Ενώ υπεβλήθησαν αιτήσεις, ώστε η εκτέλεση των εφετειακών αποφάσεων για την αποβολή ηγουμένου και μοναχών από την Μονή, να αναβληθεί, μέχρις ότου εκδικασθούν οι αναιρέσεις στον Άρειο Πάγο τον Μάιο 2021, δεν έγινε δεκτό το αίτημα μας.
Και έτσι, χωρίς την αμετάκλητη κρίση του Αρείου Πάγου στα τεράστια νομικά θέματα, η νέα Αδελφότητα ετοιμάζεται να επιχειρήσει πρόωρα την αποβολή όλων μας από την Μονή.
Ας τα πάρουμε από την αρχή:
Η Ιερά Κοινότητα του Αγίου όρους με την 1440/2005 απόφαση της, διόρισε νέα αδελφότητα, καθηγούμενο και μέλη της Γεροντίας ως νέα Ιερά Μονή Εσφιγμένου, ενώ είχαν προηγηθεί αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου που κήρυξαν την αδελφότητά μας παράνομη και σχισματικούς.
Οι αποφάσεις αυτές, όπως επανειλημμένα έχουμε ενημερώσει το εκκλησίασμα, έχουν εσφαλμένο εκκλησιαστικό και θρησκευτικό υπόβαθρο. Είμαστε πάντοτε Χριστιανοί Ορθόδοξοι, δεν έχουμε αποκλίνει ούτε κεραία από το δόγμα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και ο εξοστρακισμός μας, ήλθε για να μην ακούγεται αυτή φωνή, που θυμίζει το βάθρο της πίστης μας και ασκεί κριτική σε όσες πρακτικές αποκλίνουν από αυτό.
Θυμίζουμε, ότι σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους και τις ακατάλυτες παραδόσεις του, για την δημιουργία – ανασύσταση της αδελφότητος και τον διορισμό ηγουμένου ακόμη κι αν εμείς είχαμε αποχωρήσει, οι κεκαρμένοι μοναχοί της, έχοντας συμπληρώσει εξαετία από της κουράς τους, μόνον τότε μπορούν να εκλέξουν ηγούμενο.
Τίποτε από αυτά δεν έγινε. Ο ηγούμενος ορίσθηκε εν μια νυκτί. Η νέα αδελφότητα το ίδιο.
Και επίσης εμείς ποτέ δεν απελαθήκαμε, ποτέ δεν βγήκαμε από την Μονή, αφού υπερασπίζουμε το ιερό μας δικαίωμα, που εμείς νοιώθουμε σαν υποχρέωση, να υπηρετούμε τον Κύριο.
Η νέα αδελφότητα αριθμεί 3 – 4 μοναχούς.
Η αδελφότητά μας, αριθμεί 110 μοναχούς, και ακόμη, παρά την πολεμική, ο αριθμός τους αυξάνεται.
Με ποιόν τρόπο τελικά επιχειρείται η αποβολή μας από την Μονή? Μέσω μιας διεκδικητικής αγωγής!
Σαν δηλαδή, εμείς να επιχειρήσαμε ποτέ να κάνουμε δικό μας το μοναστήρι, τα κελλιά, τα κειμήλια που διαφυλάττουμε σαν κόρη οφθαλμού.
Σαν δηλαδή να μπήκαμε αυθαίρετα και καταλάβαμε το κτήμα του γείτονα και κάνουμε τάχα χρησικτησία! Εγκαταβιούμε αδιάλειπτα σαν αδελφότητα 11 αιώνες. Πώς λοιπόν, μια διορισμένη διοίκηση θα αποβάλει μοναχούς 40 και 50 ετών μοναστικής ζωής, γέροντες 80 και 90 ετών, ακόμη και άρρωστους βαριά?
Το τέχνασμα λοιπόν αυτό, αντάξιο άλλων εποχών, επιχειρούμε, προσφεύγοντας στον Άρειο Πάγο και απευθυνόμενοι στο Θάρρος και την Παρρησία των Ανώτατων Δικαστών, να το αποσυνθέσουμε.
Χωρίς αμετάκλητη απόφαση δεν κρίθηκε τίποτε.
Αλλά και στα Ευρωπαικά Δικαστήρια θα προσφύγουμε. Και σε κάθε άλλο νόμιμο μέσο θα προσφύγουμε.
Ο Ανώτατος Κριτής είναι άλλος και περιμένει.
Μας δίνει δύναμη η πίστη σας, η προσευχή σας και η αλληλεγγύη σας
