Ὡς πότε θὰ «ἀνήκομεν εἰς τὴν», διεφθαρμένη πόρνη, «Δύσιν»;

Γράφει ὁ Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

«Τὸ χαράτσι, τὰ παιδιὰ

 μοναχὸς νὰ κρίνεις

ἄλλο νὰ στὰ παίρνουνε

κι ἄλλο νὰ τὰ δίνεις» (Κ. Βάρναλης).

Γύρω στὸ 970μ.Χ., ἕνα παπικὸ κάθαρμα, ὀνόματι Λιουτπράνδος, «ἐπίσκοπος» Κρεμόνας, ἀποστέλλεται στὴν Πόλη ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Ὄθωνα Α' τῆς Γερμανίας. (Εἶναι ἡ δεύτερη ἀποστολή του. Εἴκοσι χρόνια πρίν, τὸ 949, ἐγκωμίαζε μὲ ἐνθουσιώδεις μεγαλοστομίες τοὺς Βυζαντινούς. «Ξεπερνοῦν ὅλα τα ἔθνη σὲ πλοῦτο καὶ παιδεία», ἔγραφε τότε). Τὴν δεύτερη φορά, εὑρισκόμενος προφανῶς σὲ διατεταγμένη ὑπηρεσία ἐνίσχυσης τῆς παπικῆς προπαγάνδας καὶ διασυρμοῦ τοῦ Βυζαντίου στὴ Δύση, γράφει μὲ πρωτοφανὲς μίσος κατὰ τῶν Ἑλλήνων. Λιβελλογραφεῖ, χυδαιολογεῖ, συκοφαντεῖ τὸν αὐτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά, ἐπιδίδεται σὲ ἀπύλωτο ὑβρεολόγιο. («Μοχθηρὸν καὶ κακόβουλον» τὸν χαρακτηρίζει ὁ Παπαρρηγόπουλος, στὸν Ε’ τόμο τῆς ἱστορίας του (Σελίδες 118-134).

Ζήτησε, ἡ θυγατέρα τοῦ αὐτοκράτορα Ρωμανοῦ καὶ τῆς Θεοφανούς, νὰ δοθεῖ σύζυγος στὸ γιὸ τοῦ Ὄθωνα. «Τί εἶναι αὐτὰ ποῦ λές;» τοῦ ἁπαντὰ ὁ αὐτοκράτορας. «Μία πορφυρογέννητη, κόρη πορφυρογέννητου, νὰ παντρευτεῖ βάρβαρο; Ποτέ!!!». Σκύλιασε ὁ ἀχρεῖος. Στὸ τραπέζει ποὺ παρέθεσε ὁ Φωκᾶς τὸν ἔβαλε νὰ καθίσει στὴν ταπεινὴ 15η θέση. Οἱ ὕβρεις καὶ οἱ γελοῖοι χλευασμοί, τοῦ κοπρόνου Φράγκου, κατὰ τοῦ....

αὐτοκράτορα, στὶς ἐπιστολές του στὸν πάπα καὶ τὸν Ὄθωνα, καταλαμβάνουν ὁλόκληρες σελίδες. Τὸ κακὸ ὅμως, ἔγινε. Τὰ πλούτη τῆς Πόλης ἔγιναν γνωστὰ καὶ θάμπωσαν τοὺς Φράγκους. Ἡ ἐξαθλιωμένη, βάρβαρη καὶ σὲ δημογραφικὴ ἔκρηξη τελοῦσα Εὐρώπη, ἐπινοεῖ τὴν λύση: Σταυροφορίες, ἡ μεγαλύτερη ἀπάτη τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, ἡ πρώτη ἀποικιοκρατικὴ ἐξόρμηση τῆς Δύσης. Κλέφτες, λωποδύτες, πειναλέες μάζες, ἄγρια θηρία-οἱ Σταυροφόροι-ξεχύνονται στὴν Ρωμανία καὶ μὲ ἀποκορύφωμα τὸ 1204, λεηλατοῦν, βιάζουν, φονεύουν καὶ κακουργοῦν κατὰ τῶν «σχισματικῶν» Ἑλλήνων.

(Ὁ Παπαρηγόπουλος γράφει ὅτι μαζὶ μὲ τοὺς Φράγκους «συνέπραττον, εἰς τὴν δήωσιν καὶ τὴν ἀνηλεῆ καὶ κτηνώδη βιαιοπραγίαν, Πισᾶται, Γεννουαῖοι, Σικελοί, Ἀπουλοι, Οὖγγροι, Ἰσπανοί, Γερμανοί», ὅλη ἡ σημερινὴ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση).

Συγχρόνως, ὅσα ἀπ’ αὐτὰ τὰ τρισάθλια ὑποκείμενα, τοὺς Σταυροφόρους, ἤξεραν πέντε γράμματα, ἔγραφαν καὶ τοὺς «ἄθλους» τους, κείμενα ἀπύθμενου μίσους κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. (Τὸ ὁποῖο καλλιεργοῦσε καὶ ὑποδαύλιζε-ποιὸς ἄλλος;-τὸ θηρίο τῆς Ρώμης).

Μεταξύ των ἐμετικῶν κειμένων, στὰ ὁποῖα ξεχειλίζει ὁ φθόνος, ἡ κακία καὶ ἡ παλιανθρωπιὰ τῶν συντακτῶν τους κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί, κυρίως, κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, εἴναι και  κάποιου Γερμανοῦ «ἱεραποστόλου» ὀνόματι Brocardus. Αὐτὸς ὑπέβαλε τὸ 1332 ὑπόμνημα-μνημόνιο στὸ Φίλιππο ΣΤ’ τῆς Γαλλίας, στὸ ὁποῖο ἐξηγεῖ πῶς θὰ γίνει, ἡ τελειωτικὴ αὐτὴ τὴ φορά, διάλυση τοῦ Βυζαντίου καὶ ὁ βίαιος ἐκλατινισμὸς τῶν Ἑλλήνων.

Ὁ ψευτοϊεραπόστολος προτείνει πέντε μέτρα, γιὰ νὰ παραμείνουν αἰώνια τα ἐδάφη τῆς Ρωμηοσύνης στὴ Δύση καὶ νὰ ὑποταχθοῦν ὁλοκληρωτικὰ οἱ Ἕλληνες.

(Τὰ ἀποσπάσματα τὰ μετέφρασε ὁ Κυρ. Σιμόπουλος καὶ περιέχονται στὸ βιβλίο τοῦ «Ξενοκρατία, Μισελληνισμὸς καὶ Ὑποτέλεια», σέλ. 249-251).

Πρώτον: Ἐκκαθάριση τοῦ «ἐσωτερικοῦ μετώπου». Ὅλοι οἱ Λατίνοι ποὺ ἀπαρνήθηκαν τὴν «καθολικὴ πίστη» καὶ τὴν «ρωμαϊκὴ Ἐκκλησία» μὲ λόγο ἢ ἔργο καὶ προσχώρησαν στὴ γραικικὴ ἀπιστία, θὰ καταγγέλονται ὡς αἱρετικοὶ καὶ ἢ θὰ θανατώνονται ἀπὸ τὴν ἱερὰ ἐξέταση ἢ θὰ ἐξορίζονται διὰ βίου.

Δεύτερον: Ὅλοι οἱ Ἕλληνες μοναχοί, οἱ ὀνομαζόμενοι καλόγεροι, θὰ ἐκδιωχθοῦν ἀπὸ τὰ κατακτημένα ἐδάφη καὶ θὰ διασκορπιστοῦν σὲ διάφορες χῶρες τῆς Δύσης, ἐκτὸς ἂν ἀποκηρύξουν δημόσια τὴν πλάνη τους καὶ δηλώσουν πίστη στὸν πάπα (Δοκάρι στὰ μάτια τῶν Δυτικῶν, καὶ τότε καὶ τώρα, ὁ ὀρθόδοξος μοναχισμός).

Τρίτον: Γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν ὅλοι οἱ «Γραικοὶ» (ἀπὸ τὸν λεγόμενο Καρλομάγνο καὶ ἐντεῦθεν ἔτσι μᾶς ὀνομάζουν περιφρονητικὰ οἱ Φράγκοι), στὴν «ὀρθὴ πίστη», στὸν καθολισμό, καὶ νὰ κοπεῖ ὁριστικὰ ὁ δρόμος ἐπιστροφῆς στὴ δογματικὴ πλάνη, πρέπει νὰ ξεχάσουν τὴν γλώσσα τους. Νὰ μὴν μιλᾶνε καὶ νὰ μὴν καταλαβαίνουν ἑλληνικά. (Γι’ αὐτὸ ἀγωνιζόμαστε κατὰ τῶν γλωσσοκτόνων βιβλίων τάχα καὶ Γλώσσας τοῦ Δημοτικοῦ. Χωρὶς τὴν γλώσσα, φραγκεύουμε μέσα σὲ μία γενιά). Γιὰ τὴν ριζικὴ αὐτὴ λύση, συνεχίζει ὁ Γερμανός, θὰ ἀπαγορευτεῖ ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ θὰ ἐπιβληθεῖ ἡ διδασκαλία ἀποκλειστικά των λατινικῶν (σ.σ. σήμερα τῶν ἀγγλικῶν). «Τὰ παιδιὰ τῶν Ἑλλήνων πρέπει νὰ μαθαίνουν μόνο τὴν δική μας γλώσσα, ὥστε νὰ διαβάζουν τὰ δικά μας μόνο βιβλία, νὰ μαθαίνουν τὶς πλάνες τους καὶ νὰ ἐνστερνίζονται τὴν ἁγία μας πίστη καὶ τὸ σωστὸ δόγμα».

Τέταρτον: Ὅλα τα βιβλία ποὺ ὑπερασπίζονται τὸ ἀνατολικὸ χριστιανικὸ δόγμα, πρέπει νὰ καοῦν. (Ὁ ἀπόγονός του, ὁ Ἀδόλφος, υἱοθέτησε τὴν συμβουλή του). Οἱ Ἕλληνες ἔχουν βιβλία σύγχρονα καὶ παλαιότερα, ποὺ περιέχουν πλάνες σχετικὰ μὲ τὴ «ρωμαϊκὴ Ἐκκλησία» καὶ πολλὲς βλασφημίες εἰς βάρος τῶν τέκνων της. Ὅλα αὐτὰ τὰ βιβλία θὰ ἀναζητηθοῦν μὲ ζῆλο καὶ ἐπιμονὴ ἀπὸ εἰδικευμένα γι’ αὐτὸ τὸ ἔργο ἄτομα, θὰ συγκεντρωθοῦν καὶ θὰ ριχτοῦν στὴν πυρά. Γιὰ τὴν συλλογή τους θὰ χρησιμοποιηθοῦν ὅλα τα μέσα, ἀπὸ τὴν τρομοκρατία ὡς τὸν ἀφορισμό.

Πέμπτον: Εἰδικὰ στὴν Κωνσταντινούπολη θὰ συγκεντρωθεῖ βιαίως, στὴν Ἁγία Σοφία, ὁλόκληρος ὁ ὀρθόδοξος κλῆρος καὶ ἀπὸ τὸν λαὸ ἕνα τουλάχιστον ἄτομο ἀπὸ κάθε οἰκογένεια. «Καὶ μετὰ τὸ κήρυγμα θὰ κληθοῦν ὅλοι νὰ δηλώσουν διὰ βοῆς ὅτι προσχωροῦν στὸ δικό μας δόγμα ὅτι συμφωνοῦν γιὰ τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν κι ὅτι ὑποτάσσονται στὴ ρωμαϊκὴ Ἐκκλησία καὶ τὸν πατέρα μας, τὸν πάπα...». (Ἃς τὰ διαβάζουν αὐτὰ οἱ ἡμιμαθεῖς τῆς προοδομανίας, οἱ δωδεκαθεϊστὲς καὶ λοιποὶ ἐκκλησιομάχοι. Ἃς βλέπουν τὴν κατάντια τῶν Οὐκρανῶν, ποὺ ἐκλιπαροῦν τοὺς Φράγκους καὶ τὴν ἀγερωχία καὶ λεβεντιὰ τῶν ὀρθοδόξων Ρώσων. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι, ὄχι μόνο ἡ ἐλπίδα μας γιὰ ἀνάσταση τοῦ Γένους, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀπαράθραυστος ἀσπίδα μας. Ἂν ὑποτασσόμεθα τότε στὴν «λατινικὴν καλύπτραν»-πράγμα ποὺ καὶ σήμερα ἐπιχειρεῖται μὲ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ μὲ τοὺς ἡμέτερους μεταπατερικοὺς λακέδες ποὺ τὸν δορυφοροῦν-τὸ ὄνομα τῶν Ἑλλήνων θὰ ἦταν καταχωνιασμένο στὰ σκονισμένα ράφια τῶν βιβλιοθηκῶν).

Ὁ Γερμανὸς «ἱεραπόστολος» εἶναι ὁ πρῶτος στὴν παγκόσμια ἱστορία, ποὺ εἰσηγεῖται συστηματική, «ἐπιστημονική», Γενοκτονία. Εἶναι ὁ πρῶτος ποὺ σχεδιάζει πνευματικὴ ἐκμηδένιση, ἐθνικὸ καὶ φυλετικὸ ἀφανισμό. Τὸ σχέδιο του ἐφαρμόσθηκε στὴν ἀμερικανικὴ ἤπειρο, στὴ νότια μέσω τῶν Ἰσπανῶν «κονκισταδόρων (=κατακτητῶν) καὶ στὸν βορρᾶ μὲ τοὺς τυχοδιῶκτες κάου-μπόυ.

(Ἡ σφαγὴ καὶ ἡ πολιτιστικὴ καταστροφὴ τῶν ἰθαγενῶν της Ἀμερικῆς εἶναι ἕνα γεγονὸς ποὺ ἀποσιωπᾶται ἐπιμελῶς. Οἱ Ἰσπανοὶ καταχωνιάζουν τὰ ἐγκλήματά τους. Πέραν τῶν σφαγῶν, κατέφευγαν καὶ στὶς προγραμματισμένες διασταυρώσεις μὲ συστηματικὸ βιασμὸ τῶν ἰθαγενῶν γυναικὼν γιὰ τὴ δημιουργία μιᾶς φυλῆς μιγάδων, ποὺ ἐξαιτίας τῶν βιολογικῶν καὶ ἀνθρωπομορφικῶν της χαρακτηριστικῶν ξέκοβε ἀπὸ τὶς ἐθνολογικές της ρίζες καὶ δεχόταν τὴν ἐπιρροὴ τοῦ ξένου δυνάστη. Οἱ ἐξ Εὐρώπης Ἀμερικανοί, ὄχι μόνο δὲν ἔνιωσαν τύψεις γιὰ τὴν Γενοκτονία, ἀλλὰ τὴν μεταμόρφωσαν σὲ πολιτιστικὸ κεφάλαιο, ἐντάσσοντας τὴ στὶς ἡρωικὲς περιόδους τῆς ἱστορίας τῶν ΗΠΑ, ὅπως ἐκφράζεται στὰ γουέστερν). Τὰ ἴδια ἔκαναν οἱ Γάλλοι στὴν Ἀλγερία, οἱ Ἄγγλοι στὶς ἀποικίες του ἀνὰ τὸν κόσμο, οἱ Ὀλλανδοί, Βέλγοι, Γερμανοὶ καὶ λοιποὶ «ἑταῖροι» μας στὴν Ἀφρική, ὁ Χίτλερ στὴν Ρωσία, στὴν Ἑλλάδα καὶ στὶς χῶρες των μὴ Ἀρείων, ποὺ κατακτοῦσε. Τὰ ἴδια κάνουν καὶ πάλι μὲ τὰ μνημόνια στὴν πατρίδα μας, χρησιμοποιώντας βεβαίως τοὺς χρήσιμους «Κουίσλιγκ».

Τὸ ἐρώτημα πού γεννιέται εἶναι: τί δουλειὰ ἔχουμε ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες στὴν Φραγκογερμανικὴ Ἕνωση; Γιατί παραμένουμε σ’ αὐτὴν τὴν φιδοφωλιά; Ὡς πότε «θὰ ἀνήκομεν», δηλαδὴ θὰ σκύβουμε ταπεινωμένοι καὶ κατασυκοφαντημένοι τὸ κεφάλι, στὴν διεφθαρμένη πόρνη, «τὴν Δύσιν»;