Κύριε μου γιατί (;;;)...

Κύριε,
Απόψε Σού ζητώ να δώσης μια απάντηση σε όλους εμάς που αδιάκοπα, καθημερινά ρωτάμε:

ΓΙΑΤΙ;

ΓΙΑΤΙ η δοκιμασία;

ΓΙΑΤΙ η αναπάντεχη αρρώστια;
ΓΙΑΤΙ ο αιφνίδιος η ο πρόωρος θάνατος;

ΓΙΑΤΙ τόσες Θεομηνίες;

ΓΙΑΤΙ τόσος πόνος;

Δεν μ’ ακούς, Κύριε;
Γιατί σωπαίνεις ακόμα;
Καί γιατί με κοιτάς θλιμμένα;

Καταλαβαίνω... Δεν ξέρω τι λέω... Ούτε σε
    Π Ο Ι Ο Ν...

Κύριε Μακρόθυμε,
Πάρε το «πικραμένο, βλάσφημο ΓΙΑΤΙ» από τα χείλη μου και βάλε στη θέση του στίχους ψαλμικούς, ύμνους δοξολογίας: «Επί τω Κυρίω πέποιθα».

Έχω εμπιστοσύνη στον Κύριο, πιστεύω ακράδαντα ότι στέλνει στη ζωή μου ο,τι καλύτερο, ο,τι ανώτερο, ο,τι ωφελιμότερο.

Βοήθησε να ταπεινώσω το υπεραιρόμενο εγώ μου και ν’ αντικαταστήσω το «χιλιοειπωμένο, μίζερο ΓΙΑΤΙ» με το σπάνιο «ΔΟΞΑ ΣΟΙ!».

Θάρθει, τότε, η γαλήνη Σου στην καρδιά μου.

Η γλυκειά παρηγοριά Σου..

Θάναι η ζήση μου όλη ένας ύμνος
αγγελικός, ένα κομμάτι παραδείσιας ζωής

Δόξα τω Θεώ περί πάντων...
Κύριε Ιησού Χριστε ο Θεός, εκουσιως ο Σταυρός(!!!)