Τό μεγάλο θέατρο. Κάθε ενας θά ειναι αυτοκατάκριτος.

Ας φοβούμαστε όπως πρέπει τον Θεό, ο οποίος και τώρα βλέπει τα έργα μας και τότε θα τιμωρήση αυτούς που τώρα δεν μετανοούν...

Αλλά εμείς κάνουμε το αντίθετο.

Διότι εκείνον, που θα μας κρίνη, δεν φοβούμαστε, ενώ εκείνους που δεν μπορούν να μας κάνουν κανένα κακό, εκείνους φοβούμαστε και τρέμουμε τον κακό χαρακτηρισμό, που μπορούν να μας κάνουν. Διότι εκείνος, που φροντίζει να μη φαίνεται αισχρός μόνο στους ανθρώπους, δεν ντρέπεται όμως να κάνη το κακό, επειδή τον βλέπει μόνον ο Θεός, εάν δεν θέλη να μετανοήση και να αλλάξη, την ημέρα εκείνη θα γίνη καταγέλαστος όχι ενώπιον ενός και δύο, αλλά μπροστά σε όλη την οικουμένη.
Το ότι εκεί υπάρχει μεγάλη συγκέντρωσις των καλών και των κακών πράξεων, σε διδάσκει η παραβολή των προβάτων και των εριφίων και ο μακάριος Παύλος , ο οποίος λέει: «Πρέπει όλοι εμείς να φανερωθούμε ενώπιον του βήματος του Χριστού, για να λάβη ο καθένας ό,τι του αρμόζει για όσα έκανε με το σώμα του, είτε καλό είτε κακό» ( Β΄  Κορ. 5,10 ). Και πάλι∙ «Ο οποίος θα φέρη στο φως τα όσα κρύβονται στο σκότος» ( Β΄ Κορ. 4,4 ) .  Έκανες ή σκέφθηκες κάτι κακό και προσπαθείς να το κρύψης από τους ανθρώπους; Αλλ’ από τον Θεό δεν μπορείς να το κρύψης∙ αλλά από αυτά δεν σε ενδιαφέρει τίποτε∙ ο μόνος φόβος σου είναι οι οφθαλμοί των ανθρώπων. Πρέπει λοιπόν να καταλάβης , ότι κατά την ημέρα εκείνη δεν θα μπορέσης ούτε από τους ανθρώπους να κρυφθής. Διότι τότε θα παρουσιασθούν στους οφθαλμούς μας όλα τα έργα μας σαν σε εικόνα, ώστε ο καθένας να κρίνη τον εαυτό του.
Και αυτό είναι φανερό από την παραβολή του πλουσίου. Διότι και τον πτωχό εκείνον, που είχε καταφρονήσει, τον Λάζαρο εννοώ, τον είδε ο πλούσιος να στέκεται μπροστά στα μάτια του και εκείνον τον δάκτυλο, που πρώτα σιχαινόταν, τώρα τον παρακαλεί να τον παρηγορήση.
Παρακαλώ λοιπόν, και αν δεν βλέπη κανείς τα δικά μας έργα, ο καθένας από εμάς ας εισχωρήση στην συνείδησί του και να κάνη την λογική του δικαστή του εαυτού του και ας φέρη στο μέσον τα αμαρτήματά του. Και αν δεν θέλη να διαπομπευθή κατά την φοβερή εκείνη ημέρα, ας χρησιμοποιήση τα φάρμακα της μετανοίας και ας θεραπεύση τα τραύματα.
( Eις Ιωάννην ΛΔ΄, ΕΠΕ 13, 314-316 PG 59, 196-197 )

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ Θ΄
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»
ΑΓΙΟΝ ΌΡΟΣ
Υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου
Αγιορείτου