ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ (Αρχή Τριωδίου)

Νέο ημερολόγιο
 Κυριακή 9 Φεβρουαριου,2014

Παλαιό - Πατριο εορτολόγιο - ημερολόγιο
Κυριακή 27 Ιανουαριου, 2014

ΤΕΛΩΝΟΥ
ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ (Αρχή Τριωδίου),

Ανακομιδή Λειψάνου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Κατάλυσις εις πάντα

 «πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται»


Η αρετή και η κακία είναι δύο άκρα εκ διαμέτρου αντίθετα, τόσον όσον το φως και το σκοτάδι, η ημέρα και η νύχτα, η ζωή και ο θάνατος. Όπου η παρουσία του ενός, εκεί εξ’ ανάγκης η απουσία του άλλου. Αλλά, η πραγματική αρετή είναι η ταπεινοφροσύνη και η πραγματική κακία είναι η υπερηφάνεια.

Η ταπεινοφροσύνη είναι η πηγή εκ της οποίας απορρέει κάθε άλλη αρετή ή καλύτερα θα λέγαμε η μητέρα η οποία γεννά όλες τις άλλες αρετές. Η ταπεινοφρονύση είναι η ασφαλής βάση επί της οποίας αυτός που πατά και περαπτά υψώνεται αληθινά με ασφάλεια, η δε υπερηφάνεια είναι το υπεροπτικό εκείνο ύφος, που όποιος το ακουλουθεί γκρεμίζεται και κατασυντρίβεται. Το αληθινό υψος και το μεγαλείο του ανθρώπου υπα΄ρχει στην ταπεινοφροσύνη, το ψεύτικο και μα΄ταιο στην υπερηφάνεια. Η μεν δικαιώνει και σώζει τον άνθρωπον, η δε καταδικάζει και τον οδηγεί στην απώλειαν. Αυτές τις αλήθειες μας διδάσκει σαφέστατα ο Κύριος και Διδάσκαλός μας δια της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής του Τελώνου και του Φαρισαίου. Και λαμβάνει ο Κύριος τα δύο αυτά πρόσωπα, για να παραστήσει αφ’ενός μεν την υπόκρισιν και την υπερηφάνειαν, αφ’ ετέρου δε την αυτογνωσίαν και την ταπεινοφροσύνην. Οι Φαρισαίοι εφύλαττον εξωτερικά τις διατάξεις του νόμου ΄χαριν των ανθρώπων και οχι προς δόξαν Θεού. Με το πρόσχημα αυτό αδειαζαν τα σπίτια των χηρων και ορφανών , κατεδίκαζαν τους αθώους και δικαίωναν τους ενόχους, έκαναν μεγάλες προσευχές , μεγάλους σταυρούς θα λέγαμε σήμερα, για να εξαπατούν τους ανθρωπους, ενώ με΄σα τους ήσαν γεμάτοι υποκρισία και ανομία. Για αυτό το λόγο ο Κύριος τους ελέγχει λέγοντας «ουαί υμιν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κατεσθείετε τας οικίας των χηρων και προφάσει μακρά προσευχόμενοι, δια τούτο λήψεσθε περισσότερον κρίμα». Πόσοι Φαρισαίοι υποκριταί δεν υπάρχουν και σήμερα, υπερήφανοι, άνομοι και άδικοι, άπιστοι και ασεβείς υποκρινόμενοι τον ευσεβή και ενάρετον για να εξαπατούν τους ανθρώπους! Πόσοι μεταχειρίζονται την Θρησκείαν μας και την πίστιν ως εμπόριον! Πόσοι ανέρχονται σε θέσεις αρχής και εξουσίας για να καταδυναστεύουν και να καταθλίβουν τους μικρούς, τους φτωχούς και αδυνάτους! Πόσα ψεύδη, πόσους όρκους και πόσα άλλα μέσα μεταχειρίζονται για να εξαπατούν τους απλοϊκούς ανθρώπους!

Και ο Τελώνης συναισθανόμενος τις πολλές του αμαρτίες και την ενοχήν του απέναντι της Θείας Δικαιοσύνης, στεκόταν μακρυά από το θυσιαστήριον και δεν ήθελε ούτε τα μάτια του να σηκώσει στους ουρανούς, αλλά κτυπούσε το στήθος του και έλεγε με κατεβασμένο το κεφάλι «Ὁ Θεὸς ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ». Έτσι λοιπόν, ο ταπεινόφρων τελώνης, συναισθανόμενος την ενοχήν του και επικαλούμενος το έλεος του Θεού, δικαιώθηκε και σώθηκε, ο δε υπερήφανος Φαρισαίος , ο οποίος θεωρούσε τον εαυτόν του δίκαιον και αναμάρτητον, κατεκρίθη και κατεδικάσθη, όπως μας βεβαιώνει ο Κύριος «Λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ ἐκεῖνος. Οτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται». Η υπερηφάνεια είναι η μεγαλύτερη κακία η οποία καταστρέφει τον ανθρωπο. Ενώ η ταπεινοφροσύνη η μεγαλύτερη όλων των αρετών. Η υπερηφάνεια είναι εωσφορική αμαρτία και αυτή που γκρέμισε τους αγγέλους εκ του ουρανού και τους έκαμε ζοφερούς δάιμονες και δια αυτών μεταδίδεται και στους ανθρώπους, και γίνονται όμοιοι με αυτούς. Απ΄εναντίας, η ταπεινοφροσύνη είναι αρετή του Παναγίου Πνεύματος και όταν μεταδίδεται στον άνθρωπον τον κάνει ταπεινόν και πράον, δίκαιον και σκέυος όλων των αρετών. Η ταπείνωσις είναι αρετή αγία και σωτήριος παρέχουσα την αιώνιον ζωήν. Η ταπείνωσις ελκει την χάριν και το έλεος του Θεού, ο οποίος δεν αγαπά τόσον πολύ κανέναν άλλον όσον τον ταπεινόν και πράον και ησύχιον. Ο υπερήφανος άνθρωπος εγωιστής και φίλαυτος υπάρχων. Θεωρεί τον εαυτό του ενάρετο και τέλειο κατά πάντα και γίνεται μωρός και γελοίος . Ο δε ταπεινός όσες αρετές κι αν έχει, όσο μεγάλος και σοφός και αν είναι, θεωρεί τον εαυτόν του ένα μηδενικό, ένα τίποτα μπροστά στη θεία Μεγαλειότητα. Ο υπερήφανος είναι θυμώδης , οργίλος, υβριστής, μνησίκακος, άδικος, μισητός, ακάθαρτος «ακάθαρτος παρά Κυρίω πας υψηλοκάρδιος». Ο δε ταπεινός είναι πράος, αγαθός, αμνησίκακος, δίκαιος, ελεήμων, συμπαθής,ευεργετικός, αγαπητός παρά Θεώ και ανθρώποις. Ο υπερήφανος ταράσσεται, ανησυχεί, ονειροπολεί και ουδέποτε έχει ανάπαυσιν, επειδή ουδέποτε μπορεί να απολαύσει όσα η υπερηφάνειά του φαντάζεται. Ο δε ταπεινόφρων έχει ειρήνην και ανάπαυσιν στην ψυχή του, επειδή έκανε κτήμα του τις αρετές του Χριστού, την πραότητα και την ταπείνωσιν. Η ταπείνωσις είναι το αλάτι κάθε τιμής και δόξας, αυτή λαμπρύνει την παιδείαν, τα αξιωματα και τις θέσεις. Ο μέγας φιλόσοφος Σωκράτης εδοξάσθη εις την αρχαιότητα και θαυμάζεται μέχρι σήμερα από όλον τον πεπαιδευμένον κόσμον δια την ταπεινοφρονσύνην του «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα» έλεγε…

… ας εργασθούμε να αποκτήσουμε την μακαρίαν ταπείνωσιν και να προσέλθωμε τω θρόνω της χάριτος, για να λάβωμε έλεον και εύρωμεν χάριν εις ευκαιρον βοήθειαν, διότι «ταπεινοίς δίδωσι χάριν»… εάν αναλογιζώμεθα συνεχώς τις αμαρτίες μας και την Θείαν Δικαιοσύνην, η οποία τιμωρεί την κακίαν και την ανομίαν. Εάν έχουμε υπ’ όψιν μας την ώραν του θανάτου, του οποίου η συνεχής μνήμη είναι η πράγματι αληθινή φιλοσοφία κατά τον Μέγαν Βασίλειον και ΄τελος, αν έχουμε μπροστά στα μάτια μας το παράδειγμα του Τελώνου και του Φαρισαίου, μέσα δε στην καρδιά μας τα λόγια του Σωτήρος «πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται». Έχοντες λοιπον, την υψοποιόν ταπείνωσιν θα γίνουμε άξιοι του μακαρισμού και της ομολογίας του Κυρίου ενώπιον του ουρανίου Πατρός Του και θα κληρονομήσουμε τα αιώνια αγαθά Του. Γένοιτο.