Ήταν, λέει η ιστορία, ένας γέροντας στην έρημο. Στην ίδια περιοχή, μερικά χιλιόμετρα μακρυά ζούσε ένας άλλος μοναχός. Και πού και πού βρισκόντουσαν και τα λέγανε. Ο μοναχός σεβόταν το γέροντα πολύ και κάποια μέρα του λέει: "Γέροντα, σ'ευχαριστώ πολύ! Με βοηθάς πολύ στον αγώνα μου. Θα σ'αγαπώ για πάντα".
Κι ο γέροντας του απαντά: "Κι εγώ, παιδί μου. Και να μη ξεχνάς: Θα σ'αγαπώ ό,τι και αν γίνει. Ακόμη κι αν εσύ πάψεις να μ'αγαπάς".
Πράγματι, μερικά χρόνια αργότερα, ο μοναχός φθόνησε το γέροντα. Και άρχισε να τον κατηγορεί σ'άλλους και να τον συκοφαντεί. Οι άλλοι μοναχοί και οι περαστικοί το έλεγαν αυτό στο γέροντα. Μα εκείνος, γαλήνια τους απαντούσε: "Τον αγαπώ σαν αδελφό μου. Ό,τι κι αν γίνει, ό,τι κι αν λέει".
Αργότερα, ο μοναχός εκείνος συντετριμμένος ζήτησε συγγνώμη κι έβαλε μετάνοια στο γέροντα. Κι ο γέροντας του είπε: "Θυμάσαι που μου'χες πει ότι θα μ'αγαπάς για πάντα; Και σου απάντησα ότι θα σ'αγαπώ ακόμη κι αν εσύ πάψεις να μ'αγαπάς";
Αυτή είναι η αληθινή αγάπη! Η ασύλληπτα αληθινή, η ολοκληρωτικά μοναδική. Η ασύνορη, η απροϋπόθετη. Που δε γνωρίζει φραγμούς ούτε εμπόδια ούτε φθείρεται απ'τα πάθη και το χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.