Διατί μας συμβαίνουν οι πειρασμοί

Την συμφοράν όταν την περιμένωμε από καιρόν, όσον και αν είναι ανυπόφορος, ευκολα γίνεται ελαφρειά, ακριβώς επειδή την περιμένομε. Η συμφορά όμως η οποία μάς ευρίσκει ξαφνικά χωρίς να την περιμένωμε και αν ακόμη είναι ελαφρειά, εν τούτοις γίνεται ανυπόφορος διότι μας ευρίσκει εξαφνικά και απροσδόκητα. Οταν λοιπόν εις μίαν συμφοράν η οποία αυτή καθ’εαυτή είναι φοβερά, προστεθή και το ότι μας συνέβη χωρίς να την περιμένωμε σκέψου πόσον ανυπόφορος γίνεται τότε και ξεπερνά κάθε όριον.

Συλλογισθήτε λοιπόν εις ποίαν κατάστασιν ευρίσκετο ο Ιώβ όπου τα έβλεπε με τα μάτια του...Αλλ’ όμως ούτε το θάρρος του έχασε, ούτε είπε: Διατί μου συνέβη αυτό το κακόν; Δεν είπε ούτε σκέφτηκε τίποτε αλλά υπέφερε όλα με γενναιότητα μολονότι έχασε όλα τα παιδιά του ύστερα από τόσην φροντίδα δι’αυτά.

Και δεν του εσυνέβησαν μόνο αυταί αι συμφοραί, διότι δεν πληγώνουν την ψυχήν μας τόσον αι συμφοραί τας οποίας δοκιμάζομεν όσον την πληγώνουν εκείνοι οι οποίοι μας εμπαίζουν δια τας συμφοράς μας. Αυτός όταν είδε τον εαυτόν του να περιπίπτει εις την εσχάτην πτωχείαν, αυτός ο οποίος έπραξε πάντοτε ενάρετα έργα, ενώ αντιθέτως έβλεπε να ευτυχούν άνθρωποι πονηροί και απατεώνες, δεν είπε κανένα λόγον από εκείνους που λέγουν οι ασθενείς εις την ψυχήν....Αλλά τούτο μόνο έλεγε: «Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλατο» (Ιώβ α΄21)...

Και εσύ όμως εάν σε στέρησε από τα χρήμαά σου ο κλέπτης, σύ μη στερήσεις τον εαυτόν σου από την σωτηρίαν. Διότι όταν οργίζεσαι εναντίον εκείνων από τους οποίους έπαθες κάποιο κακό, σύ επισύρεις εναντίον σου μεγαλύτερα κακά. Ο κλέπτης σε έρριψε ίσως στην πτωχείαν, σύ όμως ζημιώνεις τον εαυτόν σου ως κακούργος, εις το σπουδαιότερον όπου είναι η ψυχή. Εκείνος σε εστέρησε από πράγματτα εξωτερικά τα οποία σίγουρα θα τα έχανες κάποτε, σύ όμως αφαιρείς από τον εαυτό σου τον αιώνιον πλούτον. Σε ελύπησε ο διάβολος με την αφαίρεσιν των χρημάτων; Κάμε τον και σύ να λυπηθή ευχαριστώντας τον Θεόν και μη του δώσεις χαράν δείνοντάς του ότι ελυπήθης...Ο διάβολος, εάν σε ιδή να περιγελάς και να περιφρονής την ενέργειάν του θα παυση να σε πειράζει και δεν θα σε πλησιάσει πλέον...

Γιατί όμως ο διάβολος δεν εξηφάνισε και την γυναίκα του Ιώβ μαζί με τα παιδιά του; Επειδή ήξερε πολύ καλά ότι θα τον εβοηθούσε πολύ εις τα κακά τα οποία εμελετούσε εναντίον του. Εαν δηλαδή ο διάβολος εκατόρθωσε δια της γυναικός να διώξει τον Αδάμ από τον Παράδεισον πολύ περισσότερον δια της γυναικός θα ημπορούσε να υποτάξει στο θέλημά του τον Ιώβ, ο οποίος δεν ευρίσκετο στον Παράδεισο αλλά εις την κόπρον.

Ο Ιώβ όμως έλεγε στην γυναίκα του που τον παρότρυνε να βλασφημίση τον Κύριον. Δια ποίον λόγον μας έδωσε τα αγαθά εκείνα ο Θεός; Δια να μας πληρώσει κάποιαν αμοιβήν; Ουδεμίαν. Μας τα έδωσε από αγαθότητα και φιλανθρωπία. Εγώ γυμνός ευγήκα από την κοιλίαν της μητέρας μου γυμνός και θα αποθάνω. Ο διάβολος ενικήθη τελικά και απεχώρησε όταν κατέκοψε το σώμα του δικαίου Ιώβ με τας πληγάς όπου του επροξένησε. Τί σου συνέβη διάβολε; Διά ποίον λόγον φεύγεις; Δεν έγιναν όλα όπως ήθελες...;

Έφυγα, λέγει ο διάβολος, διότι έγιναν μεν όλα όσα ήθελα, ένα όμως το οποίον ήθελα περισσότερο από όλα τα άλλα αυτό δεν έγινε. Δεν εβλασφήμησε. Αφού αυτό δεν έγινε τίποτε δεν εκέρδισα. Αντιθέτως μάλιστα συνέβη το αντίθετο από εκείνο το οποίο ήθελα να επιτύχω. Δηλαδή ανέδειξα λαμπρότερον τον εχθρόν μου και έκανα σπουδαιότερον τον αντίδικόν μου.

Ο μακάριος και γενναίος εκείνος άνθρωπος ομιλεί προς όλους μας με τας συμφοράς του και μας συμβουλεύει να υπομένωμε με γενναιότητα τα κακά τα οποία μας ευρίσκουν και ποτέ να μη χάνωμε το θάρρος μας, όταν μας κτυπούν αι συμφοραί. Ποιά λοιπόν συγγνώμη θα υπάρξει δια εκείνον ο οποίος έπαθε μέρος μόνον από τας συμφοράς που υπέστη ο Ιώβ, και δεν ημπορεί να υπομείνει ευχαρίστως όλα τα κακά τα οποία είναι δυνατόν να εύρουν τους ανθρώπους;

Πολλοί λέγουν βεβαίως ότι ο τάδε ήτο καλός άνθρωπος εν τούτοις του συνέβησαν πολλά κακά. Διατί; Δια να μη πέσουν εις αλλαζονείαν δια το μέγεθος των θαυμάτων και των κατορθωμάτων τους. Δι’ αυτό επιτρέπει ο Θεός να παθαίνουν συμφοράς. Αλλά και δια να μη σχηματίζουν οι άλλοι την γνώμην οτι αυτοί κάνουν πράξεις που υπερβαίνουν την ανθρωπίνην φύσιν, δηλαδή γίνονται υπεράνθρωποι και τους θεωρήσουν ως Θεούς και όχι ανθρώπους. Και ακόμη δια να αποδεικνύεται η δύναμις του Θεού δια των αδυνάτων, με το να νικά και να καταβάλλει τους ισχυρούς, δια εκείνων οι οποίοι ευρίσκονται εις τα δεσμά, αυξάνοντας έτσι το κήρυγμα της Θείας Δυνάμεως.

Τέλος παραχωρεί ο Θεός να υποφέρουν αυτοί διαφόρους πειρασμούς δια να γίνεται περισσότερον φανερά η υπομονή τους, ότι δηλαδή εκτελούν τας εντολάς του Θεού, όχι δια να λάβουν ανταμοιβή. Και ακόμη ότι δεικνύουν εις Αυτόν τόση ευγνωμοσύνη, ώστε και μετά από τόσας συμφοράς, να Του εκδηλώσουν την ιδίαν αγάπην.

Αλλα παραδείγματα είναι αυτό του μακαρίου Δαβίδ που εξωρίσθη κάποτε από την πατρίδα του και εκινδύνευε να χάσει την ελευθερίαν του και την ζωήν του όταν ο στρατός ετάχθη με το μέρος του ακολάστου εκείνου νέου, του Αβεσσαλώμ του τυραννικού, όμως ούτε αυτός αγανάκτησε εναντίον του Θεού. Επίσης και ο προφ. Μωϋσής ηθέλησε κάποτε να βοηθήσει κάποιον αδικούμενο και διέτρεξε έσχατον κίνδυνος και έγνε εξόριστος από την πατρίδα του.

Δι’ αυτό και σύ, όταν πρόκειται να εκτελέσεις τον νόμον του Θεού, πρέπει να έχεις υπ’ όψιν σου ότι θα διατρέξεις πολλούς κινδύνους, ότι θα δεχθής πολλάς ζημίας, ότι θα δοκιμάσης πολλους θανάτους. Να μη παραξενεύεσαι, ούτε να χάνεις το θάρρος σου όταν συμβαίνουν αυτά. Διότι λέγει ο σοφός Σειράχ: «Τέκνον, ει προσέρχη δουλεύων Κυρίω Θεώ, ετοίμασον την ψυχήν σου εις πειρασμόν» (Σειρ. β΄1). Δηλαδη, παιδί μου εάν έρχεσαι να υπηρετήσεις τον Θεόν, προετοίμασε την ψυχήν σου να δοκιμάσει πειρασμούς. Κανείς από εκείνους οι οποίοι θέλουν να λαμβάνουν μέρος εις πυγμαχικούς αγώνας, χωρίς όμως να τραυματίζωνται, δεν περιμένει να φορέσει εις την κεφαλήν του τον στέφανον της νίκης.

Οταν λοιπόν κάμεις κάτι καλόν και σύ υποστής το αντίθετον ή αν ιδής κάποιον άλλον να παθαίνει το ίδιο να ευφραίνεσαι και να χαίρεις. Διότι η πράξις σου γίνεται αιτία μεγαλυτέρας απολαύσεως. Τότε μη δειλιάσεις και αποκάμεις αλλά μάλλον να γίνεις προθυμότερος εις την εκτέλεσιν αγαθών έργων. Και αν πολλάς φοράς ιδής τον διάβολον να γίνεται εμπόδιον εις τον έργον σουμ συ μη σταματήσεις αλλά πράξε όπως οι Απόστολοι που όταν εκήρυτταν, συγχρόνως εδέροντο ή εφυλακίζοντο, και όχι μόνον όταν διέφευγον τον κίνδυνον αλλά και μέσα εις τους κινδύνους εκήρυτταν την αλήθειαν με μεγάλην προθυμίαν.

(Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου)