε. Εμείς σήμερα έχουμε τους Αγίους Κολλυβάδες που τους τιμώμεν σαν Αγίους, ενώ τον Πατριάρχη Σωφρόνιο τον έχουμε σαν λατινόφρονα νεωτεριστή. Παρόλα αυτά διαβάζουμε τα κόλλυβα τις Κυριακές σαν τον νεωτεριστή Σωφρόνιο και χλευάζουμε, όπως αυτός και οι ομοιοί του, όσους μας κάνουν παρατήρηση περί του εν λόγω θέματος. Ω! της υποκρισίας.
3. Δίνονται διαζύγια από την Εκκλησία για ψίλου πήδημα όταν ο Κύριος είπε ότι δεν πρέπει το ανδρόγυνο να χωρίζει για άλλο λόγο εκτός από μοιχεία.
4. Γίνονται δεύτεροι γάμοι σε διαζευγμένους, όταν ο Κύριος λέει: «εγω δε λεγω υμιν οτι πας ος ο αν απολυων την γυναικα αυτου παρεκτος λογου πορνειας ποιει αυτην μοιχασθαι και ος εαν απολελυμενην γαμηση μοιχαται». Σημειώνουμε την αντίδραση του Όσιου Θεόδωρου του Στουδίτου ο οποίος ξεσήκωσε την Εκκλησία για αυτόν τον λόγο, και διέκοψε το μνημόσυνο του Αγίου Ταρασίου απλά και μόνο για τον λόγο ότι δεν καθαίρεσε ιερέα που έκανε γάμο στον ήδη παντρεμένο αυτοκράτορα. Τι θα έκανε άραγε ο Άγιος στην σημερινή περίοδο;
5. Πολεμείτε το ράσο μια προσπαθούνε να το καταργήσουν σε κάποιες χώρες δεν φοράνε ενώ πολλοί φοράνε πολύχρωμα ράσα.
6. Οι αιρετικοί στις χώρες της Δύσεως δεν βαπτίζονται αλλά γίνονται δεκτή μόνο με χρίσμα.
7. Γίνονται μικτοί γάμοι παρά τις αποφάσεις των Συνόδων και την αντίθετη γνώμη των Κανόνων της Εκκλησίας μας.
Τα παραπάνω μας φέρνουν εις τον νούν την προφητείαν του Οσίου Νείλου του Μυροβλύτου: «...Κατά το 1900 έτος, βαδίζοντες προς τον μεσασμό του 8ου αιώνος, άρχεται ο κόσμος τού καιρού εκείνου να γίνεται αγνώριστος. Όταν πλησιάσει ο καιρός τής ελεύσεως του Αντιχρίστου, θα σκοτισθή η διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη τής σάρκας, και θα πληθυνθεί σφόδρα η ασέβεια και η ανομία. Τότε άρχεται ο κόσμος να γίνεται αγνώριστος...
Θα μετασχηματίζονται οι μορφές των ανθρώπων και δεν θα γνωρίζονται οι άνδρες από τις γυναίκες δια της αναισχύντου ενδυμασίας και των τριχών της κεφαλής...
Οι τότε άνθρωποι θα αγριέψουν και θα γίνουν ωσάν θηρία από την πλάνην του Αντιχρίστου. Δεν θα υπάρχει σεβασμός εις τούς γονείς και γεροντοτέρους, η αγάπη θα εκλείψει, οι δε Ποιμένες των Χριστιανών Αρχιερείς και Ιερείς θα είναι ώς επί το πλείστον, άνδρες κενόδοξοι, παντελώς μη γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν.
Τότε θα αλλάξουν ήθη και παραδόσεις των Χριστιανών και της Εκκλησίας. Η σωφροσύνη θα χαθεί από τους ανθρώπους και θα βασιλεύσει η ασωτία. Το ψεύδος και η φιλαργυρία θα φθάσουν εις τον μέγιστο βαθμό και αλλοίμονο εις τους θησαυρίζοντας αργύρια.
Οι πορνείες, μοιχείες, αρσενοκοιτίες, κλοπές και φόνοι θα πολιτεύονται εν τω καιρώ εκείνω και διά την ενέργειαν της μέγιστης αμαρτίας και ασελγείας οι άνθρωποι θέλουν στερηθεί την χάριν του Αγίου Πνεύματος όπου έλαβαν εις το Άγιον Βάπτισμα καθώς και την τύψιν και τον έλεγχο της συνειδήσεως...».
Αυτοί, αγαπητέ Σεβασμιότατε Καισαριανής Βύρωνος και Υμηττού κκ Δανιήλ, με έκαναν να λάβω την απόφαση της αποτειχισεώς μου από εσάς και την υπόλοιποι ιεραρχία της Εκκλησίας. Δυστυχώς, αγαπητέ μου ποιμενάρχη δεν θα μπορούσα ποτέ πλέον να λάβω μέρος σε λειτουργία κατά την οποία θα άκουγα να μνημονεύεται το όνομα είτε των αιρετικών Οικουμενιστών, είτε των προφανές διαβεβλημένων κατά τον βίο επισκόπων, είτε τον πλήρης αδιάφορων για τα Εκκλησιαστικά θέματα και βολεμένων στους θρόνους τους επισκόπων. Μια τέτοια κοινωνία εξ άλλου, σύμφωνα με τον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη, μας απομακρύνει από το Θεό και μας κάνει οικείους του διαβόλου. «Το γαρ κοινωνείν παρά αιρετικού ή προφανώς διαβεβλημένου κατά τον βίον αλλοτριά Θεού και προσοικειοί τω Διαβόλω» (Θεοδώρου Στουδίτου, PG 99, c. 1668C).
Ο θεόπνευστος φορεύς της αποστολικής και αγιοπατερικής καθολικής Παραδόσεως της Εκκλησίας του Χριστού, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ευαγγελίζεται εκ της καρδίας όλων των αγίων Πατέρων, όλων των αγίων Αποστόλων, όλων των αγίων Συνόδων της Εκκλησίας την εξής θεανθρωπίνην αλήθειαν: «Ουκ έστι τύπος ο άρτος και ο οίνος του Σώματος και Αίματος του Χριστού (μη γένοιτο), αλλ' αυτό το Σώμα του Κυρίου τεθεωμένον... Δι' αυτού καθαιρόμενοι ενούμεθα τω Σώματι Κυρίου και τω Πνεύματι Αυτού, και γινόμεθα Σώμα Χριστού (=η Εκκλησία)... Μετάληψις δε λέγεται. δι' αυτής γάρ της Ιησού θεότητος μεταλαμβάνομεν. Κοινωνία δε λέγεταί τε και εστιν αληθώς, διά το κοινωνείν ημάς δι' αυτής τω Χριστώ και μετέχειν Αυτού της σαρκός τε και της θεότητος. κοινωνείν δε και ενούσθαι αλλήλοις δι' αυτής. επεί γαρ εξ ενός άρτου μεταλαμβάνομεν, οι πάντες εν Σώμα Χριστού και εν Αίμα, και αλλήλων μέλη γινόμεθα, σύσσωμοι Χριστού χρηματίζοντες. Πάση δυνάμει τοίνυν φυλαξώμεθα μη λαμβάνειν μετάληψιν αιρετικών μήτε διδόναι.
"Μη δώτε γαρ τα άγια τοις κυσίν, ο Κύριός φησι, μηδέ ρίπτετε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων" (Ματθ. 7, 6), ίνα μη μέτοχοι της κακοδοξίας και της αυτών γενώμεθα κατακρίσεως. Ει γαρ πάντως ένωσίς εστι προς Χριστόν και προς αλλήλους, πάντως και πάσι τοις συμμεταλαμβάνουσιν ημίν κατά προαίρεσιν ενούμεθα. Εκ προαιρέσεως γαρ η ένωσις αυτή γίνεται, ου χωρίς της ημών γνώμης. Πάντες γαρ εν σώμα εσμεν, ότι εκ του ενός άρτου μεταλαμβάνομεν, καθώς φησιν ο θείος Απόστολος» (Ιωάννου Δαμασκηνού, Εκδ. Ορθ. πίστεως 4, 13, PG 94, c. 1149. 1152. 1153. Πρεβ. Α' Κορ. 10, 17).
Σεβασμιότατε σας προτρέπω να μιμηθείτε τους Αγίους του Χριστού μας και να μη φοβηθείτε να αποτοιχιστείτε από τους αιρετικούς ψευδεπισκόπους. Μιμηθείτε τους Όσιους Κολλυβάδες, τον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη και τους λοιπούς Πατέρες της Εκκλησίας μας, για αυτό σας κατέστησε ο Θεός ποιμενάρχης μας για να μας καθοδηγείτε κατά τα πρότυπα των Αγίων Πατέρων. Αν όμως δεν το κάνετε Σεβασμιότατε, πολύ φοβούμαι ότι θα καταλήξετε ως ο Βέκκος και οι λατινόφρονες επί Μάρκου του Ευγενικού.
Με εκτίμηση και εν Χριστώ αγάπη
Παναγιώτης Μακρής
(Οἱ ὑπογραμμίσεις τοῦ ἱστολογίου)
paterikiparadosi.blogspot.gr
ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.