Η Ρωσία πλήρωσε "ακριβά" τους Ολυμπιακούς του Σότσι

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σότσι αναμφίβολα αποτέλεσαν το σημαντικότερο γεγονός για την Ρωσία το 2014. Ήταν μια εξαιρετική προσπάθεια να παρουσιάσει τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και το έκανε. Αποδείχθηκαν δαπανηροί, αλλά αυτό δεν ενδιέφερε την Μόσχα, αφού άφησε πίσω της μια πόλη-στολίδι για την οποία μιλάει όλος ο πλανήτης.
Κόστισαν 50 δισ. $ (rt.com 04, 2013). Η θερινή Ολυμπιάδα κόστισε στο Λονδίνο το 2012 19 δισ.$ και στο Πεκίνο 40 δισ.$.το 2008. Αλλά στο Σότσι κτίστηκε μια ολόκληρη πόλη, σχεδόν από το μηδέν.
Αυτό που "πόνεσε" την Ρωσία και ειδικά τον Β.Πούτιν είναι ότι οι δυτικοί χρησιμοποίησαν το Σότσι ως αντιπερισπασμό στην "κατάληψη" της Ουκρανίας.
Το Σότσι ήταν προσωπικό στοίχημα του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν για να παρουσιάσει το νέο ισχυρό και σύγχρονο πρόσωπο της Ρωσίας.
Μιας χώρας που μέσα σε μια δεκαπενταετία κατάφερε να ορθοποδήσει οικονομικά, να αρθρώσει γεωστρατηγικό λόγο με αξιώσεις και να ενισχύσει τις ένοπλες δυνάμεις της.
Όπως ανέφεραν διεθνή δημοσιεύματα (National Post February 7, 2014) «για τον Πούτιν οι Αγώνες ήταν προσωπική υπόθεση. Οι Ολυμπιακοί του Σότσι συμβόλιζαν την επιστροφή της Ρωσίας στα πράγματα».

Και όλοι συμφώνησαν σε αυτό: Αυτός που χάλασε νικηφόρα τα σχέδια της Δύσης σε Συρία και Ιράν παρακολουθούσε από τη θέση των επισήμων την τελετή έναρξης, από τη θέση του νικητή.
Η Ρωσία πλέον χαράσσει και επιβάλλει τη δική της πολιτική της στο γεωστρατηγικό πεδίο ενώ ταυτόχρονα στέκεται επικεφαλής σε γεγονότα που στρέφουν το βλέμμα θαυμασμού της διεθνούς κοινής γνώμης επάνω της, για το δύσκολο έργο που έφερε εις πέρας.
Το εξωτερικό χρέος της χώρας βρίσκεται μόλις στο 10,5% του ΑΕΠ.
Και όλα αυτά ενώ διέσωσε τη ρωσική θέση στην Συρία, φέρνοντας τον Αμερικανό πρόεδρο Barack Obama σε δύσκολη θέση, έσωσε το Ιράν μη επιτρέποντας νέες πιο σκληρές κυρώσεις εναντίον του οδηγώντας την κατάσταση στην Γενεύη, δημιούργησε ένα νέο οικονομικό πόλο με την Ευρασιατική Ένωση αλλά και την BRICS  και μέχρι πριν από λίγο φιλοξενούσε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Και τους φιλοξένησε με απόλυτη ασφάλεια, παρά τις απειλές των Τσετσένων αυτονομιστών. Η Δύση "περίμενε στη γωνία" για κάποιο τρομοκρατικό κτύπημα, έτοιμη να μιλήσει για καταστροφή τους Ολυμπιακούς. Κανείς όμως δεν διανοήθηκε να το κάνει.
Η Δύση όμως καιροφυλακτούσε στη γωνία. Η Ρωσία έριξε όλη την προσοχή της στο Σότσι που δεν πρόσεξε, ή δεν πρόσεξε όσο θα έπρεπε, ότι κάπου εκεί στις αρχές Δεκεμβρίου κάποιοι προετοίμαζαν καταστάσεις όταν ο Πούτιν δεν «κοιτούσε».
Με τις διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ουκρανού προέδρου Viktor Yanukovich, και της αντιπολίτευσης να αποτυγχάνουν στις 14 Δεκεμβρίου και με χιλιάδες διαδηλωτών να ζητούν να υπογράψει το σύμφωνο εισδοχής στην Ε.Ε. (EU integration deal) ή να σηκωθεί και να φύγει η πορεία προς την γενικευμένη ανωμαλία είχε χαραχτεί στους δρόμους του Κιέβου.
«Θα μεταχειριστείτε τον  Yanukovich ως εν δυνάμει δικτάτορα» ήταν το σύνθημα που δόθηκε από τα δυτικά κέντρα. «Και αν ακόμη δεν είναι θα τον εξωθήσετε να γίνει». Οι διαδηλώσεις θέριεψαν αλλά η Ρωσία προετοιμαζόταν για το Σότσι και όταν αυτό ξεκίνησε δόθηκε το σύνθημα για γενική εξέγερση.
Εκείνη την ώρα ο Πούτιν έπρεπε να διαλέξει: Ή το στοίχημά του ή Ουκρανία. Θεώρησε ότι είχε χρόνο για την Ουκρανία αλλά δεν ήταν ακριβώς έτσι.
Το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου ο Ουκρανός πρόεδρος, ο δημοκρατικά εκλεγμένος Ουκρανός πρόεδρος, έφευγε ως κυνηγημένος τριτοκοσμικός δικτατορίσκος από το Κίεβο (έπεσαν πυροβολισμοί στην αυτοκινητοπομπή του) και την Κυριακή ήταν η ημέρα λήξης των χειμερινών Ολυμπιακών.
Η Δύση «την είχε φέρει» στον Πούτιν. Τον «κτύπησε» στο πιο ευαίσθητο γεωστρατηγικό σημείο του, μετά από μια σειρά μεγάλων γεωστρατηγικών επιτυχιών: Γεωργία, Τατζικιστάν, Κιργιστάν Καζακστάν, Λευκορωσία, Σερβία και βέβαια, Ουκρανία: Ολες είχαν γυρίσει στην "αγκαλιά" της Μόσχας και πολλές άλλες πλέον όχι απλά σέβονται και υπολογίζουν, αλλά "ξεκινάνε" από την Μόσχα σε όλο τον πλανήτη: Βενεζουέλα, Περού, Βολιβία, Αίγυπτος, Αλγερία κλπ κλπ.
Και δεν ήταν μόνο η γεωστρατηγική ζημιά που υπέστη στην Ουκρανία, με την αντιπολίτευση να έχει καθαιρέσει ένα εκλεγμένο πρόεδρο και να απειλεί με τιμωρία τον πληθυσμό της Κριμαίας. Ήταν η ζημιά στην επικοινωνιακή εικόνα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Μπορεί ο κόσμος να έβλεπε καταβάσεις, θεαματικά άλματα από βατήρες, παγοδρομίες, σε μια έξοχη σκηνοθετημένη και ομολογουμένως φοβερή προσπάθεια της Ρωσίας, αλλά όλοι σκέφτονταν την Ουκρανία, ακόμα και οι ίδιοι οι Ρώσοι.
Και τη σκέφτονταν στον τηλεοπτικό χρόνο. Δυστυχώς, για τον Πούτιν,  τους Αγώνες επισκίασαν οι τρομερές οδομαχίες του Κιέβου.
Το τηλεοπτικό κοινό έβλεπε περισσότερο τις μεσαιωνικού τύπου μάχες με τους διαδηλωτές και την Αστυνομία, παρά τις χιονοδρομίες. Και αυτό ήταν ένα τρομερό χτύπημα όχι μόνο για τον Πούτιν αλλά και για όλη τη Ρωσία. Ο Σεργκέι Λαβρόφ, η «αλεπού της διπλωματίας» έλαμψε δια της απουσίας του, τις κρίσιμες εκείνες ώρες, θυμίζοντας έντονα τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Ε. Βενιζέλο. Η Μόσχα πιάστηκε στον ύπνο.
Ενώ ήταν μπροστά από τις εξελίξεις στο θέμα της Συρίας, του Ιράν και αλλού, στα μέσα  Φεβρουαρίου (mid.ru 20-02-2014) και ενώ η Ουκρανία "καιγόταν" ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών ταξίδευε στο  Κουβέιτ, αφήνοντας δύο άλλους υπουργούς Εξωτερικών της Γερμανίας και της Γαλλίας, μαζί με τον Πολωνό και ανθέλληνα Σικόρσκι ως «έρμα», να κάνουν «παιχνίδι» στο Κίεβο.
Η υπόθεση Ουκρανία και βέβαια δεν έχει τελειώσει για τη Ρωσία. Για την ακρίβεια, τώρα ξεκινά.
Το βέβαιο είναι ότι πριν είχε την Ουκρανία "αρκετά" κοντά της (ο Β.Γιανουκόβιτς "έπαιζε" συχνά σε διπλό ταμπλό). Τώρα αναγκαστικά θα έχει την μισή Ουκρανία, αλλά 100% δική της...
Πάνος Σπαγόπουλος για το τμήμα ειδήσεων defencenet.gr