"Με το νι και με το σίγμα''

ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΟΣ

Παλαιότερα , όταν τα παιδιά μάθαιναν τα υποκοριστικά , ο δάσκαλος τους έλεγε ότι η αρχική τους κατάληξη ήταν σε -ιο και ότι στα μεσαιωνικά χρόνια ήταν σε -ιον και -ιν , για να καταλήξει στο τέλος στο απλό -ι. Π.χ. παιδίον , παιδίν , παιδί. Επίσης , τους δίδασκε ότι ο τύπος των θηλυκών τριτόκλιτων ήταν σε -ις και κατάληξε να φύγει το τελικό -ς . Π.χ. πόλις , πόλι.Όταν στους τελευταίους αιώνες άρχισαν να γράφουν το χέρι , το πόδι, χωρίς το -ν και η πίστι, η πόλι χωρίς το -ς , οι τύποι που είχαν το νι και σίγμα θεωρούνταν οι πιο σωστοί και οι κομψότεροι. Γι`αυτό , όποιος μιλούσε με το νι και με το σίγμα , μιλούσε σωστά και τέλεια. Απ`αυτό , λοιπόν , βγήκε η φράση : '' του τα είπα με το νι και με το σίγμα ''