KINΔΥΝΟΙ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΝΟΜΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ [ΜΕΡΟΣ 3]

ΑΥΤΗ Η ΕΡΕΥΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 2006 ΣΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ν.Τ.Ν Νο 63 ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2013 ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΒΟΑΝΕΡΓΕΣ Νο 69 ΤΗΣ Ι.Μ.ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ 

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ ΣΕ 4 ΜΕΡΗ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ!

ΜΕΡΟΣ 3

ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ

Σήμερα, οἱ Η.Π.Α. καί ἡ Μεγάλη Βρετανία εἶναι οἱ παραγωγοί τοῦ 78% τῆς παγκόσμιας παραγωγῆς φαρμάκων. Τό «καρτέλ» τῶν φαρμακοβιομηχανιῶν εἶναι ἀποκλειστικά ὑπεύθυνο γιά τή δημιουργία συνεχῶς νέων ἀσθενῶν - πελατῶν καί γιά τούς θανάτους ἑκατοντάδων ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, πού συνεχίζουν νά πεθαίνουν σέ κάθε γωνιά τοῦ πλανήτη ἀπό καρκίνους, ἐγκεφαλοπάθειες, AIDS, καρδιαγγειακές παθήσεις καί ἄλλα ἀνίατα νοσήματα. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο οἱ φαρμακευτικές βιομηχανίες ἔχουν ἐμποδίσει ἔντεχνα καί συστηματικά τήν πρόληψη καί τήν ἐξάλειψη τῶν ἀσθενειῶν. Γιά νά διαπράξουν αὐτά τά ἐγκλήματα, χρησιμοποιοῦν ἕνα προπαγανδιστικό δίκτυο πού διαπλέκεται ἀνάμεσα στήν ἐπιστήμη, τήν ἰατρική, τά μέσα μαζικῆς ἐπικοινωνίας καί τήν πολιτική. Ὁλόκληρες κυβερνήσεις κρατῶν χειραγωγοῦνται καί ἐλέγχονται ἀπό τούς διακομιστές καί τούς μεσάζοντες τῶν φαρμακοβιομηχανιῶν. Πολιτικά κόμματα ἢ καί μεμονωμένοι πολιτικοί σέ ὅλο τόν κόσμο χορηγοῦνται καί καθοδηγοῦνται ἀπό τίς φαρμακοβιομηχανίες μέ σκοπό νά προωθήσουν τά συμφέροντά τους. Κατά τήν περίοδο 1930-40 ἐμφανίσθηκαν στό παγκόσμιο προσκήνιο δύο μεγάλες θυγατρικές ἑταιρεῖες φαρμάκων τῶν Η.Π.Α. καί τῆς Μεγάλης Βρετανίας, ἐκεῖνες τῶν οἴκων Rothschild’s καί Rockefeller’s ἀντιστοίχως. Τό πάντρεμα τῶν οἴκων αὐτῶν μέ τά ἰατρικά κέντρα τῆς ἐποχῆς ἐγκαινίασε μία νέα περίοδο, πρωτόγνωρη γιά τήν τότε ἀνθρωπότητα, φέρνοντας μία νέα ἐπανάσταση στήν Ἰατρική, τή Χημική Ἰατρική. Ἡ νέα αὐτή Ἰατρική ὑποσχόταν τήν ἐξαφάνιση ὅλων τῶν ἐπιδημικῶν ἀσθενειῶν (σύφιλης, ἑλονοσίας, τύφου, φυματιώσεως κ.λπ.), ἀλλά καί ἄλλων πού μάστιζαν τήν ἀνθρωπότητα, γιά πολλές μέχρι τότε ἑκατονταετίες.

Μαζί μέ τά νέα χημικά φάρμακα ξαναῆρθαν στό προσκήνιο καί τά ἐμβόλια, πού μέχρι ἐκείνη τήν ἐποχή δέν ὑπῆρχε οὔτε μαζική παραγωγή τους οὔτε καί χρησιμοποίησή τους, ἀφοῦ πολλές φορές μέχρι τότε εἶχαν ἀποδειχθεῖ ἐπικίνδυνα γιά τή δημόσια ὑγεία. Μέσα στίς ἑπόμενες δεκαετίες, ἡ τεράστια παραγωγή καί ἡ χρήση τῶν νέων φαρμάκων καί ἐμβολίων ἔφεραν τίς φαρμακοβιομηχανίες σέ θέση ἰσχύος, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀποκτήσουν τεράστια πλούτη ἀπό τή ραγδαία αὔξηση καί πώληση τῶν προϊόντων τους. Σήμερα, εἶναι οἱ πιό κερδοφόρες Πολυεθνικές Ἑταιρεῖες παγκοσμίως καί οἱ πλέον ἰσχυρές, ἀφοῦ πολλά ἀπ’ τά διευθυντικά μέλη τους ἀνήκουν στίς κυβερνήσεις τῶν Η.Π.Α., τῆς Μ. Βρετανίας, τῆς Νοτίου Ἀφρικῆς καί ἄλλων κρατῶν.

Ὅμως, παρά τίς βαρύγδουπες ὑποσχέσεις μέσα στήν ἑπόμενη εἰκοσαετία νέες βαρύτερες ἀσθένειες ἀπ’ τίς προηγούμενες ἄρχισαν νά ἐμφανίζονται «ξαφνικά» στό προσκήνιο. Ἐπίσης, τά καρδιακά νοσήματα, οἱ ἐγκεφαλοπάθειες καί οἱ καρκίνοι παρουσίασαν σημαντική αὔξηση. Ὅλοι τότε εἶπαν ὅτι εἶναι οἱ νέες μάστιγες τῆς ἐποχῆς καί πώς πρέπει νά καταπολεμηθοῦν, ὅπως καί οἱ προηγούμενες ἀσθένειες ἐπιδημικοῦ τύπου, πού εἶχαν σχεδόν ἐξαφανιστεῖ, ὑποτίθεται ἀπό τή χρήση τῶν χημικῶν φαρμάκων. Ἔτσι κι ἔγινε! Οἱ φαρμακοβιομήχανοι σέ συνεργασία μέ τούς ἰατρούς κατασκεύασαν νέα φάρμακα, ἰσχυρότερα τῶν προηγουμένων, πού ὑπόσχονταν τήν ἐξολόθρευση τῶν κακῶν αὐτῶν ἀσθενειῶν, πού χτυποῦσαν ἀνελέητα τούς ἀνθρώπους. Νέες μέθοδοι ἀναπτύχθηκαν (ἀκτινοβολίες, χημειοθεραπεῖες μέ κοκτέιλ νέων ἰσχυρῶν φαρμάκων, ἀκτινοβολίες, αἱμοκαθάρσεις καί ἄλλα), ἐνῶ οἱ χειρουργικές ἐπεμβάσεις ἐξελίχθηκαν καί αὐξήθηκαν σημαντικά.

«Γιά νά πουληθοῦν τά φάρμακά μας πρέπει νά ἐφεύρουμε ἀρρώστιες»,
ἦταν τό δισέλιδο ἄρθρο τῆς Γαλλικῆς ἐφημερίδας «Le Monde Diplomatique», τόν Μάιο τοῦ 2006,
πού ταρακούνησε τό κατεστημένο τῶν φαρμακευτικῶν ἑταιρειῶν στήν Εὐρώπη.
Ὁ παγκόσμιος τζίρος τῶν φαρμάκων ξεπερνᾶ τά 700 δίς δολάρια!

 

Κατά τή διάρκεια ὅλου αὐτοῦ τοῦ χρονικοῦ διαστήματος τῆς εἰσβολῆς τῶν νέων χημικῶν φαρμάκων, ἐμφανίστηκαν πολλά ἀρνητικά φαινόμενα. Τά περισσότερα ἀπό τά φάρμακα καί τά ἐμβόλια πού προωθοῦνταν στήν ἀγορά ἐμφάνιζαν πολλές καί ἔντονες παρενέργειες. Μετά ἀπό περιστατικά θανάτων ἢ βαρέων βλαβῶν, πολλά ἀπό αὐτά ἀποσύρθηκαν ὡς ἐπικίνδυνα. Ἐνδεικτικά, ἀναφέρουμε τίς θανατηφόρες παρενέργειες τοῦ ἠρεμιστικοῦ θαλιδομίδη, ἡ χορήγηση τοῦ ὁποίου σέ ἐγκύους εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τή γέννηση βρεφῶν χωρίς χέρια καί πόδια, τή συσχέτιση τῆς ἀσπιρίνης (ἀκετυλοσαλικυλικό ὀξύ) μέ τό θανατηφόρο σύνδρομο Reye, πού ἔπληττε κυρίως ἐφήβους, ἀλλά καί προσφάτως τίς θανατηφόρες παρενέργειες τοῦ φαρμάκου Raptiva, πού ἀνάγκασαν πολλές χῶρες τῆς Ε.Ε. -καί τῆς δικῆς μας- νά τό ἀποσύρουν. Εἶναι ἑκατοντάδες οἱ περιπτώσεις θανατηφόρων ἐπιπλοκῶν καί μή, πού ἔχουν καταγραφεῖ, ἀλλά καί ἀποσιωπηθεῖ ἀπ’ τά Μ.Μ.Ε., ἀλλά καί χιλιάδες οἱ περιπτώσεις πού δέν ἔχουν ποτέ καταγραφεῖ. Πρίν τρία ἔτη περίπου κυκλοφόρησε στίς Η.Π.Α. ἕνα ὀγκῶδες μαῦρο βιβλίο, ἄνω τῶν χιλίων σελίδων, γραμμένο ἀπό γιατρούς ἐκτός συστήματος, μέ τόν τίτλο «Οἱ πραγματικές παρενέργειες ὅλων τῶν χημικῶν φαρμάκων». Μέ συνοπτικές διαδικασίες τό βιβλίο ἀποσύρθηκε ἀπ’ τίς πρῶτες ἡμέρες τῆς κυκλοφορίας του. Ὅμως οἱ πραγματικές παρενέργειες τῶν χημικῶν φαρμάκων πού καταγράφηκαν στή «μαύρη βίβλο τῶν παρενεργειῶν» δέ φαίνονται ἄμεσα, ἐπειδή ἡ δράση τους εἶναι κυρίως μακροχρόνια. Αὐτές τίς παρενέργειες μποροῦμε νά τίς δοῦμε στή σταδιακή αὔξηση τῆς νοσηρότητας, σέ ἐπίπεδο ἀσθενειῶν, στή διαστρωμάτωση ὅλων τῶν ἡλικιῶν, ὅπου οἱ ἀσθένειες πλήττουν τούς ἀνθρώπους, πλέον σέ πολύ βαθύτερα ἐπίπεδα.

Τό 1943, ὁ δρ. Schmitz ἀνέφερε ἐξάρσεις εὐλογιᾶς στούς Γερμανούς στρατιῶτες, τονίζοντας ὅτι ἐπανειλημμένα ἐμβολιασμένοι στρατιῶτες ἀρρώστησαν ἀπό εὐλογιά. Ἡ ἀναφορά του, μεταξύ ἄλλων, ἔλεγε: «Τό πλέον προφανές γεγονός πού μπορέσαμε νά παρατηρήσουμε σέ μέλη τῶν στρατιωτικῶν δυνάμεων εἶναι, χωρίς ἀμφιβολία, οἱ περιπτώσεις εὐλογιᾶς πού ἔχουν προκύψει, παρά τόν συχνά πρόσφατο ἐμβολιασμό». Τό 1970, στήν πόλη Μεσέντε (Meschede) τῆς Γερμανίας, ὁρισμένοι κύκλοι χρησιμοποίησαν τόν φόβο περί ἐπικείμενης τρομερῆς ἐπιδημίας εὐλογιᾶς, γιά νά προκαλέσουν πραγματικό πανικό. Παρόλ’ αὐτά, ἀπό τούς περίπου 300.000 κατοίκους τῆς περιοχῆς, πού κλήθηκαν νά ἐμβολιασθοῦν, ἀνταποκρίθηκαν μόνο 23.000, συνεπῶς λιγότεροι ἀπό τό 10%. Τί συνέβη στή συνέχεια; Ἀνάμεσα στούς 277.000 κατοίκους πού δέν ἐμβολιάσθηκαν, δέν ὑπῆρξε οὔτε μία περίπτωση εὐλογιᾶς. Χωρίς ἐξαίρεση, ὅσοι ἀσθένησαν ἀπό εὐλογιά εἶχαν ἐμβολιασθεῖ, ὡς συνήθως χωρίς ἀποτέλεσμα. Διότι σ’ αὐτούς, ὁ ὀργανισμός ἔπρεπε νά ἀντιμετωπίσει ὄχι μόνο τήν ἀσθένεια, ἀλλά καί τή δεύτερη μολυσματική ἀσθένεια (τόν ἐμβολιασμό). Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού, παντοῦ καί σέ ὅλες τίς μολυσματικές νόσους, γιά τόν ὁποῖο οἱ ἐμβολιασμένοι διατρέχουν σημαντικά ὑψηλότερο κίνδυνο προσβολῆς, στήν περίπτωση πού ὁ ἐμβολιασμός συμπέσει μέσα στήν προδρομική περίοδο τῆς ἀσθένειας. Στήν ἐκδήλωση τῶν συμπτωμάτων κάθε ἀσθένειας, ὑπάρχει ἕνα χρονικό στάδιο, κατά τή διάρκεια τοῦ ὁποίου δέν ὑπάρχουν συμπτώματα. Ἔτσι, οὐδείς μπορεῖ νά γνωρίζει ἂν κάποιος, κατά τή διάρκεια αὐτοῦ τοῦ σταδίου, πού λέγεται περίοδος ἐπώασης ἢ προδρομικό στάδιο, εἶναι φορέας μιᾶς νόσου ἢ ὄχι. Αὐτές οἱ χρονικές περίοδοι δέν εἶναι ἴδιες σέ διάρκεια γιά κάθε νόσο. Γιά παράδειγμα, στή διφθερίτιδα εἶναι 2-7 ἡμέρες, στόν τέτανο 4-14 ἡμέρες καί σέ σπάνιες περιπτώσεις μπορεῖ καί μῆνες, στήν πολιομυελίτιδα 3-14 ἡμέρες, στήν ἱλαρά 10-14 ἡμέρες, στήν ἡπατίτιδα Β σέ μέσο ὅρο 50-90 ἡμέρες, στήν ἀνεμοβλογιά συνήθως 11-15 ἡμέρες καί κάποιες φορές μέχρι 4 ἑβδομάδες κ.τ.λ.. Ἂν λοιπόν, ἕνας εὐαίσθητος ὀργανισμός, γιά παράδειγμα ἕνα παιδί, ἐμβολιασθεῖ κατά τή διάρκεια τῆς περιόδου ἐπώασης, ἀφοῦ κανείς δέν εἶναι σέ θέση νά γνωρίζει ἂν ἔχει προσβληθεῖ ἀπό τή συγκεκριμένη ἀσθένεια, ὁ ὀργανισμός του πρέπει νά ἀμυνθεῖ σέ δύο μολύνσεις. Ἀπό τή μιά ἐνάντια στήν ἀρρώστια πού βρίσκεται στό στάδιο τῆς ἐπώασης καί ἀπό τήν ἄλλη στήν τεχνητή μόλυνση τοῦ ἐμβολίου. Αὐτά τά παιδιά ἀσθενοῦν πολύ σοβαρά, εἶναι ἰδιαιτέρως μολυσματικά, μεταδίδουν τήν ἀσθένεια σέ ἄλλα παιδιά καί συνεπῶς ἐπενεργοῦν στήν αὔξηση τῶν περιπτώσεων καί τῆς πιθανῆς θνησιμότητας ἐξαιτίας τῆς νόσου.