Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ, ΛΕΝΕ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΡΗΤΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ ΠΟΥ ΛΕΓΑΝΕ ΟΤΙ "ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΛΗΣΜΟΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΖΗΣΕΙ" (ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΞΑΝΑΖΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΜΑΥΡΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ)...
ΕΤΣΙ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΕΝΑΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΤΑ 1874 Ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΕΡΝΑΔΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΥ ΔΙΕΞΟΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ" ΤΗΣ ΤΕΡΓΕΣΤΗΣ ΚΑΙ ΑΣ ΑΝΑΡΩΤΗΘΟΥΜΕ ΕΑΝ ΑΛΛΑΞΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΕΤΣΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ.
"Μετά την μεταπολίτευση του 1843 και την εφαρμογή του Συντάγματος τα πράγματα δεν προχωρούν με γοργότερο ρυθμό. "Σύνταγμα και ελευθερία" ήταν στην Ελλάδα το σύνθημα κάθε πολιτικής δράσης , ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΑΥΤΩΝ. Κατ' αυτούς το "σύνταγμα" ερμηνεύεται ως ΚΑΤΑΛΥΣΗ και ΑΔΙΑΚΟΠΗ ΑΝΑΜΟΧΛΕΥΣΗ κάθε αρχής και θεσμού, ώστε η πολιτική ελευθερία να συμπίπτει με τη θέληση του κάθε ατόμου να λέγει και να πράττει ό, τι θέλει στην πολιτεία. Υπεύθυνος για όλη αυτήν την κατάσταση και για την ανώμαλη πολιτική εξέλιξη του τόπου ήταν η ΔΟΞΟΜΑΝΙΑ και η φιλαρχία του Μαυροκορδατου, ο οποίος προβάλλει, από την αρχή κιόλας της επαναστάσεως τη μαγική λέξη "σύνταγμα" που ηλέκτριζε τους λογιοτάτους, όσοι διάβαζαν στα βιβλία και στις εφημερίδες της Ευρώπης τα θαύματα του θεσμού αυτού. Έτσι εγκαθιδρύθηκε "λόγω μεν πολιτεία συνταγματική, πράγματι δε καθιερώθη και εστερεώθη επί θεμελίων εδραιοτέρων ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ φοβερά, ήτοι αυτός ο επί τουρκοκρατίας κοτζαμπασισμός, επιχρισθείς μόνον δια του νωπού εκ της Δύσεως συνταγματικού ψιμμυθίου".
Ο ΒΕΡΝΑΔΑΚΗΣ ΓΕΝΙΚΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΛΗΜΜΥΡΙΔΑ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΕΤΣΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΗΔΗΣΑΝ, ΜΕ ΕΝΑ ΑΠΟΤΟΜΟ ΑΛΜΑ, ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΤΟΥ 19 ου ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΓΥΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΜΑΚΡΑΙΩΝΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΦΗΣΑΝ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗ ΚΑΙ ΑΝΑΞΙΟΠΟΙΗΤΗ. ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΑΝ.
"Απηρνήθημεν τα πάτρια, γράφει, και εδανείσθημεν ολόκληρον σχεδόν τον βίον ημών εκ της Δύσεως. Και πρώτον μεν απηρνήθημεν κατ' ουσίαν, αν όχι και κατά τύπους, το πάτριον θρήσκευμα, και ελατρεύσαμεν την "θεότητα" της γαλλικής επαναστάσεως, την raison. Εάν δε και δεν εξέπνευσεν ακόμη όλως παρ' ημίν η εις Χριστόν πίστις, ψυχαρραγεί όμως. Αφήκαμεν τον εθνικόν ημών στρατόν και εδανείσθημεν τον τακτικόν της Ευρώπης. Αφήκαμεν την πάτριον δίαιτα και ενδυμασίαν, και εδανείσθημεν την των Φράγκων. Αφήκαμεν την εθνικήν ημών ποίησιν και φιλολογίαν και εδανείσθημεν τα γαλλικά μυθιστορήματα. Αφήκαμεν επί τέλους την πάτριον βασιλείαν και εδανείσθημεν παρά της Αγγλίας το Σύνταγμα. Ιδού λοιπόν από της αναγεννήσεως και εφεξής ολόκληρος ο ευρωπαϊκός βίος εισρέυσας εις ημάς ακωλύτως και δια μιας δαψιλής και άφθονος. ΗΤΟ ΤΟΥΤΟ ΟΡΘΟΝ ΚΑΙ ΦΡΟΝΙΜΟΝ; Εγώ μεν δυστάζω να ανταποκριθώ μετά βεβαιότητος, αλλά η ιστορία μαρτυρεί ότι, ΟΣΑΚΙΣ ΞΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΣΕΡΡΕΥΣΕ ΒΙΑΙΩΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ ΕΙΣ ΞΕΝΟΝ ΕΘΝΟΣ, ΟΥΔΕΠΟΤΕΝ ΕΙΧΕΝ ΑΓΑΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ. Την δε αλήθειαν ταύτην δεν διέψευσε μέχρι σήμερον ουδέ αυτή η καθημερινή περί ημάς αυτούς πείρα...η εις την γαλλικήν επανάστασιν και σύνταγμα πίστις ουδέν άλλο παρήγαγε μέχρι τούδε και ουδέν άλλο θέλει παραγάγη πάντοτε ει μή μανιώδεις εραστάς της εξουσίας και του κεντρικού ταμείου...".
ΚΙ ΟΜΩΣ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ ΛΑΟΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ, ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο "ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΟΣ ΠΟΛΟΣ" ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΕΚΑΝΑΝ ΑΓΩΝΕΣ ΑΙΩΝΩΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝ ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΟΥΝ ΤΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. ΕΠΕΙΤΑ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΑΠΕΧΟΥΝ ΠΟΛΥ Ο ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.
"Ο Άγγλος είναι σταθερός, ευσεβής, ουδαμώς νεωτεριστής, στέργων τα παρόντα, βραχυλόγος, αθόρυβος, ατάραχος, ανεπίδεικτος, δυσερέθιστος, δυσκοινώνητος, δύσκαμπτος, δύσπιστος, φιλαλήθης, πραγματικός, πρακτικός, εγκρατής, ειρηνικός, μετριοπαθής"...
Ενώ ο Έλληνας είναι...
"ασταθής, αψίκορος, ασεβής, νεωτεριστής, περιφρονητής του παρόντος, άστοργος προς τα καθεστώτα, ομιλητικός, κοινωνικός, αδολέσχης, ακρόχολος, θορυβώδης, ταραχοποιός, επιδεικτικός, ευερέθιστος, εύκαμπτος, φιλοψευδής, εύπιστος, ευφάνταστος, θεωρητικός, αεροβάτης, ακρατής, οξύθυμος, εμπαθής, φθονερός".
σημ.ιστολογιου μας : ο Ελληνας ομως ειναι Ελληνας ενω ο Αγγλος θα μεινει παντα Αγγλος και ο νοων νοειτω!
ΚΥΡΙΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΝΔΡΕΣ...ΤΟΣΟ ΕΓΩΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΡΧΟΙ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΛΙΒΑΝΙΖΟΥΝ. Η ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥΣ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ, ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΑΤΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΧΙΣΚΟΥΣ, ΠΟΥ ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ ΤΟ ΚΥΚΛΩΜΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΝ, ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΗΣΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΟΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΧΕΣ ΣΤΙΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ ΜΕΝΟΥΝ ΙΣΧΥΡΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ, ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑ, Η ΒΟΥΛΕΥΤΟΚΡΑΤΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙ ΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΕΙΡΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ. ΤΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΝΟΣΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ, ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ.
ΚΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΤΟ ΓΝΗΣΙΟΤΕΡΟ ΤΕΚΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΟΥ ΕΥΘΥΝΕΣ. ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ Ο ΒΕΡΝΑΔΑΚΗΣ: "Η ελευθεροτυπία είναι μέγιστο αγαθό, αλλά και κακό, όπλο φοβερό, κοφτερό και δίστομο μαχαίρι, ανάλογα με την καλή ή κακή χρησιμοποίησή του. Στον τόπο μας όμως γίνεται ως επί το πλείστον κακή χρήση της ελευθεροτυπίας. Και οι Έλληνες είναι ένα Έθνος που ΚΟΛΥΜΠΑ ΣΕ ΠΕΛΑΓΟΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ και ωκεανό πολιτευομένων και πολιτικών, "έθνος φύσει και θέσει εξημμένον, ευφάνταστον, ευαπάτητον, ανατραφέν δε και παιδευθέν μέχρι σήμερον αγυρτικώς και τοιουτοτρόπως, ως να μη δύναται να ζήση άνευ κολακείας, άνευ θυμιάματος, άνευ οιήσεως, άνευ τύφου". Επειδή λέγει την αλήθειαν δεν είναι παράξενο να τον λιθοβολήσουν εκτός αν προτιμήσει να γίνει ο ίδιος Τίμων ο μισάνθρωπος και πετώντας πέτρες να μην αφήσει κανέναν να τον πλησιάσει".
"Οι πολιτικοί με την εισαγωγή του συντάγματος, με τους διορισμούς των "ημετέρων" δημιούργησαν μια προνομιούχα νέα αριστοκρατία και "αντί της εις συντηρητικούς και προοδευτικούς ευκόσμου και σώφρονος καταστάσεως και διαιρέσεως του πολιτικού βίου μετέβαλαν την Ελλάδα εις πανδαιμόνιον διχονοίας και κομματικών παθών με αρχή και τέλος την αχαλίνωτη και αδιάντροπη ιδιοτέλεια. Και αυτή η ψευτοαριστοκρατία δεν είναι άλλοι παρά οι υπάλληλοι του κράτους από τον πρωθυπουργό ως τον κλητήρα. Επομένως το κράτος είναι διαιρεμένο σε δύο τάξεις, στους ελεύθερους - και αυτοί είναι οι υπάλληλοι - και στους δούλους και αυτοί είναι όσοι με τον ιδρώτα του προσώπου τους γεμίζουν το ταμείο του κράτους που το αδειάζουν οι άλλοι. Και σε κάθε νέα εκλογή των αντιπροσώπων του κράτους, εσμοί ολόκληρων νέων κηφήνων πειναλέων, για τους οποίους δημιουργούνται νέες θέσεις, εισορμούν στην συνταγματική πολιτεία και αφού αυτοί αδειάσουν το ταμείο τους διαδέχονται άλλοι πολύ περισσότερο πειναλέοι και ούτω καθεξής. ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟΣΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ ΟΣΟΥΣ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ".
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ, ΕΝΩ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ Ή ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΣ ΕΙΝΑΙ "ΤΕΡΑΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΝ", ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΟΠΛΑ, ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΥΞΙΔΑ, ΠΕΖΟΠΟΡΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΑΤΙΑ. ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ, ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΤΡΟΠΑΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ, ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΛΑΤΑΙΩΝ, ΟΣΑ ΔΙΔΑΧΤΗΚΑΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΑΝ ΤΑ ΔΙΔΑΧΤΗΚΑΝ. ΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ "ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΜΟΝΩΤΑΤΗ Η ΟΠΛΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ" ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΕΥΡΥ ΣΤΑΔΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΦΙΣΤΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΟΥΣΙΩΔΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΙΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΘΕΛΓΗΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.
ΚΑΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΠΛΑΣΕ Η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΥΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ:
"Όπως η σχολή των Ευελπίδων, όπως τόσα άλλα καθιδρύματα, τόσοι άλλοι θεσμοί, ει και καθ' εαυτούς χρήσιμοι και αναγκαίοι, διεστράφησαν όμως εις τας χείρας ημών και εξεφαυλίσθησαν, ούτω και το Πανεπιστήμιο από καθιδρύματος χρησίμου και εθνωφελούς κατήντησε και αυτό μία εκ των πέντε δέκα μεγάλων πληγών του πολιτικού ημών σώματος. Προ πολλών ήδη ετών το Πανεπιστήμιον δεν κάμνει ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟΝ, ΕΙ ΜΗ ΝΑ ΑΡΑΙΩΝΕΙ ΤΑΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΜΕΛΙΣΣΩΝ, ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΥΚΝΩΝΕΙ ΤΑΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΓΩΝ ΚΑΙ ΕΘΝΟΒΟΡΩΝ ΚΗΦΗΝΩΝ, ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ. Μειράκια αστοιχείωτα τα πλείστα ως προς τας γνώσεις, ανερμάτιστα δε ηθικώς και θρησκευτικώς ως εκ της ανατροφής και κοινωνικώς δε πολλάκις άξεστα, διερχόμενα αβρόχοις ποσίν ως επί το πολύ τα γυμνάσια του κράτους, εξ ών απολύονται συνήθως δια απειλών και ύβρεων εισέρχονται εις το Πανεπιστήμιον "με τα τσαρούχια" το δη λεγόμενον, όπου φυσιούνται και εξάπτονται και τυφούνται, και αντί να εγκύπτωσιν εις την σπουδήν και μελέτην της επιστήμης, μεταβάλλουσι το ανώτατο εκπαιδευτήριον εις κονίστραν άμουσον και αηδή άλλοτε μεν φατριαστικών, άλλοτε δε αγρίων πολιτικών διαδηλώσεων και οχλαγωγιών και θορύβων και ταραχών. Η πολιτική δε και κοινωνική παραλυσία έφθασε εις βαθμόν τοιούτον, ώστε οι μεν καθηγηταί κολακεύουσι τους φοιτητάς, οι δε πολιτικοί τους συνδαυλίζουν, οι δημοσιογράφοι τους εξυμνούν, η εξουσία τους τρέμει, και τα μειράκια πανίσχυρα και παντοδύναμα ούτω γινόμενα εξανίστανται κατά πάσης αρχής και επί τέλους στρέφουσι τα κανόνια των και κατ' αυτής της κυβέρνησης και κατά αυτού του θρόνου".
Από τους τελειόφοιτους των γυμνασίων λίγοι φοιτούν στο πανεπιστήμιο, ενώ οι άλλοι ζώντας μέσα στη "δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα της αηδούς πολιτικής" στρέφονται προς την θεσιθηρία, προς τα πολιτικά κόμματα και συχνάζουν στα γραφεία των υπουργών και επάρχων.
Ο Βερναδάκης εκτείνει τη δριμύτατη κριτική του και σε όλους γενικά τους Έλληνες που τους θεωρεί υπεύθυνους για την ανώμαλη πολιτική και κοινωνική κατάσταση του τόπου. "Αλλά τι να πει κανείς προς Θεού, δια τους άλλους ανθρώπους, τους υπαλλήλους, τους βουλευτές, τους δημοσιογράφους, όλους σχεδόν τους Έλληνες, οίτινες χαίρομεν και αγαλλόμεθα και σκιρτώμεν όχι όταν η ελληνική πολιτεία βαδίζει εν ειρήνη, εύτακτος και σωφρονούσα, αλλά όταν μαίνεται η αναρχία εν τω πανεπιστημίω, εν τη βουλή, εν τω τύπω απανταχού; Νομίζει κανείς ότι ο Θεός μας έπλασε δια ένα και μόνο σκοπό, να αντιπολιτευώμεθα, να πολεμώμεν και να κατεδαφίζωμεν πάσαν ανεξαιρέτως αρχήν είτε καλήν είτε κακήν".
Ύστερα από όλα αυτά δεν είναι να απορεί κανείς, αν "οι διαιρεμένοι Έλληνες και αιωνίως διαιρούμενοι και αναδιαιρούμενοι" έμειναν με σύνορα ώς την Ώθρυ, ενώ οι Ιταλοί αν και είχαν πολλές διχόνοιες και διαιρέσεις κατόρθωσαν να ενωθούν και να γίνουν ένα μεγάλο κράτος, οι Ιταλοί που μιλώντας για τους Έλληνες έχουν την παροιμιακή φράση "5 Έλληνες...10 αρχηγίες". Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΘΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΕΞ ΑΥΤΟΥ ΔΙΧΟΝΟΙΑ".
Διαπιστώνει ότι οι Έλληνες έχουν αμβλεία την αίσθηση της ηθικής δεοντολογίας και ότι συγχέουν την ηθική και πολιτική κρίση. Ύστερα από τον αγώνα του '21 μή έχοντας να επιδείξουν τίποτα άλλο, εκτός από πολιτική εξαχρείωση και ακαταστασία, προσπαθούν να δικαιολογηθούν αναζητώντας παρόμοια παραδείγματα από την ιστορία των άλλων πολιτισμένων χωρών ξεχνώντας ότι τα παραδείγματα εκείνα σπάνια τα βρίσκουμε εδώ κι εκεί και ότι είναι φαινόμενα παθολογικά ενός υγιούς οργανισμού.
ΚΙ ΟΜΩΣ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΙ ΛΑΟΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ, ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο "ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΟΣ ΠΟΛΟΣ" ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΕΚΑΝΑΝ ΑΓΩΝΕΣ ΑΙΩΝΩΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝ ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΘΕΣΠΙΣΟΥΝ ΤΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. ΕΠΕΙΤΑ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΑΠΕΧΟΥΝ ΠΟΛΥ Ο ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.
"Ο Άγγλος είναι σταθερός, ευσεβής, ουδαμώς νεωτεριστής, στέργων τα παρόντα, βραχυλόγος, αθόρυβος, ατάραχος, ανεπίδεικτος, δυσερέθιστος, δυσκοινώνητος, δύσκαμπτος, δύσπιστος, φιλαλήθης, πραγματικός, πρακτικός, εγκρατής, ειρηνικός, μετριοπαθής"...
Ενώ ο Έλληνας είναι...
"ασταθής, αψίκορος, ασεβής, νεωτεριστής, περιφρονητής του παρόντος, άστοργος προς τα καθεστώτα, ομιλητικός, κοινωνικός, αδολέσχης, ακρόχολος, θορυβώδης, ταραχοποιός, επιδεικτικός, ευερέθιστος, εύκαμπτος, φιλοψευδής, εύπιστος, ευφάνταστος, θεωρητικός, αεροβάτης, ακρατής, οξύθυμος, εμπαθής, φθονερός".
σημ.ιστολογιου μας : ο Ελληνας ομως ειναι Ελληνας ενω ο Αγγλος θα μεινει παντα Αγγλος και ο νοων νοειτω!
ΚΥΡΙΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΝΔΡΕΣ...ΤΟΣΟ ΕΓΩΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΡΧΟΙ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΛΙΒΑΝΙΖΟΥΝ. Η ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥΣ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ, ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΑΤΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΧΙΣΚΟΥΣ, ΠΟΥ ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ ΤΟ ΚΥΚΛΩΜΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΝ, ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΗΣΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΟΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΧΕΣ ΣΤΙΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ ΜΕΝΟΥΝ ΙΣΧΥΡΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ, ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑ, Η ΒΟΥΛΕΥΤΟΚΡΑΤΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙ ΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΕΙΡΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ. ΤΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΝΟΣΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ, ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ.
ΚΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΤΟ ΓΝΗΣΙΟΤΕΡΟ ΤΕΚΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΟΥ ΕΥΘΥΝΕΣ. ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ Ο ΒΕΡΝΑΔΑΚΗΣ: "Η ελευθεροτυπία είναι μέγιστο αγαθό, αλλά και κακό, όπλο φοβερό, κοφτερό και δίστομο μαχαίρι, ανάλογα με την καλή ή κακή χρησιμοποίησή του. Στον τόπο μας όμως γίνεται ως επί το πλείστον κακή χρήση της ελευθεροτυπίας. Και οι Έλληνες είναι ένα Έθνος που ΚΟΛΥΜΠΑ ΣΕ ΠΕΛΑΓΟΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ και ωκεανό πολιτευομένων και πολιτικών, "έθνος φύσει και θέσει εξημμένον, ευφάνταστον, ευαπάτητον, ανατραφέν δε και παιδευθέν μέχρι σήμερον αγυρτικώς και τοιουτοτρόπως, ως να μη δύναται να ζήση άνευ κολακείας, άνευ θυμιάματος, άνευ οιήσεως, άνευ τύφου". Επειδή λέγει την αλήθειαν δεν είναι παράξενο να τον λιθοβολήσουν εκτός αν προτιμήσει να γίνει ο ίδιος Τίμων ο μισάνθρωπος και πετώντας πέτρες να μην αφήσει κανέναν να τον πλησιάσει".
"Οι πολιτικοί με την εισαγωγή του συντάγματος, με τους διορισμούς των "ημετέρων" δημιούργησαν μια προνομιούχα νέα αριστοκρατία και "αντί της εις συντηρητικούς και προοδευτικούς ευκόσμου και σώφρονος καταστάσεως και διαιρέσεως του πολιτικού βίου μετέβαλαν την Ελλάδα εις πανδαιμόνιον διχονοίας και κομματικών παθών με αρχή και τέλος την αχαλίνωτη και αδιάντροπη ιδιοτέλεια. Και αυτή η ψευτοαριστοκρατία δεν είναι άλλοι παρά οι υπάλληλοι του κράτους από τον πρωθυπουργό ως τον κλητήρα. Επομένως το κράτος είναι διαιρεμένο σε δύο τάξεις, στους ελεύθερους - και αυτοί είναι οι υπάλληλοι - και στους δούλους και αυτοί είναι όσοι με τον ιδρώτα του προσώπου τους γεμίζουν το ταμείο του κράτους που το αδειάζουν οι άλλοι. Και σε κάθε νέα εκλογή των αντιπροσώπων του κράτους, εσμοί ολόκληρων νέων κηφήνων πειναλέων, για τους οποίους δημιουργούνται νέες θέσεις, εισορμούν στην συνταγματική πολιτεία και αφού αυτοί αδειάσουν το ταμείο τους διαδέχονται άλλοι πολύ περισσότερο πειναλέοι και ούτω καθεξής. ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟΣΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ ΟΣΟΥΣ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ".
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ, ΕΝΩ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ Ή ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΣ ΕΙΝΑΙ "ΤΕΡΑΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΝ", ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΟΠΛΑ, ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΥΞΙΔΑ, ΠΕΖΟΠΟΡΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΑΤΙΑ. ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ, ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΤΡΟΠΑΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ, ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΛΑΤΑΙΩΝ, ΟΣΑ ΔΙΔΑΧΤΗΚΑΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΑΝ ΤΑ ΔΙΔΑΧΤΗΚΑΝ. ΑΡΚΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ "ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΜΟΝΩΤΑΤΗ Η ΟΠΛΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ" ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΕΥΡΥ ΣΤΑΔΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΦΙΣΤΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΟΥΣΙΩΔΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΙΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΘΕΛΓΗΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.
ΚΑΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΠΛΑΣΕ Η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΥΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ:
"Όπως η σχολή των Ευελπίδων, όπως τόσα άλλα καθιδρύματα, τόσοι άλλοι θεσμοί, ει και καθ' εαυτούς χρήσιμοι και αναγκαίοι, διεστράφησαν όμως εις τας χείρας ημών και εξεφαυλίσθησαν, ούτω και το Πανεπιστήμιο από καθιδρύματος χρησίμου και εθνωφελούς κατήντησε και αυτό μία εκ των πέντε δέκα μεγάλων πληγών του πολιτικού ημών σώματος. Προ πολλών ήδη ετών το Πανεπιστήμιον δεν κάμνει ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟΝ, ΕΙ ΜΗ ΝΑ ΑΡΑΙΩΝΕΙ ΤΑΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΜΕΛΙΣΣΩΝ, ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΥΚΝΩΝΕΙ ΤΑΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΓΩΝ ΚΑΙ ΕΘΝΟΒΟΡΩΝ ΚΗΦΗΝΩΝ, ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ. Μειράκια αστοιχείωτα τα πλείστα ως προς τας γνώσεις, ανερμάτιστα δε ηθικώς και θρησκευτικώς ως εκ της ανατροφής και κοινωνικώς δε πολλάκις άξεστα, διερχόμενα αβρόχοις ποσίν ως επί το πολύ τα γυμνάσια του κράτους, εξ ών απολύονται συνήθως δια απειλών και ύβρεων εισέρχονται εις το Πανεπιστήμιον "με τα τσαρούχια" το δη λεγόμενον, όπου φυσιούνται και εξάπτονται και τυφούνται, και αντί να εγκύπτωσιν εις την σπουδήν και μελέτην της επιστήμης, μεταβάλλουσι το ανώτατο εκπαιδευτήριον εις κονίστραν άμουσον και αηδή άλλοτε μεν φατριαστικών, άλλοτε δε αγρίων πολιτικών διαδηλώσεων και οχλαγωγιών και θορύβων και ταραχών. Η πολιτική δε και κοινωνική παραλυσία έφθασε εις βαθμόν τοιούτον, ώστε οι μεν καθηγηταί κολακεύουσι τους φοιτητάς, οι δε πολιτικοί τους συνδαυλίζουν, οι δημοσιογράφοι τους εξυμνούν, η εξουσία τους τρέμει, και τα μειράκια πανίσχυρα και παντοδύναμα ούτω γινόμενα εξανίστανται κατά πάσης αρχής και επί τέλους στρέφουσι τα κανόνια των και κατ' αυτής της κυβέρνησης και κατά αυτού του θρόνου".
Από τους τελειόφοιτους των γυμνασίων λίγοι φοιτούν στο πανεπιστήμιο, ενώ οι άλλοι ζώντας μέσα στη "δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα της αηδούς πολιτικής" στρέφονται προς την θεσιθηρία, προς τα πολιτικά κόμματα και συχνάζουν στα γραφεία των υπουργών και επάρχων.
Ο Βερναδάκης εκτείνει τη δριμύτατη κριτική του και σε όλους γενικά τους Έλληνες που τους θεωρεί υπεύθυνους για την ανώμαλη πολιτική και κοινωνική κατάσταση του τόπου. "Αλλά τι να πει κανείς προς Θεού, δια τους άλλους ανθρώπους, τους υπαλλήλους, τους βουλευτές, τους δημοσιογράφους, όλους σχεδόν τους Έλληνες, οίτινες χαίρομεν και αγαλλόμεθα και σκιρτώμεν όχι όταν η ελληνική πολιτεία βαδίζει εν ειρήνη, εύτακτος και σωφρονούσα, αλλά όταν μαίνεται η αναρχία εν τω πανεπιστημίω, εν τη βουλή, εν τω τύπω απανταχού; Νομίζει κανείς ότι ο Θεός μας έπλασε δια ένα και μόνο σκοπό, να αντιπολιτευώμεθα, να πολεμώμεν και να κατεδαφίζωμεν πάσαν ανεξαιρέτως αρχήν είτε καλήν είτε κακήν".
Ύστερα από όλα αυτά δεν είναι να απορεί κανείς, αν "οι διαιρεμένοι Έλληνες και αιωνίως διαιρούμενοι και αναδιαιρούμενοι" έμειναν με σύνορα ώς την Ώθρυ, ενώ οι Ιταλοί αν και είχαν πολλές διχόνοιες και διαιρέσεις κατόρθωσαν να ενωθούν και να γίνουν ένα μεγάλο κράτος, οι Ιταλοί που μιλώντας για τους Έλληνες έχουν την παροιμιακή φράση "5 Έλληνες...10 αρχηγίες". Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΘΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΕΞ ΑΥΤΟΥ ΔΙΧΟΝΟΙΑ".
Διαπιστώνει ότι οι Έλληνες έχουν αμβλεία την αίσθηση της ηθικής δεοντολογίας και ότι συγχέουν την ηθική και πολιτική κρίση. Ύστερα από τον αγώνα του '21 μή έχοντας να επιδείξουν τίποτα άλλο, εκτός από πολιτική εξαχρείωση και ακαταστασία, προσπαθούν να δικαιολογηθούν αναζητώντας παρόμοια παραδείγματα από την ιστορία των άλλων πολιτισμένων χωρών ξεχνώντας ότι τα παραδείγματα εκείνα σπάνια τα βρίσκουμε εδώ κι εκεί και ότι είναι φαινόμενα παθολογικά ενός υγιούς οργανισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.