Έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου...

"...Οργίζεσαι ενάντια στον πλησίον σου, τον περιφρονείς και δεν θέλεις να μιλάς μαζί του ειρηνικά και με αγάπη για το λόγο ότι έχει κάτι το χοντρό κι απότομο, κάτι το απρόσεχτο και δυσάρεστο για σένα στο χαρακτήρα του, στα λόγια του και στους τρόπους του, για το ότι συναισθάνεται την αξία του ίσως και περισσότερο απ' όσο πρέπει ή για το ότι είναι κάπως υπερήφανος και αναιδής.

Εσύ όμως ο ιατρός και δάσκαλος του πλησίον σου, είσαι πιο ένοχος από εκείνον: "Ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν". Δάσκαλε, δίδαξε πρώτα τον εαυτό σου. Είναι ποτέ δυνατό, έχοντας το δοκάρι στο μάτι σου, να βγάλεις το σκουπιδάκι από το μάτι του άλλου;
...
Το κακό και τα ελαττώματα διορθώνονται μόνο με την αγάπη, με τη θωπεία της ευγένειας, με την πραότητα, με την ταπείνωση και την υπομονή.
...
Αφαίρεσε πρώτα από μέσα σου κάθε υπερηφάνεια και κακία, και ακόμη και την ανυπομονησία και την οργή, και μόνο τότε άρχισε να θεραπεύεις άλλους. Αλλιώς να καλύπτεις με συγκαταβαίνουσα αγάπη τα αμαρτήματα των άλλων.
...
Εμείς όμως, μπροστά στο ιερό θυσιαστήριο της Αγάπης, στεκόμαστε ενώπιον της ίδιας της ένσαρκης Αγάπης, αλλά αγάπη μεταξύ μας δεν έχουμε। Παράδοξο πράγμα!"

Απόσπασμα από το βιβλίο "Μετάνοια και Θεία Μετάληψη" Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης