Η άγνοια του Θεού...

Αναισθησία καί μωρία τής ψυχής είναι η άγνοια τού Θεού. Γιατί τό κακό γεννιέται από τήν άγνοια,ενώ τό αγαθό έρχεται στους ανθρώπους από τήν γνώση τού Θεού καί σώζει τήν ψυχή. Αν λοιπόν δέν προσπαθείς να πραγματοποιήσεις τά δικά σου θελήματα,αλλά παραμένης άγρυπνος καί γνωρίζεις τό θέλημα τού Θεού,τότε έχεις τόν νού σου προσηλωμένο στίς αρετές. Αν όμως φροντίζεις να κάνεις τις κακές σου επιθυμίες γιά χάρη τής οποιασδήποτε ηδονής, τότε είσαι σαν μεθυσμένος από τήν άγνοια τού Θεού καί χάνεσαι σαν τά άλογα ζώα,γιατί δέν συλλογιζεσαι τίς μετά θάνατον τιμωρίες.

Προσταγή τού Θεού είναι,οσο μεγαλώνει τό σώμα κατά τήν ηλικία,να γεμίζει η ψυχή από νού,για να βλέπει ο άνθρωπος τό καλό καί τό κακό καί νά διαλέξει. Η ψυχή όμως που δέν διαλέγει τό καλό, δέν έχει νού. Επομένος όλα τά σώματα έχουν ψυχή,όλες οι ψυχές όμως δέν έχουν νού. Γιατί ο νούς που αγαπά τόν θεό υπάρχει στούς φρονιμους καί οσιους καί δίκαιους καί καθαρούς καί αγαθούς καί ελεήμονες καί ευσεβείς. Καί η παρουσία τέτοιου νού βοηθά τόν άνθρωπο να πλησιάσει τόν θεό.

Κανένας αγαθός άνθρωπος δέν είναι αισχρός. Αλλά εκείνος που δέν είναι καλός,είναι οπωσδήποτε κακός καί φίλος τού σώματος. Πρώτη αρετή τού ανθρώπου είναι η περιφρόνηση τής σάρκας. Γιατί ο αποχωρισμός από τά πρόσκαιρα καί φθαρτά καί υλικά,που γίνεται με τήν θέλησή μας καί όχι εξ αιτίας τής φτώχειας, μας κάνει κληρονόμους τών αιωνίων καί αθανάτων αγαθών.