ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΒΑΛΑΣ

Βοήθεια από τον Θεό

Ου μην δε αλλά εγώ δεηθήσομαι Κυρίου, Κυρίου Δε των πάντων δεσπότην επικαλέσομαι, τον ποιούντα μεγάλα και ανεξιχνίαστα, ένδοξάτε και εξαίσι, ων ουκ έστιν αριθμός, τον διδόντα υετόν επί την γην, αποστέλλοντα ύδωρ επί την υπ' ουρανόν, τον ποιούντα ταπεινούς εις ύψος, και απολωλότας εξεγείροντα διαλλάσσοντα βουλάς πανούργων, και ου μη ποιήσουσιν αι χείρες αυτών αληθές.
Ο καταλαμβάνων σοφούς εν τη φρονήσει, βουλήν δε πολυπλόκων εξέστησεν - ημέρας συναντήσεται αυτοίς σκότος, το δε μεσημβρινόν ψηλαφήσαισαν ισα νυκτί. Απολούντο δε εν πολέμω, αδύνατος δε εξέλθοι εκ χειρός δυνάστου.
Ειη δε αδύνατω ελπίς, αδίκου δε στόμα εμφραχθείη.
Μακάριος δε άνθρωπος, ον ήλεγξεν ο Κύριος, νουθέτημα δε Παντοκράτορος μη απαναίνου.
Αυτός γαρ αλγείν ποεί και πάλιν αποκαθίστησιν έπαισε, και αι χείρες αυτού ιάσαντο.
Εξάκις εξ αναγκών σε εξαλείται, εν δε τω εβδόμω ου μη αψηταί σου κακόν.
Εν λιμώ ρύσεταί σε εκ θανάτου, εν πολέμο δε εκ χειρός σιδήρου λύσει σε.
Από μάστιγος γλώσσης σε κρύψει, και ου μη φοβηθής από κακών έρχομένων.
Αδίκων και ανόμων καταγελάση, από δε θηρίων ου μη φοβηθής. Θήρες γαρ έγριοι ειρηνεύσουσί σοι.
Είτα γνώση ότι ειρηνεύσει σου ο οίκος, η δε δίαιτα της σκηνής σου ου μη αμάρτη.
Γνώση δε ότι πολύ το σπέρμα σου, τα δε τέκνα σου έσται ώσπερ το παμβάτατον του αγρού.
Ελεύση δε εν τάφω ώσπερ σίτος ώριμος κατά καιρόν θεριζόμενος η ώσπερ θημωνία άλωνος καθ ώραν συγκομισθείσα.
Ιδού ταύτα ούτος εξιχνιάσαμεν, ταύτα έστιν α ακηκόαμεν συ δε γνώθι σεαυτώ ει τι έπραξας..
(όπου κάνουμε τον σταυρό μας).
Αμήν.