Κάποιος γέροντας ρώτησε κάποια από τα πνευματοπαιδια του...

- Ποιος από σας μπορεί να μου πει πώς μπορούμε να διακρίνουμε τη στιγμή που τελειώνει η νύχτα και αρχίζει η ημέρα;

- Εγώ θα έλεγα, απάντησε πρόθυμα ένας μαθητης, ότι η νύχτα τελειώνει τη στιγμή εκείνη, κατά την οποία, βλέποντας κανείς ένα ζώο από μα-
κριά, μπορεί να διακρίνει αν είναι πρόβατο ή λύκος.

- Όχι, είπε ο διδάσκαλος.
Τότε απάντησε ένας άλλος μαθητής και είπε:

- Η αρχή της ημέρας τότε θα 'ναι όταν, βλέποντας από μακριά ένα δέντρο, μπορει να πει κανείς αν είναι συκιά ή ροδακινιά.

- Ούτε αυτό, επέμενε ο διδάσκαλος.
- Μα επιτέλους, ρώτησαν με τη σειρα τους οι μαθητές, πώς μπορεί να καταλάβει κανείς πότε τελειώνει η νύχτα και αρχίζει η ημέρα;

Τότε, με επιβλητικό ύφος, απάντησε ο διδάσκαλος:

- Όταν, κοιτάζοντας στο πρόσωπο έναν οποιονδήποτε άνθρωπο, βλέπεις ότι είναι αδελφός σου. Διότι, πράγματι, εάν δεν μπορέσεις να το καταλάβεις αυτό, όποια ώρα της ημέρας κι αν είναι, όλο νύχτα θα είναι...





Εάν λοιπόν θελήσουμε να αλλάξουμε, να βελτιωσουμε, να μεταμορφώσουμε τον κόσμο, να έχουμε υπ' όψιν μας ότι, πριν απ' όλα, πρέπει να ξαναβάλουμε τον άνθρωπο στη σωστή του θέση, να αλλάξουμε δηλαδή και να ξαναμορφώσουμε τον ίδιο τον άνθρωπο.

Για να μην είναι ο άνθρωπος «κωμωδός», αλλά χαριτωμένος, θα πρέπει να στέκει υπό την αιγίδα της Πνευματικής ζωής που πηγάζει μέσα από την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη και όχι εγωιστικα μόνος του. Θα πρέπει να είμαστε μια εικόνα που για να την αντιληφθεί ο άλλος θα υπάρχει ανάγκη κατάλληλου φωτισμού  άνωθεν εκ Του Πατρός των Φώτων

Ο κόσμος έχει ανάγκη όχι από άτομα που τρέφονται με ψευδαισθήσεις, αλλά από ανθρώπους συνεπείς που αναγνωρίζονται στο πρόσωπο του αδελφού τους με την εν Χριστώ αγάπη, ανοχή και υπομονή.

"Η Πίστης ημών υπομονή κατεργαζεται"...


Ψαλ. 1,1 Μακάριος άνήρ, ός ούκ έπορεύθη έν βουλή άσεβών καί έν όδώ άμαρτωλών ούκ έστη καί έπί καθέδρα λοιμών ούκ έκάθισεν.

Ψαλ. 1,1 Τρισευτυχισμένος και ευλογημένος από τον Θεόν είναι ο άνθρωπος εκείνος, που δεν επορεύθη ποτε δρόμον σύμφωνα με τας σκέψεις και τα θελήματα των ασεβών ανθρώπων και ούτε προς στιγμήν δεν εστάθη εκεί, όπου διέρχονται οι αμαρτωλοί, ούτε εκάθισε να λάβη μέρος εις συναναστροφάς ανθρώπων, που είναι διεφθαρμένοι και διαφθείρουν την κοινωνίαν.

Ψαλ. 1,2 άλλ᾿ ή έν τώ νόμω Κυρίου τό θέλημα αύτού, καί έν τώ νόμω αύτού

μελετήσει ήμέρας καί νυκτός.

Ψαλ. 1,2 Αλλ' εξ αντιθέτου με όλην του την καρδίαν έχει δώσει την θέλησίν του και την σκέψιν του στον νόμον του Κυρίου και τον Νομον αυτόν θα μελετά ημέραν και νύκτα.

Ψαλ. 1,3 καί έσται ώς τό ξύλον τό πεφυτευμένον παρά τάς διεξόδους τών

ύδάτων, ό τόν καρπόν αύτού δώσει έν καιρώ αύτού, καί τό φύλλον αύτού ούκ άπορΡυήσεται· καί πάντα, όσα άν ποιή, κατευοδωθήσεται.

Ψαλ. 1,3 Αυτός θα ομοιάζη με το δένδρον που είναι φυτευμένον εις τα πλούσια τρεχούμενα νερά και το οποίον θα αποδώση τους ωρίμους καρπούς του εις τυν καταλληλον καιρόν, τα δε φύλλα του ποτέ δεν θα πέσουν. Ετσι και ο άνθρωπος ο αφωσιωμένος στον νόμον του Θεού. Ολα τα έργα, που θα επιχειρή, θα έχουν με την ευλογίαν του Θεού αίσιον πέρας.

Ψαλ. 1,4 ούχ ούτως οί άσεβείς, ούχ ούτως, άλλ᾿ ή ώσεί χνούς, όν έκρίπτει ό

άνεμος άπό προσώπου τής γής.

Ψαλ. 1,4 Δεν θα συμβαίνη όμως το ίδιον και μέ, τους ασεβείς, όχι· αλλά αυτοί θα ομοιάζουν σαν το χνούδι, το οποίον παρασύρει ο άνεμος και το εξαφανίζει από το πρόσωπον της γης, από τα μάτια των ανθρώπων.

Ψαλ. 1,5 διά τούτο ούκ άναστήσονται άσεβείς έν κρίσει, ούδέ άμαρτωλοί έν

βουλή δικαίων·

Ψαλ. 1,5 Δια τούτο, ηθικώς αδύνατοι και άτολμοι, οι ασεβείς δεν θα έχουν το σθένος να σταθούν όρθιοι ενώπιον του Κυρίου κατά την μέλλουσαν κρίσιν. Ούτε και οι αμαρτωλοί θα τολμήσουν, να παρουσιασθούν εις την σύναξιν των δικαίων.

Ψαλ. 1,6 ότι γινώσκει Κύριος όδόν δικαίων, καί όδός άσεβών άπολείται.

Ψαλ. 1,6 Διότι ο Κυριος γνωρίζει τον δρόμον, την συμπεριφοράν και τα έργα των δικαίων και τους προστατεύει, ενώ οι ασεβείς εγκαταλείπονται από τον Θεόν, καταλήγουν εις την απώλειαν τα έργα των και αυτοί οι ίδιοι.

Παιδιά μου αγαπητά να προσέχετε....